16-06-2024, 11:21 PM
లక్ష్మి నన్ను చూస్తోంది. నా ముఖంలో ఆమెకు ఏం కనిపించిందో..
"అయ్యో రామా. ఇలా ఐతే ఎలా అండీ. మీరు మరీ పితపిత. సరే. పదండి. వాళ్ళని నేనూ చూసినట్టు అవుతోంది." నాతో బయలుదేరుటకు ఒప్పుకుంటోంది.
నేను తేలిక పడ్డాను.
"ఇక టిఫిన్ వద్దు. లంచ్ ప్రిఫేర్ చేసేస్తా. త్వరగా లంచ్ చేసి బయలుదేరొచ్చు." చెప్పుతోంది లక్ష్మి.
"ఇప్పటికిప్పుడు టికెట్లు కష్టం.. కారులో వెళ్దాం." చెప్పాను.
"వై నాట్. ఇద్దరికి డ్రయివింగ్ వచ్చు. సో. నో ప్రొబ్లం." అంటూనే కిచెన్ వైపు కదిలింది లక్ష్మి.
నేను సోఫాలోనే ఉండిపోయాను.
అమ్మ.. నాన్నారు లది లవ్ మేరేజ్.
నేను టెన్త్ క్లాస్ లో చేరిన రోజుల్లో.. నాన్నారు.. నన్ను కూర్చుండ పెట్టుకొని.. వాళ్ల సంగతుల్ని వరసగా వెల్లడించారు.
తమ ఇరు వైపు పెద్దల సహకారం లేకుండా సంసారం స్వశక్తితో అంచలంచలగా సమకూర్చుకున్నామని చెప్పారు.
ఆ నాటి తమ ఆటు పోటుల్ని కూడా విశదంగా చెప్పారు.
చివరాఖరున..
'కన్నా.. వయస్సు వస్తున్న వాడివి. యోచనతో కదులుతుండు. యవ్వనం పోరు మెడ్డడం అసాధ్యం. ఆడ పిల్ల ఆకర్షణ అసమానం.' నాన్నారు చెప్పుతున్నారు.
నేనాయన్నే చూస్తున్నాను.
'మా రోజుల్లో మాకు ఇలా చెప్పే ఊతంలు అందక.. అమ్మ.. నేను.. ఇంటర్ లో చేరక ముందే యవ్వన వలపులకు లొంగిపోయాం. లవ్ లో పడ్డాం. డిగ్రీ మధ్యలో కాలేజీ వాళ్ళ కామెంటులును.. మా ఇరు వైపు పెద్దల ఆంక్షలును తాళలేక.. ఊరుకు దూరంగా వెళ్లపోయాం. పెళ్లి చేసుకున్నాం.' నాన్నారు చెప్పుతున్నారు.
నాకు ఇంకా వినాలనిపిస్తోంది.
'తొలి రోజుల్లో అమ్మ.. నేను.. చాలా అవస్తలు పడ్డాం. మా వాళ్లు మాకై వాకబులు చేసే దాఖలాలే కాన రాలేదు.' నాన్నారు చెప్పడం ఆపారు.
నేను ప్రేక్షకుడులా ఉన్నాను.
'వెంబడి తెచ్చుకున్న నా డబ్బు తరిగి పోయింది. నీ అమ్మ ఒంటి మీది కొద్ది నగలు అమ్మకం కాబడ్డాయి.' నాన్నారు మళ్లీ చెప్పడం ఆపారు.
అమ్మ అప్పుడే అటు వచ్చింది. మా చెంత కూర్చుంది.
'మేము తొందర పడ్డామనుకున్నాం కూడా. ఐనా.. పంతం పట్టాం. నేను ఓ అద్దె ఆటో డ్రయివర్ నయ్యాను..' నాన్నారు చెప్పుతున్నారు.
అమ్మ మౌనంగా ఉంది.
'అమ్మ.. కిండర్ గార్టెన్ లగాయితు టెన్త్ క్లాస్ స్టూడెంట్స్ వరకు పాఠాలు నేర్పే ప్రయివేట్ కార్యక్రమం ఇంటి ఇంటికి తిరిగి చేపట్టింది..' నాన్నరు అమ్మ ను చూస్తున్నారు.
'ఇట్టి కష్టాలు నీకు వద్దు. మా అనుభవాలతో చెప్పుతున్నాను. నువ్వు ప్రేమలు వైపు పోకు. చదువు వైపే ఉండు.' నాన్నారు చెప్పడం ఆపేసారు.
