26-12-2024, 08:57 AM
முதலில் தயங்கினேன்... பின்பு மயங்கினேன்... - 01
“அப்பாடா... எப்படியோ கண்டு புடிச்சாச்சு...”
என்று “கண்ணன் டைலரிங்” என்ற போர்டை பார்த்ததும், நான் என் மனதிற்குள் சொல்லிகொண்டேன். இந்த கண்ணன் டைலரிங் கடை இப்படி ஒரு முட்டு சந்துக்குள் இருக்கும் என நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கவில்லை. இங்குதான் ப்ளவுஸ் நல்லா ஃபிட்டாக தைத்து தருவார்கள் என்று என்னுடைய தோழிகள் சொன்னார்கள். அதனால்தான் இந்தக் கடையை கஷ்டப்பட்டு தேடிக் கண்டு பிடிக்க வேண்டியதாயிற்று. நான் என்னுடைய ஸ்கூட்டியை அந்தக் கடை வாசலில் விட்டு விட்டு உள்ளே சென்றேன்.
நான் இன்னும் என்னைப்பற்றி சொல்லவே இல்லையே...! சரி சொல்கிறேன்.
என் பெயர் ரஷிதா பேகம். எனக்கு இப்போ வயது முப்பத்தி அஞ்சு ஆச்சு. இருபத்தி இரண்டு வயதிலே திருமணமாச்சு. ரெண்டு பசங்க இருக்காங்க. அவங்க என்னோட அம்மா வீட்டுல இருந்து ஸ்கூல் போறாங்க. நானும் என் புருஷனும் மட்டும்தான் இந்த ஊர்ல இருக்கோம். என் கணவரின் பெயர் இம்ரான். போலிஸ் இன்ஸ்பெக்டராக இருக்கிறார். இந்த ஊருக்கு மாற்றல் ஆகி வந்து ஒரு மாதம்தான் ஆகிறது.
நான் ஒரு பொறுப்பான பாரம்பரியம் மிக்க ** குடும்பத்துப் பெண். வெளியில் எங்காவது சென்றால் பர்தா அணிந்து கொண்டுதான் போக வேண்டும் என்பது என் கணவரின் கட்டளை. நானும் அப்படித்தான் பர்தா அணிந்து கொண்டுதான் வெளியில் செல்வேன். நான் வேறு ஒரு ஆணிடம் லேசாக சிரித்து பேசினால்கூட என் கணவர் என்னைப் பார்த்து முறைப்பார்.
போலிஸ் பார்வை... அப்படியே என்னை எரிப்பது போல இருக்கும்...
அதேபோல என் கணவர் என்னிடம் உடலுறவு கொள்ளும்போதும் அப்படித்தான் இருக்கும். அவரது பார்வையில் காமமே துளிகூட இருக்காது. எனக்கு அவரது கண்களை பார்த்தாலே பயமாகத்தான் இருக்கும். பயந்துகொண்டுதான் படுத்து கிடப்பேன். அவரும் கடமைக்கு, நாலு குத்து, குத்தி விட்டு தூங்கி விடுவார். நானும் வேறுவழியின்றி இழுத்து போர்த்திக்கொண்டு தூங்கி விடுவேன்.
இப்பொழுது கடந்த சில வருடங்களாக என் கணவருக்கு சற்று வேலைப்பளு அதிகமாகி விட்டது. போலிஸ் வேலை அல்லவா? சில மிரட்டல்கள், சில திட்டுக்கள் என வாங்கி வாங்கி, என் கணவருக்கு என் மீது இருந்த மோகம் இப்பொழுதெல்லாம் குறைந்து விட்டது. வீட்டில் இருக்கும்போது சாதாரணமாக சிரித்து பேசுவதோடு சரி. மற்றபடி என் வாழ்க்கையில் ரொமான்ஸ் அழிந்து விட்டது.
சரி சரி... கதையை படிக்க வந்த நீங்கள், என்னுடைய அழகைப் பற்றி கேட்பது எனக்கு நன்றாக கேட்கிறது. சொல்கிறேன் கேளுங்கள்.
