Misc. Erotica చిట్టిపొట్టి కథలు — పెద్దల కోసం

[Vikatakavi02]

గోరంత దీపం

(ఆపాత మధురం)

"హలో గురూ! గుడ్ ఈవెనింగ్! ....."

       చదువుతున్న పత్రిక ముడిచి ప్రశాంతి వైపు చూశాను.
గోడ వారనున్న కుర్చీని నిర్లక్ష్యంగా ముందుకులాగి కూర్చుంది తను. స్కర్టూ, బనీను వేసుకుంది. బనీను మీద 'వండర్ లాండ్' అన్న ఇంగ్లీషు అక్షరాలు ఎరుపు, నీలం, పసుపు రంగుల్లో అందంగా ప్రింటయి వున్నాయ్. ఆ అక్షరాలు సమంగా ఆమె ఛాతీమీదకి రావడం ఓ ఆకర్షణగా వుంది. స్కర్టు వెనక్కి జరగడంవల్ల తొడలు బయటకి తొంగి చూస్తున్నాయి. మెల్లగా లేచి కూర్చున్నాను. మోకాళ్ళ మధ్య ఎడంలో నుంచి ఆమె ధరించిన ఎర్రని నైలాన్ డ్రాయర్ లీలగా అవుపించింది. స్కర్టు ఎరుపురంగు గనుక డ్రాయర్ కూడా అదే రంగుది వేసుకున్నట్టుంది.
"ఏరోజు కారోజు నువ్విలా నా వంక క్రొత్తగా చూడ్డం బాగోలేదు. నేనేమైనా నీ కంటికి వయ్యంలా కనిపిస్తున్నానా?" బుంగ మూతి పెట్టుకుని గుర్రుగా చూసింది ప్రశాంతి. నేను మాట్లాడలేదు. సిగరెట్ పేకెట్ అందుకొని ఓ సిగరెట్ బయటకు తీసి ముట్టించాను. ఆలోగా తను కాళ్ళు కాస్త ఎడంగా జరుపుకొందిలా వుంది - లోపలి డ్రాయరు మరీ స్పష్టంగా కనిపించసాగింది. అంతింత లావువున్న తొడలు మొదళ్ళు పచ్చగా బంగారు పూత పెట్టిన స్తంభాల్లా మెరిసిపోతున్నాయ్.
"నీ వాలకం చూస్తుంటే ఇవ్వాళ పాఠం చెప్పే ఉద్దేశ్యం లేనట్టు కనపడుతోంది" చిరుకోపాన్నభినయిస్తూ అడిగింది.
ఇవ్వాళే కాదు - ఇకముందు కూడా చెప్పను" కొంచెం తటపటాయిస్తూ సన్నగా నసిగేను.
"వాట్? హౌ డేర్ యు ఆర్?"
నువ్వేమన్నా సరే? నీకు ట్యూషన్ చెప్పడం నావల్ల కాదు. మరో మంచి టీచర్ని చూసుకో"
"ఆ బోడి సలహా నువ్వేం చెప్పక్కరలేదు గానీ- అసలు నీ అయిడియా ఏమిటో చెప్పు! జీతం బెత్తం లేకుండా రోజూ ఈ కంఠశోష దేనకనా నీ బాధ!"
"అదేం కాదు...."
"అయితే- నువ్వు చెబుతున్న లెసన్స్ నేను సమంగా పికప్ చేయడం లేదనా?"
"అదీ కాదు, ఆ మాటకొస్తే, నీకు ట్యూషనే అనవసరం. యు ఆర్ ఎ మోస్ట్ ఇంటెలిజెంట్ గర్ల్!"
"స్టాప్ యువర్ బ్లడీ కా-కా అండ్ కమ్ టు ది పాయింట్."
"నా పాయింటేమిటో నేను చెప్పేశాను"
"అదే అడుగుతున్నాను మేన్! నాకెందుకు ట్యూషన్ చెప్పవ్?"
"నీకు చెప్పదగ్గ స్తోమత నాకు లేదు...."
"ఈ సంగతి ఇవ్వాళ షడన్ గా తెల్సిందా నీకు?"
