తృప్తి

[k3vv3]

తృప్తి - పార్ట్ 2/2'  పెద్ద కథ



"దేవుడు పంపినట్టు వచ్చావురా ఆదీ! దేవుడు నిన్ను చల్లగా చూస్తాడు.బంగారం లాంటి కొడుకుని కన్నావురా రాజా నువ్వు. మీ పెంపకానికి మెచ్చుకోవాలి."



అటు జయ, నారాయణ అంటుంటే నిజమైన పుత్రోత్సాహం కలిగింది రాజారామ్, సుభద్రలకి.



మళ్ళీ రావాలని మాట తీసుకుని వదిలారు జయ, నారాయణ. రాహుల్, ఆదిత్య తో ఫోన్ లో కాంటాక్ట్ లో ఉండి తన ప్రయాణం గురించిన వివరాలు తెలియచేస్తాను అని చెప్పాడు.



చాలా రోజుల తరవాత ఆదిత్య కి మనసు హాయిగా అనిపించింది.



తను వెళ్లిన సైకియాట్రిస్ట్ చెప్పిన మాటలు గుర్తుకు వచ్చాయి. అవసరంలో ఉన్న మనిషికి సాయం చేస్తే, వాళ్ళు చూపే కృతజ్ఞత కి విలువ కట్టలేము.



ఆ ఆనందమే వేరు. అదిఅనుభవిస్తే నీకు తృప్తి అంటే ఏమిటో తెలుస్తుంది. ఏ డబ్బు సంపాదన ఇవ్వలేనిది ఆ తృప్తి. ఆ తృప్తి తెలిసాక, నీ సంపాదన కూడా సద్వినియోగం అవుతుంది.



ఈ రోజు, అలాంటి తృప్తి అనుభవించాను అనుకున్నాడు ఆదిత్య.



మర్నాడు గుంటూరు బయలుదేరారు. ఈసారి కొడుకు చెప్పే ముందే, అన్నకి, వదినకి బట్టలు తీసుకుంది సుభద్ర.
సుభద్ర తల్లీ, తండ్రీ ఇద్దరూ లేరు. ఉన్నది ఒక్కడే అన్న.



సుభద్ర అన్న రామ్మోహన్, గుంటూరు జనరల్ హాస్పిటల్ లో డాక్టర్. వదిన సుగుణ గృహిణి.



వాళ్ళ అబ్బాయి వివేక్. అతను తండ్రి ఎంత చెప్పినా వినకుండా, వ్యవసాయం లో పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ చేసాడు.



సుగుణ తల్లీ, తండ్రీ పల్లెటూళ్ళో ఉంటారు. కాలేజ్ టీచర్ గా రిటైర్ అయినా, ఆయన తన సొంత ఊరులోనే, పొలాలని చూసుకుంటూ ఉంటారు. టైం దొరికినప్పుడల్లా రామ్మోహన్, సుగుణ వెళ్లి వాళ్ళని చూసి వస్తారు.



రామ్మోహన్ కి, ప్రభుత్వ ఆసుపత్రి లో ఉద్యోగం కావడంతో ఒక్క క్షణం సమయం ఉండదు. అతను గుండె ఆపరేషన్ చేసే సర్జన్.



ఎప్పుడో తప్ప, ఫోన్లో మాట్లాడడం కూడా కుదరదు రామ్మోహన్ కి సుభద్ర తో. కానీ సుగుణ మాత్రం, ఆడపడుచు తో ఫోన్ లో మాట్లాడుతునే ఉంటుంది.



గుంటూరు లో అన్న వాళ్ళ ఇల్లు పెద్దదే కనుక డైరెక్ట్ గా వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లారు. అన్నా, వదినకి సర్ప్రైజ్ ఇద్దామని చెప్పకుండా వెళ్లారు.



సరిగ్గా వీళ్ళు వెళ్లేసరికి రామ్మోహన్ ఆసుపత్రికి బయలు దేరుతున్నాడు.
చెల్లెలి కుటుంబాన్ని చాలా రోజుల తరవాత చూసేసరికి సంతోషంతో పలకరించాడు.



" భద్రా ! ఏమైంది ఇవాళ సూర్యుడు ఎటు పొడుస్తున్నాడు? నువ్వు, బావగారు, ఆదిత్య ఒకేసారి! వావ్" అంటూ రాజారామ్ వంక తిరిగి " బావగారూ! నేను సర్జరీ అవగానే వస్తాను."
చెప్పి ఆసుపత్రికి వెళ్ళాడు.



