Thriller ஒரு பத்தினியின் தவிப்பு

[Blacktail]

PART - 6

மணி எங்கடா இருக்க என்று ஃபாஹிம் சத்தம் போட்டான்.
 
தவமணி மச்சான் நான் இங்க தான் கிட்சேன்ல இருக்கேன் என்று சத்தம் போட்டு என்னை விட்டு விலகி நின்றான்.
 
நான் சமையலறை பிடித்து எழுந்து நின்றேன், என் உடல் மற்றும் உணர்வுகளின் மீதான தாக்குதலால் என் உடல் நடுங்கியது.
 
சமயலறைக்கு வந்து நாங்க இருக்கும் நிலைமையை பார்த்து புறிஞ்சுக்கிட்டேன் இங்க என்ன நடந்ததுன்னு.
 
" மச்சான்... நீ பொம்பள சோகம் அனுபவிச்சு பல வருஷம் ஆச்சுன்னு எனக்கு தெரியும், ஆனா இவ்ளோ சீக்கிரம் நீ அதா அனுபவிப்பானு நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பாக்கல." ஃபாஹிம், தவமணி தோளில் கை வைத்து சொன்னான்.
 
"ம்ம்ம்... என்னால கட்டுப்படுத்த முடியல." இவ்ளோ சிக்குனு ஒரு ஆயிட்டத பக்கத்துல வச்சிக்கிட்டு எப்படி அனுபவிக்காம இருக்க முடியும் சொன்னான்.
 
தவமணி விரல் நுனியில் இருக்கும் என் சாறுகளை ஃபஹீமுக்கு காட்ட அவன் விரலை உயர்த்தினான். ஃபாஹிம் புருவங்களை உயர்த்தி ஒரு புன்னகையுடன் என்னைப் பார்த்தான்.
 

நான் கூச்சத்தில் கூனி குறுகி என் தலையை குனிந்து கொண்டேன்.
 
"ஹாஹா... நல்ல சமையல் செஞ்சிருக்கா போல எனக்கு பசிக்குது இப்ப சாப்பிடலாம் மத்தது அப்புறம் பாத்துக்கலாம்." என்று ஃபாஹிம் சொன்னான்.
 
தவமணியும் ஃபாஹிம் டைனிங் டேபிளில் சென்று உக்காந்தாங்க. தேவையற்ற விருந்தினர்களுக்கு அன்பான விருந்தாளியைப் போல, நான் அவர்களுக்கு உணவு பரிமாறினேன்.
 
தவமணி ஃபாஹிம் ரெண்டு பேர் சாப்பிடும் வேகத்தை பாத்து நான் அதிசயித்து போனேன் பல நாள் பட்டினி கடந்து பிரியாணியை சாப்பிடுறது போல சாப்டாங்க சிறையில் நல்ல சாப்பாடு கிடைக்கலனு நினைக்குறேன்.
 
அவர்கள் சாப்பாட்டின் ருசியை பத்தி ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லலைனாலும், அவர்கள் ருசியுடன் சாப்பிடுவதை பார்த்து, என்னைப் பற்றி எனக்கு கொஞ்சம் பெருமையாக இருந்தது.
 
அவர்கள், சாப்பாட்டை முடிச்சு ஒரு நீளமான ஏப்பம் விட்டாங்க அதை கேட்டு எனக்கு அருவருப்பா இருந்தது.
 
ஃபாஹிம் தனது சட்டைப் பையில் இருந்து ஒரு பீடி பாக்கெட்டை எடுத்து, ஒன்றை தவமணியிடம் குடுத்தான். அவர்கள் இருவரும்  என் சமையலறையில் பீடிகளை புகைத்தனர்.
 
என் வீட்டில் அவர்கள் புகைபிடிப்பதை பார்த்து எனக்கு கோவம் வந்தது, ஏன்னா எனக்கு புகைபிடிப்பவர்களையும் புகையையும் பிடிக்காது. ஆனா இப்போ அதுக்கு என்னால் எதிர்ப்பு சொல்ல முடியவில்லை. அவரகள் முடிச்சிவிட்டதும், குச்சிகளை தரையில் வீசிவிட்டு எழுந்தனர்.
 
தவமணி என் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டே சமையலறையை விட்டு வெளியே வந்து படிக்கட்டில் மேல கூட்டிட்டுப்போனான் ஃபாஹிமும் எங்களை பின் தொடர்ந்து நோண்டிகிட்டே வந்தான்.
 
"வேணாம்... என்னை விட்ருங்க!!!!!!!! தயவு செய்து என்னோட பையனுக்காக... என்னை விடுங்கள்!!!" நான் கத்தினேன் ஆனால் இருவரும் நிற்கவில்லை. நான் என் படுக்கையறைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டேன்.
 
அவர்கள் ரெண்டு பெரும் என்னை கற்பழிச்சு கொல்லப்போறாங்க என்று அவர்கள் செய்கையில் தெரிஞ்சுது. நான் என்னை விடுவித்துக் கொள்ளப் போராடினேன், ஆனால் தவமணியின் கை என் கையைச் சுற்றி இருந்த பிடி மிகவும் வலுவாக இருந்தது.
 
