ముడి

[k3vv3]

వాళ్ళిద్దరి సంభాషణని వింటూ ఉన్నాడు అభిరాం . వాడికి వాళ్ళ సంభాషణ చాలా విసుగ్గా అనిపించింది. చిత్ర రాక వల్ల తన పై తన తల్లి యొక్క శ్రద్ద గత ఐదు నిమిషాలుగా తగ్గిందని అనిపించింది అభిరాం కి. వెంటనే ఒక్క సారి గట్టిగా తన గొంతు సవరించుకుని, తనకు అలవాటైన విధంగా చిత్ర కర్ణభేరి కి తూట్లు పడేంతలా అరవడం ప్రారంభించాడు.
తన సుపుత్రుడు తన మాట వినడని తెలిసినా, చిత్ర ముందు తన ప్రయత్నం తాను చేస్తున్నట్టుగా నైనా కనిపించాలని అభిరాం తో " అభీ, it is bad manners to make noise like that ! see, aunty thinks that you are a bad boy and she says to all people that you are a bad boy." అంది శ్రీజ.
హైదరాబాద్ లో తనకు తప్ప అందరికీ ఇంగ్లీష్ బాగా వచ్చినట్టుగా అనిపించింది చిత్రకు. వాడు చిత్ర వైపు చూసాడు, చిత్ర కు ఏం చేయాలో తెలియక, మళ్ళీ మందహాసం చేసింది. వాడు మాత్రం చిత్ర వైపు తిరిగి, " నీకు అంత సీన్ ఉందా? " అని చిత్రను చూపులతోనే అడిగాడు.
"నో... దిస్ బాయ్, వెరీ గుడ్డ్ బాయ్." అంటూ వాడి బుగ్గను పట్టుకుని మెల్లిగా గిల్లింది చిత్ర.
వాడు చిత్ర ని కిందికీ, పైకీ " ఏందీ నీ బాద?" అన్నట్టుగా చూసి, వాళ్ళమ్మ వైపు తిరిగి, తనకిష్టమైన చాక్లెట్ కోసం అరవడం ప్రారంభించాడు.
వాడు చేస్తున్న సైగలను చూసిన శ్రీజకు వాడు చాక్లెట్ కోసమే అరుస్తున్నాడని అర్థమైంది. వెంటనే వడి వడిగా ఫ్రిజ్ వద్దకు నడిచింది శ్రీజ. వాడు వాడి అరుపుకు స్వల్ప విరామాన్నిచ్చి, ఫ్రిజ్ లో చాక్లెట్ కోసం వెతుకుతున్న వాళ్ళ అమ్మ వైపు చూడసాగాడు. ఆమె శరీరభాష గమనించిన వాడికి, అక్కడ చాక్లెట్లు లేవని ఆమెకు అర్థమైందని వాడికి అర్థమైంది.
వాడు ఈ సారి తన గొంతుని మరింత బాగా సవరించుకోసాగాడు. చిత్ర, శ్రీజలు వాడి గొంతు సవరింపు విని భయపడసాగారు.
"వేట్ .... ఐ కుక్ సలాడ్?యూ ఈటా?" అంది చిత్ర, ఏదో ఆలోచన వచ్చినదై.
ఒక్క క్షణం అనుమానంగా చిత్ర వైపు చూసాడు అభిరాం, వాడికి చిత్ర అంతకముందు పెట్టిన ' కోకోనట్ సలాడ్ ' గుర్తుకు వచ్చింది. "సరే ఏదోటి తొందరగా తీసుకురా. " అన్నట్టుగా ముఖం పెట్టాడు అభిరాం.
చిత్ర శ్రీజకు సైగ చేస్తూ శ్రీజ వాళ్ళింటి వంటింటి వైపు వెళ్ళింది. శ్రీజ ఆమెను అనుసరించింది.
