Yesterday, 08:48 AM
லேடிஸ் ஹாஸ்டல் வார்டன் மாலதி - 37
அப்பொழுது எதிர்புறம் வராண்டாவின் மூலையில் இருந்த பாத்ரூம் கதவு வேகமாக சாத்தப்படும் சத்தம் கேட்டது.
“டேய்... அந்தப்பொண்ணு பாத்ரூமுக்குள்ள போயிட்டான்னு நெனைக்குறேன்... சீக்கிரமா நாம நம்ம ரூமுக்குள்ள ஓடிப் போயிடலாம்... வாடா...”
என்று மாலதி கெஞ்ச,
“இருடி... இப்போ போனா மாட்டிக்குவோம்... அந்தப்பொண்ணு ஒண்ணுக்கடிச்சுட்டு திரும்ப அவளோட ரூமுக்கு போகட்டும்... அப்புறமா நாம நம்ம ரூமுக்கு போலாம்.... அப்போதான் மாட்ட மாட்டோம்....”
என்று தினேஷ் சொல்லிக் கொண்டே அவளை ஓத்துக் கொண்டு இருந்தான்.
“ஐயோ... ஹாஆஆ... அதுக்குள்ள.... ம்ம்ம்ம்... இந்த சைடுல இருந்து எவளாச்சும் ரூமை திறந்துக்கிட்ட வெளிய வந்துட்டா...?”
என்று மாலதி கேட்க,
“அப்படியெல்லாம் எவளும் வர மாட்டா... கொஞ்ச நேரம் மூடிட்டு இருடி...”
என்று சொல்லி விட்டு அவளை ஓப்பதிலேயே குறியாக இருந்தான் தினேஷ்.
“ஐயோ.... இவன் ஏன் இப்படி பண்றான்... லூசு... இனிமே இவனை ஹாச்டளுக்கே கூப்பிட கூடாது.... ஆண்டவா.... இந்தப்பக்கத்துல இருந்து இவளும் ரூமை திறந்துக்கிட்டு வந்துட கூடாது....”
என்று வேண்டிக் கொண்டே கத்தாமல் ஓலு வாங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் மாலதி. அந்த அமைதியான கேர்ள்ஸ் ஹாஸ்டல் வராண்டாவில் ஜில்லென்ற தரையில் மல்லாக்க படுத்துக் கொண்டு தன் கால்களை தினேஷின் இடுப்பை சுற்றி கட்டியவாறு ஓலு வாங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் அந்த வார்டன் மாலதி.
கொஞ்ச நேரத்தில் பாத்ரூம் கதவு திறக்கப்படும் சத்தம் கேட்டதும், மாலதியின் இதயத்துடிப்பு அதிகரிக்கத் தொடங்கியது. அவளது ஆறு அறிவுகளும் கூர்ந்து அந்த மாணவியின் செயல்களை ஆராய ஆரம்பித்தது. அந்த மாணவி, நடந்து சென்று தன் அறைக்கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்று கதவை சாத்திக் கொண்டதை மாலதி தன் மனக்கண்ணால் பார்த்தாள்.
“மாமா... அவ ரூமுக்குள்ள போயிட்டா... சீக்கிரம் போலாம் மாமா...”
என்று மாலதி கெஞ்ச, அவளை அப்படியே தூக்கியவாறே எழுந்தான் தினேஷ். மெல்ல எட்டிப் பார்க்க, எதிர்ப்புறம் இருந்த வராண்டாவில் யாரும் இல்லை. மாலதியை இடுப்பில் தூக்கி வைத்து ஓத்துகொண்டே மீண்டும் மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்தான் தினேஷ்.
“மாமா... வேகமா நட மாமா...”
என்று கெஞ்சியவாறே அவன் இடுப்பில் அமர்ந்து கொண்டு ஓலு வாங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் மாலதி. கொஞ்ச தூரம் கடந்து அவர்களது ரூமை அடையும் தருணத்தில் அவர்கள் கடந்து வந்த வழியில் நனகாவது அறையின் கதவு திறக்கப்படும் சத்தம் கேட்க, சட்டென்று வேகமாக ஓடிய தினேஷ், மாலதியை கீழே இறக்கி விட்டு விட்டு, பட்டென்று வார்டன் ரூம் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்று, சட்டென்று மாலதி உள்ளே வருவதற்குள் கதவை சாத்தி விட்டான். மாலதி அம்மணமாக வெளியே மாட்டிக் கொண்டாள். கதவை தள்ள முயன்று முடியாமல் போக சட்டென்று சுவரோரம் குந்த வைத்து வாயைப் பொத்தி அமர்ந்து கொண்டாள். அவளது இதயத்துடிப்பு இருநூறைத் தொடுவது போல துடிக்க ஆரம்பித்தது.
அந்த ரூம் கதவை திறந்து கொண்டு தூக்க கலக்கத்தில் ஒரு பெண் வெளியே வந்தாள். நல்ல வேலையாக அரைதூக்கத்தில் வெளியே வந்த அந்த மாணவி, வார்டன் ரூம் பக்கம் திரும்பாமல், எதிர் திசையில் இருந்த பாத்ரூமை நோக்கி திரும்பி மெதுவாக நடந்து சென்றாள்.
