ముడి

[k3vv3]

ఈశ్వర్ కి ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కాలేదు. ఇంతలో ఒక బంతి వచ్చి చిత్ర కాళ్ళకు తగిలింది.
" ఆంటీ బాల్ " అని అరుస్తున్నాడు ఒక ఐదేళ్ళ అబ్బాయి.
ఆ అబ్బాయిని చూసిన చిత్రకు అభిరామే కళ్ళ ముందు మెదలసాగాడు. అతన్ని చూస్తూనే ఉండిపోయింది చిత్ర, తన కళ్ళ నిండా నీళ్ళని నింపుకుంటూ.
" దూరంగా వెళ్ళి ఆడుకో " అంటూ బంతిని ఆ అబ్బాయి వైపు విసిరాడు ఈశ్వర్.
చిత్ర మాత్రం ఆ బాబు వైపే చూడసాగింది.
" చిత్రా, ఇంక వెళ్దామా లేట్ అవుతుంది ." అన్నాడు ఈశ్వర్, ఇక లాభం లేదనుకుని.
సరేనంటూ తలూపింది చిత్ర.
తాను అనవసరంగా తన భార్య ని పార్క్ కి తీసుకొచ్చినట్టుగా భావించాడు ఈశ్వర్. వెంటనే అతనికి తన భార్య కు పార్క్ ఎదురుగా ఉన్న సందు చివరన ఉండే గుడి అంటే ఇష్టం అన్న విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. కనీసం గుడి కి తీసుకుపోతే నన్నా ఫలితం ఉంటుందేమో నన్న ఆశతో
" చిత్రా, అటూ , ఇటూ తిప్పుతున్నాననుకోకు. గుడికి వెళ్దామా? నువ్వు ఆ రోజు అన్న శిల్ప కళ ను నాకు కూడా చూడాలని ఉంది ." అన్నాడు ఈశ్వర్, గట్టిగా నవ్వుతూ.
" ఒద్దు " అంది చిత్ర, ఖరాఖండిగా.
" అయ్యో , ఎందుకలా ?" అడిగాడు ఈశ్వర్, తన భార్య యొక్క స్పందనకు ఆశ్చర్యపడిపోతూ.
" చిన్నగున్నప్పటి కెళ్ళి నేను గంత నమ్ముత గాయ్నని. నేనంటె చులకన . నన్ను బాద పెట్టుడంటె చానా సరదా.... అయిదేండ్ల పిలగాడిని ఎందుకు తీస్కపోదమనుకున్నడు ? గంత తొందరెందుకు ?! మాటలు గూడ రావు కద గా పిలగాణికి. ఎందుకట్ల జేస్తడు? ఎందుకట్ల ఆడుకుంటడు?!... నేను ఇంగెప్పుడు పోను గాయ్న దెగ్గరికి. గాయ్నకి ఇంగ పూజలు చెయ్యను. " అంది చిత్ర కోపంగా, తన కన్నీళ్ళని తుడుచుకుంటూ.
" అది కాదు చిత్రా.... చూడు చిత్రా, may be తన దెగ్గరికి తొందరగా తీసుకెళ్ళబోతున్నాడు కాబట్టే ఆ బాబు కి మాటలు ఇవ్వలేదేమో దేవుడు." అన్నాడు ఈశ్వర్.
చిత్ర ముఖ కవళికలలో ఎలాంటి మార్పు లేదు.
ఒక్క క్షణం నిట్టూర్చి, చిత్ర కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ " చిత్రా, life లో ఏదో ఒక unexpected incident జరిగిందని నిన్ను నువ్వు మార్చుకోకు చిత్రా. అప్పుడు నిన్ను నువ్వే కోల్పోవాల్సి వస్తుంది. please. Don't change yourself. నువ్వు ఇలాగే బావున్నావు చిత్రా. you have no idea how awesome you live." అన్నాడు ఈశ్వర్. ఆ మాటలు ఈశ్వర్ గుండె పొరల్లో నుంచి బయటకు వచ్చాయి.
