వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - ప్రాప్తం

[k3vv3]

తాతయ్య వాచి - బెజ్జారపు వినోద్ కుమార్

ఇది నా తిరుగు ప్రయాణం... తిరుగు ప్రయాణమే... ఎంతటి అలజడి కయినా, అనుభూతికైనా మెలికపడని లోహపు నాళాలలో ప్రవహిస్తూ ఉండిపోయిన స్తబ్దతపైన మృత్యువు చేవ్రాలు... తునాతునకలౌతున్న కుడ్యాల ఆవల ఆవిష్కృతమవుతున్న అలౌకిక ప్రపంచం.

ఇది నా తిరుగు ప్రయాణం. రెండు రోజులపాటు నానమ్మ దగ్గర గడిపిన తరువాత నాలోకి నేను చేస్తున్న తిరుగు ప్రయాణం.

చెంపమీద నానమ్మ పెదాల తడి. నోటినిండా నానమ్మ కలిపి పెట్టిన చక్కర పెరుగన్నం రుచి. గోదావరి సైకతాలపై నడుస్తూ ఆసరాకోసం నా భుజంపైన చేయివేసి ఆమె అంటించిన వెన్నెల మరక. అర్ధరాతిరి వరకూ వెన్నెల వాకిట్లో మేలుకుని నా గుండె వాకిట్లో పేల్చిన మాటల ముగ్గులు.

అన్నింటినీ మించి నా చేతికి నానమ్మ తొడిగిన రిస్ట్ వాచీ. అది తాతయ్యది. అది ఒక వాచీ మాత్రమే కాదు... ఒక బాధ్యత, ఒక కమిట్ మెంట్, ఒక సైరన్ ఒక వేదశాల... నాకు తాతయ్యకు మధ్యనున్న బంధాన్ని దృడం చేసిన అలౌకిక ఆవిష్కారం.

**** **** **** ****

ఇంటిలో నేను నా నిర్ణయాన్ని తెలిపినప్పుడు ప్రళయం ఎలా ఉంటుందో చూపించాడు నాన్న.

ముఫ్ఫై మూడేళ్ళ ఈ వయసులో నేను తీసుకున్న ఈ నిర్ణయం కాదు. పెళ్ళయిన కొత్తలోనే తీసుకున్నది.

ఒక సంతానాన్ని తాము కనాలని మరొకరిని అనాధాశ్రమం నుంచి తీసుకొచ్చి పెంచుకోవాలని.

దానిని మేమెప్పుడూ ఒక సామాజిక బాధ్యతగానో, మేము చేస్తున్న సేవగానో భావించలేదు. మేము ముందరే అనుకున్నాం. అది సంసారంలో జరిగే అత్యంత సహజ ప్రక్రియలాగే జరిగిపోవాలని. దానికి మేము మానసికంగా సిద్ధమైపోయాము.

పెళ్ళి జరిగి ఏడాదికి 'జ్ఞాపిక' పుట్టినప్పుడు మా ఇంటి కాంక్రీట్ ఫ్లోర్ లోంచి ఒక అద్భుతం మొలకెత్తినట్లుగా ఫీలయ్యాం.

ఆ అద్భుతం దినదినం శాఖోపశాఖలుగా విస్తరిస్తూ మమ్మల్ని నిలువెల్లా విస్మరిస్తూ మమ్మల్ని నిలివెల్లా ఆవరిస్తూ ఉంటే ఆ అలౌకిక అనుభూతికి తట్టుకోవడమే మావల్లకాక ఉక్కిరిబిక్కిరయ్యామెన్నోసార్లు.

పాప పుట్టినాక మా ఇంటిలోకి ఎన్నో వస్తువులొచ్చాయి. టీ.వి., సి.డి. ఫ్లేయర్, మ్యూజిక్ సిస్టం, ఫ్రిజ్, కంప్యూటర్... ఎన్నెన్నో... కాని ఏ వస్తువుకూడా పాప ఇచ్చిన ఆనందంలో వెయ్యోవంతు కూడా ఇవ్వలేకపోయాయి. నా ఈ ఫీలింగ్స్ కు ఆశ్చర్యపోయాడు మా నాన్న. నా వయసు వాళ్ళంతా కంప్యూటర్ ముందు కూచుని ఇంటర్ నెట్ లో చాటింగ్ చేస్తూనో... మరో పనిలో బిజీ అవ్వాలి. కాని ఇలా భార్యాపిల్లలతో గడపడమేంటి? ఇది ఆయనకో ఫజిల్.

