30-12-2024, 08:15 AM
பேருந்தில் கிடைத்த போலீஸ்காரி - 10
லேசாக ஓரக்கண்ணால் அவளைப் பார்த்தேன். அப்பொழுது அவள் மூன்று தூக்க மாத்திரைகளை எடுத்து போட்டு முழுங்கி தண்ணீர் குடித்தாள். அதைப் பார்த்து நான் மீண்டும் அதிர்ச்சி ஆனேன்.
“அடிப்பாவி... மூனு தூக்க மாத்திரையா...? இவ சாதாரணமாவே மரண தூக்கம் தூங்குவா... இதுல மூனு தூக்க மாத்திரை... ரைட் ரைட்... இனி பக்கத்துல இடியே விழுந்தாலும் அவளுக்கு தெரியாது...”
என்று நினைத்தேன். பிறகு அவள் வாட்டர் பாட்டிலை, தன் கால்களுக்கு நடுவில் இருந்த பேக்-ல் வைத்து விட்டு, சீட்டில் நன்றாக சாய்ந்து தூங்க ஆரம்பித்தாள். அந்த இடத்தில் இருந்து பஸ் கிளம்பியது. அப்படி கிளம்பியதும் பஸ் டிரைவர், லைட்டுகள் அனைத்தையும் ஆஃப் செய்தார். உடனே நான் என் கண்களை திறந்தேன்.
எனது வாட்சில் மணியை பார்த்தேன். மணி நள்ளிரவு இரண்டு. இனி காலை ஆறு மணிக்குதான் சேலம் போய் சேர்வோம். நடுவில் பஸ் எங்கேயும் நிற்காது. ஆறு மணி வரைக்கும் இந்த போலீஸ்காரி எனக்குத்தான் என்று தோன்றியது.
முன்பு கூட அவள் நடுவில் இருந்தாள். ஆனால் இப்பொழுது அவள் ஜன்னல் ஓரம் அமர்ந்து இருக்கிறாள். என்னிடம் வசமாக மாட்டிக்கொண்டாள் என்று நினைத்தேன்.
இப்படி நிம்மதியாக அவள் உறங்க வேண்டும் என்றுதான் பேண்ட்-ஐ கழட்டி விட்டு ஸ்கர்ட் அணிந்து வந்திருக்கிறாள் என அப்போதுதான் எனக்கு புரிந்தது. அவள் தூங்கியபிறகு அவளது பாவாடையை தூக்கி, அவளது தொடைகளை தடவ வேண்டும் என்று காத்திருந்தேன்.
ஒரு பத்து நிமிடம் ஆகி இருக்கும். பஸ்-ல் எல்லாருமே தூங்கி விட்டார்கள். போலீஸ்காரி மல்லிகாவும் தூங்கி விட்டாள். அவள் ஆழ்நிலை உறக்கத்திற்கு சென்று விட்டாளா என நான் உறுதிப்படுத்த நினைத்தேன்.
எனது மொபைலை வேகமாக அவள் மடியில் பொத்தொன்று போட்டுப் பார்க்கலாம் என்று நினைத்தேன். அவள் கண் விழித்தால், மொபைல் தெரியாமல் கை தவறி விழுந்து விட்டது என்று சமாளித்துக் கொள்ளலாம் என்று திட்டம் போட்டேன். அதனால் என் மொபைலை எடுத்து அவள் மீது போடப் போக, அதற்குள் டிரைவர் பஸ்-ஐ ஒரு பக்கமாக திருப்ப, மல்லிகா படக்கென்று என் தோள் மீது சாய்ந்தாள். நான் அப்படியே என் செயல்களை நிறுத்தினேன். அவள் என் மீது இருந்து எழுகிறாளா? அல்லது அப்படியே இருக்கிறாளா? என்று பார்த்தேன். அவள் அசையவே இல்லை. அவள் நன்றாக உறங்கிவிட்டாள் என எனக்கு புரிந்தது.
