29-12-2024, 09:39 AM
பேருந்தில் கிடைத்த போலீஸ்காரி - 04
ஆனால் அவள் இது எதைப் பற்றியும் கவலைப்பட்டதாக தெரியவில்லை. அவள் கவனம் முழுக்க படம் பார்ப்பதிலேயே இருந்தது. அப்பொழுது பஸ் கிட்டத்தட்ட பத்து கிலோமீட்டரை தாண்டி இருந்தது. சிட்டியை விட்டு வெளியே வந்து விட்டதால், டிரைவர் எல்லா லைட்டையும் அணைத்தார். பஸ் கருகும்மென்று இருட்டானது. எங்கள் சீட்டில், மல்லிகாவின் மொபைலில் இருந்து வந்த வெளிச்சம் மட்டும் பிரகாசமாக இருந்தது.
பஸ்-க்குள் இருந்த இருட்டு, அவளது சூத்து பிளவு, தொடையில் உரசல் எல்லாம் எனக்கு தைரியத்தை கொடுத்து,
“அவளோட இடுப்புல கைய வைடா...”
என்று என் மூளை எனக்கு கட்டளையிட்டது. எனக்கு கொஞ்சம் பயமாகவும் இதயத்துடிப்பு சற்று வேகமாகவும்தான் இருந்தது. ஆனாலும் அவளது இடுப்பில் கையை வைக்கலாம் என முடிவெடுத்தேன்.
பொதுவாக பஸ்-ள் பக்கத்தில் அமர்ந்து இருக்கும் பெண்ணின் தொடையை உரசினால் அதை அவர்கள் பெரிதாக கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். ஆனால் அவர்களது இடுப்பில் கை வைத்தால், அதை அவர்கள் கண்டுபிடித்து விடுவார்கள். தப்பான நோக்கத்தில்தான் கை வைக்கிறோம் என்பது அவர்களுக்கு நன்றாக புரிந்து விடும். அதனால் நான் ஒரு திட்டம் போட்டேன்.
எனது உள்ளங்கையயோ அல்லது விரல்கலையோ அவளது இடுப்பில் வைக்கக் கூடாது. எனது ஆர்ம்ஸ் பகுதியையும், முழங்கை பகுதியையும் மட்டும்தான் அவள் இடுப்பில் உரச வேண்டும். எனது திட்டத்தை செயல்படுத்த ஆரம்பித்தேன்.
பஸ் போகும் வேகத்தையும், பஸ் குலுங்குவதையும் எனக்கு சாதகமாக்கி, மெல்ல எனது முழங்கையை அவள் இடுப்பில் இடித்தபடி வைத்தேன். பஸ் குலுங்க குலுங்க அவளது சட்டை இன்னும் மேலே ஏற, அவளது பக்கவாட்டு இடுப்பில் என் முழங்கை வெற்றிகரமாக உரச ஆரம்பித்தது.
“அடேங்கப்பா... என்னா ஸாஃப்ட்-டா...”
அவளது இடுப்பு ரொம்ப மென்மையாக இருந்தது. அவளது இடுப்பின் மென்மையையும், அவளது இடுப்பின் இதமான சூட்டையும் என் முழங்கையாலும், எனது ஆர்ம்ஸ் பகுதியாலும் நான் நன்றாக உணர்ந்தேன். அதில் மூடு ஆன எனக்கு, அவளது இடுப்பை உள்ளங்கை பதிய கசக்கி பிழிய வேண்டும் என்று தோன்றியது.
“உன் முழங்கை உரசினதுக்கே அவ எதுவும் கண்டுக்கல... அதனால் தயங்காம உன் விரலை அவளோட இடுப்புல வைடா...”