ఒక్కో మాట అంటున్నంత సేపూ ఈశ్వర్ కి మూడేళ్ళ తన గతం గుర్తుకు రాసాగింది. తను ప్రేమించిన అమృత మరణం తరవాత , తనను తాను మార్చుకునే క్రమం లో తనను తానే కోల్పోయిన వైనం అతని కళ్ళ ముందు మెదలసాగింది. చిత్ర తన జీవితం లో ఏ దశలోనూ తనలా ఏ విషయం లోనూ వ్యవహరించకుండా చూసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు ఈశ్వర్.
ఒక్క క్షణం గుడి వైపుకు చూసి, తిరిగి తన భర్త వైపుకి తిరిగి,
" ఇదో... మనం ఇంటికి పోదమా ? సూపర్ మార్కెట్ వరకు పొవ్వాలనిపిస్తలే....పోదమా ?" అంది చిత్ర.
" yeah yeah okay నీ ఇష్టం. " అన్నాడు ఈశ్వర్, అతని కంటి చూపు గుడి వైపుకి పడింది.
చిత్ర సంతోషంగా ఉండటానికి ఏ అవకాశాన్ని వదులుకోదలుచుకోలేదు ఈశ్వర్. నాస్తికుడైన అతడు గుడి వంక చూస్తూ, తన మనస్సులో
" చిత్ర చాలా happy గా ఉండాలి. ఎప్పుడూ చాలా చాలా happy గా ఉండాలి." అనుకున్నాడు.
ఇద్దరూ తమ ఇంటికి నడుచుకుంటూ వెళ్ళసాగారు. చిత్ర భుజం పైన చేయి వేసి నడిపించుకు వెళ్ళసాగాడు ఈశ్వర్.
మౌనంగా నడుస్తున్న చిత్రను ఏదో ఒక సంభాషణ లో ఉంచాలని అనుకున్నాడు ఈశ్వర్.
" చిత్రా, నేను formal dresses కొనాలి అనుకుంటున్నాను. నువ్వే select చేయాలి. రేపు shopping mall కి వెళ్దాం . సరేనా ?" అన్నాడు ఈశ్వర్.
" formal dress లు అంటే ?"
" అదే... నేను office కి వేస్కెళ్తుంటాను కదా full hands shirt , plain pant అలా." అన్నాడు ఈశ్వర్.
" ఓ ... నాకు మంచిగ తెల్వదు గద. నీకు నచ్చుతయో లేదొ మళ్ళ. "అంది చిత్ర.
తన భార్య ఏదో ఒక విషయం మీద మాట్లాడటం సంతోషాన్ని కలిగించింది ఈశ్వర్ కి.
" ఏం కాదు లే, నీకు నచ్చితే చాలు కాని. అయినా ఇప్పుడు ఎలా వేసుకున్నా fashion ఏ." అన్నాడు ఈశ్వర్ నవ్వుతూ.
" మ్మ్మ్ం... సరే మళ్ళైతె." అంది చిత్ర.
" ఇదో .... నాకు ఇంటికి పొయ్నాంక వొంట చేయాల్నని అనిపిస్తలే ఇయాల. నువ్వు గా రోజు.. గదే నాకు చెయ్యి కాలిన రోజు, బయటికెళ్ళి ఫోను జేశి తెప్పిచ్చినవ్ జూడు. అట్ల ఇయాల గూడ తెప్పిస్తవా ? " అంది చిత్ర.
" ఫుడ్ ఆర్డర్ చేయటమెందుకు ? నాకు వంట చేయడం వస్తుంది . నేను చేస్తా ఇవాళ. చూద్దువు గాని నా వంట టేస్ట్ కూడా ." నవ్వుతూ అన్నాడు ఈశ్వర్.
చిరునవ్వొకటి నవ్వింది చిత్ర.
***
వాకింగ్ ముగించుకుని వచ్చారు చిత్ర , ఈశ్వర్ లు.
" నేను చేసిన ఉప్మా గురించి నువ్వేమైనా చెబుతావేమో నని ఇందాకటి నుంచి వెయిటింగ్ నేను. " అన్నాడు ఈశ్వర్.
