28-12-2024, 09:48 AM
முதலில் தயங்கினேன்... பின்பு மயங்கினேன்... - 09
சில விநாடிகளில் சிவா அந்தப் பக்கமாக வந்தான். நான் அறைக்குள் இருந்து தலையை நீட்டிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து என் அருகில் வந்தான்.
“என்ன வேணும் மேடம், ஏதாவது பிரச்சனையா?”
என்று கேட்டான்.
ஜாக்கெட்டை மாட்டி வைக்க ஹேங்கர் இல்லை என்ற விஷயத்தை அவனிடம் கூறினேன். அதற்கு அவன் காலையில்தான் கார்பெண்டர் சின்ன ரிப்பேர் வேலைகளுக்காக அங்கிருந்த ஹேங்கரை கழட்டி சென்று விட்டதாக கூறினான்.
“நீங்க அதை என்கிட்ட கொடுங்க மேடம். நான் அதை பக்கத்து அறையில் உள்ள கப்போர்டில் தொங்க விடுகிறேன். நீங்கள் கேட்கும்போது எடுத்து தருகிறேன்”
என்றான். ஜாக்கெட்டை கழட்டி அவனிடம் கொடுக்க எனக்கு தயக்கமாக இருந்தது. இருந்தாலும் இப்போது எனக்கு வேறு வழியில்லை. அப்பொழுது சிவா மீண்டும் கூறினான்.
“யோசிக்காம கொடுங்க மேடம். பக்கத்து ரூமில்தான் வைக்கிறேன். எந்த பிரச்சனையும் இல்லை”
என்று கையை நீட்டினான். நான் மிகுந்த தயக்கத்துடன் என் ஜாக்கெட்டை அவனிடம் கொடுத்தேன். அவன் அதை வாங்கிக் கொண்ட பிறகும் அங்கேயே நின்றிருந்தான். நான் அவனை என்ன? என்பது போல பார்த்தேன். அதற்கு அவன்
“உங்க பிராவையும் கழட்டி கொடுங்க மேடம்...”
என்றான். அவன் இப்படி கேட்டது எனக்கு கூச்சமாக இருந்தது. இருபது வயசுப் பையன் என்னிடம் என் பிராவை கழட்டி கொடுக்கச் சொல்லி கையை நீட்டிக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால் எனக்கு வேறு வழியில்லை. பிராவை இங்கே எங்கேயும் வைக்க முடியாது. தண்ணியில் விழுந்தால் பாழாகிவிடும். நீண்ட சிந்தனைக்கு பிறகு பிராவையும் கழட்டி அவனிடம் கொடுத்து விடுவது என்று முடிவு செய்தேன்.
“ஒரு நிமிஷம் இருப்பா...”
என்று சொல்லி அறைக் கதவை சாத்தினேன். பிராவை கழட்டி கையில் வைத்துக் கொண்டேன். முந்தானையை எடுத்து மார்பின் மேல் மூடிக் கொண்டு கதவை லேசாக திறந்தேன்.
இப்போது சிவா கதவுக்கருகே இன்னும் நெருக்கமாக வந்து நிற்பது போல தோன்றியது.
“இந்தாப்பா...”
என்று நான் என் கையை வெளியே நீட்டி அவனிடம் என் பிராவை கொடுத்தேன். சிவா பிராவை வாங்கினான் ஆனால் அவன் பார்வையெல்லாம் எனக்கு பின்னாலிருந்த கண்ணாடியில் பதிந்திருந்தது. கண்ணாடியில் பிரதிபலிக்கும் என் முலைகளின் பக்கவாட்டு தோற்றம் அவனுக்கு நன்றாக தெரிந்திருக்கும். என் முலைகளின் அரைகுறை தரிசனம் கண்டு அவன் முகம் பிரகாசமானது. மகிழ்ச்சியாக என் பிராவையும் வாங்கிக் கொண்டு அவன் கிளம்பினான். நான் வேகமாக அறைக்கதவை சாத்தினேன்.
நான் என் முந்தானையை எடுத்து உடலை இரண்டு முறை சுற்றி, அதன் முனையை கொசுவத்திற்குள் சொருகினேன். அந்த மாடல் ஜாக்கெட்டை எடுத்து போட்டுக் கொள்ள முற்பட்டேன். அந்த ப்ளவுசிற்குள் கைகளை நுழைத்துக் கொண்டேன். ஆனால் பின்னால் இருக்கும் கயிறுகளை என் இருகைகளை கொண்டு மட்டும் முடிச்சு போட முடியவில்லை. அதை பின்னாலிருந்து கட்டிவிட இன்னொரு நபரின் உதவி தேவைப்பட்டது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நின்றபோது அறைக்கதவு தட்டப்பட்டது. அது டைலர் கண்ணன்.
“மேடம் உங்களுக்கு பிரச்சனை ஒன்னும் இல்லையே?”
என்று கேட்டார். நான் கதவை திறந்து தலையை வெளியே நீட்டினேன்.
“இல்ல எப்படி முடிச்சி போடறதுன்னு தெரியலை….”
கண்ணன்க்கு நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்பது புரிந்து இருந்தது. நான் என் வார்த்தைகளை முடிக்கும் முன்னரே
“இந்த மாடல்ல இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்கு மேடம். முடிச்சி போட்டுவிட இன்னொரு ஆள் தேவைப்படும். நான் உங்களுக்கு உதவுகிறேன்”
என்று சொல்லியபடி கதவை திறந்து கொண்டு அந்த அறைக்குள் நுழைந்தார் கண்ணன்.
