18-09-2024, 12:41 AM
“రేపు నాన్న వాళ్ళు వస్తారు అని చెప్పాగా , అంత లేట్ గా రాక పొతే , కొద్దిగా ముందుగా రావచ్చుగా” అంది ఏకాంత సొంత పెళ్ళాం చెప్పినట్లు. అమ్మాయిలకు ఓ సారి అలవాటు అయితే ఇంక మనల్ని వాళ్ళ సొంతం అనుకొంటారు, ఇలాంటివి ఓ సారి మనసుకు మంచిగా అనిపిస్తాయి , కానీ అవ్వే ఓ సారి కొంప ముంచు తాయి.
“రావు గారు ఓ రెండు పెగ్గులు తాగ మంటే తనకు కంపెనీ ఇస్తూ టైం చూసుకోలేదు , అందుకే లేట్ అయ్యింది , అయినా రాత్రంతా ఉందిగా” అన్నాను తానని నా మీదకు లాక్కొంటు. అక్కడ అమ్మ బొక్కలో ఓ రెండు సార్లు , కూతురు బొక్కలో ఓ సారి నింపి వచ్చాను, ఇప్పుడు దీన్ని ఎలా వదిలించు కోవాలి అనుకొంటూ ఉండగా తనే ఆక్టివ్ గా నా పేదలను తన పెదాలతో పట్టుకొని , నా ప్యాంట్ జిప్ ఓపెన్ చేసి నిద్ర పోతున్న నా వాణ్ని బయటకు లాగింది.
మరో గంట ఏకాంత తో కుస్తీ పట్టి ఓ మారు తన బొక్కను పావనం చేసి పడుకోండి పోయాను. తను వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి పడుకుండి పోయింది.
మరుసటి రోజు లేచే సరికి 8.30 అయ్యింది. ఫ్రెష్ అయ్యి నాయుడి గారి ఇంటికి వెళ్లాను , ఏకాంత ఒక్కటే ఉంది ఇంట్లో, చెల్లెలు ఎదో క్లాసు ఉంది అని పొద్దున్నే కాలేజ్ కి వెళ్ళింది అని చెప్పింది వంట ఇంట్లోంచి. వాళ్ళ నాన్న వాళ్ళు లంచ్ తరువాత వస్తారు అని చెప్పి హింట్ ఇచ్చింది , మరో మారు నా బొక్క్ వాడుకో వచ్చు అని చెప్పే చెప్పకుండా చెపుతూ.
తన బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకొని వెళ్లి ఓ గంట పాటు కస్టపడి తన బొక్క నింపి, నేను కాలేజ్ కి వచ్చేశాను, తను కాలేజే డుమ్మా కొట్టి వాళ్ళ నాన్న కోసం వెయిట్ చేస్తాను అని చెప్పి పడుకోండి పోయింది ఇంట్లోనే.
కాలేజ్ కి వెళ్లి సాయంత్రం వరకు కాలేజ్ లోనే గడిపి కొద్దిగా చీకటి పడగానే , బైక్ ని పార్క్ చేసిన ప్లేస్ కి వెళ్లి అక్కడ ఎవ్వరు రోడ్డు మీద లేనప్పుడు బైక్ ని రోడ్డు మీదకు తెచ్చి ఇంటి దారి పట్టాను.
రాత్రి 7.30 అవుతూ ఉంది , టౌన్ లో కరెంటు పోయినట్లు ఉంది రోడ్డంతా చేకటిగా ఉంది , కానే బైక్ లైట్ వెలుతురులో మెల్లగా వెళుతున్నాను.
టౌన్ లోకి వచ్చాకా ఓ జంక్షన్ లో రోడ్డు మీద జనాలు క్రాస్ చేస్తూ ఉండగా, బైక్ ని నిలబెట్టాను వాళ్ళు దాటుకోన్నాకా వెళదాం అని. ఇద్దరు లేడీస్ బైక్ ముందు నుంచి దాటగానే , ఓ ఆవిడా కింద పడింది. ఆవిడను పట్టుకొన్న ఇంకో ఆవిడ ఆమెను లేపడానికి ట్రై చేస్తుంది కానీ ఆమె సైజు కు ఎక్కువుగా ఉండడం వలన తనను లేపడానికి ఇబ్బంది పడ సాగింది. వారు ఇద్దరూ బురఖా వేసుకొని ఉన్నారు. అక్కడ నేను తప్ప ఎవ్వరు లేరు. బైక్ ని ఓ వైపు స్టాండ్ వేసి ఆపి , హెల్ప్ చేద్దాం అన్నట్లు వారి దగ్గరికి వచ్చాను. “నేను ట్రై చేయనా” అన్నాను ఆ అమ్మాయి వైపు చూస్తూ.