" మస్తుంది.... నిజంగ. " అంది చిత్ర.
" మరి అప్పుడే చెప్పొచ్చుగా ఇదేదో ?! "
" నువ్వు మంచిగుంది అంటె రోజు చేస్తా అంటవ్ ! నాకట్ల మంచిగనిపియ్యదు. గందుకే ఇంగేమి చెప్పలే. " అంది చిత్ర నవ్వుతూ.
ప్రతిగా ఒక చిరునవ్వు నవ్వాడు ఈశ్వర్. చిత్ర నవ్వు తన యొక్క మనస్సుకి తాకిన అనుభూతి కలిగింది ఈశ్వర్ కి.
***
చిత్ర ఈశ్వర్ లు తమ , తమ గదుల్లోకి పడుకోవడానికి వెళ్ళారు.
కాసేపయ్యాక, తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినిపించేసరికి ఈశ్వర్ వెళ్ళి తన గది తలుపు తెరిచాడు. ఎదురుగా చిత్ర కళ్ళ నిండా నీళ్ళతో నిల్చుని ఉంది.
" నాకు రోజు పండుకుంటె అబిరామే గుర్తుకొస్తుండు. నిద్ర పడ్తలే నాకస్సలు రాత్రిపూట. నిన్న, మొన్న గూడ నిద్ర పట్టలే నాకు. నీ కాడనే పండుకుంట ఇయాల. పండుకోనిస్తవా నన్ను. " అంది చిత్ర.
" హేయ్ , అడగాలా ?! రా లోపలికి. " అంటూ తన భార్యను లోపలికి తీసుకుని వచ్చాడు ఈశ్వర్.
మంచం పైన కూర్చున్న చిత్ర పక్కన కూర్చున్నాడు ఈశ్వర్.
" నీకేమి తాకకుండగ పండుకుంట నేను సరెనా. నాకు బయమవ్తోంది ఒక్క దాన్నె పండుకొవ్వలంటె. గందుకే " అంది చిత్ర, సంజాయిషీ ఇచ్చుకుంటూ.
" హేయ్! ఇది మనిల్లు. నీ ఇష్టమొచ్చిన దెగ్గర పడుకోవొచ్చు. పదే పదే చెప్పకు ఇలా నాకు. " అన్నాడు ఈశ్వర్, ఆప్యాయత నిండిన కోపం తో.
ఒక్క నిమిషం పాటు మౌనంగా కూర్చున్నారు వాళ్ళిద్దరు. హఠాత్తుగా తన భర్తను కౌగిలించుకుని తనివితీరా ఏడవసాగింది చిత్ర. అభిరాం విషయం లో ఆమె మనస్సు పొరల్లో ఉన్న బాధంతా బయటకు వెళ్ళగక్కుతుందని గ్రహించాడు ఈశ్వర్ .
ఆమె తనివితీరా ఏడ్చిందని రూఢీ చేసుకున్నాక, ఆమె భుజాలను పట్టుకుని లాగి, ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తూ
" చిత్రా, ఎక్కడికైనా వెళ్దామా ఒక రెండు , మూడు రోజులు ? నీకిష్టమొచ్చిన ప్లేస్ చెప్పు. తీస్కెళ్తా నిన్ను. " అన్నాడు ఈశ్వర్.
" మా ఊరికి పోదమా ? మామోళ్ళని సూడాలనిపిస్తుంది. పెంట్లవెల్లికి తీస్కపోతవా నన్ను?" అంది చిత్ర ఈశ్వర్ తన మాటను పూర్తి చేసిన మరుక్షణమే.
" sure. "
" మనం ఒస్తున్నమని మామోళ్ళకు ముందే జెప్పకు. జెర సర్ప్రైజు ఉంటది మంచిగ . " అంది చిత్ర.
ఆమె కళ్ళల్లో మునుపటి మెరుపు యొక్క చాయలు కనిపించాయి ఈశ్వర్ కి.