నేటి బాంధవ్యాలు - 9

[k3vv3]

లావణ్య, హరికృష్ణలు కైలాసపతిని ఒకసారి కన్నీటితో చూచి తలలు త్రిప్పుకొని ఇంటి సింహద్వారాన్ని దాటారు.
కైలాసపతి భోరున ఏడ్వసాగాడు చేతులతో తలను పట్టుకొని. మద్రాస్‍లో చదువుతున్న ప్రజాపతి పిల్లలు  దీప్తి.... సీతాపతులు శలవుల కారణంగా ఇంటికి వచ్చారు.
ఇంట్లోని సభ్యుల మధ్యన జరిగిన సంభాషణనను విని.. ఏడుస్తూ ఓమూల కూర్చుని వున్నారు అక్కాతమ్ముడు, అమ్మా నాన్న, అత్తామామలు వెళ్ళిపోగానే కైలాసపతిని సమీపించి వారికి రెండువైపులా చేరి ’నానమ్మ చనిపోయిందిగా తాతయ్యా!’ అని ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఏడ్చారు.
కన్నీటితో తలాడిస్తూ వారిరువురినీ తన ముసలి హృదయానికి హత్తుకొని కన్నీరు కార్చాడు కైలాసపతి. 
వీధిలో శివరామకృష్ణ హరికృష్ణకు, లావణ్యకు ఎదురైనాడు. హరికృష్ణను కౌగలించుకొని...
"ఏరా!... పెద్ద అమ్మ వెళ్ళిపోయిందా!..." భోరున ఏడ్చాడు.
అతను హరికృష్ణకు లావణ్యకు ఎంతో ఆత్మీయుడు. బాధలో వున్నవారికి ఆత్మీయులు కంటబడితే... అంతవరకూ వారు తమ హృదయంలో అణచిపెట్టుకొన్న ఆవేదన ఉప్పెనలా పొంగి బయటపడుతుంది. హరికృష్ణ, లావణ్యల విషయంలో అదే జరిగింది. నడివీధిలో ఒక ప్రక్కన కొన్ని నిముషాలు నిలబడిన వారు... వారి హృదయవేదనను పంచుకొన్నారు. ఒకరినొకరు ఓదార్చుకొన్నారు. మెల్లగా హరికృష్ణ ఇంటివైపుకు నడిచారు. అప్పటికి శివరామకృష్ణ ఆ వూరు వదలివెళ్ళిపోయి ఇరవై సంవత్సరాలు.
అతని పిల్లలు... చంద్రం వయస్సు పాతిక సంవత్సరాలు. బి.ఎస్సీ ఫస్ట్ క్లాసులో పాసై ఎం.ఎస్సీ చేసేటందుకు అమెరికా వెళ్ళి. ఎం.ఎస్ పూర్తికాగానే అక్కడే మంచి ఉద్యోగంలో చేరాడు. రెండవవాడు రాఘవ. వయస్సు ఇరవై మూడు. కంప్యూటర్ ఇంజనీర్ ముగించి.. ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళిపోయాడు. పెద్ద కూతురు వైశాలికి పాతిక సంవత్సరాలు. వివాహం అయింది. ఆమె బొంబాయిలో భర్తతో హాయిగా కాపురం చేస్తూ వుంది. చంద్రం, వైశాలీలు కవలలు. నాల్గవ సంతతి కూతురు శారద. వివాహం అయ్యి భర్తతో చెన్నైలో వుంది. ఐదవ సంతతి విష్ణు. జన్మతః అంధుడు. వయస్సు పదిహేడు సంవత్సరాలు. దీప్తి కన్నా రెండు నెలలు పెద్ద. హరికృష్ణ పిల్లలు దినకర్ ఇంజనీరింగ్ ముగించి అమెరికా వెళ్ళిపోయాడు. శివరామకృష్ణ పెద్దకొడుకు చంద్రం, దినకర్‍ల మధ్య వయస్సు తొమ్మిది నెలల వ్యత్యాసం. రెండవ సంతతి వాణి. వయస్సు పద్దెనిమిది సంవత్సరాలు. ఎం.ఎస్సీ చదువుతూ ఉంది. మూడవవాడు ఈశ్వర్. బి.ఎ ముగించి బి.ఎల్ చదువుతున్నాడు. నాల్గవ సంతతి శార్వరి. టెన్త్ చదువుతూ ఉంది. వయస్సు పదిహేను సంవత్సరాలు. ప్రజాపతి పిల్లలు... పెద్దకుమార్తె దీప్తి వయస్సు పదిహేడు. ఇంటర్ సెకండ్ ఇయర్. చివరివాడు సీతాపతి ప్లస్ వన్‍లో జాయిన్ అయినాడు వయస్సు పదహారు. 
