విప్లవ ఉగాది

[k3vv3]

ఆ సమయంలో "ఆహ బావ! బంగారం లాంటి మా చెల్లెమ్మ నీ పక్కన ఉండగా, ఇంకా నువ్వు రాశిఫలాలు ఎందుకు చూడాలి బావా!! అసలు మా చెల్లెమ్మకి అన్నపూర్ణ అని పేరు పెట్టాల్సింది. మా చెల్లెమ్మ నేతితో చేసిన పెసరట్టు వాసన వీధి చివర వరకు వస్తుంది!" అని వచ్చాడు ప్రసాద్. "అవును బావ! అట్టు మాడిపోతే, వాసన ఎక్కువ వస్తుందిలే! ఉదయం నుంచి వినలేకపోతున్నాను. అదేఁ తినలేకపోతున్నాను!" అని నిజం చెప్పడానికి ప్రయత్నించి, కొంపదీసి భారతమ్మ వినలేదు కదా అని వంటింటి వైపు చూస్తూ అన్నాడు సూర్యప్రకాశరావు.




"ఊరుకో బావ! నువ్వు ఎప్పుడు అలాగే అంటావ్! మా చెల్లెమ్మ ఎక్కడ? ఉగాది రోజున మా చెల్లెమ్మ చేతి పచ్చడి తినడానికే పరిగెత్తుకుంటూవచ్చాను!" అని అంటూ "చెల్లెమ్మ! భారతి!!" అని పిలుస్తున్నాడు ప్రసాద్. "బావ చెప్పింది విను! ఇప్పుడు మీ చెల్లెమ్మని పిలవద్దు బావ!!" అని సూర్యప్రకాశరావు చెప్తుండగానే, కుమార్ వచ్చేశాడెమోనని వేగంగా వచ్చింది భారతమ్మ చేతిలో ఎర్రని అట్లకర్రతో. "చెల్లెమ్మ! మాంచి ఆకలి మీద ఉన్నాను. ముందుగా నీ చేతి పచ్చడి తిన్నాకే, మిగతావి పెట్టు!" అంటూ చేతులు కడుక్కుని కూర్చున్నాడు.



"ఏంటి పెట్టేది! పచ్చడి చేస్తే కదా!!" అని అన్నాడు సూర్యప్రకాశరావు నోరు ఆపుకోలేక. "ఏంటి యింకా చెయ్యలేదా!!" అని ప్రసాద్ సాగదీసేసరికి, ఉదయం నుంచి ఎక్కడ చూపించకుండా ఆపుతున్న భారతమ్మ క్రోధం బయటికొచ్చేసింది.



"అవును! చెయ్యలేదు. కుమార్ ఉదయమనగా వెళ్ళాడు. తొమ్మిది దాటిపోతున్నా ఇంకా రాలేదు. ఏమైందో?" అని అంటుండగానే వచ్చాడు కుమార్. "అదిగో! మేనల్లుడు వచ్చేశాడు. నూరేళ్ళు!" అంటూ చెప్పబోయిన ప్రసాద్ లేచి చూస్తున్నాడు. కుమార్ రాగానే కడిగి పారేద్దామని ఆత్రంగా దగ్గరకు వచ్చిన భారతమ్మ "ఏమైంది? ఏమి యింతసేపు??" అని నోట్లోకి వచ్చిన మాటల్ని మింగేసి ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంది. కుమార్ అవతారం చూస్తుంటే, ఏదో పెద్దహీరో సినిమాకి మొదటిరోజు టికెట్ల కోసం లైన్లో పడి నలిగిపోయినట్లుగా ఉన్నాడు. 



 "ఏమైంది నాన్నా?" అని అడిగాడు సూర్యప్రకాశరావు. కుమార్ నీళ్ళు తాగుతూ



"మామిడికాయలు కొనడానికి క్యూ లైన్ కిలోమీటరు ఉంది అక్కడ!" అని గుటకలు మింగుతూ చెప్పాడు.



కుమార్ తెచ్చిన సంచిలో ఉన్న నలిగిపోయిన మామిడి ఆకులు, కాయలు భారతమ్మ ముక్కు దగ్గర పెట్టుకుని వాసన చూస్తూ "బంగినపల్లి మామిడికాయలేనా! ఏంత? ఇదేంటి కుమార్! రెండు మామిడికాయలే ఉన్నాయి!" అని అడిగితే "యాభై రూపాయలు!" అని నీళ్ళు తాగి కాస్త స్థిమితపడి చెప్పాడు కుమార్.



"రెండు కాయలు యాభై రూపాయలా! చాలా ఎక్కువ!!" అని పెద్దగా నోరు తెరిచి అడిగింది భారతమ్మ. "అవును! అందుకే, ఒక్క మామిడికాయ 50 రూపాయలు అమ్మ!" అని చెప్పాడు కుమార్.



"నీకు బొత్తిగా బేరం ఆడడమే రాదురా కుమార్. ఈ కాయలు కుడా ఏం బాగాలేవు. మొత్తం నల్లమచ్చలు ఉన్నాయి. కొంచెం తగ్గించి అడగలేకపోయావా? ఎప్పుడూ మెత్తగా ఉంటే పనులు అవ్వవు!" అని తన కొడుకు మృదుస్వభావాన్ని ఉద్దేశించి అంది భారతమ్మ.



