వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - ప్రాప్తం

[k3vv3]

"సోవారం. సోవారం వొస్తాడంట. ఇంకా మూడ్రోజులుంది.."

ఎల్లమ్మ గబా గబా అవతలికి వెళ్ళిపోయింది ఎమర్జెన్సీ న్యూస్ బులిటెన్ లో ప్రసారం చెయ్యడానికీ వార్త. నూకా లొక్కర్తీ మిగిలిపోయింది ఆ చుట్టు గుడిసెలో.

"రెండేళ్ళమట్టీ నా నొక్కదాన్నే గందా!' అనుకుంది ఆలోచనగా. సోంవారం వస్తాడట, అమ్మగారు పండుక్కిచ్చిన చిలకాకు పచ్చ కోకున్నాది. అమ్మాయిగారు కుట్టు సరిగ్గా లేదని యిచ్చేసిన ఎర్ర జాకట్టున్నాది. పచ్చకొక కట్టుకుని ఎర్ర జాకిట్టు యేసుకుంటే "సిలకనాగున్నావే" అన్నా డోపాలి. ఆడి మనసుకి నచ్చినట్టు సెయ్యాల. రెండు రోజులే ఉంటాడంట. ఆ రెండ్రోజులు సేసినయి మల్లీ సెలవొచ్చీ వరకూ గేపకం ఉండాల. అమ్మగార్ని జీతంలో యిరగ్గోసుకోమని బతివలాడితే ఓ రూపాయిత్తారు. సెజ్జ బూర్లోండుడా. సెజ్జ బూర్లంటే పడిసత్తాడు. రావుడు గోరి అప్పమ్మ నడగాల ఓ పోటేసి పెట్టమని. రొండు రోకర్లాడితే గాని నలిగి సావవ్...

"అట్టా సూత్తుండిపోయినావేటి? నీ ల్లొట్రా" అని ఎల్లమ్మ అరిచేవరకు నూకాలు ఈ లోకంలో లేదు. ఉలిక్కిపడి బిందె తీసుకుని వీధి కొళాయివేపు నడిచింది. ఎల్లమ్మ చేసిన ప్రసారం అందరికీ అందిందేమో దారి పొడుగునా అందరూ అడుగుతూనే ఉన్నారు. "సివాద్రి వొస్తాడంట?" అని. నూకాలు గంగ డోలులా తలూపుతూనే ఉంది. దానికి నోట మాట రావడంలేదు!

వస్తుం దొస్తుందనుకున్న సోమవారం రానే వచ్చింది. నూకాలు, ఎల్లమ్మా నూర్పిళ్ళప్పుడు చేసేంత హడావిడి చేస్తున్నారు. ఆదివారం సంతలో సజ్జలూ, బెల్లం కొనుక్కొచ్చింది నూకాలు అమ్మగారి దగ్గర అప్పు పుచ్చుకుని.

"ముంతలో మూడు రూపాయలు దాచినాను. సన్నబియ్యంవొట్రా. నా కొడుకు ఆ దబ్బనాల్లాటి బియ్యం తిన్నేడు" అంది ఎల్లమ్మ.

"మరే! మిలట్రీలో ఆడికి సన్నబియ్యం కూడూ ఆవుపాలు యేసి యెడతారు?" అంది నూకాలు ఎత్తిపొడుపుగా.

"నీ పెడసంర బుద్ధి ఆడొచ్చే అణచాల" అంది ఎల్లమ్మ కసిగా.

"రానీ" అంది నూకాలు. అంతలోనే ఎదలో ముల్లయి తగిలింది. ఏదో. "రానీ... రానీ..." అంది మెల్లిగా తనలో తాను గొణుక్కుంటున్నట్టు.

"సువ్వీ సువ్వీ పోటెత్తే ఏనాటికి నలిగేను! యెయ్ దబదబ నాలుగు పోట్లు" కసురుకుంది. అప్పమ్మ, వీదివేపు దృష్టి ఉంచి రోకలాడిస్తున్న నూకాల్ని.

"అదిగాదే ఆడొచ్చినట్టుంటేనూ..." అంది నూకాలు క్షమార్పణ చెప్పుకుంటూ.

"తోటకూరగాదూ! సాయంతరేల బండికి మజ్జానవే వచ్చేసినట్టుందా?" అరిచింది అప్పమ్మ.

నూకాలు ఊపిరి తెచ్చుకుని "ఊస్... ఉస్" అంటూ పోటెయ్య సాగింది, ఒక్కొక్క పోటూ సోల్జర్ బూటులా వినిపిస్తుంటే. లోపల ఎల్లమ్మ పొయ్యిరాజేసి మూకుడు పొయ్యిమీద పెట్టింది. నూకాలికి జ్ఞానం తెలిసేక అత్తని పొయ్యిదగ్గర చూడడం దానికిదే మొదలు 'మరి కొడుకు...' అనుకుంది. ఈ పాటి అదృష్టానికి మావెప్పుడూ నోచుకోలేదు మరి. దానికి సన్నగా నవ్వొచ్చింది.

"నువ్వలా ముసి ముసి నవ్లు నవ్ కుంటూ కూసో. నే పోతా" అంది అప్పమ్మ అస్త్ర సన్యాసం చేస్తూ.

"నేదులే. రా, రా. రెండు పోట్లేస్తే అయి పోతది" అంది వెనక్కుంచిన బెల్లపుముక్క కూడా పడేస్తూ. మూరెలపిండి అత్త కిచ్చేసి మళ్లీ చిటపట లాడేరు - "ఇంకా ఒంటిగంటేనా కాలేదు. అంట్లు తోమేసి వెళ్ళిపోతే మళ్ళీ కాఫీ గిన్నెలుండిపోవూ? అవి నేను కూచుని కడుక్కోనా?" అంటూ.

నూకాలు వరిదీన వదినయై నిలుచుండి పోయింది. "కాదమ్మగోరూ! ఇంటికాడ సిన్న పనుంది యియాల" అంది.

"ఇవాళ సింహాద్రి వస్తాడమ్మా" అంది వాళ్లమ్మాయి, ఆ ఒక్క ముక్కతోనూ పూర్వాపరాలు విశదం చేస్తూ,

"సరేలే. ఏదో వేళప్పుడొచ్చి ఆ కాఫీ గిన్నెలు కడిగేసి పో" అందావిడ దయదలిచి.

నూకాలు సంతోషంగా "సరేనండి" అనేసి మళ్లీ పావుగంటలో ఇంటిదారి పట్టింది. సగం దారి వెళ్లేసరికి దానికి జ్ఞాపకం వచ్చిందేమో మళ్లీ వెనక్కొచ్చింది.

"అమ్మాయ్ గారూ!" అంది తలుపు చాటు నుంచి.

చదువుకుంటున్న అమ్మాయిగారు తలెత్తి చూశారు, "ఏం?" అని.

"రొండు సంపెంగ పూలు కోస్కుంటానండి" అంది ఆశగా. అమ్మాయి చిరాకు ప్రదర్శించింది. "నీ కెప్పుడూ నా సంపెంగ చెట్టుమీదే కళ్ళు. కావలిస్తే కొనుక్కోకూడదూ?"