Thriller ஒரு பத்தினியின் தனிமை இரு குற்றவாளிகளின் இனிமை

[Blacktail]

PART - 6
 
"மணி என்னடா சத்தம் அவ அடஙகுற மாதிரி இல்லைனா போட்டு தள்ளிவிட வேண்டியது தான" என்று ஃபாஹிம் ஹாலில் இருநது சத்தமாக சொன்னான்.
 
 
நான் சமையல் கவுண்டரை பிடித்து எழுந்து நின்றேன், என் உடல் மற்றும் உணர்வுகளின் மீதான தாக்குதலால் என் உடல் நடுங்க்கொண்டே நின்றிருந்தேன்..
 
 அவன் சமையலறைக்கு வந்து நாங்க இருக்கும் நிலைமையை பார்த்து புறிஞ்சுக்கிட்டேன் இங்க என்ன நடந்ததுன்னு.
 
"மச்சான்... நீ பொம்பள சொகம் அனுபவிச்சு பல வருஷம் ஆச்சுன்னு எனக்கு தெரியும், ஆனா இவ்ளோ சீக்கிரம் நீ இந்த நாட்டு கோழியை ருசி பாத்துட்டே என நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பாக்கலை."  ஃபாஹிம், தவமணி தோளில் கை வைத்து சொன்னான்.
 
"ம்ம்ம்... என்னால கட்டுப்படுத்த முடியல மச்சான்,  ரொம்ப நாள் ஆச்சு இவ்ளோ சிக்குனு ஒரு வெடக்கோழியை பக்கத்துல வச்சிக்கிட்டு எப்படி அனுபவிக்காம இருக்க முடியும் " தவமணி சொன்னான்.
 
தவமணி தன் விரல் நுனியில் இருக்கும் என் மதனச்சாறுகளை ஃபஹீமுக்கு  உயர்த்தி காட்டினான். ஃபாஹிம் தன் புருவங்களை உயர்த்தி ஒரு கேவலமான  புன்னகையுடன் என்னைப் பார்த்து சிரித்தான்.
 
நான் அவமானத்தில் தலையை கூனி குறுகி  குனிந்து கொண்டேன்.
 
"ஹாஹா... நல்ல சமைச்சிருக்கா போல எனக்கு பசிக்குது வா இப்ப சாப்பிடலாம் மத்தது அப்புறம் பாத்துக்கலாம்." என்று ஃபாஹிம் கேளியாக சொன்னான்.
 
தவமணியும் ஃபாஹிம் டைனிங் டேபிளில் சென்று உக்காந்தாங்க. நான் தேவையற்ற விருந்தினர்களுக்கு அன்பான விருந்தாளியைப் போல, நான் அவர்களுக்கு உணவு பரிமாறினேன்.
 
தவமணி ஃபாஹிம் ரெண்டு பேர் சாப்பிடும் வேகத்தை பாத்து நான் அதிசயித்து போனேன் பல நாள் பட்டினி கடந்து பிரியாணியை சாப்பிடுவதை போல சாப்பிட்டார்கள், சிறையில் நல்ல சாப்பாடு கிடைக்கலைனு நினைக்குறேன்.
 
அவர்கள், சாப்பாட்டை முடிச்சு ஒரு நீளமான ஏப்பம் விட்டாங்க அதை கேட்டு எனக்கு அருவருப்பா இருந்தது.
 
ஃபாஹிம் தனது சட்டைப் பையில் இருக்கும் ஒரு பீடி பாக்கெட்டை எடுத்து, ஒன்றை தவமணிக்கு குடுத்தான். அவர்கள் இருவரும்  என் சமையலறையில் பீடிகளை புகைத்தனர்.
 
என் வீட்டில் அவர்கள் புகைபிடிப்பதை பார்த்து எனக்கு கோவம் வந்துச்சு, ஏன் என்றால் எனக்கு புகைபிடிப்பவர்களையும் புகையையும் பிடிக்காது. ஆனா இப்போ அதுக்கு என்னால் எதிர்ப்பு சொல்ல முடியவில்லை.
 
"புகைத்துக்கொண்டே குடிக்கறதுக்கு எதாவது இருக்கா என்று ஃபாஹிம் கேட்டான்
 
"டீ காபியா?” நான் வெறுமையாக பதிலளித்தேன். அவர்கள் புகைப்பிடுவதை நிறுத்திவிட்டு ஒருவரையொருவர் ஒரு நொடி பார்த்து, பின்னர் சத்தமாக சிரித்தனர்.
 
எனக்கு  குழப்பினேன், அவர்கள் சிரித்து முடித்ததும் என்னைப் பார்த்து, தவமணி பேசினான், “சரக்கு இருக்கா?”
 
 "பீர் இருக்கு" நான் பதிலை சொல்ல தடுமாறினேன்.
 