அவள் முழுங்கிய மூன்று மாத்திரைகளும் வேலையை சரியாக செய்ய ஆரம்பித்து விட்டது. இனி ஆறுமணி வரைக்கும் அவளை நான் சுதந்திரமாக அனுபவிக்கப் போகிறேன் என்று நினைக்கும்போதே என் சுன்னி படமெடுத்து ஆடியது.
நான் மெதுவாக அவளது ஒரு முலையில் கையை வைத்தேன். அவள் முழிக்கிறாளா என்று பார்த்தேன். இல்லை. மெதுவாக அவளது முலையை சட்டைக்கு மேலே கையை வைத்தபடியே அமுக்கினேன். அவள் முழிக்கவில்லை.
“அப்பாடா... செம்மையா தூங்குறா...”
என்று மனதிற்குள் சொல்ல, அப்போதுதான் நான் ஒரு விஷயத்தை உணர்ந்தேன். அதனால் அதிர்ச்சியும் அடைந்தேன். நான் உணர்ந்த விஷயம் உண்மைதானா என்று எனக்கு சந்தேகம் உண்டானது. உடனே அவளது சட்டையின் முதல் பட்டனை கழட்டினேன். அவளது சட்டையின் ஒரு பக்கத்தை பிடித்து தூக்கி, அவளது சட்டைக்குள் எட்டிப் பார்த்தேன்.
“அடங்கொம்மாலே... பிராவை கழட்டி வெச்சிட்டு வந்துட்டாளே...”
கான்ஸ்டபிள் மல்லிகா பிரா இல்லாமல் இருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் நான் ஷாக் ஆனேன்.
அப்பொழுது அவளது முலையின் சைஸ் என்ன என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று எனக்கு ஆசையாக இருந்தது. எப்படியும் அவளது கால்களுக்கு நடுவில் இருக்கும் பேக்-க்குள்தான் அவளது கழட்டிப் போட்ட பிரா இருக்கும். அதை எடுத்து பார்த்தால் அவளது முலையின் சைஸ் என்ன என்று தெரிந்து விடும் என்று தோன்றியது.
லேசாக ஓரக்கண்ணால் அவளைப் பார்த்தேன். அப்பொழுது அவள் மூன்று தூக்க மாத்திரைகளை எடுத்து போட்டு முழுங்கி தண்ணீர் குடித்தாள். அதைப் பார்த்து நான் மீண்டும் அதிர்ச்சி ஆனேன்.
“அடிப்பாவி... மூனு தூக்க மாத்திரையா...? இவ சாதாரணமாவே மரண தூக்கம் தூங்குவா... இதுல மூனு தூக்க மாத்திரை... ரைட் ரைட்... இனி பக்கத்துல இடியே விழுந்தாலும் அவளுக்கு தெரியாது...”
என்று நினைத்தேன். பிறகு அவள் வாட்டர் பாட்டிலை, தன் கால்களுக்கு நடுவில் இருந்த பேக்-ல் வைத்து விட்டு, சீட்டில் நன்றாக சாய்ந்து தூங்க ஆரம்பித்தாள். அந்த இடத்தில் இருந்து பஸ் கிளம்பியது. அப்படி கிளம்பியதும் பஸ் டிரைவர், லைட்டுகள் அனைத்தையும் ஆஃப் செய்தார். உடனே நான் என் கண்களை திறந்தேன்.
எனது வாட்சில் மணியை பார்த்தேன். மணி நள்ளிரவு இரண்டு. இனி காலை ஆறு மணிக்குதான் சேலம் போய் சேர்வோம். நடுவில் பஸ் எங்கேயும் நிற்காது. ஆறு மணி வரைக்கும் இந்த போலீஸ்காரி எனக்குத்தான் என்று தோன்றியது.
முன்பு கூட அவள் நடுவில் இருந்தாள். ஆனால் இப்பொழுது அவள் ஜன்னல் ஓரம் அமர்ந்து இருக்கிறாள். என்னிடம் வசமாக மாட்டிக்கொண்டாள் என்று நினைத்தேன்.
