என்னை ஞாபகம் இருக்கா?

[Vandanavishnu0007a]

நண்பர்களே.. இந்த கதையை வெறும் வசனம் மட்டும் பேசுவது போல எழுதலாம் என்று ஒரு சேலேஞ்சொடு ஆரம்பித்தேன்.. 

ஆனால் என் சேலஞ்சில் தோற்றுவிட்டேன்.. 

வெறும் பேச்சை மட்டும் கொண்டு.. கதையின் கதா பாத்திரங்கள்.. இடம்.. பொருள் ஏவல் சுச்சுவேஷன் என எனக்கே சில இடங்களில் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை 

அதனால் வழக்கமான மற்ற கதைகள் போல வசனம்.. செயல்கள் விளக்கத்தோடு கதையை தொடரலாம் என்று இருக்கிறேன் 

கதையில் இதுவரை வந்த கதாபாத்திரங்கள் பற்றி மீண்டும் ஒரு சிறு அறிமுகம் 

இந்த மலேஷியாகாரன் இருக்கானே.. அவன் வழக்கம் போல நம்ம விஷ்ணுதான் 

அவன் கூட விமானதுல பறந்துட்டு இருக்காளே சின்ன வயசுல பழகின பக்கத்துவீட்டு பொண்ணு.. அவதான் யமுனா 

இந்தியால யமுனாவுக்கு பாஸ்போர்ட் எடுத்து குடுத்து உதவுபவன் பேரு செல்லபாண்டி.. செல்லமா நம்ம ஷார்ட்டா பாண்டி பாண்டின்னு கூப்ட்டுட்டு இருக்கோம்.. ட்ராவல்ஸ்ல ஒர்க் பண்றான்..

யமுனா வீட்டுக்கு வந்து பாஸ் போர்ட் செக் பண்ண போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் பேரு மணி கோபால் 

யமுனாவோட மகன் சித்தார்த் கால் அடி பட்டப்போ ட்ரீட்மெண்ட் குடுத்த டாக்டர் பேரு ஓம் பிரகாஷ் 

இந்த விஷ்ணு.. செல்ல பாண்டி.. மணி கோபால்.. ஓம் பிரகாஷ் எல்லாமே ஒரே காலேஜ்ல படிச்சவனுங்க.. 

ஆனா வேற வேற டிபார்ட்மெண்ட்டு 

ஆனா காலேஜ் கல்ச்சுரல்ஸ்ல ஒண்ணா ஒரு ட்ராமால நடிச்சதால அப்போவே ரொம்ப கிளோஸ் பிரண்ட்ஸ் ஆகிட்டானுங்க 

இப்போ பார்க்குற கதை பல வருடங்களுக்கு பிறகு நடக்குற கதை.. 

அதனாலதான் கதையின் தலைப்பு கூட "என்னை ஞாபகம் இருக்கா"ன்னு அமைஞ்சிடுச்சி.. 

இந்த யமுனா என்கிற ஒரு அழகான குடும்ப பொண்ணை.. இவனுங்க 4 பேரும் எப்படி எப்படி எல்லாம்.. எந்த எந்த சூழ்நிலைல.. சூறையாடுறானுங்கன்றதுதான் இந்த கதை 

இப்போ கதாபாத்திரங்களும் கதை நகர்வும் ஓரளவுக்கு உங்களுக்கு புரிந்து இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன் 

கதையை தொடரலாமா.. 

இடம் : நடுவானம்.. விமான பயணம்.. விடியங்காலை 4.30

பயங்கரமான கடும் குளிரில் விஷ்ணுவும் யமுனாவும் விமான பணிப்பெண் கொடுத்த உல்லன் ஸ்பன்  வெள்ளை போர்வைக்குள் கதகதப்பாக ஒருவர் மேல் ஒருவர் சாய்ந்து நல்ல தூக்கத்தில் இருந்தார்கள் 

தொடரும் 68