"అంటే- నీకు ముందునుంచీ తెల్సునా, నేను నీకు చెప్పదగిన వాడిని కాననీ"
"చట్! నేనన్నది అది కాదు, నెల్లాళ్ళ నుంచి ట్యూషన్ చెబుతూ ఇవ్వాళ ఇంత షడన్ గా నీకిలాంటి థాట్ ఎందుకొచ్చిందీ అని? నేనేమీ ఇన్సల్టింగ్ గా మాట్లాడలేదు గదా. నిన్నటి వరకూ బాగానే వున్నావ్! ఇంతలో ఈ క్రొత్త మార్పేమిటీ? నాకా రీజనేదో చెబితేనే కానీ వూరుకోను. ఐ విల్ నాట్ గో ఫ్రం హియర్!"
ఈరోజు తను చెప్పమని అడిగిన ఎస్సేలు చెప్పడానికా క్రితం రోజు తీసుకొన్న ఇంగ్లీషు నాన్-డిటెయల్డ్ పుస్తకాన్ని తలగడ క్రింద నుంచి తీసి "నువ్వడిగిన రీజన్ ఈ బుక్ లో వుంది. అది నేను చదివి వుండకూడదు గానీ, ఏదో కుతూహలం కొద్దీ పొరపాటుగా చదివేశాను. అయాం వెరీ సారీ ఫర్ దట్..." అన్నాను తనకా పుస్తకాన్ని అందిస్తూ.
ఓ క్షణం నావంక విస్మయంగా చూసి కుతూహలంగా ఆ పుస్తకంలోని పేజీలు తిరగేసింది. మరుక్షణంలో ఆమె మొహంలో రంగులు వెలిగిపోయాయి. "మై గాడ్! ఇది దీంట్లో వుండిపోయిందా?" అంటూ ఓ నీలి రంగు కాయితాన్ని బయటికి తీసింది. నేను చెప్పింది దాని గురించే.
ఇది- సతీష్ అనేవాడు వ్రాసిన ప్రేమలేఖ. అతడు ప్రశాంతి బోయ్ ఫ్రెండ్ అయ్యుండాలి. ప్రశాంతి అంగాంగాలనూ కవితా ధోరణిలో వర్ణించిన కొన్ని వాక్యాలను బట్టి అతనామెను నగ్నంగా చూడడమే కాదు- అన్నీ కానిచ్చేసి వుండాలి. "రాత్రిళ్ళు నాకు సమంగా నిద్ర పట్టడం లేదు. నీ వెచ్చని కౌగిలిలో కరిగిపోవాలనీ, నీమీద ఆనందంగా యింకోసారి ఊగిపోవాలనీ తహ తహలాడిపోతున్నాను. మనం మన్మధ సామ్రాజ్యంలో విహరించే మధుర క్షణం కోసం ఆశగా నిరీక్షిస్తున్నాను. ఎల్లుండి మధ్యాహ్నం- కాలేజీ ఎగ్గొట్టి శరత్ థియేటర్ దగ్గరికి వచ్చావంటే, సినిమా చూస్తూ, మళ్ళీ మనం ఎప్పుడెలా కల్సుకోవాలన్న విషయం మాట్లాడుకోవచ్చు. డోంట్ ఫర్-గెట్ - నీ సతీష్" అని వున్న ఆ ఆఖరి వాక్యాలు నాకు రాత్రి నిద్రపట్టనివ్వలేదు! నాకు ఏదో పోగొట్టుకున్నట్టు ఒకటే బాధ!
"ఈ ఉత్తరానికి- నువ్వు ట్యూషన్ చెప్పడం మానేస్తాననడానికీ ఏమిటి సంబంధం? ఒకవేళ- నాకు బోయ్ ఫ్రెండ్ వల్ల కడుపొస్తే ఆ నింద నీమీద కొస్తుందేమోనని భయమా?" ఆ లెటర్ని తిరిగి ఆ పుస్తకంలో పెట్టి నిర్లక్ష్యంగా టేబిల్ మీదికి గిరాటు వేస్తూ వెటకారంగా అడిగింది ప్రశాంతి.
నా మనసులో వున్న విషయాన్ని ఆమె అంత కరక్టుగా ఊహించినందుకు భలే ఆశ్చర్యమేసింది. "నేనలా భయపడ్డంలో అర్ధం లేదంటావా?" సిగరెట్ యాష్ ట్రేలో నలిపేస్తూ చూశాను.
"నో- నేను నీతో చేయించుకొంటానని బుద్ధున్న వాళ్ళెవరూ అనుకోరు! అదంతా నీ భ్రమ! ఇంకా చెప్పాలంటే- సతీష్ తో చేయించుకొంటున్నానని నీ ఏడుపు! అంతేనా?" నా కళ్ళలోకి చూస్తూ సూటిగా అడిగింది.