அப்பொழுது எதிர்புறம் வராண்டாவின் மூலையில் இருந்த பாத்ரூம் கதவு வேகமாக சாத்தப்படும் சத்தம் கேட்டது.
“டேய்... அந்தப்பொண்ணு பாத்ரூமுக்குள்ள போயிட்டான்னு நெனைக்குறேன்... சீக்கிரமா நாம நம்ம ரூமுக்குள்ள ஓடிப் போயிடலாம்... வாடா...”
என்று மாலதி கெஞ்ச,
“இருடி... இப்போ போனா மாட்டிக்குவோம்... அந்தப்பொண்ணு ஒண்ணுக்கடிச்சுட்டு திரும்ப அவளோட ரூமுக்கு போகட்டும்... அப்புறமா நாம நம்ம ரூமுக்கு போலாம்.... அப்போதான் மாட்ட மாட்டோம்....”
என்று தினேஷ் சொல்லிக் கொண்டே அவளை ஓத்துக் கொண்டு இருந்தான்.
“ஐயோ... ஹாஆஆ... அதுக்குள்ள.... ம்ம்ம்ம்... இந்த சைடுல இருந்து எவளாச்சும் ரூமை திறந்துக்கிட்ட வெளிய வந்துட்டா...?”
என்று மாலதி கேட்க,
“அப்படியெல்லாம் எவளும் வர மாட்டா... கொஞ்ச நேரம் மூடிட்டு இருடி...”
என்று சொல்லி விட்டு அவளை ஓப்பதிலேயே குறியாக இருந்தான் தினேஷ்.
“ஐயோ.... இவன் ஏன் இப்படி பண்றான்... லூசு... இனிமே இவனை ஹாச்டளுக்கே கூப்பிட கூடாது.... ஆண்டவா.... இந்தப்பக்கத்துல இருந்து இவளும் ரூமை திறந்துக்கிட்டு வந்துட கூடாது....”
என்று வேண்டிக் கொண்டே கத்தாமல் ஓலு வாங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் மாலதி. அந்த அமைதியான கேர்ள்ஸ் ஹாஸ்டல் வராண்டாவில் ஜில்லென்ற தரையில் மல்லாக்க படுத்துக் கொண்டு தன் கால்களை தினேஷின் இடுப்பை சுற்றி கட்டியவாறு ஓலு வாங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் அந்த வார்டன் மாலதி.
கொஞ்ச நேரத்தில் பாத்ரூம் கதவு திறக்கப்படும் சத்தம் கேட்டதும், மாலதியின் இதயத்துடிப்பு அதிகரிக்கத் தொடங்கியது. அவளது ஆறு அறிவுகளும் கூர்ந்து அந்த மாணவியின் செயல்களை ஆராய ஆரம்பித்தது. அந்த மாணவி, நடந்து சென்று தன் அறைக்கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்று கதவை சாத்திக் கொண்டதை மாலதி தன் மனக்கண்ணால் பார்த்தாள்.
“மாமா... அவ ரூமுக்குள்ள போயிட்டா... சீக்கிரம் போலாம் மாமா...”
என்று மாலதி கெஞ்ச, அவளை அப்படியே தூக்கியவாறே எழுந்தான் தினேஷ். மெல்ல எட்டிப் பார்க்க, எதிர்ப்புறம் இருந்த வராண்டாவில் யாரும் இல்லை. மாலதியை இடுப்பில் தூக்கி வைத்து ஓத்துகொண்டே மீண்டும் மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்தான் தினேஷ்.
“மாமா... வேகமா நட மாமா...”
என்று கெஞ்சியவாறே அவன் இடுப்பில் அமர்ந்து கொண்டு ஓலு வாங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் மாலதி. கொஞ்ச தூரம் கடந்து அவர்களது ரூமை அடையும் தருணத்தில் அவர்கள் கடந்து வந்த வழியில் நனகாவது அறையின் கதவு திறக்கப்படும் சத்தம் கேட்க, சட்டென்று வேகமாக ஓடிய தினேஷ், மாலதியை கீழே இறக்கி விட்டு விட்டு, பட்டென்று வார்டன் ரூம் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்று, சட்டென்று மாலதி உள்ளே வருவதற்குள் கதவை சாத்தி விட்டான். மாலதி அம்மணமாக வெளியே மாட்டிக் கொண்டாள். கதவை தள்ள முயன்று முடியாமல் போக சட்டென்று சுவரோரம் குந்த வைத்து வாயைப் பொத்தி அமர்ந்து கொண்டாள். அவளது இதயத்துடிப்பு இருநூறைத் தொடுவது போல துடிக்க ஆரம்பித்தது.
அந்த ரூம் கதவை திறந்து கொண்டு தூக்க கலக்கத்தில் ஒரு பெண் வெளியே வந்தாள். நல்ல வேலையாக அரைதூக்கத்தில் வெளியே வந்த அந்த மாணவி, வார்டன் ரூம் பக்கம் திரும்பாமல், எதிர் திசையில் இருந்த பாத்ரூமை நோக்கி திரும்பி மெதுவாக நடந்து சென்றாள்.