ముడి

[k3vv3]

ముడి- చివరి భాగం
స్వాతికి లెక్కల్లో ఏదో సందేహం వస్తే నివృత్తి చేస్తూ ఉన్నాడు ఈశ్వర్.
" బాబూ, చానా సంతోషంగుంది. మీరూ, బుజ్జీ ఒచ్చినందుకు. మేమే పిలుద్దం అనుకుంటున్నం. మీరే ఒస్తిరి. అంత బాగనేనా ఆడ? పెద్ద ఆపార్టుమెంటుల ఉంటరంట గద మీరు ? ఈన జెప్పిండె... గప్పుడు పెళ్ళప్పుడు రానీకె కుదర్లె నాకు. గందుకే రాలె. ఏమనుకోవొద్దు." అంది జయమ్మ.
" అయ్యో, పర్లేదండి ." అన్నాడు ఈశ్వర్.
" బుజ్జిని చూస్తె చానా సంతోషంగుంది బాబు. దానికి ముక్కు మీన కోపం గాని, మనస్సు చానా మంచిది దానిది. అదేమన్న కోపం తెప్పించినా గూడ జెర మీరే ఓర్సుకోండి. "
" అయ్యో తన వల్ల ఎప్పుడూ ఏ ఇబ్బందీ రాలేదు నాకు." అన్నాడు ఈశ్వర్.
" చానా సంతోషం బాబూ. బుజ్జి , నువ్వు ఇద్దరు సంతోషంగ ఉంటే సాలు. "
ఈశ్వర్ చిరు మందహాసం చేశాడు. జయమ్మ చిత్ర యొక్క మేలుని అంత మనస్పూర్తిగా కోరుకోవడం ఈశ్వర్ కి సంతోషాన్ని కలిగించింది.
ఇంతలో గ్లాసు నిండా పాలు తీసుకుని వచ్చింది చిత్ర.
"ఇదో... పాలు తీస్కో. సుక్క బర్రెవి. మస్తుంటయ్ కమ్మగ." అని తన భర్త చేతికి అందించింది చిత్ర.
" మరి నువ్వు తాగవా ?" అంటూ చిత్ర వైపు చూస్తూ అడిగాడు ఈశ్వర్.
" నాకు ఆకలేం అయితలే. నువ్వు తాగు రోజు పొద్దు పొద్దు గల్ల తింటవ్ టిఫిను. ఆకలి గొంటవ్ ." అంది చిత్ర.
చిత్ర యొక్క ' పెద్దరికాన్ని ' చూసి ముచ్చటపడింది జయమ్మ.
పాలు తాగిన ఈశ్వర్ తో
" ఇదో... కార్ల పొయి కూరగాయలు తెద్దమా ? ఊరు గూడ సూపిచ్చినట్టైతది నీకు. ఏమంటవ్ ?" అంది చిత్ర.
" yeah sure."
చిత్ర, ఈశ్వర్ లు ఇద్దరూ కార్లో బయలుదేరారు. మధ్యలో ఒక చోట కార్ ఆపమంది చిత్ర.
" ఇదో.... ఈ గుడి నాకు చానా ఇష్టం. ఒక సారి పోదమా లోనికి ? జెస్టు లోపటికి ఇట్ల పొయి, అట్లొద్దం. సరేనా ?" అంది చిత్ర.
" హేయ్ , నీకిష్టమైనంత సేపు ఉందాం లోపల. నాకు తోందరేం లేదు. " అన్నాడు ఈశ్వర్.
చిత్ర, ఈశ్వర్ లు ఇద్దరూ సాయి బాబా గుడి లోనికి వెళ్ళారు.
అక్కడ చేతులు జోడించి మొక్కని తన భర్త తరఫున ముందు దేవుడికి మొక్కి, తరువాత తన దండాన్ని మొక్కుకుంది చిత్ర. అక్కడ ఉన్న విభూతిని కాస్త చేతిలోకి తీసుకుని, తన భర్త నుదురు పై రాసింది చిత్ర.
