నేటి బాంధవ్యాలు - 6

[k3vv3]

"ఏమిటత్తయ్యా!.... ఇది!..." అసహనంగా అంది దీప్తి.
"ఇది మన పద్ధతి... మరచిపోయినట్లున్నావు... గుర్తుకు తెచ్చుకో!..."
దీప్తి నవ్వి స్టీల్ డబ్బాను చేతికి తీసుకొంది.
"వెళ్ళొస్తానత్తయ్యా!..."
"మంచిదిరా!..."
దీప్తి హాల్లోకి వచ్చింది.
ఈశ్వర్ తన గదినుండి బయటికి వచ్చాడు.
దీప్తి చిరునవ్వుతో అతని ముఖంలోకి చూచింది.
ఈశ్వర్ ఆశ్చర్యంతో... "అమ్మా!..."
"దీప్తి ఇంటికి వెళుతూ వుంది. వీధి గేటు వరకూ వెళ్ళిరా!..." అంది లావణ్య.
"అమ్మా!..."
"ఈశ్వర్!.... మర్యాదను పాటించాలిరా!...."
"ఆఁ....ఆఁ.... అలాగే అమ్మా!...."
’ఈ అమెరికన్ రిటన్.... ఏం మాట్లాడిందో... ఏం మాయ చేసిందో... అమ్మ ఏంది ఇలా మారిపోయింది!....’ అనుకొన్నాడు ఈశ్వర్.
నలుగురూ వరండాలోకి వచ్చారు.
వాకిట రెండువైపులా వున్న పూలమొక్కలకు పైపుతో నీళ్ళు పెడుతున్నాడు హరికృష్ణ.
వరండాలో ఆగిపోయింది లావణ్య. ముందు దీప్తి, వెనుక శార్వరీ, ఈశ్వర్‍లు వీధి గేటువైపుకు బయలుదేరారు.
హరికృష్ణను చూచి... "వెళ్ళొసాను మామయ్యా!..." చెప్పింది దీప్తి.
"మంచిదమ్మా... వెళ్ళిరా!..." చిరునవ్వుతో చెప్పాడు.
శార్వరీ... ఈశ్వర్... దీప్తి వీధి గేటు ముందుకు వచ్చారు.
"శారూ!.... బావా!... వస్తాను..." నవ్వుతూ చెప్పి దీప్తి కార్లో కూర్చుంది.
డ్రైవర్ కారును స్టార్ట్ చేశాడు. శార్వరి... ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచి నవ్వింది.
"ఎందుకు మహాతల్లీ నవ్వుతున్నావ్!..." అడిగాడు ఈశ్వర్.
"దీప్తి నాకేమౌతుంది?...."
"నీకు తెలీదా!..."
"తమరి నోటితో విందామనే ఆశ..."
"పద అమ్మ దగ్గరికి!..."
"ఎందుకు?..."
"నీ ప్రశ్నకు సమాధానం కావాలిగా!..."
"అడిగింది నిన్ను... నీవే చెప్పాలి..."
"నేను చెప్పినా, అమ్మ చెప్పినా ఒకటే!..."
"అంతేనంటావా!...."
"అవును..."
"సరే పద!..."
ఈశ్వర్, శార్వరీలు లావణ్యను సమీపించారు.
"ఏమిటే నవ్వుతూ వూగిపోతున్నావ్!" అడిగింది లావణ్య.
"నీ కోడలు... ఈ నా అన్నయ్యతో వరస కలిపింది...." నవ్వింది శార్వరి.
"అమ్మా!.... దీప్తి నాకేమౌతుంది?..."
"ఒరేయ్!... ఏందిరా ఈ చచ్చు ప్రశ్న... ఏమౌతుందో నీకు తెలీదా!..."
"ఆఁ.... అమ్మా నేనూ ఇదే ప్రశ్న వేశాను!... జవాబు ఏం చెప్పాడో తెలుసా!..."
"ఏం చెప్పాడు?..."
"నిన్ను అడిగి కనుక్కోమన్నాడు.." వెటకారంగా చెప్పింది శార్వరి.
"అది వాడికి ఏమౌతుందో నీకు తెలీదా!..."
"తెలుసనుకో!... ఆ మాటను చిన్నబ్బాయ్ నోటినుండి వింటే..." నవ్వింది శార్వరి.
"అలాగా!..."
"అవును జననీ!..."
"ఈశ్వరా!... చెప్పు!..."
"ఏం చెప్పాలమ్మా!..."
"దీపు నీకు ఏమౌతుందో చెప్పరా!..."
"అమ్మా!.... ఇది చాలా అన్యాయం.."