"అది జరిగిందమ్మా! బేరం ఆడడం నాకు రాకపోయినా, నీకోసం ధైర్యం చేసి అడిగాను. కొంటే కొను. లేకపోతే, పక్కకి వెళ్ళు. నా బేరం పోతుంది అని ముఖానికి పెట్టుకున్న మాస్క్ మూసుకుని వెనక్కి చూడకుండా వెళ్ళపోమన్నాడు కోపంగా!" అని విడమర్చి చెప్పాడు కుమార్.



సూర్యప్రకాశరావు కుర్చీలో నుంచి లేచి కుమార్ దగ్గరికి వస్తూ "కుమార్! నీ తప్పు లేదులే. ఇప్పుడే యి క్రోధి నామ సంవత్సర రాశిఫలాలు టివిలో చూశాను నీది మేషరాశి కదా, ఆదాయం 8 వ్యయం 14. నాది కుంభరాశి ఆదాయం 14 వ్యయం 14. నీ బదులు నేను వెళ్లి ఉంటే బాగుండేదేమో!" అని శాస్త్రపరంగా విశ్లేషించి చెప్పాడు.



"నాన్న! నా అవతారం చూసిన తర్వాత కుడా, మీకు అంత నమ్మకం ఉందా! బజారులో మామిడికాయలకి యిప్పుడు ఉన్న గిరాకీకి, నేను వెళ్ళాను కాబట్టి, కనీసం నలిగిన చొక్కాతో అయినా తిరిగి వచ్చాను. మీరు వెళ్లి ఉంటే, అమ్మకి మామిడికాయలు కోసి ముక్కలు చేసే శ్రమ తగ్గి ఉండేది!" అని వాస్తవాన్ని వివరించి చెప్పాడు కుమార్.



"అల్లుడు చెప్పింది నిజమే బావ! బయట పరిస్థితి అలానే ఉంది. సంతోషం ఏంటంటే, కనీసం వేపపువ్వు అయినా ప్రస్తుతానికి మాములుగా దొరుకుతుంది. తరువాత ఏడాదికి అది కూడా బజారులో పెట్టి అమ్మేస్తారేమో!” అని నవ్వుతూ అన్నాడు ప్రసాద్.



"తర్వాత ఏడాది వరకు ఎందుకు మామయ్య! యిప్పుడే అమ్ముతున్నారు. క్యూలో రెండుగంటలు నిలబడితే, యి రెండు కాయలైనా దొరికాయి. ఇవి కూడా బ్లాక్ లో కొనడానికి చాలామంది కాచుకుని ఉన్నారు అక్కడ. మీకు వద్దంటే చెప్పండి!" అని కుమార్ చెప్తుంటే ఆశ్చర్యపోయి ముగ్గురు ముక్కున వేలేసుకున్నారు.



"ఇప్పుడు యి లెక్కలు ఎందుకు? ఆ కాయలు ముక్కలు చేసి పచ్చడి చెయ్యమ్మా!" అని వంటింటి వైపు చూస్తూ చెప్పాడు కుమార్.



"ఇంకేం పచ్చడి! ఇంత టైం అయినప్పుడే, సగం ఆశ పోయింది. ఈ చిన్న మామిడికాయలు యాభై రూపాయలు అంటుంటే, యాభై రూపాయలనే ముక్కలు చేస్తున్నట్టుగానే ఉంది!" అంటూ నిరాశగా చెప్తూ సంచి వంటింట్లోకి తీసుకెళ్ళడానికి తీసి, అందులోని మావిడాకులను చూపిస్తూ "ఏంటి కుమార్! యి మావిడాకులు? ఒక చిగురు కూడా లేదు. అన్ని నలిగిపోయి, ముక్కలైపోయాయి. చెట్టెక్కి తెంపలేకపోయావా?" అని భారతమ్మ అడిగింది.



"ఎక్కి తెంపడానికి చెట్లు ఎక్కడ ఉన్నాయమ్మా! ఆ ఆకులు కూడా కొన్నాను!" అని కుమార్ చెప్తుంటే "ఏం రోజులు వచ్చాయిరా దేవుడా!" అని దిగాలుగా కుర్చీలో కూర్చుండిపోయింది భారతమ్మ. 



 "ఏమైందమ్మా! టైం అవుతుంది. నీచేతితో ఉగాది పచ్చడి చెయ్యమ్మా!" అంటూ కుర్చీలో కూర్చున్న భారతమ్మ దగ్గరకి వచ్చి కింద కూర్చుని అడిగాడు కుమార్.



"ఇంకేం ఉగాది! ఆ ఆశ పోయింది!" అని ఏదో కోల్పోయినట్లు అంది భారతమ్మ.



"ఇప్పుడు ఏమైందని? పండుగపూట యి విచారం?" అని భారతమ్మని అలా చూడలేక అడిగాడు సూర్యప్రకాశరావు.