என்று என் மூளை சொன்னது. எனக்கும் அது சரியென்றே தோன்றியது. உடனே நான் என் கைகளை மார்புக்கு குறுக்காக கட்டிக்கொண்டேன். அவளது இடுப்பை உரசப்போகும் விரலை, மற்றொரு கையின் ஆர்ம்ஸ் பகுதியில் மறைத்துக் கொண்டேன். அவளது இடுப்பை மெல்ல மெல்ல என் கைகள் நெருங்க ஆரம்பித்தது. அவளது இடுப்புக்கும் எனது கை விரலுக்கும் ஒரு சில அங்குலம்தான் இடைவெளி இருந்தது.
அந்த சமயம் அவளது தொடையில் இருந்த மொபைல் நழுவி கீழே விழுந்தது. உடனே நான் அவளது இடுப்பை தொடும் முயற்சியை அப்படியே நிறுத்தினேன். ஆனால் அவள் ஒருதுளி கூட அசையவே இல்லை. அப்படியே அமைதியாக, முன்னாடி சீட்டில் தலையை வைத்தபடியே இருந்தாள்.
அப்பொழுதுதான் எனக்கு ஒரு விஷயம் புரிந்தது. படம் பார்த்துக்கொண்டே அப்படியே அவள் தூங்கி விட்டாள் என்று.
நான் உடனே குனிந்து அவளது மோபைலில் ஓடிக்கொண்டு இருந்த படத்தை நிறுத்தினேன். இப்பொழுது அவளது காதில் மாட்டி இருந்த ஹெட்செட்டில் எந்த சத்தமும் கேட்காது என எனக்கு தெரியும். அதனால் அவள் நிம்மதியாக தூங்குவாள்.
நான் அப்படியே சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். எல்லா சீட்டுகளிலும் இருந்தவர்கள் தூங்கிக்கொண்டுதான் இருந்தார்கள். நான் மீண்டும் மல்லிகாவை நோட்டம் விட்டேன். அவளும் எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் நன்றாக தூங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்.
நான் அந்த மொபைலை கொஞ்சம் நோண்டிப் பார்க்கலாம் என்று முடிவெடுத்தேன். அதன் கேலரி-க்குள் போனேன். கேமரா ஃபோல்டரை ஓபன் செய்து பார்த்தேன்.
ஆனால் அவள் இது எதைப் பற்றியும் கவலைப்பட்டதாக தெரியவில்லை. அவள் கவனம் முழுக்க படம் பார்ப்பதிலேயே இருந்தது. அப்பொழுது பஸ் கிட்டத்தட்ட பத்து கிலோமீட்டரை தாண்டி இருந்தது. சிட்டியை விட்டு வெளியே வந்து விட்டதால், டிரைவர் எல்லா லைட்டையும் அணைத்தார். பஸ் கருகும்மென்று இருட்டானது. எங்கள் சீட்டில், மல்லிகாவின் மொபைலில் இருந்து வந்த வெளிச்சம் மட்டும் பிரகாசமாக இருந்தது.
பஸ்-க்குள் இருந்த இருட்டு, அவளது சூத்து பிளவு, தொடையில் உரசல் எல்லாம் எனக்கு தைரியத்தை கொடுத்து,
“அவளோட இடுப்புல கைய வைடா...”
என்று என் மூளை எனக்கு கட்டளையிட்டது. எனக்கு கொஞ்சம் பயமாகவும் இதயத்துடிப்பு சற்று வேகமாகவும்தான் இருந்தது. ஆனாலும் அவளது இடுப்பில் கையை வைக்கலாம் என முடிவெடுத்தேன்.
பொதுவாக பஸ்-ள் பக்கத்தில் அமர்ந்து இருக்கும் பெண்ணின் தொடையை உரசினால் அதை அவர்கள் பெரிதாக கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். ஆனால் அவர்களது இடுப்பில் கை வைத்தால், அதை அவர்கள் கண்டுபிடித்து விடுவார்கள். தப்பான நோக்கத்தில்தான் கை வைக்கிறோம் என்பது அவர்களுக்கு நன்றாக புரிந்து விடும். அதனால் நான் ஒரு திட்டம் போட்டேன்.