పైపును ఆపి... వరండాలోకి వచ్చిన హరికృష్ణ వారి మాటలను విన్నాడు. నవ్వుతూ... "ఈశ్వరా! సిగ్గు వుండవలసింది ఆడవారికి... చెప్పరా చెప్పు..."
"ఏం చెప్పను!..."
"తనకు... నాకు... పెద్దవాళ్ళకు సమ్మతం అయితే నా భార్య అవుతుందని..." నవ్వాడు హరికృష్ణ.
"నాన్నా!.... మీరు నన్ను!...."
"ఆటపట్టిస్తున్నానంటావా!... నేను అన్నమాట ఈనాటిది కాదురా!... దీప్తి పుట్టగానే మేమంతా.. అంటే మన రెండు కుటుంబాల వారు ఆనాడు అనుకొన్నమాట..."
"అవునురా!.... మీ నాన్న చెప్పింది నిజం...."
"అది అప్పటి పరిస్థితి.... కానీ యీనాటి పరిస్థితి వేరు కదమ్మా!.... ప్రజాపతిగారు చేసిన ద్రోహాన్ని మీరు మరిచిపోగలరేమో కానీ.... నేను మరువలేను..." లోనికి వెళ్ళిపోయాడు ఈశ్వర్.
హరికృష్ణ లావణ్య ముఖంలోకి చూచాడు. ఆ చూపులోని ప్రశ్న లావణ్యకు అర్థం అయింది. తండ్రి ముఖంలోని గాంభీర్యాన్ని చూచి శార్వరి లోనికి వెళ్ళిపోయింది.
"కూర్చో లావణ్యా!...." వరండాలోని కుర్చీలో తను కూర్చొని చెప్పాడు హరికృష్ణ.
లావణ్య మౌనంగా ఆలోచనతో అతనికి ఎదురుగా కూర్చుంది.
"లావణ్యా!..."
భర్త ముఖంలోకి చూచింది లావణ్య.
"దీప్తి అంటే నీకు ఇష్టం కదూ!...."
"అవునండీ!...."
"ఆమె నీ ఇంటి కోడలు కావాలనే ఆశ కూడా వుంది కదూ!.... తను ఇంటికి రాగానే.... వాడి మీది కోపాన్ని ఆ పిల్ల మీద చూపించావ్. అమెరికాలో చదివి వచ్చినా... ఆ పిల్లలో ఎలాంటి పొగరు... అహంకారం... నాకు కనిపించలేదు... మరి నీకు?..."
"నాకు అంతేనండి. అందుకే దానికి ఎంతో ఇష్టమైన నెయ్యిగారెలు చేసి తినిపించాను. గారెలను తింటూ అది ఏడ్చింది. ఎందుకు ఏడుస్తున్నావని శార్వరీ అడిగితే.... గతం గుర్తుకు వచ్చిందని చెప్పింది. మన చేతుల్లో పెరిగిన పిల్ల... అదీ గతాన్ని మరిచిపోలేదు... నేనూ మరిచిపోలేదు. అందుకే తలదువ్వి, పూలుపెట్టి ఇది మన పద్ధతి అని చెప్పి పంపాను. మన పంతాలు, పట్టింపులు మన చిన్న పిల్లలకు శాపాలు కాకూడదండీ!..." విచారంగా చెప్పింది లావణ్య.
"అంటే!..." ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు హరికృష్ణ.
"దీప్తి ఈ ఇంటి కోడలు కావాలి!... చూచారుగా ఎంత అందంగా తయారయిందో!..."
"ఆమె నీ మేనకోడలు కదా!... అంతా మేనత్త పోలిక..." చిరునవ్వుతో చెప్పాడు హరికృష్ణ. క్షణం ఆగి... "నీ నిర్ణయాన్ని నేను ఏనాడూ కాదనలేదు. మరి ఈశ్వర్ అభిప్రాయం... ఎలా వుందో!...."
"వాడు మన బిడ్డ! మన మాటను కాదనడు. ఇప్పుడు... సమస్య... ఆ ప్రజాపతి..."
"ప్రజాపతి కాదు నీవు అనవలసింది... నా అన్నయ్య అని...."
"ఆ పదానికి వున్న గౌరవాన్ని అలా పిలిపించుకునే అదృష్టాన్ని వాడు కోల్పోయాడండి" బాధలో చెప్పింది లావణ్య.
"అయితే... నా వాంఛ.... కాదు... కాదు... మన వాంఛ నెరవేరే మార్గం!...."
"నా నిర్ణయం సరైనదైతే మార్గాన్ని నేను నమ్మిన ఆ భగవాన్ రమణమహర్షి తప్పక చూపుతారు... ఆ నమ్మకం నాకుంది."