என்னை ஞாபகம் இருக்கா?

[Vandanavishnu0007a]

எப்படியோ கீழ் தளத்துக்கு காரிடாருக்கு கார் பார்க்கிங் இடத்துக்கு வந்தார்கள்.. 

விஷ்ணு தன்னுடைய பைக்கை எடுத்தான் 

யமுனா அவன் பின்னால் ஏறி அமர்ந்தாள் 

அவள் பழுத்த பெரிய முலைகள் விஷ்ணுவின் பின்பக்க முதுகில் தபூசணி பழங்கள் போல பெரிது பெரிதாய் அமுங்கியது.. 

எப்படித்தான் பைக் ஓட்ட போறோமோ.. என்று நினைத்து கொண்டான் 

உள்ளே ப்ரா வேற போடவில்லை.. 

அவள் முலைக்காம்புகள் அவள் போட்டு இருந்த மெலீஸ் வெள்ளை சட்டையை துருத்திக்கொண்டு அவன் முதுகை படாத பாடு படுத்தியது.. 

அந்த பைக்கில் பிடிமானம் என்று எதுவும் இல்லை.. 

அதனால் பின்னால் உக்காந்து இருப்பவர்கள் ஓட்டுனரைதான் இறுக்கி பிடித்தாகவேண்டும்.. 

யமுனா உக்காந்த பிறகு பிடிமானத்தை தேடி தேடி பார்த்தாள் 

என்ன தேடுற யமுனா.. 

பிடிச்சிக்க கம்பி எதுவுமே இல்லையே அண்ணா.. 

இங்கே மலேஷியால பைக் எல்லாம் ரேஸ் பைக் மாடல்லதான் இருக்கும் யமுனா.. 

நீ என்னைதான் பிடிச்சிக்கணும்.. உனக்கு எதுவும் ஆட்சபனை இல்லையே.. 

இல்லண்ணா.. உன்னையே பிடிச்சிக்கிறேன்.. 

யமுனா விஷ்ணுவின் சோல்டரில் லேசாய் கைவைத்து பிடித்து கொண்டாள் 

என்ன யமுனா.. லேசா பிடிச்சி இருக்க.. 

இங்கே மலேஷியா ரோட்டுல மினிமம் 100 ஸ்பீட்ல போகணும்.. இல்லனா டிராபிக் ஆகிடும்.. 

நம்ம இப்போ 100 ஸ்பீட்லதான் போக போறோம்.. 

என்னை டைட்டா பிடிச்சுக்கோ.. என்றான் விஷ்ணு 

யமுனாவுக்கு வேறுவழி தெரியவில்லை.. 

கைகளை முன்பக்கம் கொண்டு போய் விஷ்ணுவின் நெஞ்சோடு கைகளை கோர்த்து இறுக்கமாக பிடித்து கொண்டாள் 

ஈருடல் ஓருடலாக மாறியது.. 

விஷ்ணுவுக்கு புது சுவர்க்கம் அவனை கட்டி அணைத்தது போல ஒரு கிளுகிளு உணர்வு ஏற்பட்டது.. 

பைக் 100ரில் ஷாப்பிங் மால் நோக்கி பறக்க ஆரம்பித்தது..

தொடரும் 97