నేను చదివిన కథలు - పందిట్లో పెళ్లవుతున్నది

[k3vv3]

"మీరు చేస్తే.. దేనికైనా ఓకే!"



"అంటే...?"



"అదే..మీ హస్తవాసి మంచిదని అందరూ అంటుంటే..."



అది విని..ఒక చిన్న స్మైల్ ఇచ్చింది నా రూప..ఆ స్మైల్ చూస్తే చాలు, పెయిన్ కిల్లర్స్ అవసరం లేదు!



ఆ స్మైల్ కు నేను ఫిక్స్ అయిపోయాను...ఈవిడే మా ఆవిడా అని!



ఆపరేషన్ బాగా జరిగింది..కట్టు వేసారు..రూమ్ కు షిఫ్ట్ చేసారు..ఇప్పుడు ఫోన్ తీసి అమ్మకు కాల్ చేసాను...అడ్రస్ చెప్పాను..వస్తున్నానని కంగారుగా చెప్పింది.



నా రూప రూమ్ విసిట్ కి ఎప్పుడు వస్తుందా! అని చూస్తున్నాను...సడన్ గా నర్స్ ను వెంట బెట్టుకుని వచ్చింది.



"వంశీ! ఎలా ఉన్నావు ఇప్పుడు? రెండు రోజుల్లో నిన్ను డిశ్చార్జ్ చేస్తాం..కొన్ని రోజులు రెస్ట్ తీసుకోవాలి"



ఎందుకో..నర్స్ ని ఏదో తెమ్మని బయటకు పంపించింది డాక్టర్..



"వంశీ! నన్ను గుర్తుపట్టావా?"



డాక్టర్ ఏమిటి.. నాతో ఇలా మాట్లాడుతున్నాదేమిటి? అనిపించింది.



"నేను రూపవతి...నీ ఇంటర్ కాలేజీ..." అని వేసుకున్న మాస్క్ తీసింది రూప.
"రూపవతి.. ఇప్పుడు డాక్టర్ రూపవతి అనమాట..గ్రేట్! ఇప్పటివరకు మాస్క్ లేకుండా నిన్ను చూడలేదు కదా!..గుర్తు పట్టలేదు.."



"గ్రేట్ ఏమిటి వంశీ...అప్పట్లో మనం ఎలా మాట్లాడుకేనేవాళ్ళం..నీ రూపస్ నేను.."



"రూపస్.. ఎలా ఉన్నావు? పెళ్ళి అవలేదు కదా!"



"పెళ్ళి అవలేదు ఇంకా!"



"ఈ చీర లో, ఆ కట్టు..బొట్టు..సూపర్ రూపస్.."



"అప్పట్లో నేనంటే ఇష్టం అన్నావు...ఇప్పుడు చేసుకుంటావా?” అంది రూప.



"రూపస్!నేనంటే ఇంకా ఇష్టం ఉందా? నువ్వు పెద్ద డాక్టర్ కదా!"



"డాక్టర్ అయితే ఏంటి! నేనూ మనిషినే కదా! ఆడదానినే కదా! సంసారం చెయ్యాలి కదా!"



"మాటలు నేర్చావ్ రూపస్"



ఈలోపు అమ్మ కంగారుగా రూమ్ లోకి వచ్చింది…



"నమస్తే డాక్టర్! మా అబ్బాయికి ఎలా ఉంది?"



"బాగానే ఉంది..కంగారు పడకండి అత్తయ్యా!"



"అత్తయ్యా!!!?"
"నేను చెప్పలేదా అమ్మా! నా అదృష్టం గురించి.." అని తన కళ్ళతోనే సైగ చేసాడు వంశీ



******