హరికృష్ణ, లావణ్య, శివరామకృష్ణ ఇంటి వరండాలో ప్రవేశించారు. వాకిట వున్న వాణి, శివరామకృష్ణను చూచి నవ్వుతూ "మామయ్యా! బాగున్నారా!... అత్తయ్యా, విష్ణు బాగున్నారా!" ప్రీతితో పలకరించింది.
"అంతా బాగున్నారమ్మా!"
ముగ్గురూ కూర్చున్నారు. వారి ముఖ భంగిమలు గమనించిన వాణి గ్రాండ్ మదర్ రుక్మిణి హఠాత్ మరణం తమకంతా ఎంత బాధను కలిగించిందో అలాగే... శివరామకృష్ణ కూడా బాధపడుతున్నారని గ్రహించింది.
వారి చింతనను మార్చాలని... "మామయ్యా!.... మీకు కాఫీ అంటే చాలా ఇష్టంగా!.... రెండు నిముషాల్లో తీసుకొస్తాను" వంటగది వైపుకు పరుగెత్తింది వాణి.
"ఏరా హరీ!.... మీ ఇద్దరినీ చూస్తుంటే... పెదనాన్నగారింట్లో మీకు, ప్రజాపతి మధ్యన ఏదో గొడవ జరిగినట్లనిపిస్తుంది. నా ఊహ నిజమేనా!" మెల్లగా అడిగాడు శివరామకృష్ణ.
"అవును..." నిట్టూర్చి చెప్పాడు హరికృష్ణ.
"ఏం జరిగిందిరా!"
"అన్నయ్యా! వారి తత్వం మీకు తెలుసుగా!.... వారు చెప్పలేరు. నేను చెబుతాను వినండి."
ప్రజాపతి వచ్చిన తర్వాత జరిగిన సంభాషణనంతా విన్నంతా చెప్పింది లావణ్య.
అంతా విన్న శివరామకృష్ణ ఆశ్చర్యపోయాడు.
"వాడు అంత మాట అన్నాడా!"
"అవును..." ఖచ్చితంగా చెప్పింది లావణ్య.
"ఇక నన్ను చూస్తే ఏమంటాడో!"
"నేను చెప్పనా!" అడిగిండి లావణ్య.
"పెద్దతల్లి విచారింపుకు వచ్చావా!.... పెదనాన్నను అడిగి ఏదైనా లాక్కుపోవడానికి వచ్చావా!.... అని అడుగుతాడు!" కసిగా చెప్పింది లావణ్య.
"ఏందమ్మా నీవు అనేది!..." ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు శివరామకృష్ణ.
"వాడు నిన్ను చూచిన వెంటనే అనబోయే మాటను నేను మీకు చెప్పాను. వాడు పూర్తిగా మారిపోయాడు. తన మన అయినవాళ్ళం అనే భావన వాడిలో నశించింది అన్నయ్యా!" విచారంగా చెప్పింది లావణ్య.
హరికృష్ణ లావణ్య ముఖంలోకి చూచి విరక్తిగా నవ్వాడు.
అతని ముఖ భంగిమను చూచిన శివరామకృష్ణ.
"ఏమిట్రా ఆ నవ్వు!...." ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు.
"నీ చెల్లెలు చెప్పింది అక్షర సత్యం!...."
"అలాగా!"
"అవునురా!.... లావణ్య చెప్పినట్లుగా వాడు పూర్తిగా మారిపోయాడు. వాడు ఇప్పుడు మన చిన్ననాటి ప్రజాపతి కాదు" విచారంగా చెప్పాడు హరికృష్ణ.
వాణి... మూడు కాఫీ కప్పులతో వరండాలోకి ప్రవేశించింది. ముందు శివరామకృష్ణకు.... తర్వాత తల్లితండ్రికి అందించింది. శివరామకృష్ణ కాఫీని సిప్ చేశాడు.
"ఎలా వుంది మామయ్యా!.... బాగుందా....! చక్కెర సరిపోయిందా!" నవ్వుతూ అడిగింది వాణి.
"అమృతంలా వుందమ్మా!... ఇంత బాగా కాఫీ పెట్టడం ఎప్పుడు నేర్చుకున్నావమ్మా!"
"ఇందులో నా గొప్పతనం ఏమీలేదు మామయ్యా!... మా అమ్మగారి శిక్షణ అలాంటిది. అంటే... మీ ప్రశంసలు మా అమ్మకే చెందుతాయి" నవ్వుతూ చెప్పింది వాణి.