నిజానికి నాన్నారు నన్ను సదా మోనిటరింగ్ చేస్తుండడం నాకు తెలుసు. మొదట్లో చికాకు పడేవాణ్ణి. నాన్నారు ఎప్పుడైతే.. నన్ను కూర్చుండ పెట్టి.. వివరంగా వివరణ ఇచ్చారో.. అది మొదలు నాన్నారు భయాలు నాకు ఎఱికవుతున్నాయి.
నేను కూడా నాన్నారు ప్రయత్నాల్ని వమ్ము పర్చనీయడం లేదు.
"ఏమండీ రండి. లంచ్ చేసేద్దాం." లక్ష్మి గొంతుతో ఆలోచనల్లోంచి బయటికి వచ్చేసాను.
"మీరు తెమలక ఇంకా ఇక్కడే ఉండి పోయారా. స్నానం చేసి రడీ అవుతున్నా రనుకున్నాను." అంది లక్ష్మి.
"లేదు. లంచ్ కానిచ్చేసి.. స్నానం చేసి తయారయ్యిపోతా." చెప్పాను.
ఇద్దరం లంచ్ చేస్తున్నాం.
"నాన్నారు ఆలోచనల్లో పడిపోయాను." చెప్పాను.
లక్ష్మి ఏమీ అన లేదు.
"బెత్తం పట్టకనే నాకు క్రమశిక్షణ నేర్పారు నాన్నారు. తమ అనుభవ పాఠాలు బోధించారు. అంచేతనే నేను ఏ క్షణం కష్టం, నష్టం ఎరగ లేదు." ఆగాను. లక్ష్మి ని చూసాను.
తను అన్నంలో చారు పోసుకుంటుంది.
"వింటున్నావా." అడిగాను.
"ఆఁ. వింటున్నాను. ఇప్పటికి ఎన్నో మార్లు మీచే విన్నాను." చిన్నగా నవ్వింది లక్ష్మి. తలెత్తి నన్ను చూసింది.
నేను ముఖం ముడుచుకున్నాను.
"ఐనా నాకు ప్రతి మారు ఇన్స్పెరింగ్ గానే అనిపిస్తుంటుంది." చెప్పింది లక్ష్మి.
"లేదు. నువ్వు.. నేనేమనుకుంటానో అని అలా అంటున్నావు. కదూ." వెంటనే అనేసాను.
"అరె. అది మీ తొట్రుబాటు. అదేం లేదు. నేను నిజం గానే అంటున్నాను." చెప్పింది లక్ష్మి.
నేనప్పటికి ఏమీ అన లేదు. ఆమెనే చూస్తున్నాను.
తనూ నన్నే చూస్తోంది.
"నిజం. నిజానికి నా అదృష్టం. ఎందుకంటే.. ఈ రోజుల్లో బ్రేకప్స్, లవ్ ఫెల్యూర్స్, కానిరాని హెబిట్స్ లేని ఆంగ అచ్ఛమైన మగాడు మొగుడుగా లభ్యం కావడం సాధ్యమా." నిండుగా అంది.
నేను పొంగాను.
తర్వాత.. ఇద్దరి లంచ్ సాఫీగా ముగిసింది.
రెండు గంటల లోపే..
మేము ఊరు బయలుదేరేసాం.
అటు నాన్నారుకు నా ప్రయాణ విషయం తెలిప పర్చలేదు.
"మీరు తొలుత డ్రయివ్ చేయండి. నేను కొంత సేపు నిద్ర పోవాలి." చెప్పింది లక్ష్మి.. కారు ను చేరేక.
నేను సమ్మతించాను.
అర గంట లోపే మా కారు హైవే చేరిపోయింది.
వెనుక సీట్లలో లక్ష్మి నిద్ర పోతోంది.
లంచ్ తర్వాత.. లక్ష్మి కి కొద్ది సేపు కునుకు తీయడం అలవాటు.
నేను కారును సాఫీగా డ్రయివ్ చేస్తున్నాను.
కోరి.. తిరిగి.. నాన్నారు ఆలోచనల వైపుకు వెళ్లాను.
ఆటో తిప్పుతూ నాన్నారు.. ట్యూషన్స్ చెప్పుతూ అమ్మ.. తమ తమ డిగ్రీ చదువు ను పునరుద్ధరించు కున్నారు. ప్రయివేట్ గా డిగ్రీ చదువులు పూర్తి చేసుకున్నారు.