"பரவாலை கொண்டா அடிச்சு ரொம்ப நாள் ஆச்சு" என்று ஃபாஹிம் சொன்னான்.
 
பாட்டிலை எடுக்க நான் சமையலறையின் மூலையில் தடுமாறிச் சென்றேன். ராகுல் எப்போவாது பீர் குடிப்பார் சரக்கு அவருக்கு பழக்கம் இல்லை. எப்போதும் உயர்தரமான பீர்களை எங்கள் ப்பிரிஜ்ஜில் இருப்பு வைத்திருப்பார். அலுவலக பார்ட்டியில் தன் மேல் அதிகாரியால் முதல் முறை பழக்கப்பட்டது இன்னும் வீட முடியலை.
 
 நான் ப்பிரிஜ்ஜில் இருந்து இரண்டு பாட்டிலை எடுத்து  டைனிங் டேபிளுக்குத் திரும்பிச் சென்றேன், இருவரும் என் கையிலிருந்து பாட்டிலைப் பிடுங்கி.  மூடியைத் திறந்து பின்னர் அதை வாயில் வைத்து தண்ணீர் போல விழுங்கத் தொடங்கினர். சில நொடிகளில் பாட்டில் முடிந்துவிட்டது,
 
'இதைப் பற்றி நான் ராகுலிடம் என்ன சொல்ரது? இரண்டு பாட்டிலை யார் குடிச்சாங்க என்று? நான் குடிக்க மாட்டேன் என்று அவனுக்குத் தெரியும்? நான் ப்பிரிஜ்ஜை சுத்தம் செய்யும் போது பாட்டில் உடைந்துவிட்டது என்று நான் அவனிடம் சொல்ல முடியும்...
 
 "முடிச்சிட்டிங்கள்ள உங்களுக்கு தேவையானது எது வேணுமோ எடுத்துக்கோங்க என்னையும் என் வீட்டையும் விட்டுருங்க நான் உங்களை பாத்ததை சத்தியமாக நான் யார்கிட்டையும் சொல்லமாட்டேன்" என்று கெஞ்சினேன்.
 
நான் கெஞ்சியதை கேட்டு அவர்கள் ஒருவர் முகத்தை இன்னோருவர் பார்த்து வாய்விட்டு சிரித்தனர்,  தவமணி சிரித்துக்கொண்டே என்னருகில் வந்து "எங்களுக்கு இப்போ நீ தான் டி வேணும்" என்று நான் எதிர்பாக்காத நேரத்தில் என்னை பிடித்து தூக்கி தன் தோளில் போட்க்கொண்டு சமையலறையில் இருந்து வெளியே வந்தான், நான் "என்ன பண்றீங்க  என்னை விட்ருங்க!!!!!" என்று அவன் மூதுகில் அடித்து அழுதுகொண்டே கதறினேன். அவன் மாடி படிகளில் தூக்கிட்டு போனப்போ  ஃபாஹிமும் எங்களை பின் தொடர்ந்து நோண்டிகிட்டே வந்தான்.
 
"வேணாம்... என்னை விட்ருங்க!!!!!!!! நான் கல்யாணமானவ எனக்கு குடும்பம் இருக்கு தயவு செய்து என்னோட பையனுக்காக... என்னை விடுங்க!!!" நான் கத்தினேன் ஆனால் இருவரும் என் கதறலை பொருட்படுத்தவில்லை. நான் என் படுக்கையறைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டேன்.
 
அவர்கள் இருவரும் என்னை கற்பழிச்சு கொல்லப்போறாங்க என்று அவர்கள் செய்கையில் தெரிஞ்சுது. நான் என்னை விடுவித்துக் கொள்ளப் போராடினேன், ஆனால் தவமணியின்  பிடி மிகவும் வலுவாக இருந்ததால் என்னால் ஒன்றும் செய்யமுடியலை.
 
அவர்கள் என்னை படுக்கையறைக்கு தூக்கிட்டு வந்ததும், என்னை கட்டிலல மேல் போட்டான்.  நான் மெத்தை மேல் போத் என விழுந்ததும் அந்த அதிர்வால் என் தலை கட்டில் முனையில் இருக்கும் தடுப்பில் முட்டியது. நான் வலியில் "அம்மா...ஆஆஆஆஆஆ......" கூச்சலிட.
 
 என் கண்ணத்தில் இறுக்கமாக அறைந்து "வாயை மூடு டி!" என்று ஃபாஹிம் இடி முழக்க கத்தினான். அந்த அறையாலும் என் தலையில் விழுந்த அடியின் தாக்கத்தால், நான் கிட்டத்தட்ட சுய நினைவு இழந்து மயக்கமடைந்தேன். சில வினாடிகளுக்கு பிறகு எனக்கு மீண்டும் நினைவு திரும்பி விழித்து பார்தேன், என் கன்னத்தில் சூடாக விழுந்த அறையின் வலி மற்றும் தலையிலையும் பயங்கரமாக வலி தெறிந்தது. நான் என் கண்ணத்தை மெதுவாக தடவி பாத்தேன் வலித்தது.  அவ்வளவு கடினமாக அறைந்ததால, என் கன்னம்  சிவந்து விட்டது.
 