ఈశ్వర్, చిత్ర లు ఒక మూలకు కూర్చున్నారు.
" గీ గుడికి పెండ్లి కాక ముందు ప్రతి గురు వారం వచ్చెడిదాన్ని. నాకు మస్తు ఇష్టం గీ గుడంటె." అంది చిత్ర.
" ఓ.. బాగుంది చుట్టూ atmosphere. idol కూడా చాలా బావుంది."
" ఆ?! "
" అదే .. విగ్రహం."
" హా ... గీ గుడిని బాలకిషన్ రావు అనేటాయ్న చెందాలకు తిరిగి కట్టించిండె. పాపం చానా కష్టపడిండె. గిప్పుడు ఈడుంట లేరు వాళ్ళు. హైదరబాదులనే ఉంటరు వాళ్ళ కొడుకు దేర. ఇంగ అప్పుడప్పుడొస్తుంతరు గుడిని సూడనీకె. " అంది చిత్ర.
"ఓ." అన్నాడు ఈశ్వర్, అవసరమైన దాని కన్నా ఎక్కువ సమాచారాన్ని ఇచ్చే అలవాటున్న చిత్రని చూసి ముచ్చటపడుతూ.
" ఏమి నవ్తున్నవ్ ?"
" ఏమీ లేదు."
" చెప్పు. "
" నువ్వు పక్కనుంటే అస్సలు బోర్ కొట్టదు చిత్రా."
" హహ, చిన్నగున్నప్పటి కెళ్ళి నేను గంతే. మా అమ్మ నేను సన్నవిల్ల గ వున్నప్పుడు నా నోట్ల వస పోశింటదని అంటుండె ఊకె" అంది చిత్ర నవ్వుతూ.
" వస అంటె ?!"
" గదే ... చిన్నగున్నప్పుడు మాటలు దబ్బున రానీకె పోస్తరు పిల్ల నోట్లల్ల."
" ఓ.... నిజమే అన్నాడు మీ మామయ్య."
అలిగింది చిత్ర, గట్టిగా నవ్వాడు ఈశ్వర్.
కూరగాయలు కొనుక్కుని ఇంటికి వెళ్ళారు ఈశ్వర్, చిత్ర లు.
అప్పటికే రామచంద్రయ్య వచ్చి ఉన్నాడు.
" మామా ! ఎట్లున్నవ్ ?! " , " బుజ్జీ ! ఎట్లున్నవ్ ?! " ఇద్దరూ ఒకరిని ఒకరు చూసుకున్న మరు క్షణమే ఏకకాలంలో అన్నారు.
రెండు , మూడు కుశల ప్రశ్నల తరువాత చిత్ర తన మామయ్యకు ఆరోగ్యం పై ' క్లాసు ' తీసుకోవడం ప్రారంభించింది.
భవిష్యత్తులో తాను చిత్ర చేతిలో ఎన్ని ' క్లాసు లు ' వినాల్సి వస్తుందో ననుకున్నాడు ఈశ్వర్.
ఐదు నిమిషాల చిత్ర చీవాట్లు, రామచంద్రయ్య సంజాయిషీల తరవాత చిత్ర , రామచంద్రయ్యలకు పక్కన ఈశ్వర్ ఉన్న విషయం గుర్తొచ్చింది.
" ఎట్లున్నరు బాబు? అంత మంచిగనే ఉందా? మీ అమ్మ, నాయినలు బాగున్నరా ?"
" హా బావున్నారు. " అన్నాడు ఈశ్వర్. తన సొంత తల్లిదండృల యొక్క క్షేమ సమాచారాన్ని గూర్చి ఒక్క సారైనా కనుక్కోవాలన్న ఆలోచన కూడా తనకు రాని విషయం ఈశ్వర్ మనస్సును కలుక్కుమనేలా చేసింది. తనకు కూడా చిత్ర తన వాళ్ళతో ఆప్యాయంగా ఉన్నట్టుగా తను తల్లిదండృల తో ఉండింటే ఎంతో బావుండుననిపించింది.
