నేటి బాంధవ్యాలు - 6

[k3vv3]

తన చేతిలో రుక్మిణమ్మ చేతిని... నొసటిని తాకి చూచాడు కైలాసపతి.



బలవంతంగా కనురెప్పలను మరోమారు పైకెత్తి... తన చేత్తో కైలాసపతి చేతిని పట్టుకొని "ఏమండీ!... నా కథ ముగియబోతూ వుంది. మీరు... మీ...రు...జా...గ్ర...త్త!" పైకి లేచిన కళ్ళు క్రిందికి వాలిపోయాయి. ఆమె శరీరం చల్లగా మారిపోయింది. రుక్మిణమ్మ ఆశయం నెరవేరింది. తలను... చేతులను... కాళ్ళను మరోసారి ఆత్రంగా తాకి... విషయాన్ని గ్రహించిన కైలాసపతి...



"రుక్మిణీ!.... నన్ను ఒంటరివాణ్ణి చేసి వెళ్ళిపోయావా!" భోరున ఏడుస్తూ తన తలను ఆమె తలకు చేర్చాడు కైలాసపతి.



సమయం... రాత్రి పన్నెండు గంటలు... ప్రజాపతి మద్రాస్ వెళ్ళి వున్నాడు.



తనలో తాను అరగంట ఏడ్చుకొని... మెల్లగా గదినుంచి లేచి బయటికి వచ్చి మిద్దెమీద ప్రణవి గది తలుపును తట్టాడు. తలుపు తెరిచిన.... ఆమెతో కన్నీటితో విషయాన్ని చెప్పాడు. ఇరువురూ... క్రింద రుక్మిణమ్మ (శవం) వున్న గదిలోకి ఏడుస్తూ వచ్చారు. ఆకస్మాత్తుగా... వూహించని దృశ్యాన్ని చూచిన ప్రణవి... తన కళ్ళను తానే నమ్మలేకపోయింది. ఆ ఇంట తాను కాలుపెట్టిన నాటినుంచీ రుక్మిణమ్మ ఆమెను కూతురుగా చూచుకొందే కాని.. కోడలుగా ఏనాడూ చూడలేదు.



’అమ్మా ప్రణవీ!.... అమ్మా!...’అంటూ ఎంతో ప్రేమాభిమానాలతో పలకరించేది. ప్రణవి చేస్తున్న పనులకు సాయంగా నిలచి తల్లిలా మంచి సలహాలను... తన జీవిత ఆశయాలను... ఒక స్త్రీ... కుటుంబాభివృద్ధికి ఎంత ముఖ్యమనే పలు విషయాలను కన్నతల్లిలా ప్రణవికి ఆమె చెప్పేది. ఆ విషయాలనన్నింటినీ గుర్తు చేసుకొని ప్రణవి భోరున ఏడ్వసాగింది.



లావణ్యకు ఒక దుస్వప్నం వచ్చింది. అందులో ఆమెకు రుక్మిణీ నిర్యాణమే గోచరించింది. ఉలిక్కిపడి నిద్రలేచింది. భర్తను తట్టింది. హరికృష్ణ గాబరాగా లేచి కూర్చున్నాడు.
"ఏం లావణ్యా!...."



"వెంటనే అమ్మను చూడాలండి. చెడ్డ కల వచ్చింది పదండి." ఆందోళనగా చెప్పింది లావణ్య.
తన భార్యతత్వం బాగా ఎరిగిన హరికృష్ణ ఏ విషయానికి ఏనాడు ఆమె ముఖంలో తను చూడని వేదనను చూచి మారుమాట్లాడకుండా మంచం దిగి....



"పద లావణ్యా!...." అన్నాడు. అతని మనస్సు ఏదో కీడును శంకిస్తూ వుంది.



పది నిముషాల్లో ఆ దంపతులు కైలాసపతి ఇంటికి రాత్రి రెండు గంటల ప్రాంతంలో చేరారు.
ఆత్రంగా తండ్రి కైలాసపతి.... ప్రణవి వున్న గదిని సమీపించారు. ఏడ్చి ఏడ్చి వారిరువురూ సొమ్మసిల్లి పోయారు.



"అమ్మా!....." అంటూ గదిలో ప్రవేశించింది లావణ్య.