நான் ரொம்ப க்ளாமராக இருப்பேன். என் அங்கங்கள் ஒவ்வொன்றும் தூக்கலாக பார்ப்பவர்கள் ஜொள்ளு விடுமளவிற்கு தாராளமாக இருக்கும். அதுவும் நான் சேலை கட்டினால் மிகவும் செக்ஸியாக இருப்பேன். மாராப்பு விலகி என் பருத்த முலைகள் ஜாக்கெட்டில் முட்டிக் கொண்டு நிற்பதை பார்க்க, ஆயிரம் கண்கள் வேண்டும். சிலமுறை என்னை சைட்டடிக்கும் ஆம்பளைகள், என்னை பால்மாடு என்று வர்ணித்ததை நான் பலமுறை என் காதுகளால் கேட்டிருக்கிறேன்.
லோ ஹிப்பாகத்தான் சேலையை அணிவேன். அப்போதுதான் என்னுடைய வெண்ணை இடுப்பும், சுழித்த தொப்புளும் அழகாக எடுத்துக் காட்டும். ஆனால் பர்தா அணிவதால் என்னுடைய உடலழகு வெளியுலகுக்கு தெரியாது. ஒருசில முறை நான் தனியாக அக்கம் பக்கத்துக்கு போகும்போது பர்தா அணியாமல் செல்வதுண்டு. அப்படி போகும்போது மற்ற ஆண்கள் என்னை எப்படியெல்லாம் சைட்டடித்தார்கள், எப்படியெல்லாம் வர்ணித்தார்கள் என்பதைக் கேட்டதை வைத்துத்தான் உங்களுக்கு இந்த விஷயத்தை சொன்னேன்.
இந்த ஊருக்கு வந்ததும், நான் ஒரு லேடிஸ் க்ளப்-ல் மெம்பராக சேர்ந்தேன். நான் போலீஸ்காரனின் பொண்டாட்டி என்பதால், எனக்கு அந்த க்ளப்-ல் சட்டென்று மெம்பராக சேர்த்துக் கொண்டார்கள். அங்கு எனக்கு புதிதாக ஒரு தோழி கிடைத்தாள். அவள் பெயர் ஜாஸ்மின். அவள்தான் இந்த கண்ணன் டைலர் பற்றி கூறினாள்.
“அப்பாடா... எப்படியோ கண்டு புடிச்சாச்சு...”
என்று “கண்ணன் டைலரிங்” என்ற போர்டை பார்த்ததும், நான் என் மனதிற்குள் சொல்லிகொண்டேன். இந்த கண்ணன் டைலரிங் கடை இப்படி ஒரு முட்டு சந்துக்குள் இருக்கும் என நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கவில்லை. இங்குதான் ப்ளவுஸ் நல்லா ஃபிட்டாக தைத்து தருவார்கள் என்று என்னுடைய தோழிகள் சொன்னார்கள். அதனால்தான் இந்தக் கடையை கஷ்டப்பட்டு தேடிக் கண்டு பிடிக்க வேண்டியதாயிற்று. நான் என்னுடைய ஸ்கூட்டியை அந்தக் கடை வாசலில் விட்டு விட்டு உள்ளே சென்றேன்.
நான் இன்னும் என்னைப்பற்றி சொல்லவே இல்லையே...! சரி சொல்கிறேன்.
என் பெயர் ரஷிதா பேகம். எனக்கு இப்போ வயது முப்பத்தி அஞ்சு ஆச்சு. இருபத்தி இரண்டு வயதிலே திருமணமாச்சு. ரெண்டு பசங்க இருக்காங்க. அவங்க என்னோட அம்மா வீட்டுல இருந்து ஸ்கூல் போறாங்க. நானும் என் புருஷனும் மட்டும்தான் இந்த ஊர்ல இருக்கோம். என் கணவரின் பெயர் இம்ரான். போலிஸ் இன்ஸ்பெக்டராக இருக்கிறார். இந்த ஊருக்கு மாற்றல் ஆகி வந்து ஒரு மாதம்தான் ஆகிறது.