ఎలక్ట్రానిక్ వస్తువును అవసరమున్నంతవరకు వాడుకుని పనయ్యాక స్విచ్చాఫ్ చేయాలి. అదే ఓ వ్యక్తితో అయితే అవసరాలతో నిమిత్తం లేకుండానే అనుబంధం పంచుకుంటూనే పోవాలనేది నే నేర్పరుచుకున్న సిద్ధాంతం. అందుకే ఏ యంత్రమైనా నాకది అవసరాల మేరకు ఉపయోగపడే యంత్రంలాగే కనిపిస్తుంది గానీ నా జీవితాన్ని, కాలాన్ని, వాంఛల్ని, అనుభూతుల్ని, జీవనశైలిని హైజాక్ చేసేంత బలమైన వస్తువుగా నేనేనాడూ భావించలేదు.

అందుకే మా నాన్న నాతో తరచుగా అనేమాట.

"వీడిని చిన్నప్పుడు మా నాన్న దగ్గిర వదిలేసి చాలా తప్పుచేశాను." ఆయన అలా అన్న ప్రతిసారీ నాలో ఒక రకమైన పులకింత.

నా బాల్యమంతా తాతయ్య నీడలో... పల్లెతల్లి చెంగుచాటున గడిపినప్పటి పులకరింత. అందమైన స్మృతి విహంగాలన్నీ రెక్కలు విప్పుకుని కనురెప్పల లోపలి అంచులో బారులుబారుగా విహరిస్తాయి. అలాని తాతయ్యకు నాన్నమీదగానీ, నాన్నకు తాతమీదగానీ ప్రేమలేదని కాదు. వారిరువురూ ఒకరినొకరు విడిచి ఉండడాన్ని అతి కష్టంగా భావించేవారు. మరో ఇద్దరు బాబాయ్ లున్నా నాన్న అంటే తాతయ్యకు ప్రాణం. నాన్న ఇంటికి మొదటి సంతానం.

**** **** **** ****

"ఏమండీ ఇలా రండి" పిలిచింది అనునయ.

"ఏమయింది?" అంటూ వెళ్ళాను.

చేతిలోని డైలీ పేపరు చూపెడుతూ... "ఈ వార్త చదవండి" అంది. చదివాను.

ఒక పాశ్చాత్యనగరంలో ఒక తల్లి షాపింగ్ కోసం వెళుతూ పార్కింగ్ ప్లేసులో కారును పార్క్ చేసి తన చిన్నారి పాపను అందులో ఉంచి కారు డోర్ లన్నీ లాక్ చేసి వెళ్ళింది. చాలా సేపటిదాకా ఆమె షాపింగ్ చేసి వచ్చేసరికి, కారులోపలి వేడికి ఆ పసిపాప చచ్చిపోయింది. కన్నకూతుర్ని ఆ స్థితిలో చూసి విసుకున్న ఆ తల్లి ఆ పాప శవాన్ని ఓ కాలువలో విసిరేసి వెళ్ళిపోయింది. తాను కొన్న సామాను మాత్రం భద్రంగా ఇంటికి తీసుకుపోయింది.

ఆరోజు రాతిరి అనునయ నేను ఇద్దరమూ నిద్దురపోలేదు. గుండెను కలిచివేసినట్లుగా అనిపించింది. జ్ఞాపికకు అటోవేపు ఇటోవేపు చేతులు వేసుకుని పడుకుని ఉండిపోయాము.

పెరుగుతున్న వస్తు సంస్కృతి, మారుతున్న ప్రాధాన్యాలక్రమం, మృగ్యమైపోతున్న మానవత్వం.

కొన్నాళ్ళు గడిచాక ఈ లోకంలో పడుతున్న సమయంలో మరో దారుణమైన వార్త చదివాము. అదీ ఈసారి మనదేశంలోనే జరిగిన సంఘటన.

"నా మూడో కూతురును చంపడానికి అనుమతినివ్వండి." అనేది ఆ వార్త టైటిల్. ఉదయంపూట టీ తాగుతూ పేపర్ చదువుతున్న నేను ఆ వార్త చదవగానే ఉలిక్కిపడ్డాను. బుర్రలో ఆలోచనలు గిర్రున తిరిగాయి. కారణాలేమై ఉంటాయి? అయితే పేదరికమైనా అయుండాలి లేదా వివక్షత అయినా అయుండాలి. కానీ నేనావార్తను పూర్తిగా చదివి అందులోని విషయాన్ని చూసి విస్తుపోయాను.