"అయ్యో రామా. ఇలా ఐతే ఎలా అండీ. మీరు మరీ పితపిత. సరే. పదండి. వాళ్ళని నేనూ చూసినట్టు అవుతోంది." నాతో బయలుదేరుటకు ఒప్పుకుంటోంది.
నేను తేలిక పడ్డాను.
"ఇక టిఫిన్ వద్దు. లంచ్ ప్రిఫేర్ చేసేస్తా. త్వరగా లంచ్ చేసి బయలుదేరొచ్చు." చెప్పుతోంది లక్ష్మి.
"ఇప్పటికిప్పుడు టికెట్లు కష్టం.. కారులో వెళ్దాం." చెప్పాను.
"వై నాట్. ఇద్దరికి డ్రయివింగ్ వచ్చు. సో. నో ప్రొబ్లం." అంటూనే కిచెన్ వైపు కదిలింది లక్ష్మి.
నేను సోఫాలోనే ఉండిపోయాను.
అమ్మ.. నాన్నారు లది లవ్ మేరేజ్.
నేను టెన్త్ క్లాస్ లో చేరిన రోజుల్లో.. నాన్నారు.. నన్ను కూర్చుండ పెట్టుకొని.. వాళ్ల సంగతుల్ని వరసగా వెల్లడించారు.
తమ ఇరు వైపు పెద్దల సహకారం లేకుండా సంసారం స్వశక్తితో అంచలంచలగా సమకూర్చుకున్నామని చెప్పారు.
ఆ నాటి తమ ఆటు పోటుల్ని కూడా విశదంగా చెప్పారు.
చివరాఖరున..
'కన్నా.. వయస్సు వస్తున్న వాడివి. యోచనతో కదులుతుండు. యవ్వనం పోరు మెడ్డడం అసాధ్యం. ఆడ పిల్ల ఆకర్షణ అసమానం.' నాన్నారు చెప్పుతున్నారు.
నేనాయన్నే చూస్తున్నాను.
'మా రోజుల్లో మాకు ఇలా చెప్పే ఊతంలు అందక.. అమ్మ.. నేను.. ఇంటర్ లో చేరక ముందే యవ్వన వలపులకు లొంగిపోయాం. లవ్ లో పడ్డాం. డిగ్రీ మధ్యలో కాలేజీ వాళ్ళ కామెంటులును.. మా ఇరు వైపు పెద్దల ఆంక్షలును తాళలేక.. ఊరుకు దూరంగా వెళ్లపోయాం. పెళ్లి చేసుకున్నాం.' నాన్నారు చెప్పుతున్నారు.
నాకు ఇంకా వినాలనిపిస్తోంది.
'తొలి రోజుల్లో అమ్మ.. నేను.. చాలా అవస్తలు పడ్డాం. మా వాళ్లు మాకై వాకబులు చేసే దాఖలాలే కాన రాలేదు.' నాన్నారు చెప్పడం ఆపారు.
నేను ప్రేక్షకుడులా ఉన్నాను.
'వెంబడి తెచ్చుకున్న నా డబ్బు తరిగి పోయింది. నీ అమ్మ ఒంటి మీది కొద్ది నగలు అమ్మకం కాబడ్డాయి.' నాన్నారు మళ్లీ చెప్పడం ఆపారు.
అమ్మ అప్పుడే అటు వచ్చింది. మా చెంత కూర్చుంది.
'మేము తొందర పడ్డామనుకున్నాం కూడా. ఐనా.. పంతం పట్టాం. నేను ఓ అద్దె ఆటో డ్రయివర్ నయ్యాను..' నాన్నారు చెప్పుతున్నారు.
అమ్మ మౌనంగా ఉంది.
'అమ్మ.. కిండర్ గార్టెన్ లగాయితు టెన్త్ క్లాస్ స్టూడెంట్స్ వరకు పాఠాలు నేర్పే ప్రయివేట్ కార్యక్రమం ఇంటి ఇంటికి తిరిగి చేపట్టింది..' నాన్నరు అమ్మ ను చూస్తున్నారు.
'ఇట్టి కష్టాలు నీకు వద్దు. మా అనుభవాలతో చెప్పుతున్నాను. నువ్వు ప్రేమలు వైపు పోకు. చదువు వైపే ఉండు.' నాన్నారు చెప్పడం ఆపేసారు.
నిజానికి నాన్నారు నన్ను సదా మోనిటరింగ్ చేస్తుండడం నాకు తెలుసు. మొదట్లో చికాకు పడేవాణ్ణి. నాన్నారు ఎప్పుడైతే.. నన్ను కూర్చుండ పెట్టి.. వివరంగా వివరణ ఇచ్చారో.. అది మొదలు నాన్నారు భయాలు నాకు ఎఱికవుతున్నాయి.