నిజం వప్పుకోడానికి నాకు అహం అడ్డువచ్చింది. నేను సతీష్ పట్ల అసూయపడుతున్నానంటే- దానర్ధం నాకు ప్రశాంతి మీద ఆ విధమైన అయిడియా వుందని కదా! కానీ, ఆమె మీద అటువంటి ఆశ పెంచుకోవడానికి నాకు తాహతెక్కడుందీ? 'నేనూహించుకొంటానని బుద్ధున్న వాళ్ళెవ్వరూ అనుకోరు! అని తానంత స్పష్టంగా చెప్పడంలో ఆంతర్యమదే! నాకూ ఆమెకీ- నక్కకీ నాగలోకానికి వున్నంత తేడా వుంది.
ఆమె ఒక లక్షాధికారి కూతురు. నేను కన్నవాళ్ళనీ వున్న వూరునీ వదిలిపెట్టి కడుపుకోసం ఇంత దూరమొచ్చిన మామూలు గుమాస్తాగాడిని. నేను వుండేదీ- వుంటున్నదీ ప్రశాంతి వాళ్ళ బంగ్లా వెనుక ఓ మూలగా వుండే ఔట్ హౌస్ అనబడే పెంకుటింటి పంచలో. అది ఆ బంగళా కట్టేటప్పుడు సెమ్మెంటూ వగైరా నిల్వచేయడానికి కట్టిన స్టోర్ రూమ్. నేను దాంట్లో ప్రవేశించడం చాలా విచిత్రంగా జరిగింది.
ఇదివరకు నేను వుండే గది ఖాళీ చేయాల్సిన పరిస్థితి ఏర్పడడంతో ఓ రోజు ఆఫీసుకు సెలవు పెట్టి గది కోసం తిరగటం మొదలుపెట్టాను. అలా అయిదారు వీధులు తిరిగి ఆ వీధిలో ఆ బంగ్లా ముందు నుంచి వెళుతుండగా లోపల్నుంచి వచ్చిన కారు చిన్నగా నన్ను ఢి కొట్టింది. నేను దూరంగా తూలిపడ్డాను. అదృష్టవశాత్తూ దెబ్బలేం తగల్లేదు. కానీ, ఎడమచెయ్యి కొట్టుకుపోయింది. కారు నడుపుతోన్న మాధురీదేవిగారు నన్ను లోపలికి తీసుకెళ్ళి కాసేపు రెస్టు తీసుకొని వెళ్ళమన్నారు.
ఆ సమయంలో ఆవిడ నా వివరాలు వాకబు చేసింది. నేను సంగతంతా చెప్పగానే "మా ఔట్ హౌస్ ఖాళీగా వుంది. అది మాకేం ఉపయోగం లేదు. నీకిష్టమొచ్చినంత కాలం వుండొచ్చు. అని వాళ్ళ పనిమనిషిని పిలిచి అప్పటి కప్పుడది శుభ్రం చేయించింది. అద్దె విషయం అడిగితే 'నాన్సెన్స్' అనేసింది. మరింక కిక్కురుమనకుండా నా సామానులు తెచ్చుకొని అందులో మకాం పెట్టేశాను.
ఓ పదిరోజుల తర్వాత మాధురీదేవిగారు డాటరు ప్రశాంతి నా దగ్గరకొచ్చి 'నీ క్వాలిఫికేషనేమిటి?' అనడిగింది. చెప్పాను. 'నేను ఇంటరు చదువుతున్నాను. ఇంగ్లీషు పొయట్రీ చెప్పగలవా?' అనడిగింది హుందాగా. ప్రయత్నిస్తానని పుస్తకం తెమ్మన్నాను. నేను చెప్పిన పద్ధతి నచ్చిందనుకొంటాను. ఆరోజు నుంచి ఈ రోజు వరకూ రోజూ వచ్చి ఏదొక సబ్జెక్టు చెప్పించుకుంటోంది.
తమ ఇంట్లో ఉత్తపుణ్యానికి వుంటున్నాననో- తను లక్షాధికారి పుత్రికనన్న అహంభావమో చెప్పలేనుగానీ, అప్పుడప్పుడూ కొంచెం రేషగా తీసిపారేసినట్లు మాట్లాడుతుంటుంది. పడ్డవారు చెడ్డవారు కాదన్న దృష్టితో నేను మాత్రం అదేం పట్టించుకోవడం లేదు. 
కానీ- ఈ లవ్ లెటర్ విషయం మాత్రం జీర్ణించుకోలేక పోతున్నాను.
