వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

పాలపిట్ట చెవులు రిక్కించింది.

వీళ్లకి నేను ఆహారమయినందుకు సిగ్గుతో చితికిపోతున్నాను.

నా బిడ్డకి ఆహారం కానందున దుఃఖిస్తున్నాను." అంటూ వరిపైరు బావురుమని ఏడ్చింది.

పంటచేను ఏడ్చింది.

వరిపైరు కన్నీళ్ళూ, పాలపిట్ట కన్నీళ్ళూ పంట బోదెలోని రక్తంలో కలిశాయి.

***

ఉన్నట్టుండి గాల్లోకి లేచింది పాలపిట్ట.

ఎక్కడికీ? రెండు ధాన్యపు గింజలు కొరికి పొమ్మంది వరిపైరు. పాలపిట్ట వినలేదు.

రివ్వుమని పైకి లేచి... పులికి నివాళి ఇచ్చి వస్తానని ఆవేశంతో బయలుదేరింది. వరి పైరు నివ్వెరపోయింది.

పాలపిట్టని ఆపలేకపోయింది.

రివ్వున పులికి దహన సంస్కారం జరిగే చోటకి చేరుకుంది పిట్ట.

చిరుత దేహం చితిమంట పై రగుల్తోంది.

పాలపిట్ట రెండు కన్నీటి బొట్లు తర్పణ చేసింది.

అంతే - హఠాత్తుగా ఎక్కణ్ణుంచో ఒక ఉండేలు దెబ్బ!

చూస్తుండగానే పాలపిట్ట చిరుత చితిలోకి జారిపోయింది.

మహా ప్రళయం ఒకటి...

మనిషి కోసం కన్ను తెరిచింది!

----