ఒక వ్యక్తి తన రాష్ట్ర ముఖ్యమంత్రికి ఇ- మెయిల్ పంపిస్తూ తన మూడో కూతుర్ని చెంపేయడం కోసం అనుమతినివ్వాల్సిందిగా అభ్యర్ధించాడు. ఆ వ్యక్తికి ముందుగా ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టారట. భార్యకు ట్యూబెక్టమీ ఆపరేషన్ చేయించాడు. కాని కొద్ది సంవత్సరాల తరువాత ఆ ఆపరేషన్ ఫెయిలయ్యి మరో ఆడపిల్లకు జన్మనిచ్చింది.

అతని అభిప్రాయం ఏమిటంటే తాను తన సంపాదనతో మొదటి ఇద్దరు పిల్లలను సంతృప్తికరంగా అంటే పిల్లలను మంచి లగ్జరియస్ ఇంగ్లీషు మీడియం కాలేజ్ లో చదివించడం. ఏ వస్తువులకూ లోటు లేకుండా పెంచడం. తన సంపాదన ఇద్దరు పిల్లలను సంతృప్తికరంగా పెంచడానికే సరిపోతుంది కాబట్టి మూడో అమ్మాయిని మామూలు సర్కారు బడికి పంపాలి.

కాని తన పిల్లను అలా మామూలుగా పెంచడమనేది తనకు ఇష్టం లేదు కాబట్టి ఆమెను చంపేయడానికి అనుమతీయమని ముఖ్యమంత్రిని వేడుకుంటూ పంపిన మెయిలది.

ప్రభుత్వ యంత్రాంగం హడలిపోయింది. ఆ ఇ - మెయిల్ పంపించిన వ్యక్తితో నిరంతరం సంభాషణలు జరుపుతూ కౌన్సిలింగ్ చేయడానికి ఒక జిల్లా కలెక్టరుకు బాధ్యతలను అప్పగించింది.

వస్తు సంస్కృతి మహాసర్పం కక్కిన విషపు సంస్కృతికి పరాకాష్ట ఆ సంఘటన. పిల్లల్ని చంపుకోవడానికి ఎవరూ ఊహించని ఓ కొత్త కారణం.

జ్ఞాపికకు అయిదేళ్ళు వచ్చాక మేము మరో పాపను లీగల్ అడాప్షన్ చేసుకుందామనుకున్నాం. ఇప్పుడు ఆ సమయం వచ్చింది. మేము ఆ ప్రయత్నంలో ఉండగానే విషయం నాన్నకు తెలిసింది. అదే అతను సృష్టించిన తుఫానుకు కారణం.

**** **** **** ****

"అలా చేయడానికి వీల్లేదు" అన్నాడు నాన్న.

"ఎందుకని?" అడిగాను నేను.

"చాలా కారణాలున్నాయి?"

"అవేమిటో చెప్పొచ్చుకదా" అన్నాను.

"నీకు తెలియదా సైకాలజీ ప్రకారం ప్రతి వ్యక్తిపైన అనువంశికత ప్రభావముంటుంది. నీవు తెచ్చుకోబోయే పాప యొక్క పేరెంట్స్... వాళ్ళ పూర్వీకుల గత చరిత్ర గురించి నీకేం తెలుసు?... ఒక నేర మనస్తత్వం ఉన్న పిల్లను మన కుటుంబంలో ప్రవేశపెడితే రేపేదయినా అనర్ధం జరిగితే"

"కానీ అదే సైకాలజీ ప్రకారం ఒక వ్యక్తి వ్యక్తిత్వ వికాసంలో అనువంశికతతో పాటు అతను పెరిగిన పరిసరాల ప్రభావమూ ఉంటుంది. మన కుటుంబంపైన, పరిసరాల పైన నాకు నమ్మకముంది"

"అసలు నువ్వు అలా చెయ్యాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది? నీకు అంతగా పిల్లలు కావాలనుకుంటే బ్రహ్మాండంగా నువ్వే కనవచ్చు కదా... ఎంత మందినంటే అంతమందిని"

"మేము ఒక్కరినే కనాలనుకున్నాం"

"మరి సరిపుచ్చుకోవచ్చుగా"