"బెల్లం కొట్టిన రాయిలా అలా వుండిపోయావేం? నేనడిగిన దానికి సమాధానం చెప్పు- నాకు బోయ్ ఫ్రెండ్ వుండకూడదా?" ఉక్రోషంగా రెట్టించి అడిగింది ప్రశాంతి.
ఆమె ధరించిన బనీనులో బరువుగా కదులుతున్న ఆ ముందుల్ని ఓరగా చూస్తూ "ఉండొచ్చు" అన్నాను.
"మరైతే దానికి నీకెందుకు కోపం రావాలీ"
"పేదవాడి కోపం పెదవికి చేటు. నాకు నీమీద కోపం లేదు. మరీ యింత చిన్నవయసులోనే యిలాంటి వ్యవహారాలు ప్రారంభించడం మంచిది కాదని నా ఉద్దేశ్యం. ఇది కూడా నీకు 'బోడి సలహా' అనిపించవచ్చు. అయినా నా మనసులో మాట చెప్పేను- తర్వాత నీ యిష్టం. ఈ పూటకి నేనేం  చెప్పలేను. మీరడిగిన ఎస్సేలు రేపు చెబుతాను!" అని మరో సిగరెట్ వెలిగించాను.
తను మాట్లాడలేదు. సీట్ లోంచి లేవలేదు. నావంకే అలా పరీక్షగా చూస్తుండిపోయింది.
నాకేం చెయ్యాలో పాలుపోలేదు. తను రావడం వల్ల మూసేసిన పత్రికని చేతిలోకి తీసుకొని పక్కమీదికి వొరిగాను. ఆ మూడ్ లో ఏం చదవాలనిపిస్తుందీ? పుస్తకం ప్రక్కన పారేసి సాలోచనగా శూన్యంలోకి చూస్తూ వుండిపోయాను.
ప్రశాంతి కుర్చీలోంచి లేచింది. నేనిక చూడలేదటు. మెల్లగా తలుపు దగ్గర కెళ్ళింది. తలుపు దగ్గరగా వేసి వెనక్కొచ్చి నా ప్రక్కన కూర్చుంది. ఆమె అధరాల మీద చిందులేస్తున్న దరహాసం నన్ను వెక్కిరించింది. లేచి కూర్చోబోయాను. నా ఛాతీమీద చెయ్యి వేసి నొక్కిపెడుతూ తల అడ్డంగా వూపింది లేవొద్దన్నట్టుగా.
ఆమె ప్రవర్తన నా కర్ధం కాలేదు. అయోమయంగా చూస్తూ 'ఏమిటిది' పిచ్చివాడిగా అడిగాను.
"నువ్వు ఉత్త పిరికి సన్నాసివి- అవునా?" నా పార్శ్వాలకు ఎత్తుగా మెత్తగా ఒత్తుకుంటోన్న ఆమె పాలిండ్ల స్పర్శకి కలుగుతోన్న పులకింతని దాచుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ అడిగాను.
"నీ-కెందుకలా అనిపించింది?"
"నా విషయంలో- నీకు నా మీద కూడ మనసు వుంది, కాని ఒప్పుకోడానికి జంకుతున్నావ్, నిజం చెప్పు."
ఇక అంతవరకూ వచ్చాక నిజం చెప్పకుండా ఎలా వుండగల్నూ? "నువ్వన్నది నిజమే. కానీ, మీ యింట్లో అప్పనంగా వుంటూ నీమీద మనసు పడడం నా తాహతుకు మించిన ఆశ. రకరకాల దుస్తుల్లో రంగు రంగులుగా కనిపిస్తున్న నీ అందాన్ని వొంపుసొంపుల్నీ రోజూ వివిధ కోణాల్లో చూడగలగలడమే ఓ అదృష్టం. నాకా తృప్తి చాలు. దురాశ దుఃఖానికి చేటు..." అన్నాను దోరగా నవ్వుతూ.
"కరెక్టే గురూ! కానీ - అది శృతి మించి రాగానపడి పెళ్ళీ గిళ్ళీ అన్న ప్రేలాపనలు మొదలయినప్పుడు అనుకోవల్సిన డైలాగులు. మనం అంత దూరం పోవద్దు. అవకాశమున్నంత వరకూ అవసరం గడుపుకొని ఆగిపోదాం. కోరికలు తీర్చుకోడానికి తసహతులు అడ్డు రావు. మాట వరసకి మా అమ్మ సంగతి చూడు. మా యింటి నమ్మినబంటు రంగన్న గాడు ప్రక్కన లేకపోతే ఆమెకో క్షణం కూడ తోచదు. కావాలంటే వెళ్ళి చూడు. వాడిప్పుడు పనిలో వుంటాడనే నేనీ వేళప్పుడిలా వచ్చేస్తుంటాను" గడుసుగా నవ్వింది ప్రశాంతి.