“శివా , నువ్వు ఇక్కడ? , ముందు మా అమ్మమ్మ ను లేపు” అంది కొద్దిగా గారాభ పడుతూ.
తను పై నుంచి కింద వరకు దిగేసుకుంది , ఎవ్వరో తను తెలియడం లేదు , ఎవ్వరు అయితే ఏంటి లే , అనుకోని ఆ పెద్దావిడను లేపి రోడ్డు దాటించి అక్కడ ఓ రాతి మీద కుచో పెట్టి , “నువ్వు పట్టుకో నేను అటో తీసుకొని వస్తాను” అన్నాను.
“ఇప్పుడు అటో దొరకడం కష్టం , తనను బైక్ మీద ఎక్కించు నేను వెనుక నుంచి పట్టుకోంటాను డాక్టర్ దగ్గరికి తీసుకొని వెళ్ళాలి” అంది
తను ఆవిడను పట్టుకోగానే , బైక్ ని వారి దగ్గరికి తీసుకొని వచ్చి యిద్దరం కలిసి పెద్దవిడని బైక్ మీద ఎక్కించు కోగా తను వెనుక కూర్చొని పెద్దావిడని గట్టిగా పట్టుకొని పడకుండా.
బైక్ ని స్టార్ట్ చేసి “మీకు తెలిసిన హాస్పిటల్ ఏదైనా ఉందా , లేక ఏదైనా పరవా లేదా” అన్నాను.
“దగ్గరలో ఏది ఉంటె దానికి తీసుకొని వెళ్ళండి” అంది
మొన్న రావుాను తీసుకొని వెళ్ళిన హాస్పిటల్ కు తీసుకొని వెళ్లాను , ఎమర్జెన్సీ వాళ్ళు వచ్చు పెద్దావిడని బైక్ మీద నుంచి దింపి స్త్రేచ్చేర్ మీద లోపలికి తీసుకొని వెళ్ళారు.
“శివా నువ్వు కుడా రావా” బైక్ ను పార్క్ చేసి తన వెంట వెళ్లాను.
“రావు గారు ఓ రెండు పెగ్గులు తాగ మంటే తనకు కంపెనీ ఇస్తూ టైం చూసుకోలేదు , అందుకే లేట్ అయ్యింది , అయినా రాత్రంతా ఉందిగా” అన్నాను తానని నా మీదకు లాక్కొంటు. అక్కడ అమ్మ బొక్కలో ఓ రెండు సార్లు , కూతురు బొక్కలో ఓ సారి నింపి వచ్చాను, ఇప్పుడు దీన్ని ఎలా వదిలించు కోవాలి అనుకొంటూ ఉండగా తనే ఆక్టివ్ గా నా పేదలను తన పెదాలతో పట్టుకొని , నా ప్యాంట్ జిప్ ఓపెన్ చేసి నిద్ర పోతున్న నా వాణ్ని బయటకు లాగింది.
మరో గంట ఏకాంత తో కుస్తీ పట్టి ఓ మారు తన బొక్కను పావనం చేసి పడుకోండి పోయాను. తను వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి పడుకుండి పోయింది.
మరుసటి రోజు లేచే సరికి 8.30 అయ్యింది. ఫ్రెష్ అయ్యి నాయుడి గారి ఇంటికి వెళ్లాను , ఏకాంత ఒక్కటే ఉంది ఇంట్లో, చెల్లెలు ఎదో క్లాసు ఉంది అని పొద్దున్నే కాలేజ్ కి వెళ్ళింది అని చెప్పింది వంట ఇంట్లోంచి. వాళ్ళ నాన్న వాళ్ళు లంచ్ తరువాత వస్తారు అని చెప్పి హింట్ ఇచ్చింది , మరో మారు నా బొక్క్ వాడుకో వచ్చు అని చెప్పే చెప్పకుండా చెపుతూ.
