వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - ప్రాప్తం

[k3vv3]

పగటివేషం - ఉపాధ్యాయుల గౌరీశంకరరావు
 

కొత్తగా వ్యాపారం మొదలెట్టిన స్నేహితుడికి పుష్పగుచ్చం పంపాడు చెంగల్రావ్. దానిమీద 'ఆత్మశాంతికి... అని ఉండడంతో మండిపడ్డాడు స్నేహితుడు. అది తన తప్పు కాదంటూ బోకేషాపుకి స్నేహితుడిని తీసుకొనొచ్చి చెంగల్రావ్ కొట్లాటకు దిగాడు.

షాపు యజమాని 'సారీ' చెబుతూ, "కోపం తెచ్చుకోకండి. ఈ రోజు ఓ అంతిమయాత్రకు కూడా పూలు పంపాను. 'కొత్త స్థానాన్ని చేరినందుకు అభినందనలు' అన్న మీ కార్డు ఆ పూలతో వెళ్లింది. మరి అక్కడివాళ్ల పరిస్థితి ఎలా వుంటుందో ఊహించుకోండి" అన్నాడు.

రాత్రంతా బాధగా ఉండేది. అతని భార్య మాటిమాటికీ ఎంతో ప్రేమతో చెబుతుంది.

"మీకు విశ్రాంతనేది లేకుండాపోయింది. ఇలాగైతే మీ ఆరోగ్యం ఏం కావాలి? మీకు విశ్రాంతి చాలా అవసరం. మీ యజమానిని అడిగి కొన్ని రోజులు సెలవుపెట్టండి".

"సెలవా! సెలవు పెడితే యజమాని జీతం తెగ్గోస్తాడు."

"అలాగయితే మీ యజమాని దగ్గర పని మానెయ్యండి."

"నేను కాకపోతే పని చేయడానికి చాలామంది దొరుకుతారు. కొన్ని రోజుల తర్వాత హమీద్ అనే వ్యక్తి ఇక్కడ పనిచేసేవాడన్న విషయాన్ని కూడా ఆయన మర్చిపోతాడు."

మళ్లీ అమ్మ ప్రేమ, ఆదరణ అతని ఆలోచనల్లోకి చొచ్చుకు వచ్చాయి. ఆలోచిస్తున్న కొద్దీ ఆమె కష్టాలని గుర్తించి సాయం చేయకపోగా, ఆమె ఖర్మానికి ఆమెని వదిలేసి
వచ్చానన్న అపరాధ భావం బాధించసాగింది.

నేను చేసిన ఈ క్షమార్హంకాని తప్పుని అమ్మతో చెబుతాను. అమ్మతో మాట్లాడుతాను.

అమ్మా, నీకేం కావాలో చెప్పమ్మా! నన్ను ఆ వూరికి తిరిగి వచ్చేయమంటావా లేక నువ్వు కూడా మాతోబాటుగా ఇక్కడే వుంటావా? కానీ. నేను ఇలా ఎందుకు అడగవలసి వచ్చిందని గాని, దీని వెనక ఉన్న కారణం ఏమిటా అని మటుకు నువ్వు నన్ను అడగొద్దు. ఓ దెబ్బతిన్న పక్షి బాధలాంటి బాధ తప్ప నాకు వేరే ఏ బాధా లేదు" అంటూ వివరంగా అమ్మకి చెబుతాను.

రేపట్నుంచి కొత్త జీవితం ప్రారంభించాలని ధృడంగా నిశ్చయించుకున్నాను. ఇక వెనకడుగు వేసే ప్రసక్తే లేదు. ఆ సరికొత్త జీవనం ఏవిధంగా మొదలవుతుందో, ఇంకా ఏమేమి చేయదల్చుకున్నాడో అన్ని విషయాలు అమ్మకి చెబుతాను.

హమీద్ ఆలోచిస్తూనే వున్నాడు. ఇంతలో అతని వెనకాల ఎవరో వస్తున్నట్లుగా పాదాల అలికిడి వినిపించింది. చాటుగా పొంచి మాటలు వింటున్నాడన్న అనుమానం కలగకూడదనుకుని అతను వెంటనే తలుపు నెట్టి లోపలకు దూరాడు. అక్కడ అతని భార్య పిల్లలు కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు.

"అమ్మ ఏది?" అడిగాడు.

"మీ అమ్మా?"

"ఔను. మా అమ్మ. ఇప్పుడిప్పుడే మీతో మాట్లాడుతుండగా విన్నాను."

"ఈయనకి ఈ రోజు ఏమయ్యింది" అంటూ భార్య అతన్ని ఆశ్చర్యంగా చూడసాగింది.

హమీద్ ఇంకేమీ మాట్లాడలేకపోయాడు. బాగా అలసిపోయినట్లయ్యి రెప్పలు వాలిపోతుండగా అతనికి నిద్రపోవాలని అనిపించింది.

గత మూడు రోజులుగా కల్లంలోనే ఉన్నానేమో విసుగ్గా ఉంది పనీపాటా లేక. మసూరి వరికుప్ప కూడా నలగడం ప్రారంభం అయ్యాక 'హమ్మయ్య నూర్పు అయిపోయినట్లే' అని నిట్టూర్చాను. దేవుడి దయవల్ల గాలి సక్రమంగా వీచి - గాలిపోత పూర్తయితే - నేను వెళ్లిపోవచ్చు.

ఇంటి తలపు రాగానే ఇల్లు, భార్యాపిల్లలు, స్నేహితులు గుర్తొచ్చి ఆలోచిస్తూ వాలుకుర్చీలో చేరబడితే నీరెండ వెచ్చదనానికి మాగన్నుగా నిద్రపట్టింది. అంతలోనే పెద్దగా వినిపిస్తున్న మాటలకి తెలివొచ్చింది. పక్క కల్లంలోంచి స్పష్టంగా వినిపిస్తున్నాయి మాటలు.

"తాతా! ఓ మంచి పాట అందుకోమీ" ఒక కుర్ర గొంతు.

"నానేది పాడతాన్నాయినా ఇప్పుడు?

నా గొంతు ఏనాడో పోనాది కదా" ఒణుకుతున్న ముసలి గొంతు.

"నేరా! ఇదేటి కాంపిటీసనా? అమ్మానాయిన బాగా పాడకపోతే పీకల్దీసెత్తరా. ఒచ్చినట్టుగా పాడవో" మరొక గొంతు అదమాయింపు.

"గంగవైతే నీవు గగన మందుండకా
నీ మొగుడి శిరమెక్కి నాట్య మాడెదవేల
చేప కంపూదాన జాలరి దానా
నాచు నీచుల దాన నా సవితి కానా"

రాగయుక్తంగా గంగా వివాహం ఎత్తుకొంతి ముసలి గొంతు. ఒణుకుతున్న గొంతులో మాధుర్యం తగ్గలేదు.

"ఓర్నాయనో ఇదే పాటరా! ఇలపింటి పాటేలరా తాతా! సక్కగా సినిమా పాట పాడరా! కుర్రాల్లు హుషారుగుండాలంటే మంచి ఊపున్న పాట పాడాల్రా" మల్లీ అదే కుర్ర గొంతు.

"అయితే ఎన్టీవోడు పాట పాడతాన్రయ్యా"