చిత్ర ఎడమ చేతిలో తన భర్త తనకు ఇప్పించిన కొత్త సెల్ ఫోన్ ని పట్టుకునే వంటింటిలోకి వెళ్ళింది. తన భర్త తనకు ఇచ్చిన సెల్ ఫోన్ ని వదిలి ఉండబుద్ది కాలేదామెకు.తన సుపుత్రుడి వల్ల చిత్ర ఏమైనా విసుగు తెచ్చుకుంటుందేమో నని పరికించి చూసింది శ్రీజ. కానీ చిత్ర ముఖం పై ఎలాంటి విసుగు ఛాయలు ఆమెకు కానరాక పోవడంతో కాస్త ఊపిరి పీల్చుకుంది.
"మీ ఇంట్ల కొబ్బరుందా?" అడిగింది చిత్ర, శ్రీజ వంక చూస్తూ.
"....లేదు." ఐదు క్షణాల పాటు ఆలోచించి బదులిచ్చింది శ్రీజ.
"ఓ.." అంది చిత్ర, హాల్లో సోఫా పై కూర్చుని, గోడ గడియారం వంక చూస్తున్న అభిరాం ని చూస్తూ.
" అయ్యో, పర్లేదు మేడం , వాడు కాసేపు అరిచి, సర్దుకుంటాడు లెండి." అంది శ్రీజ, చిత్ర ఇబ్బంది పడుతుందేమో నన్న భావన కలదై.
"అయ్య, ఉండన్లె! చిన్న పిలగాడు గద, గట్ల అల్లరి జేస్తెనే ముద్దుగుంటది సూడనీకె. " అంది చిత్ర నవ్వుతూ.
శ్రీజకు మరి కాస్త సంతోషం కలిగింది, చిత్ర తన కొడుకు పట్ల చూపుతున్న ' తడితనానికి ' .
" బెల్లమూ, బుడ్డలూ ఉన్నయా ?" అడిగింది చిత్ర.
"బుడ్డలా?!" అడిగింది శ్రీజ, కాస్త అయోమయానికి గురై.
"అదే....అయ్య, బుడ్డల్ తెల్వవా?! హవ్వ! ..... అదే... పల్లీలు, పల్లీలు!"
"ఓ.... ఉన్నాయి." అంటూ పల్లీల డబ్బాకై వెదుకులాట ప్రారంభించింది శ్రీజ. గుర్తుగా వస్తువులు పెట్టుకోకుండా అనవసరంగా వెతుకుతుందని తన భర్త ఎప్పుడూ చేసే ఫిర్యాదు నిజమేననిపించింది శ్రీజకు.
తన పెంట్లవెల్లి యాస పట్నం లోని జనాలకి బాగా ఇబ్బంది కలిగిస్తోందని మరోసారి అర్థమైంది చిత్రకు. ఒక్క క్షణం తన యాస వల్ల తన భర్త ఇబ్బంది పడుతుంటాడేమో నన్న భావన కలిగింది చిత్రకు. కానీ తన భర్త తన మాటతీరు పట్ల ఒక్కసారి కూడా విసుగు అన్నది చూపించకపోవడాన్ని గుర్తు తెచ్చుకుని మురిసిపోయింది చిత్ర లోలోన. రాను రాను తన భర్త ఏం చేసినా తన అపురూపురంగా కనిపిస్తున్నాయన్న భావన కలిగి నవ్వుకుంది చిత్ర.
"ఏమైంది? ఏమైనా గుర్తొచ్చిందా? మీలో మీరే నవ్వుతున్నారు?" అడిగింది శ్రీజ, కాస్త చనువు తీసుకుని, చిత్ర చేతిలో పల్లీల డబ్బా పెడుతూ.
"ఏమ్లే ఏమ్లే... మీ పిలగానికి పల్లీలు పడ్తయా బానే ?"
"హా... వాడికి ఏవైనా అరుగుతాయి తోందరగా, అదే గా నా తలనొప్పి !"
"బెల్లం ఉందా?" అంది చిత్ర, నవ్వుతూ.
"హా..." అంటూ మళ్ళీ తన వెదుకులాట ప్రారంభించింది శ్రీజ.