నేను కూడా నాన్నారు ప్రయత్నాల్ని వమ్ము పర్చనీయడం లేదు.
"ఏమండీ రండి. లంచ్ చేసేద్దాం." లక్ష్మి గొంతుతో ఆలోచనల్లోంచి బయటికి వచ్చేసాను.
"మీరు తెమలక ఇంకా ఇక్కడే ఉండి పోయారా. స్నానం చేసి రడీ అవుతున్నా రనుకున్నాను." అంది లక్ష్మి.
"లేదు. లంచ్ కానిచ్చేసి.. స్నానం చేసి తయారయ్యిపోతా." చెప్పాను.
ఇద్దరం లంచ్ చేస్తున్నాం.
"నాన్నారు ఆలోచనల్లో పడిపోయాను." చెప్పాను.
లక్ష్మి ఏమీ అన లేదు.
"బెత్తం పట్టకనే నాకు క్రమశిక్షణ నేర్పారు నాన్నారు. తమ అనుభవ పాఠాలు బోధించారు. అంచేతనే నేను ఏ క్షణం కష్టం, నష్టం ఎరగ లేదు." ఆగాను. లక్ష్మి ని చూసాను.
తను అన్నంలో చారు పోసుకుంటుంది.
"వింటున్నావా." అడిగాను.
"ఆఁ. వింటున్నాను. ఇప్పటికి ఎన్నో మార్లు మీచే విన్నాను." చిన్నగా నవ్వింది లక్ష్మి. తలెత్తి నన్ను చూసింది.
నేను ముఖం ముడుచుకున్నాను.
"ఐనా నాకు ప్రతి మారు ఇన్స్పెరింగ్ గానే అనిపిస్తుంటుంది." చెప్పింది లక్ష్మి.
"లేదు. నువ్వు.. నేనేమనుకుంటానో అని అలా అంటున్నావు. కదూ." వెంటనే అనేసాను.
"అరె. అది మీ తొట్రుబాటు. అదేం లేదు. నేను నిజం గానే అంటున్నాను." చెప్పింది లక్ష్మి.
నేనప్పటికి ఏమీ అన లేదు. ఆమెనే చూస్తున్నాను.
తనూ నన్నే చూస్తోంది.
"నిజం. నిజానికి నా అదృష్టం. ఎందుకంటే.. ఈ రోజుల్లో బ్రేకప్స్, లవ్ ఫెల్యూర్స్, కానిరాని హెబిట్స్ లేని ఆంగ అచ్ఛమైన మగాడు మొగుడుగా లభ్యం కావడం సాధ్యమా." నిండుగా అంది.
నేను పొంగాను.
తర్వాత.. ఇద్దరి లంచ్ సాఫీగా ముగిసింది.
రెండు గంటల లోపే..
మేము ఊరు బయలుదేరేసాం.
అటు నాన్నారుకు నా ప్రయాణ విషయం తెలిప పర్చలేదు.
"మీరు తొలుత డ్రయివ్ చేయండి. నేను కొంత సేపు నిద్ర పోవాలి." చెప్పింది లక్ష్మి.. కారు ను చేరేక.
నేను సమ్మతించాను.
అర గంట లోపే మా కారు హైవే చేరిపోయింది.
వెనుక సీట్లలో లక్ష్మి నిద్ర పోతోంది.
లంచ్ తర్వాత.. లక్ష్మి కి కొద్ది సేపు కునుకు తీయడం అలవాటు.
నేను కారును సాఫీగా డ్రయివ్ చేస్తున్నాను.
కోరి.. తిరిగి.. నాన్నారు ఆలోచనల వైపుకు వెళ్లాను.
ఆటో తిప్పుతూ నాన్నారు.. ట్యూషన్స్ చెప్పుతూ అమ్మ.. తమ తమ డిగ్రీ చదువు ను పునరుద్ధరించు కున్నారు. ప్రయివేట్ గా డిగ్రీ చదువులు పూర్తి చేసుకున్నారు.
ఇతర ధారావాహికాలు
అదృశ్యమందిరం
___________________________________________
ఎందరో మహానుభావులు, అందరికీ వందనములు
మా తెలుగు తల్లికి మల్లె పూదండ
అదృశ్యమందిరం
___________________________________________
ఎందరో మహానుభావులు, అందరికీ వందనములు
మా తెలుగు తల్లికి మల్లె పూదండ