18-12-2024, 05:50 PM
மஞ்சத்தில் மாமியுடன் - 02
மணி பத்து ஆனது. மாமியார் ரேஷன் கடைக்கு சென்றிருக்க, குழந்தைகள் இருவரும் ஸ்கூலுக்கு சென்றிருக்க, மாமனாரும் புருஷனும் வெளியே சென்றிருந்த சமயம். மாதவி வீட்டில் தனியாகத்தான் இருந்தாள்.
“வண்ணான் வந்தால் அழுக்கு துணிகளை எல்லாம் எடுத்து தர வேண்டும்...”
என்று மாடிக்கு சென்றாள் மாதவி.
மாதவிடாய் நாட்களில் அவளது அழுக்கு துணிகள், குடும்பத்தின் மற்ற உறுப்பினர்களின் துணிகளோடு போடக்கூடாது என்பது அந்த குடும்பத்தின் சட்டம். ஆகையால் இந்த மூன்று நாட்களும் மாதவி பயன்படுத்திய அழுக்கு துணிகள் அனைத்தும் மாடியில் ஒரு மூலையில் இருந்த மூங்கில் கூடைக்குள் போட்டு வைத்திருந்தாள். அங்கு சென்று துணிகளை எல்லாம் எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
அந்த அழுக்குத்துணி கூடை மாடியில் மேற்கூரை இல்லாத இடத்தில் இருந்ததால் சுற்றுப்புறத்தில் இருந்த தூசிகள் அனைத்தும் பறந்து வந்து அவளது துணி முழுக்க படிந்து இருந்தது. கூடையின் மேற்புறத்தில் இருந்த துணிகள் அனைத்திலும் லேசான மணல் பரவலாக படிந்து இருந்தது.
மாதவி எல்லா துணிகளையும் எடுத்து அந்த தூசி போகும்படி உதற ஆரம்பித்தாள். அப்பொழுது அவளுடைய சந்தன கலர் பிரா ஒன்று, அவளது கையில் இருந்து நழுவி மாடிக்கு வெளியே சென்று விழுந்தது.
“ஐயையோ...”
என்று பதறிய மாதவி மாடிக்கு வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள். துரதிர்ஷ்டவசமாக அவளுடைய அந்த சந்தனக்கலர் பிரா, ஜன்னலுக்கு மேலே சுவற்றில் இருந்து நீட்டிக்கொண்டு இருக்கும் சாரல் தடுப்பு சுவற்றில் விழுந்து கிடந்தது. அதைக் கண்டதும் மாதவிக்கு கடுப்பானது.
“அடச்சே... விழுந்ததுதான் விழுந்துது... கீழ தரைல போயி விழுந்திருக்க கூடாதா... இதை நான் எப்படி எடுப்பேன்...?”
என்று மாதவி மனதிற்குள் புலம்பிக் கொண்டாள். அப்பொழுது வண்ணான் அந்த வீட்டுக்கு வந்தான்.
“மாமி... மாமி.... துணி அலச வந்திருக்கேன்....”
என்று அந்த வண்ணான் குரல் கொடுக்க, மாதவி மாடியில் இருந்தபடியே வாசல் பக்கம் எட்டிப் பார்த்தாள். வழக்கமாக வருபவனுக்கு பதிலாக ஒரு இளம் வாலிபன் வந்து இருந்தான். அந்த வாலிபன் ஒரு ரவுண்ட் நெக் டீ ஷர்டும் லுங்கியும் கட்டியிருந்தான்.
“யாருப்பா நீ...? புதுசா இருக்க....”
என்று மாதவி மாடியில் இருந்தபடியே சத்தமாக கேட்க,
“வழக்கமா வர்றது எங்க அப்பாதான் மாமி.... அவருக்கு கொஞ்சம் உடம்பு சுகமில்ல மாமி... அதான் அவரோட பையன் நான் வந்து இருக்கேன்.....”
என்று அந்த பையன் சொன்னான்.