நான் ஒரு பொறுப்பான பாரம்பரியம் மிக்க ** குடும்பத்துப் பெண். வெளியில் எங்காவது சென்றால் பர்தா அணிந்து கொண்டுதான் போக வேண்டும் என்பது என் கணவரின் கட்டளை. நானும் அப்படித்தான் பர்தா அணிந்து கொண்டுதான் வெளியில் செல்வேன். நான் வேறு ஒரு ஆணிடம் லேசாக சிரித்து பேசினால்கூட என் கணவர் என்னைப் பார்த்து முறைப்பார்.
போலிஸ் பார்வை... அப்படியே என்னை எரிப்பது போல இருக்கும்...
அதேபோல என் கணவர் என்னிடம் உடலுறவு கொள்ளும்போதும் அப்படித்தான் இருக்கும். அவரது பார்வையில் காமமே துளிகூட இருக்காது. எனக்கு அவரது கண்களை பார்த்தாலே பயமாகத்தான் இருக்கும். பயந்துகொண்டுதான் படுத்து கிடப்பேன். அவரும் கடமைக்கு, நாலு குத்து, குத்தி விட்டு தூங்கி விடுவார். நானும் வேறுவழியின்றி இழுத்து போர்த்திக்கொண்டு தூங்கி விடுவேன்.
இப்பொழுது கடந்த சில வருடங்களாக என் கணவருக்கு சற்று வேலைப்பளு அதிகமாகி விட்டது. போலிஸ் வேலை அல்லவா? சில மிரட்டல்கள், சில திட்டுக்கள் என வாங்கி வாங்கி, என் கணவருக்கு என் மீது இருந்த மோகம் இப்பொழுதெல்லாம் குறைந்து விட்டது. வீட்டில் இருக்கும்போது சாதாரணமாக சிரித்து பேசுவதோடு சரி. மற்றபடி என் வாழ்க்கையில் ரொமான்ஸ் அழிந்து விட்டது.
சரி சரி... கதையை படிக்க வந்த நீங்கள், என்னுடைய அழகைப் பற்றி கேட்பது எனக்கு நன்றாக கேட்கிறது. சொல்கிறேன் கேளுங்கள்.
நான் ரொம்ப க்ளாமராக இருப்பேன். என் அங்கங்கள் ஒவ்வொன்றும் தூக்கலாக பார்ப்பவர்கள் ஜொள்ளு விடுமளவிற்கு தாராளமாக இருக்கும். அதுவும் நான் சேலை கட்டினால் மிகவும் செக்ஸியாக இருப்பேன். மாராப்பு விலகி என் பருத்த முலைகள் ஜாக்கெட்டில் முட்டிக் கொண்டு நிற்பதை பார்க்க, ஆயிரம் கண்கள் வேண்டும். சிலமுறை என்னை சைட்டடிக்கும் ஆம்பளைகள், என்னை பால்மாடு என்று வர்ணித்ததை நான் பலமுறை என் காதுகளால் கேட்டிருக்கிறேன்.
லோ ஹிப்பாகத்தான் சேலையை அணிவேன். அப்போதுதான் என்னுடைய வெண்ணை இடுப்பும், சுழித்த தொப்புளும் அழகாக எடுத்துக் காட்டும். ஆனால் பர்தா அணிவதால் என்னுடைய உடலழகு வெளியுலகுக்கு தெரியாது. ஒருசில முறை நான் தனியாக அக்கம் பக்கத்துக்கு போகும்போது பர்தா அணியாமல் செல்வதுண்டு. அப்படி போகும்போது மற்ற ஆண்கள் என்னை எப்படியெல்லாம் சைட்டடித்தார்கள், எப்படியெல்லாம் வர்ணித்தார்கள் என்பதைக் கேட்டதை வைத்துத்தான் உங்களுக்கு இந்த விஷயத்தை சொன்னேன்.
இந்த ஊருக்கு வந்ததும், நான் ஒரு லேடிஸ் க்ளப்-ல் மெம்பராக சேர்ந்தேன். நான் போலீஸ்காரனின் பொண்டாட்டி என்பதால், எனக்கு அந்த க்ளப்-ல் சட்டென்று மெம்பராக சேர்த்துக் கொண்டார்கள். அங்கு எனக்கு புதிதாக ஒரு தோழி கிடைத்தாள். அவள் பெயர் ஜாஸ்மின். அவள்தான் இந்த கண்ணன் டைலர் பற்றி கூறினாள்.