சில விநாடிகளில் சிவா அந்தப் பக்கமாக வந்தான். நான் அறைக்குள் இருந்து தலையை நீட்டிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து என் அருகில் வந்தான்.
“என்ன வேணும் மேடம், ஏதாவது பிரச்சனையா?”
என்று கேட்டான்.
ஜாக்கெட்டை மாட்டி வைக்க ஹேங்கர் இல்லை என்ற விஷயத்தை அவனிடம் கூறினேன். அதற்கு அவன் காலையில்தான் கார்பெண்டர் சின்ன ரிப்பேர் வேலைகளுக்காக அங்கிருந்த ஹேங்கரை கழட்டி சென்று விட்டதாக கூறினான்.
“நீங்க அதை என்கிட்ட கொடுங்க மேடம். நான் அதை பக்கத்து அறையில் உள்ள கப்போர்டில் தொங்க விடுகிறேன். நீங்கள் கேட்கும்போது எடுத்து தருகிறேன்”
என்றான். ஜாக்கெட்டை கழட்டி அவனிடம் கொடுக்க எனக்கு தயக்கமாக இருந்தது. இருந்தாலும் இப்போது எனக்கு வேறு வழியில்லை. அப்பொழுது சிவா மீண்டும் கூறினான்.
“யோசிக்காம கொடுங்க மேடம். பக்கத்து ரூமில்தான் வைக்கிறேன். எந்த பிரச்சனையும் இல்லை”
என்று கையை நீட்டினான். நான் மிகுந்த தயக்கத்துடன் என் ஜாக்கெட்டை அவனிடம் கொடுத்தேன். அவன் அதை வாங்கிக் கொண்ட பிறகும் அங்கேயே நின்றிருந்தான். நான் அவனை என்ன? என்பது போல பார்த்தேன். அதற்கு அவன்
“உங்க பிராவையும் கழட்டி கொடுங்க மேடம்...”
என்றான். அவன் இப்படி கேட்டது எனக்கு கூச்சமாக இருந்தது. இருபது வயசுப் பையன் என்னிடம் என் பிராவை கழட்டி கொடுக்கச் சொல்லி கையை நீட்டிக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால் எனக்கு வேறு வழியில்லை. பிராவை இங்கே எங்கேயும் வைக்க முடியாது. தண்ணியில் விழுந்தால் பாழாகிவிடும். நீண்ட சிந்தனைக்கு பிறகு பிராவையும் கழட்டி அவனிடம் கொடுத்து விடுவது என்று முடிவு செய்தேன்.
“ஒரு நிமிஷம் இருப்பா...”
என்று சொல்லி அறைக் கதவை சாத்தினேன். பிராவை கழட்டி கையில் வைத்துக் கொண்டேன். முந்தானையை எடுத்து மார்பின் மேல் மூடிக் கொண்டு கதவை லேசாக திறந்தேன்.
இப்போது சிவா கதவுக்கருகே இன்னும் நெருக்கமாக வந்து நிற்பது போல தோன்றியது.
“இந்தாப்பா...”
என்று நான் என் கையை வெளியே நீட்டி அவனிடம் என் பிராவை கொடுத்தேன். சிவா பிராவை வாங்கினான் ஆனால் அவன் பார்வையெல்லாம் எனக்கு பின்னாலிருந்த கண்ணாடியில் பதிந்திருந்தது. கண்ணாடியில் பிரதிபலிக்கும் என் முலைகளின் பக்கவாட்டு தோற்றம் அவனுக்கு நன்றாக தெரிந்திருக்கும். என் முலைகளின் அரைகுறை தரிசனம் கண்டு அவன் முகம் பிரகாசமானது. மகிழ்ச்சியாக என் பிராவையும் வாங்கிக் கொண்டு அவன் கிளம்பினான். நான் வேகமாக அறைக்கதவை சாத்தினேன்.
நான் என் முந்தானையை எடுத்து உடலை இரண்டு முறை சுற்றி, அதன் முனையை கொசுவத்திற்குள் சொருகினேன். அந்த மாடல் ஜாக்கெட்டை எடுத்து போட்டுக் கொள்ள முற்பட்டேன். அந்த ப்ளவுசிற்குள் கைகளை நுழைத்துக் கொண்டேன். ஆனால் பின்னால் இருக்கும் கயிறுகளை என் இருகைகளை கொண்டு மட்டும் முடிச்சு போட முடியவில்லை. அதை பின்னாலிருந்து கட்டிவிட இன்னொரு நபரின் உதவி தேவைப்பட்டது. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நின்றபோது அறைக்கதவு தட்டப்பட்டது. அது டைலர் கண்ணன்.
“மேடம் உங்களுக்கு பிரச்சனை ஒன்னும் இல்லையே?”
என்று கேட்டார். நான் கதவை திறந்து தலையை வெளியே நீட்டினேன்.
“இல்ல எப்படி முடிச்சி போடறதுன்னு தெரியலை….”
கண்ணன்க்கு நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்பது புரிந்து இருந்தது. நான் என் வார்த்தைகளை முடிக்கும் முன்னரே
“இந்த மாடல்ல இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்கு மேடம். முடிச்சி போட்டுவிட இன்னொரு ஆள் தேவைப்படும். நான் உங்களுக்கு உதவுகிறேன்”
என்று சொல்லியபடி கதவை திறந்து கொண்டு அந்த அறைக்குள் நுழைந்தார் கண்ணன்.