“சரி சரி... வீட்டுக்கு பின்னாடி வழி இருக்கு... அதுவழியா வந்து மாடிக்கு வாப்பா... துணி எல்லாம் மாடிலதான் இருக்கு...”
என்று அவனை வர சொன்னாள் மாலதி. அந்த பையனும் வீட்டை சுற்றிக்கொண்டு கொல்லைப்புற வாசல் வழியாக வந்து மாடிக்கு வந்தான். அவனைப் பற்றி சில கேள்விகள் கேட்க ஆரம்பித்தாள் மாதவி.
“ஆமா... உன் பேரு என்னப்பா....”
“வினோத்....”
“நீ என்னப்பா பண்ற.... படிக்குறியா....”
“ஆமாங்க மாமி... போன வருஷம்தான் காலேஜ்ல சேந்தேன். இப்போ ரெண்டாவது வருஷம் படிச்சுட்டு இருக்கேன்.”
என்று அவன் சொல்ல, மாதவி விசாரணையை நிறுத்தி விட்டு மீண்டும் வெளியே எட்டிப்பார்த்தாள். அவளது சந்தனக்கலர் பிரா இன்னும் ஜன்னல் திட்டு மேல்தான் கிடந்தது. அதனை கவனித்த வினோத்,
“என்ன மாமி...?”
என்று கேட்க, மாதவி விஷயத்தை சொல்ல சற்று தடுமாறினாள். வழக்கமாக வரும் வண்ணான் என்றால், மாதவிக்கு இந்த தயக்கம் இருக்காது. ஏனெனில் வழக்கமாக வரும் வண்ணானுக்கு ஏற்கனவே மாதவியின் அழுக்கு துணிகளை தொட்ட அனுபவம் இருக்கும். மாதவியும் அதனை சாதாரணமாக கருதி, விஷயத்தை சொல்லி விடுவாள். ஆனால் இப்பொழுது வந்திருப்பதோ புதுபையன். அவனிடம் தன்னுடைய அழுக்கு பிராவை எடுத்து தரச்சொல்லி சொல்வதற்கு மாதவி சற்று தயங்கினாள். மீண்டும் வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள்.
மணி பத்து ஆனது. மாமியார் ரேஷன் கடைக்கு சென்றிருக்க, குழந்தைகள் இருவரும் ஸ்கூலுக்கு சென்றிருக்க, மாமனாரும் புருஷனும் வெளியே சென்றிருந்த சமயம். மாதவி வீட்டில் தனியாகத்தான் இருந்தாள்.
“வண்ணான் வந்தால் அழுக்கு துணிகளை எல்லாம் எடுத்து தர வேண்டும்...”
என்று மாடிக்கு சென்றாள் மாதவி.
மாதவிடாய் நாட்களில் அவளது அழுக்கு துணிகள், குடும்பத்தின் மற்ற உறுப்பினர்களின் துணிகளோடு போடக்கூடாது என்பது அந்த குடும்பத்தின் சட்டம். ஆகையால் இந்த மூன்று நாட்களும் மாதவி பயன்படுத்திய அழுக்கு துணிகள் அனைத்தும் மாடியில் ஒரு மூலையில் இருந்த மூங்கில் கூடைக்குள் போட்டு வைத்திருந்தாள். அங்கு சென்று துணிகளை எல்லாம் எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.
அந்த அழுக்குத்துணி கூடை மாடியில் மேற்கூரை இல்லாத இடத்தில் இருந்ததால் சுற்றுப்புறத்தில் இருந்த தூசிகள் அனைத்தும் பறந்து வந்து அவளது துணி முழுக்க படிந்து இருந்தது. கூடையின் மேற்புறத்தில் இருந்த துணிகள் அனைத்திலும் லேசான மணல் பரவலாக படிந்து இருந்தது.
மாதவி எல்லா துணிகளையும் எடுத்து அந்த தூசி போகும்படி உதற ஆரம்பித்தாள். அப்பொழுது அவளுடைய சந்தன கலர் பிரா ஒன்று, அவளது கையில் இருந்து நழுவி மாடிக்கு வெளியே சென்று விழுந்தது.