ఆమె గొంతును విని... తలను పైకెత్తి కైలాసపతి, ప్రణవి... గదిలోనికి వచ్చిన లావణ్యను, హరికృష్ణను చూచారు.



విషయం అర్థమైన లావణ్య కన్నీటితో భోరున ఏడుస్తూ తల్లి తల చెంత చేరింది. హరికృష్ణ తనను అల్లుడిలా కాకుండా సొంత కొడుకులా ఎంతో ఆదరాభిమానాలతో చూచుకొనే తన అత్త రుక్మిణమ్మ... అచేతనంగా పడి వుండడాన్ని చూచి.. కన్నీరు కార్చాడు.



ఆ ముగ్గురికీ తాను ఏమి చెప్పినా వినిపించుకొనే స్థితిలో లేరని..మామగారి ప్రక్కన కూర్చున్నాడు. ఎంతో ఆవేదనను... వారికి పంచి... అతి భారంగా ఆ రాత్రి గడిచింది.



సమయం ఉదయం ఐదు గంటల ప్రాంతం... హరికృష్ణ లేచి ప్రజాపతికి, శివరామకృష్ణకు ఫోన్ చేసి మాట్లాడేదానికి ప్రయత్నించాడు. ఇరువురూ ల్యాండ్‍లైన్ను ఎత్తలేదు.



నట్టింట చాపపరిచి... లావణ్య, ప్రణవీల సాయంతో రుక్మిణమ్మను పడుకోబెట్టారు.



పనిమనిషి.. చల్లమ్మ వచ్చి చూచింది. పరుగున వెళ్ళి ఇరుగు పొరుగు వారికి విషయాన్ని చెప్పింది.
అరగంటలోపల అందరూ ఆ ఇంట్లో ప్రవేశించారు. రుక్మిణమ్మను ఆ స్థితిలో చూచి కన్నీరు కార్చారు.
వర్తమానం పంపవలసిన వారికందరికీ మనుషులను పంపించి విషయాన్ని తెలియపరిచాడు హరికృష్ణ.



మధ్యాహ్నం... పన్నెండుగంటలకు కొందరు... రెండూ మూడు గంటల మధ్యన మరికొందరు... రావలసిన వారంతా వచ్చారు. గొప్ప పేరున్న ఇల్లాలు రుక్మిణమ్మ మరణం అందరికీ ఆవేదనను కలిగించింది. సాయంత్రం... అయిదు గంటలకు ఆమె అంతిమ యాత్రకు అన్ని సిద్ధం అయినాయి.
ఈ మధ్యన.... నాలుగు పర్యాయాలు... హరికృష్ణ ప్రజాపతికి, శివరామకృష్ణకు ఫోన్ చేశాడు. కానీ... వారు అతని కాల్స్ ను ఎత్తలేదు. ప్రజాపతి రాకకోసం అందరూ ఎదురు చూస్తున్నారు వస్తాడని.
శ్రీరంగంలో సానె ఇంట్లో ఆనందలహరిలో మునిగి తేలియాడుతున్న ప్రజాపతికి... తన తల్లి గతించిందనే వార్త తెలియలేదు. కారణం అతను అక్కడికి వెళ్ళిన విషయం అతనికి తప్ప వేరెవరికీ తెలియదు.



ప్రజాపతి రాని కారణంగా... హరికృష్ణ ఆ స్థానంలో వుండి... రుక్మిణమ్మకు చేయవలసిన అంతిమ సంస్కారాలను ఆవేదనతో... ఎంతో శ్రద్ధతో నిర్వర్తించాడు. అతనికి సాయంగా మాధవయ్య నిలిచాడు.



ఎవరికి తోడు ఎవరు ఎంతవరకో!... కన్నకొడుకు వున్నా అంతిమ సమయానికి... అతను ఆ తల్లికి ఏమికాని... ఏమీ చేయలేని వాడుగా ప్రజాపతి తన లోకంలో వుండిపోయాడు. హరికృష్ణ చేతుల మీదుగా ఆ పండు ముత్తయిదువు బండెడు పూలు... పసుపు కుంకులమతో స్మశానపు వైపుకు బంధుమిత్రులతో హరి జనంతో బయలుదేరింది.
====================================================================
ఇంకా వుంది..