వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

ఒకరోజు వచ్చి కోతిని బోనులోంచి బయటికి తీశాడు.

"ఇప్పుడు గంతులు, మొగ్గలు ఎవరూ చూడటం లేదు. దీనికి వేణువూదడం నేర్పించాలి" అని చెప్పాడు అసిస్టెంట్ తో.

కోతి చేతికి వేణువునిచ్చారు. అది అయోమయంగా చూసింది. కొరడా చెళ్ళుమంది. దానికి ఏడుపొచ్చింది. వేణువులోంచి సంగీతం ప్రవహించింది. అవి తన కన్నీళ్ళని కోతికి
మాత్రమే తెలుసు.

వేణువులోంచి వచ్చే విషాద సంగీతానికి సర్కస్ లో కొత్తకళ వచ్చింది. జీవితం దుర్భరమయ్యే కొద్దీ వేణువులోంచి కొత్త కొత్త పాటలొచ్చేవి. తల్లి పాడే జోలపాట, అడవిపాడే గాలిపాట, జలపాతం పాడే ఏడుపుపాట.

పగిలిపోయిన జీవితాన్ని పాటల్లో వెతుక్కునేది.

సర్కస్ విరామం లేని పని. రాత్రి నిద్రపోతూ ఉండగా వచ్చి లాక్కెళ్ళేవారు.

కొంతకాలం గడిచింది. ఎన్నో ఊళ్ళు మారింది.

సర్కస్ లో కంపెనీ ఒకచోటు నుంచి మరో చోటికి వెళుతూ ఒక అడవిలో విడిది చేసింది.

ఆ అడవి గాలి సోకేసరికి కోతిలో ఎనెన్నో స్మృతులు నిద్రలేచాయి. అది తన మాతృభూమి. ఆ దాని రక్తాన్ని తట్టిలేపింది. గట్టిగా అరవాలనిపించింది, ఏడవాలనిపించింది. సర్వశక్తుల్ని ఒక్కచోటికి చేర్చి కాలికి కట్టిన తాడుని తెంపుకుంది. కుంటుకుంటూనే పరిగెత్తింది. ఒక కాలిని ఈడుస్తూ, ఆయాసపడుతూ, చెమటలు కక్కుతూ, కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ, గీరుకుపోతున్న ఒంటిని, కారుతున్న రక్తాన్ని లెక్కచేయకుండా పడుతూ, లేస్తూ, దొర్లుతూ అడవి గుండెల్లోకి పరుగులు తీసింది.

తన అడవి, తన మట్టి, తన వాసన అన్నీ ఆప్యాయంగా చుట్టుముడుతున్నాయి. నేలను పదే పదే ముద్దుపెట్టుకుంది. తన తల్లి తిరుగాడిన నేల, మనుషులు లేని నేల.

ఒంటికాలితో ఆపసోపాలు పడుతూ వస్తున్న ఈ అపరిచితుడెవరా అని కోతులన్నీ ఆశ్చర్యంగా చూశాయి. అందరికంటే ముందు తల్లి గుర్తుపట్టింది. దూరం నుంచే బిడ్డను పసిగట్టింది. బిడ్డవాసన తగలగానే తల్లి గుండె చెరువైంది. ఇక ఎన్నటికీ కనిపించదనుకున్న బిడ్డ కనిపించేసరికి కళ్ళు కన్నీళ్ళతో మసకబారాయి. పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి కౌగిలించుకుంది. వంకర తిరిగి వున్న కాలుని చూసి వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది. ఒళ్ళంతా తడిమింది. గాయాలను నాకింది. దుఃఖ నదిలా ఉన్న తల్లిని చూసి బిడ్డ ఆమె హృదయంలో మునకలేసింది.

మాటలు గడ్డకట్టిన విషాదం నుంచి తేరుకుని తల్లి కన్నీళ్ళను కొనగోటితో తుడిచి, ఎవ్వరితోనూ మాట్లాడకుండా నేరుగా బాబా వద్దకెళ్ళింది కోతి.
"బాబా" అని గట్టిగా అరిచింది.

బాబా ఒక్కదుటన చెట్టుదిగి వచ్చి కోతిని కౌగలించుకున్నాడు. అవిటి కాలిని చూసి విషాదంగా నవ్వాడు.

"అనుభవానికి మించిన గురువులేడు" అని గొణుక్కున్నాడు.

"బాబా నేనో సత్యాన్ని కనుగొన్నాను" అంది కోతి.

"దాని మూల్యం కూడా తెలుస్తూనే వుంది" అన్నాడు బాబా ఆప్యాయంగా నిమురుతూ. ఆయన గొంతులో దుఃఖపు జీరకదులుతూ వుంది.

కాసేపటి తరువాత కోతి మెల్లగా గంభీరంగా చెప్పింది. "బాబా! అథమ స్థాయి నుంచి ఉన్నతస్థాయికి వెళ్ళడమే పరిణామక్రమమైతే, ఉన్నతమైన కోతుల నుంచి అథముడైన మానవుడు పుట్టాడనడం అబద్ధం. మనిషి నుంచే కోతి పుట్టడం సత్యం. ప్రపంచంలో సత్యాన్ని తెలుసుకోగోరిన ప్రతి ఒక్కరూ ఎంతో కొంత మూల్యం చెల్లించక తప్పదు. నేను కూడా..." ఒక కన్నీటి బొట్టు జారి దాని అవిటి కాలిపై ఉన్న రోమాల మీద పడి ఇంకిపోయింది.

కోతి తన కాలిని ఈడ్చుకుంటూ నిశ్శబ్దంగా అడవిలోకి వెళ్ళిపోయింది. కాసేపటి తరువాత వేణునాదంతో అడివంతా ప్రతిధ్వనించింది.

భూమ్మీద ఉన్న మనుషులందరినీ ప్రశ్నిస్తున్నట్టుగా ఉందా గానం.

***