సుగుణ వీళ్ళని కూర్చోపెట్టి కబుర్లు మొదలుపెట్టింది.
" అత్తయ్యా! వివేక్ లేడా?" అడిగాడు ఆదిత్య.
సుగుణ ముఖం కొంచెం వాడినట్టయ్యి "ఉన్నాడు ఆదీ !"
అంటూ
"విక్కీ" అని పిలిచింది, సమాధానం రాకపోయేసరికి "ఆదిత్యా, అత్తయ్యా, మామయ్యా వచ్చారు"



గట్టిగా అంది. గబుక్కున పక్కన రూంలోనించి వచ్చాడు వివేక్.
"హాయ్ ఆదీ! ఎలా ఉన్నారు అత్తయ్యా, మామయ్యా!"
అంటూ పలకరించి ఆదిత్య పక్కనే కూర్చున్నాడు.



పెద్దవాళ్ళు వాళ్ళ కబుర్లలో మునిగిపోతే ఆదిత్య, విక్కీ అతని రూంలోకి వెళ్లారు.



సాయంత్రం రామ్మోహన్ వచ్చాక అందరూ కూర్చుని మళ్ళీ కబుర్లు మొదలు పెట్టారు.
విక్కీ ఫ్రెండ్ వస్తే బయటికి వెళ్ళాడు.



అదే అదనుగా ఆదిత్య " మామయ్యా ! మీరు ఏమీ అనుకోనంటే ఒకటి అడుగుతాను. విక్కీ చేస్తాను అన్నదానికి మీరెందుకు ఒప్పుకోరు?"
రామ్మోహన్ ఉలిక్కిపడ్డాడు " నీతో
చెప్పాడా విక్కీ?" ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.



"విక్కీ చెప్పలేదు, నేనే కష్టం మీద వాడి దగ్గర్నుంచి లాగాను. తను చాలా డిప్రెస్డ్ గా ఉన్నాడు. నేను అదే స్థితి నుంచి ఇంకా పూర్తిగా బయటికి రాలేదు
అందుకే తన పరిస్థితి నాకు పూర్తిగా అర్థమైంది." అన్న ఆదిత్యని చూసి



"డిప్రెషనా! నీకా! " అన్నారు రామ్మోహన్, సుగుణ ఒకేసారి.



"అదేంటి మామా ! మీరు డాక్టర్ అయిఉండి కూడా అలా మాట్లాడతారు? డిప్రెషన్ ఎవరికైనా రావచ్చుకదా?" అన్నాడు ఆదిత్య.



"అంతే అనుకో కానీ, అన్నీ అమరిన నీకు అంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది " అన్నాడు రామ్మోహన్.



"మా ఇద్దరికీ విక్కీని డాక్టర్ని చెయ్యాలని కోరిక ఉండేది, వాడేమో మంచి రాంక్ తెచ్చుకోకుండా అగ్రికల్చర్ బీఎస్సీ లో చేరి, ఎమ్మెస్సీ కూడా చేసాడు.



చదువు అయ్యాక పోనీ ఏ బ్యాంకు లోనో, ప్రభుత్వం లోనో ఆఫీసర్ గా చేరమని, లేదా అమెరికా వెళ్లి పీజీ చెయ్యమంటే, వ్యవసాయం చేస్తా అంటాడు" అంటున్న రామ్మోహన్ కి అడ్డు పడి



"మా నాన్నా వాళ్ళకి, ప్రస్తుతం ఆ పొలం మీద ఆదాయమే ఆధారం, అక్కడ ఏవో సాగు చేస్తాను అంటే, వద్దు అన్నామని ఇలా నిరాశ తో ఉన్నాడు. వేరే పొలం కొనివ్వమంటాడు, ఇప్పుడు పొలాలు మనం కొనేటట్టు ఉన్నాయా?"అంది సుగుణ.



"నాన్నా! మనము హైదరాబాద్ శివార్లలో ఫార్మ్ హౌస్ కోసం కొన్న పొలం ఎంత ఏరియా" తండ్రిని అడిగాడు ఆదిత్య.



"రెండు ఎకరాలు, అందులో వెయ్యి గజాలు ఇంటికి వదిలాము. రెండు బెడ్ రూంల ఇల్లు కట్టాము, పని వాళ్ళకి ఒక రూమ్, వంటిల్లు, బాత్రూం ఉంది." చెప్పాడు రాజారామ్.



"నేను ఆ పొలంలో ఆర్గానిక్ ఫార్మింగ్ చెయ్యాలని మనుషుల కోసం వెతుకుతున్నాను.
విక్కీ కి చెప్పి, తనకి ఇష్టమైతే డబ్బు నాది, కష్టం తనది, వచ్చిన లాభంలో చెరిసగం" ఆదిత్య అంటుండగానే విక్కీ లోపలి అడుగు పెట్టాడు.