“ஐயையோ...”
என்று பதறிய மாதவி மாடிக்கு வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள். துரதிர்ஷ்டவசமாக அவளுடைய அந்த சந்தனக்கலர் பிரா, ஜன்னலுக்கு மேலே சுவற்றில் இருந்து நீட்டிக்கொண்டு இருக்கும் சாரல் தடுப்பு சுவற்றில் விழுந்து கிடந்தது. அதைக் கண்டதும் மாதவிக்கு கடுப்பானது.
“அடச்சே... விழுந்ததுதான் விழுந்துது... கீழ தரைல போயி விழுந்திருக்க கூடாதா... இதை நான் எப்படி எடுப்பேன்...?”
என்று மாதவி மனதிற்குள் புலம்பிக் கொண்டாள். அப்பொழுது வண்ணான் அந்த வீட்டுக்கு வந்தான்.
“மாமி... மாமி.... துணி அலச வந்திருக்கேன்....”
என்று அந்த வண்ணான் குரல் கொடுக்க, மாதவி மாடியில் இருந்தபடியே வாசல் பக்கம் எட்டிப் பார்த்தாள். வழக்கமாக வருபவனுக்கு பதிலாக ஒரு இளம் வாலிபன் வந்து இருந்தான். அந்த வாலிபன் ஒரு ரவுண்ட் நெக் டீ ஷர்டும் லுங்கியும் கட்டியிருந்தான்.
“யாருப்பா நீ...? புதுசா இருக்க....”
என்று மாதவி மாடியில் இருந்தபடியே சத்தமாக கேட்க,
“வழக்கமா வர்றது எங்க அப்பாதான் மாமி.... அவருக்கு கொஞ்சம் உடம்பு சுகமில்ல மாமி... அதான் அவரோட பையன் நான் வந்து இருக்கேன்.....”
என்று அந்த பையன் சொன்னான்.
“சரி சரி... வீட்டுக்கு பின்னாடி வழி இருக்கு... அதுவழியா வந்து மாடிக்கு வாப்பா... துணி எல்லாம் மாடிலதான் இருக்கு...”
என்று அவனை வர சொன்னாள் மாலதி. அந்த பையனும் வீட்டை சுற்றிக்கொண்டு கொல்லைப்புற வாசல் வழியாக வந்து மாடிக்கு வந்தான். அவனைப் பற்றி சில கேள்விகள் கேட்க ஆரம்பித்தாள் மாதவி.
“ஆமா... உன் பேரு என்னப்பா....”
“வினோத்....”
“நீ என்னப்பா பண்ற.... படிக்குறியா....”
“ஆமாங்க மாமி... போன வருஷம்தான் காலேஜ்ல சேந்தேன். இப்போ ரெண்டாவது வருஷம் படிச்சுட்டு இருக்கேன்.”
என்று அவன் சொல்ல, மாதவி விசாரணையை நிறுத்தி விட்டு மீண்டும் வெளியே எட்டிப்பார்த்தாள். அவளது சந்தனக்கலர் பிரா இன்னும் ஜன்னல் திட்டு மேல்தான் கிடந்தது. அதனை கவனித்த வினோத்,
“என்ன மாமி...?”
என்று கேட்க, மாதவி விஷயத்தை சொல்ல சற்று தடுமாறினாள். வழக்கமாக வரும் வண்ணான் என்றால், மாதவிக்கு இந்த தயக்கம் இருக்காது. ஏனெனில் வழக்கமாக வரும் வண்ணானுக்கு ஏற்கனவே மாதவியின் அழுக்கு துணிகளை தொட்ட அனுபவம் இருக்கும். மாதவியும் அதனை சாதாரணமாக கருதி, விஷயத்தை சொல்லி விடுவாள். ஆனால் இப்பொழுது வந்திருப்பதோ புதுபையன். அவனிடம் தன்னுடைய அழுக்கு பிராவை எடுத்து தரச்சொல்லி சொல்வதற்கு மாதவி சற்று தயங்கினாள். மீண்டும் வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள்.