அவர்கள் என்னை படுக்கையறைக்கு இழுத்துச் சென்றனர். நான் பயத்தில் நடுங்கினேன்; என் தோல் வெளிறியிருந்தது.
 
"வாயை மூடு!" ஃபாஹிம் இடி முழக்க, அடுத்த கணமே, என் முகத்தில் ஒரு இறுக்கமான அறை விழுந்ததை உணர்ந்தேன். தவமணியின் கொழுத்த கை அப்படியே இறங்கியது.
 
அந்த அறையால் நான் கிட்டத்தட்ட சுய நினைவு இழந்தேன். சில வினாடிகளுக்கு பிறகு எனக்கு மீண்டும் நினைவு வந்தது, என் கன்னத்தில் சூடாக விழுந்த அறையின் வலி தெறிந்தது. நான் கண்ணத்தை மெதுவாக தடவி பாத்தேன், அது வலித்தது. அறைந்தது அவ்வளவு கடினமாக இருந்ததால, கன்னம் சிவந்து விட்டது.
 
"உன்னை இப்போவே கொன்னுடலாம். இதுக்கு முன்னாடி நிறைய பேரைக் கொன்றுக்கோம், அந்த பட்டியலில் உன் பெயரைச் சேர்ப்பதால் எந்த மாற்றமும் வராது." என் தலைமுடியைப் பிடித்து இழுத்து தவமணி சொன்னான். அவர் என் தலைமுடியை புளியும்பொது நான் வலியில் முனகினேன்.
 
"அவளோட ட்ரெஸ்ஸை அவுருடா மச்சான்" என்று ஃபாஹிம் கட்டளையிட்டான், தவமணி உடனடியாக அவன் கை என் சட்டையில் இறங்குவதை உணர்ந்து அவன் கையை பிடித்து தடுத்தேன்.
 
"வேண்டாம்! ப்ளீஸ்..." தவமணி என் ஆடையை கழட்ட விடாம தடுக்கும்போது நான் கண்ணீர் விட்டு அழுதேன். அவன் கடுமையா என் ஆடையை பிடித்து இழுத்தான், ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் என் எதிர்ப்பு பயனளிக்கவில்லை.


அவன் என் சட்டை கடுமையா இழுத்தத்தால மேலாடை கிழிஞ்சுடுச்சு. முற்றிலும் கிழிந்த சட்டை என் உடம்புல இருந்தது,. அவன் என் கைகளை ஒருபுறம் தள்ளி, அவனோட கையால் என் பிராவில் தோண்டி பலமாக இழுத்தான், மார்பகங்கள் பிரா என்னும் சிறையிலிருந்து தப்பித்து வெளியே வந்தது.
 
நான் ஒரு கையால் என் மார்பகங்களை மறைச்சு மறுகையால் அவர்களை தடுத்தேன்,  மறுபடியும் நான் அவர்களிடம் அரை வாங்கினேன். போனதடவ மாதிரி பலமா இல்லனாலும் எனக்கு வலி ஏற்படுத்திச்சு, எனக்கு தொடர்ந்து கண்ணீருடன் அழுகை வந்துச்சு அவர்களை தடுக்க என்கிட்டே தெம்பு இல்லாம கொஞ்சம் கொஞ்சமா கொறைய ஆரம்பிச்சுது.
 
நான் பலவீனமா இருக்குறத பார்த்து, தவமணி நேரத்தை வீணாக்காம என் ஷார்ட்ஸையும் பேண்டியையும் கழற்றி எறிந்தான்.
 
தவமணி என்னைத் தன் கைகளில் தூக்கிக் கொண்டு, படுக்கையின் ஓரமாக தூக்கி எறிந்தான். நான் படுக்கையில் விழும்போது என் முதுகு தண்டில் பலமாக அடிபட்டிச்சு நான் என் முதுகைப் பிடித்துக்கொண்டு வலியில் புலம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.
 
இதற்கிடையில் ஃபாஹிம் அலமாரியைத் தொறந்து எல்லாப் பொருட்களையும் பார்க்கத் தொடங்கினான். அவன் பணம் இல்லனா விலைமதிப்புடைய பொருள்களை இருக்கானு பாத்துகிட்டு இருந்தான். கொஞ்சநேரத்துக்கு அப்புறம் ஒரு கயிறு கொத்தோட தீரும்பினான்.
 
அப்போ தான் எனக்கு புரிஞ்சுது என் கையகட்டிலோட கட்ட கட்றதுக்கு தான் இதை தேடினாங்க என்று, அவன் படுக்கையின் பக்கத்துல வந்து என் கையைப் பிடிக்கும்போது.. நான் என் கையை அவனோட பிடியில் இருந்து விடுவித்துக் கொள்ள முயற்சித்தேன், ஆனால் அவன் அதை படுக்கையின் தலைப்பலகையில் பலமாக இழுத்து பின்னி படுக்கையின் காலில் கட்டினான். தவமணி வேகமாக படுக்கையின் மறுபுறம் சென்று என் மற்றொரு கையை கட்டினான்.