తన బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకొని వెళ్లి ఓ గంట పాటు కస్టపడి తన బొక్క నింపి, నేను కాలేజ్ కి వచ్చేశాను, తను కాలేజే డుమ్మా కొట్టి వాళ్ళ నాన్న కోసం వెయిట్ చేస్తాను అని చెప్పి పడుకోండి పోయింది ఇంట్లోనే.
కాలేజ్ కి వెళ్లి సాయంత్రం వరకు కాలేజ్ లోనే గడిపి కొద్దిగా చీకటి పడగానే , బైక్ ని పార్క్ చేసిన ప్లేస్ కి వెళ్లి అక్కడ ఎవ్వరు రోడ్డు మీద లేనప్పుడు బైక్ ని రోడ్డు మీదకు తెచ్చి ఇంటి దారి పట్టాను.
రాత్రి 7.30 అవుతూ ఉంది , టౌన్ లో కరెంటు పోయినట్లు ఉంది రోడ్డంతా చేకటిగా ఉంది , కానే బైక్ లైట్ వెలుతురులో మెల్లగా వెళుతున్నాను.
టౌన్ లోకి వచ్చాకా ఓ జంక్షన్ లో రోడ్డు మీద జనాలు క్రాస్ చేస్తూ ఉండగా, బైక్ ని నిలబెట్టాను వాళ్ళు దాటుకోన్నాకా వెళదాం అని. ఇద్దరు లేడీస్ బైక్ ముందు నుంచి దాటగానే , ఓ ఆవిడా కింద పడింది. ఆవిడను పట్టుకొన్న ఇంకో ఆవిడ ఆమెను లేపడానికి ట్రై చేస్తుంది కానీ ఆమె సైజు కు ఎక్కువుగా ఉండడం వలన తనను లేపడానికి ఇబ్బంది పడ సాగింది. వారు ఇద్దరూ బురఖా వేసుకొని ఉన్నారు. అక్కడ నేను తప్ప ఎవ్వరు లేరు. బైక్ ని ఓ వైపు స్టాండ్ వేసి ఆపి , హెల్ప్ చేద్దాం అన్నట్లు వారి దగ్గరికి వచ్చాను. “నేను ట్రై చేయనా” అన్నాను ఆ అమ్మాయి వైపు చూస్తూ.
“శివా , నువ్వు ఇక్కడ? , ముందు మా అమ్మమ్మ ను లేపు” అంది కొద్దిగా గారాభ పడుతూ.
తను పై నుంచి కింద వరకు దిగేసుకుంది , ఎవ్వరో తను తెలియడం లేదు , ఎవ్వరు అయితే ఏంటి లే , అనుకోని ఆ పెద్దావిడను లేపి రోడ్డు దాటించి అక్కడ ఓ రాతి మీద కుచో పెట్టి , “నువ్వు పట్టుకో నేను అటో తీసుకొని వస్తాను” అన్నాను.
“ఇప్పుడు అటో దొరకడం కష్టం , తనను బైక్ మీద ఎక్కించు నేను వెనుక నుంచి పట్టుకోంటాను డాక్టర్ దగ్గరికి తీసుకొని వెళ్ళాలి” అంది
తను ఆవిడను పట్టుకోగానే , బైక్ ని వారి దగ్గరికి తీసుకొని వచ్చి యిద్దరం కలిసి పెద్దవిడని బైక్ మీద ఎక్కించు కోగా తను వెనుక కూర్చొని పెద్దావిడని గట్టిగా పట్టుకొని పడకుండా.
బైక్ ని స్టార్ట్ చేసి “మీకు తెలిసిన హాస్పిటల్ ఏదైనా ఉందా , లేక ఏదైనా పరవా లేదా” అన్నాను.
“దగ్గరలో ఏది ఉంటె దానికి తీసుకొని వెళ్ళండి” అంది
మొన్న రావుాను తీసుకొని వెళ్ళిన హాస్పిటల్ కు తీసుకొని వెళ్లాను , ఎమర్జెన్సీ వాళ్ళు వచ్చు పెద్దావిడని బైక్ మీద నుంచి దింపి స్త్రేచ్చేర్ మీద లోపలికి తీసుకొని వెళ్ళారు.
“శివా నువ్వు కుడా రావా” బైక్ ను పార్క్ చేసి తన వెంట వెళ్లాను.