நான் விழித்ததை உணர்ந்து தவமணி என் அருகில் வந்து தலைமுடியைப் பிடித்து படுத்து இருந்த என்னை நிமிர்த்தி "உன்னை இப்போவே கொன்னுடலாம். இதுக்கு முன்னாடி நிறைய பேரைக் கொன்றுக்கோம், அந்த பட்டியலில் உன் பெயரைச் சேர்ப்பதால் எந்த மாற்றமும் வராது" என்று என் தலைமுடியைப் பிடித்து இழுத்து பிழிந்து கொண்டே தவமணி சொன்னான். அவன் என் தலைமுடியை பிழியும்பொது நான் வலியில் முனகினேன்.
 
"அவளோட ட்ரெஸ்ஸை அவுருடா மச்சான்" என்று ஃபாஹிம் கட்டளையிட்டான், தவமணி உடனடியாக அவன் கை என் டீஷர்ட்க்கு நேருங்குவதை உணர்ந்து நான் அவன் கையை பிடித்து தடுத்தேன்.
 
"வேண்டாம்! ப்ளீஸ்..." கண்களில் நீர் மல்க கெஞ்சினேன் தவமணி என் ஆடையை கழட்ட விடாம தடுக்கும்போது நான் கண்ணீர் விட்டு அழுதேன். அவன் கடுமையா என் ஆடையை பிடித்து இழுத்தான் என் மேலாடை கிழிந்தது, ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் என் எதிர்ப்பு பயணளிக்கவில்லை.
[img][/img]
அவன் என் டீஷர்ட்டை கடுமையா இழுத்தத்தால கிழிஞ்சுடுச்சு. முற்றிலும் கிழிந்த டீஷர்ட் என் உடம்புல இருந்தது உள்ளே அணிந்திருக்கும் பிரா அவர்களுக்கு காட்சியலித்தது,. நான் என்னேட மார்பு மேல் கை வைத்து மறைத்தேன், அவன் என் கைகளை ஒருபுறம் தள்ளி, அவனோட கையால் என் பிராவை பிடித்து பலமாக இழுத்தான், மார்பகங்கள் பிரா என்னும் சிறையிலிருந்து தப்பித்து வெளியே வந்தது.
 
நான் ஒரு கையால் என் மார்பகங்களை மறைச்சு மறுகையால் அவர்களை தடுத்தேன்,  மறுபடியும் நான் அவர்களிடம் அறை வாங்கினேன். போனதடவ மாதிரி பலமா இல்லனாலும் எனக்கு வலி ஏற்படுத்திச்சு, நான் தொடர்ந்து கண்ணீருடன் அழுகையேடு அவர்களை தடுத்தேன் ஒரு கட்டத்தில் எனக்கு தெம்பு இல்லாம கொஞ்சம் கொஞ்சமா சொர்ந்து என் எதிர்ப்பு கொறைய ஆரம்பிக்க. நான் பலவீனமா இருக்குறத பார்த்து, தவமணி நேரத்தை வீணாக்காம என் ஷார்ட்ஸையும் பேண்டியையும் கழற்றி எறிந்தான்.
 
இதற்கிடையில் ஃபாஹிம் அலமாரியை திறந்து ஏதோ தேட தொடங்கினான். அவன் பணம் இல்லனா விலைமதிப்புடைய பொருள்கள் ஏதாச்சும் இருக்கானு தேடிக்கொண்டு இருக்கான் என்று ஆனால் கொஞ்சநேரத்துக்கு அப்புறம் ஒரு கயிறு கொத்தோட தீரும்பினான்.
 
அப்போ தான் எனக்கு புரிஞ்சுது என் கையை கட்டிலோட  கட்டிபோட தான் இதை தேடினான் என்று, அவன் கட்டில் பக்கத்துல வந்து என் கையைப் பிடிக்கும்போது.. நான் என் கையை அவனோட பிடியில் இருந்து விடுவித்துக் கொள்ள கையை உதறி கொண்டு தப்பிக்க  முயற்சித்தேன், ஆனால் என் முயற்ச்சி தோல்வியானது. அவர்கள் இருவரும் என்னை கட்டிலின் தலைப்பலகையில்  இழுத்து கொண்டு வந்து கையை பின்னி படுக்கையின் முனையில் கட்டினார்கள். தவமணி வேகமாக படுக்கையின் மறுபுறம் சென்று என் மற்றொரு கையை கட்டினான்.

[img][/img]