எனது உள்ளங்கையயோ அல்லது விரல்கலையோ அவளது இடுப்பில் வைக்கக் கூடாது. எனது ஆர்ம்ஸ் பகுதியையும், முழங்கை பகுதியையும் மட்டும்தான் அவள் இடுப்பில் உரச வேண்டும். எனது திட்டத்தை செயல்படுத்த ஆரம்பித்தேன்.
பஸ் போகும் வேகத்தையும், பஸ் குலுங்குவதையும் எனக்கு சாதகமாக்கி, மெல்ல எனது முழங்கையை அவள் இடுப்பில் இடித்தபடி வைத்தேன். பஸ் குலுங்க குலுங்க அவளது சட்டை இன்னும் மேலே ஏற, அவளது பக்கவாட்டு இடுப்பில் என் முழங்கை வெற்றிகரமாக உரச ஆரம்பித்தது.
“அடேங்கப்பா... என்னா ஸாஃப்ட்-டா...”
அவளது இடுப்பு ரொம்ப மென்மையாக இருந்தது. அவளது இடுப்பின் மென்மையையும், அவளது இடுப்பின் இதமான சூட்டையும் என் முழங்கையாலும், எனது ஆர்ம்ஸ் பகுதியாலும் நான் நன்றாக உணர்ந்தேன். அதில் மூடு ஆன எனக்கு, அவளது இடுப்பை உள்ளங்கை பதிய கசக்கி பிழிய வேண்டும் என்று தோன்றியது.
“உன் முழங்கை உரசினதுக்கே அவ எதுவும் கண்டுக்கல... அதனால் தயங்காம உன் விரலை அவளோட இடுப்புல வைடா...”
என்று என் மூளை சொன்னது. எனக்கும் அது சரியென்றே தோன்றியது. உடனே நான் என் கைகளை மார்புக்கு குறுக்காக கட்டிக்கொண்டேன். அவளது இடுப்பை உரசப்போகும் விரலை, மற்றொரு கையின் ஆர்ம்ஸ் பகுதியில் மறைத்துக் கொண்டேன். அவளது இடுப்பை மெல்ல மெல்ல என் கைகள் நெருங்க ஆரம்பித்தது. அவளது இடுப்புக்கும் எனது கை விரலுக்கும் ஒரு சில அங்குலம்தான் இடைவெளி இருந்தது.
அந்த சமயம் அவளது தொடையில் இருந்த மொபைல் நழுவி கீழே விழுந்தது. உடனே நான் அவளது இடுப்பை தொடும் முயற்சியை அப்படியே நிறுத்தினேன். ஆனால் அவள் ஒருதுளி கூட அசையவே இல்லை. அப்படியே அமைதியாக, முன்னாடி சீட்டில் தலையை வைத்தபடியே இருந்தாள்.
அப்பொழுதுதான் எனக்கு ஒரு விஷயம் புரிந்தது. படம் பார்த்துக்கொண்டே அப்படியே அவள் தூங்கி விட்டாள் என்று.
நான் உடனே குனிந்து அவளது மோபைலில் ஓடிக்கொண்டு இருந்த படத்தை நிறுத்தினேன். இப்பொழுது அவளது காதில் மாட்டி இருந்த ஹெட்செட்டில் எந்த சத்தமும் கேட்காது என எனக்கு தெரியும். அதனால் அவள் நிம்மதியாக தூங்குவாள்.
நான் அப்படியே சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். எல்லா சீட்டுகளிலும் இருந்தவர்கள் தூங்கிக்கொண்டுதான் இருந்தார்கள். நான் மீண்டும் மல்லிகாவை நோட்டம் விட்டேன். அவளும் எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் நன்றாக தூங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்.
நான் அந்த மொபைலை கொஞ்சம் நோண்டிப் பார்க்கலாம் என்று முடிவெடுத்தேன். அதன் கேலரி-க்குள் போனேன். கேமரா ஃபோல்டரை ஓபன் செய்து பார்த்தேன்.