" విజయవాడ లోనే ఉన్నారా మీ అమ్మ వాళ్ళు ?" అడిగాడు రామచంద్రయ్య.
" హా అవునండీ." బదులిచ్చాడు ఈశ్వర్.
ఈశ్వర్ సమాధానం తెలిపేటప్పటి స్వరాన్ని బట్టి అతను లోలోన ఏం ఆలోచిస్తున్నాడో అర్థం చేసుకోగలిగింది చిత్ర.
తను కొనుక్కొచ్చిన ఆలుగడ్డలను తీసుకుని వంటింట్లోకి వెళ్ళింది చిత్ర.
***
ఈశ్వర్ కి తోడుగా చిత్ర కూడా చప్పనైన ఆలుగడ్డ కూర తినసాగింది. మిగిలిన వాళ్ళు కోడి గుడ్డు, ఉల్లిగడ్డల కూర తినసాగారు.
భోజనాలు ముగించాక, ఇంటి ముందున్న వేప చెట్టు కింద ఉన్న బెంచ్ పై కూర్చున్నారు చిత్ర, ఈశ్వర్ లు.
ఈశ్వర్ కి తన అమ్మ, నాన్నలు గుర్తు రాసాగారు. ఒక్కసారి వాళ్ళతో మాట్లాడాలి అనిపించింది ఈశ్వర్ కి. కానీ అన్నేళ్ళుగా తన తల్లి దండృలతో అతను పెంచుకున్న దూరం అతడికి గుర్తుకు రాసాగింది.
" ఇదో... నీ ఫోనిస్తవా? జెర పనుంది."
" ఎందుకు ?"
" అని జెప్పాల్నా?! అడుగుతె ఇయ్యవా నాకు ?! " అంది చిత్ర.
" హం. " అని నిట్టూర్చి, నవ్వుతూ తన భార్య చేతికి ఫోన్ ఇచ్చాడు ఈశ్వర్.
పక్కకు వెళ్ళింది చిత్ర ఆ ఫోను తీసుకుని.
తనకు తెలిసిన కాస్త ' సెల్ ఫోన్ ' గ్న్యానం తో , ఫోన్ తో కుస్తీ పడి, రెండు నిమిషాల తరువాత 'mom' అన్న కాంటాక్ట్ కి ఫోను కలిపింది చిత్ర.
" అత్తయ్యా, నేను చిత్ర ని . బాగున్నరా?..." అంటూ సంభాషణని ప్రారంభించింది చిత్ర.
రెండు నిమిషాల తరువాత తన భర్త చేతిలో ఫోను పెట్టింది చిత్ర.
" ఎవరు ?"
" మాట్లాడు."
"రేయ్ నాన్నా, ఎలా ఉన్నావ్ రా ? " అంది ఈశ్వర్ వాళ్ళ అమ్మ సరళ.
" బావున్నాను. నువ్వెలా ఉన్నావ్? నాన్న హెల్త్ ఎలా ఉంది ?" అవి కుశల ప్రశ్నల్లా కాక ఈశ్వర్ యొక్క మనస్సు లోతుల్లోనుంచి తన్నుకు రాసాగాయి.
" బావున్నా రా నేను. మీ నాన్న హెల్త్ .. ఇంక తెలిసిందే కదరా, బి.పి ఉంది. పాపం బానే కేర్ తీసుకుంటున్నాడు లే కానీ నా భయం నాకు ఉంటుంది కదరా. సమ్మర్ కదా, బాగా నీరసపడుతున్నాడు."
"ఓ.. జాగ్రత్త గా చూస్కో అమ్మా నాన్న ని. బిపి కంట్రోల్ లో ఉండేలా."
ఎన్నో రోజుల నుంచి లోపల దాచుకున్న మాటలన్నీ ఒక్కొక్కటిగా ఈశ్వర్ నోటి వెంట రాసాగాయి.
తన భర్త ను ఏకాంతంగా వదిలేస్తే బావుంటుందనుకుని, అటు నుండి వెళ్ళింది చిత్ర.
...