இப்படி நிம்மதியாக அவள் உறங்க வேண்டும் என்றுதான் பேண்ட்-ஐ கழட்டி விட்டு ஸ்கர்ட் அணிந்து வந்திருக்கிறாள் என அப்போதுதான் எனக்கு புரிந்தது. அவள் தூங்கியபிறகு அவளது பாவாடையை தூக்கி, அவளது தொடைகளை தடவ வேண்டும் என்று காத்திருந்தேன்.
ஒரு பத்து நிமிடம் ஆகி இருக்கும். பஸ்-ல் எல்லாருமே தூங்கி விட்டார்கள். போலீஸ்காரி மல்லிகாவும் தூங்கி விட்டாள். அவள் ஆழ்நிலை உறக்கத்திற்கு சென்று விட்டாளா என நான் உறுதிப்படுத்த நினைத்தேன்.
எனது மொபைலை வேகமாக அவள் மடியில் பொத்தொன்று போட்டுப் பார்க்கலாம் என்று நினைத்தேன். அவள் கண் விழித்தால், மொபைல் தெரியாமல் கை தவறி விழுந்து விட்டது என்று சமாளித்துக் கொள்ளலாம் என்று திட்டம் போட்டேன். அதனால் என் மொபைலை எடுத்து அவள் மீது போடப் போக, அதற்குள் டிரைவர் பஸ்-ஐ ஒரு பக்கமாக திருப்ப, மல்லிகா படக்கென்று என் தோள் மீது சாய்ந்தாள். நான் அப்படியே என் செயல்களை நிறுத்தினேன். அவள் என் மீது இருந்து எழுகிறாளா? அல்லது அப்படியே இருக்கிறாளா? என்று பார்த்தேன். அவள் அசையவே இல்லை. அவள் நன்றாக உறங்கிவிட்டாள் என எனக்கு புரிந்தது.
அவள் முழுங்கிய மூன்று மாத்திரைகளும் வேலையை சரியாக செய்ய ஆரம்பித்து விட்டது. இனி ஆறுமணி வரைக்கும் அவளை நான் சுதந்திரமாக அனுபவிக்கப் போகிறேன் என்று நினைக்கும்போதே என் சுன்னி படமெடுத்து ஆடியது.
நான் மெதுவாக அவளது ஒரு முலையில் கையை வைத்தேன். அவள் முழிக்கிறாளா என்று பார்த்தேன். இல்லை. மெதுவாக அவளது முலையை சட்டைக்கு மேலே கையை வைத்தபடியே அமுக்கினேன். அவள் முழிக்கவில்லை.
“அப்பாடா... செம்மையா தூங்குறா...”
என்று மனதிற்குள் சொல்ல, அப்போதுதான் நான் ஒரு விஷயத்தை உணர்ந்தேன். அதனால் அதிர்ச்சியும் அடைந்தேன். நான் உணர்ந்த விஷயம் உண்மைதானா என்று எனக்கு சந்தேகம் உண்டானது. உடனே அவளது சட்டையின் முதல் பட்டனை கழட்டினேன். அவளது சட்டையின் ஒரு பக்கத்தை பிடித்து தூக்கி, அவளது சட்டைக்குள் எட்டிப் பார்த்தேன்.
“அடங்கொம்மாலே... பிராவை கழட்டி வெச்சிட்டு வந்துட்டாளே...”
கான்ஸ்டபிள் மல்லிகா பிரா இல்லாமல் இருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் நான் ஷாக் ஆனேன்.
அப்பொழுது அவளது முலையின் சைஸ் என்ன என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று எனக்கு ஆசையாக இருந்தது. எப்படியும் அவளது கால்களுக்கு நடுவில் இருக்கும் பேக்-க்குள்தான் அவளது கழட்டிப் போட்ட பிரா இருக்கும். அதை எடுத்து பார்த்தால் அவளது முலையின் சைஸ் என்ன என்று தெரிந்து விடும் என்று தோன்றியது.