என்னை மன்னிச்சுடு அம்மா.. உங்களை தெரியாம ஓத்துட்டேன் !

[Vandanavishnu0007a]

இரவு 7 மணிக்கு ராமதாஸ் புவனாவை விமான நிலையத்தில் வந்து இறக்கி விட்டார்

அங்கே ஒட்டுமொத்த ஸ்கூல் மாணவ மாணவிகள் பிரின்சிபால் சக ஆசிரிய ஆசிரியர்கள் அனைவரும் புவனாவின் வரவிற்காக காத்திருந்தார்கள்

செக்கிங் எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்து ரமேஷ்ஷையும் புவணாவையும் அனைவரும் டாட்டா காட்டி வழியனுப்பினார்

ரமேஷ் என் மனைவியை கொஞ்சம் நல்லா பார்த்துக்கங்க.. அவார்ட் வாங்கிட்டு பத்திரமா திருப்பி கூட்டிட்டு வர்றது உங்க பொறுப்பு என்றார் ராமதாஸ் பெரிய பருப்பு மாதிரி

அதை கேட்ட புவனா உள்ளுக்குள்ளேயே தலையில் அடித்து கொண்டாள்

ராமதாஸ் ரமேஷ்ஷிடம் அப்படி பேசியது ஒரு பழைய பிளாக் அண்ட் ஒயிட் சிவாஜி ஜெமினி பட காட்சியின் டயலாக் நினைவுக்கு வந்தது..

ஆனந்தா.. என் கண்ணையே உன்கிட்ட ஒப்படைக்கிறேன்.. என்று சிவாஜி சாவித்ரியை ஜெமினியிடம் ஒப்படைப்பார்

அன்று இரவு ஜெமினிக்கும் சாவித்ரிக்கு முதலிரவு..

படுக்கையில் சாவித்ரியை ஜெமினி சும்மா வெறித்தனமாக புரட்டி எடுப்பார்

ச்சே.. ஏன்.. என் கற்பனை இப்படி எல்லாம் போகுது.. என்று தன்னையே திட்டிக்கொண்டாள் புவனா

இருவரும் பிளைட் ஏறி அமர்ந்தனர்

ரமேஷ்ஷும் புவனாவும் அருகருகில் அமர்ந்து இருந்தார்கள்

இருவர் தொடைகளும் உரசி கொண்டிருந்தது..

எவ்வளவோ ஒதுங்கி உக்கார முயற்சித்தாள் புவனா

ஆனால் அவள் எப்படி உக்காந்தாலும் ரமேஷ்ஷை இடிக்காமல் அவளால் அமரமுடியவில்லை..

அந்த விமான இருக்கை அப்படி ஒரு அமைப்பில் இருந்தது..

ரமேஷுக்கு அப்படியே வானில் பறப்பது போல இருந்தது..

உண்மைதான்.. விமானம் டேக் ஆப் ஆகி இருந்தது..

உண்மையிலேயே வானில்தான் இப்போது விமானம் பறந்து கொண்டு இருந்தது..

3 மணி நேர பயணம்தான்..

டெல்லியில் அங்கே ஒரு பெரிய கும்பல் ரமேஷ்ஷையும் புவணாவையும் வரவேற்க காத்திருந்தது..  

சரியாக 10 மணிக்கு விமானம் தரை இறங்கியது..

வரவேற்பு பார்மாலிட்டிஸ் மற்றும் இரவு உணவெல்லாம் முடித்து.. சரியாக ரமேஷ்ஷும் புவனாவும் இரவு தாங்கள் தங்கவேண்டிய ரிசார்ட் ரூமுக்கு வர 11 ஆகிவிட்டது..

தொடரும் 35