Adultery காம தொடர்கதைகள் by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

முதலில் தயங்கினேன்... பின்பு மயங்கினேன்... - 08

என்னதான் அவர் என்னிடம் மிக கண்ணியமாக நடந்து கொண்டாலும், அவரின் விரல்கள் என் முலைக்காம்பில் நாலைந்து முறை உரசியதில் என் அடிவாரத்தில் ஊறல் எடுத்து விட்டிருந்தது.

“ஹா... மேடம்... உங்க சைஸிற்கே ஒரு பேக்லெஸ் ப்ளவுஸ் மாடல் ஒன்னு எங்கிட்ட இருக்கு... நீங்க அதை போட்டுப் பார்த்தால், ஷேப்பும் சைசும் சரியா இருக்குதான்னு நாம தெரிஞ்சிக்கலாம்... டேய் சிவா அதை எடுத்திட்டு வாடா”

என்று சிவாவை அனுப்பினார். சிவா அங்கிருந்த சென்றதும் நான் கையை கேழே தொங்கவிட்டேன். ஆனால் மாராப்பை எடுத்து என் தோளில் போட்டுக்கொள்ளவில்லை. நான் என் மாராப்பை எடுத்தால், அதற்கும் கண்ணன் ஏதாவது சொல்வார் என்றும், அப்படி சொன்னால் நான் மீண்டும் வெட்கப்பட்டு அவமானப்பட்டு நிற்க வேண்டும் என்றும் எனாக்கு தோன்றியது. அதனால் சிவா, அந்த மாடல் ப்ளவுசை எடுத்து வரும்வரை, நான் மாராப்பு இல்லாமலேயே நின்றேன்.

அப்பொழுது கண்ணன் என்னிடம்,

“ம்ம்ம்... அப்பறம் மேடம்... வழக்கமா ** லேடிஸ் எல்லாரும் வெளிய வரும்போது பர்தா போட்டுட்டுதான் வருவாங்கன்னு கேள்விப் பட்டேன். ஆனா நீங்க பர்தா இல்லாம வந்து இருக்கீங்களே...?”

என்றார். அதற்கு நான்,

“நானும் அப்படிதாங்க... ஆனா உங்க கடை என் வீட்டுல இருந்து ரொம்ப பக்கம்னு கேள்விப்பட்டேன். அதான் பர்தா இல்லாம வந்தேன். இல்லனா பர்தா போட்டுட்டுதான் வந்திருப்பேன்...”

என்று சொன்னேன். அந்த நிமிடம் வரை நான் மாராப்பு இல்லாமல் நின்றுகொண்டு இருந்தாலும், கண்ணன், என் கண்களை மட்டும்தான் பார்த்து பேசினார். அவரது பார்வை என் முகத்தை விட்டு கீழே இறங்கவே இல்லை. அவர் மிகவும் ஜென்டில்மேன் என்பதை நான் புரிந்து கொண்டேன். அந்த தருணத்தில் எனக்கு அவர் முன்பாக மாராப்பு இல்லாமல் நிற்பது ஒன்றும் தவறில்லை என்றே தோன்றியது.

அப்பொழுது சிவா அந்த மாடல் ப்ளவுசை கொண்டு வந்தான். அதை வாங்கி கண்ணன் என்னிடம் கொடுத்தார்.

அது அழகான சில்க் துணியில் தைக்கப் பட்டிருந்தது. முதுகுப் பக்கம் ஓப்பன் வைத்து பல லேஸ் கயிறுகள் வைத்து தைக்கப்பட்டிருந்தது. எனக்கும் இந்த யோசனை சரியாகப்பட்டது. புது ப்ளவுசை தைப்பதற்கு முன் இந்த மாடலை போட்டுப் பார்த்து விட்டால், அது எப்படி இருக்கும், அதன் சாதக பாதகங்கள் என்ன? என்று தெரிந்து விடும். பின்பு பயமில்லாமல் புதிய ப்ளவுஸ் தைத்துக் கொள்ளலாம். எனவே நான் அந்த மாடல் ப்ளவுசை போட்டு பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.

“மேடம் ட்ரையல் ரூம் இங்கே இருக்கு...”

என்று சொல்லி கண்ணன் உடை மாற்றும் அறையை காட்டினார். நான் அந்த சிறிய அறைக்குள் சென்றேன். அந்த அறையில் ஏதோ மராமத்து பணிகள் நடக்கிறது போல. தரையெல்லாம் மணலுடன் தண்ணீரும் கலந்து அசுத்தமாக இருந்தது. அந்த அறையின் மூன்று பக்கங்களிலும் ஆளுயர கண்ணாடி பதிக்கப்பட்டிருந்தது. அப்பொழுது கண்ணன் என்னிடம்,

“இதுலே உங்களின் முப்பரிமாணத்தையும் பார்த்துக்கலாம்”

என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பியவர், ஏதோ நினைத்து விட்டு என்னை பார்த்து திரும்பினார்.

“சொல்ல மறந்துட்டேனே... பிராவையும் கழட்டிட்டு ப்ளவுசை போட்டுப் பாருங்க. அப்பத்தான் நமக்கு சரியான அளவான்னு தெரிஞ்சிக்க முடியும். அப்புறம் தரையில சிமெண்ட் கலவை போட்டது, அதனாலே தரை ஈரமா இருக்கும் ஜாக்கிரதை...”

என்று சொல்லிவிட்டு சென்றார். நான் அறைக்கதவை சாத்தி தாளிட்டேன். என் முந்தானையை எடுத்தேன். அதை தரையில் போட முடியாதே. எனவே அதை சுற்றி என் இடுப்பில் சொருகிக் கொண்டேன். அடுத்து ஜாக்கெட் ஊக்குகளை நீக்கி ஜாக்கெட்டை கழட்டினேன்.

அதை தொங்கவிட எந்தவித ஆணியோ, ஹேங்கரோ எதுவுமே அங்கே இருக்கவில்லை. ஜாக்கெட்டை எங்கே வைப்பது என்று தெரியாமல் விழித்தேன். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கதவை லேசாக திறந்து தலையை வெளியே நீட்டி பார்த்தேன். யாரையும் காணவில்லை. எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.