రంగన్నకి ముప్పయ్ సంవత్సరాలుంటాయ్. చిన్న సైజు పహిల్వాన్ లా వుంటాడు. నలభయ్యవ వడిలో పడిపోతున్న మాధురీదేవిగారు ఆ పనివాడితో వేయించుకొంటున్నారంటే ఓ పట్టాన నమ్మకం చిక్కటం లేదు నాకు. కానీ, తన తల్లి గురించి ప్రశాంతి అలాంటి అబద్ధం చెప్పవలసిన అవసరమేముందీ?
"మరి- నీ బోయ్ ఫ్రెండ్ సతీష్ సంగతి?" సందేహంగా నసిగాను.
"సేమ్ యాజ్ అబౌ! రంగన్న చేత చేయించుకొంటున్నంత మాత్రంలో అమ్మ మా నాన్నని కాదనడం లేదు కదా! సతీష్ బోయ్ ఫ్రెండయితే నువ్వు లవర్ దట్సాల్!" విషయాన్ని సింపుల్ గా కొట్టిపారేసి నిటారుగా కూర్చుంటూ బనీను విప్పేసి కుర్చీ మీదకు గిరాటు వేసింది ప్రశాంతి.
అదిరిపోయాను- పదహారేళ్ళ పిల్లల్లో అంత చొరవ నేనూహించలేదు. ముప్పయ్ రెండించుల మెయిడిన్ ఫాం బ్రాసరీలో పట్టీపట్టన్నట్లు పొంగుతోన్న ఆ చనుకట్టు చూస్తూ దిగ్గున లేచి కూర్చున్నాను. చేతులు వెనక్కి పెట్టుకొని బ్రాసరీ హుక్ సడలించింది తను. క్షణకాలం గుండె ఆగి మళ్ళీ కొట్టుకోవడం మొదలెట్టింది. సగం కాల్చిన సిగరెట్ ని ఓ మూలకి విసిరేసి తన చను గుబ్బలవంక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ వుండిపోయాను. బత్తాయి పళ్ళు సైజులో పసిడి చెంబుల్లా మెరిసిపోతున్న వాటిమధ్య అందమైన మచ్చల్లోంచి కంది గింజంత ప్రమాణంలో అవుపిస్తున్న బొటిమలు మరీ ముద్దుగా వున్నాయ్.
దోరగా నవ్వుతో దగ్గరగా జరిగింది ప్రశాంతి.
నా నిగ్రహం మంచులా కరిగిపోయింది. ముందు ఏ అనుభవమూ లేదు నాకు. బొమ్మల్లో తప్ప ఆడదాన్నెప్పుడూ అలా నగ్నంగా చూడలేదు. ఈ ఇరవై రెండేళ్ళ జీవితంలోనూ యిదే మొట్టమొదటి అనుభూతి. అందుకే- మరింక ఆగలేకపోయాను.
రెండింటి మీదా రెండు చేతులు వేసి మృదువుగా తడిమాను. వెన్నముద్దలంత సౌకుమార్యంగా వున్నాయ్. గోరు తగిలితే కందిపోతాయన్నంత కోమలమైన రొమ్ములని మునివేళ్ళు చాపి పరిధులు కొలిచాను. ఓ రవ్వ తక్కువగా అరచేతులకీ సరిపడేటంతున్నాయ్. అలా వాటిని నిమురుతూ తన మొహంలోకి చూశాను.
మొట్టమొదటిసారి ప్రశాంతి కళ్ళలో సిగ్గు రేఖలు కన్పించాయి. చెక్కిళ్ళు కెంపు వర్ణంతో మరింత యింపుగా అవుపించాయ్. ఏదో భయం. ఏదో ఉత్సాహం. ఇదిమిద్దంగా ఇది అని చెప్పలేని తొందర - నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసేస్తున్నయ్. మెల్లగా వంగి తన చెక్కిలిని 'చుష్'మని చుంబించాను అంతే.
రెండు చేతులతో నన్ను లతలా చుట్టేసుకుంది ప్రశాంతి.
ఆ మరుక్షణం నేను తనని వాటేసుకున్నాను.
"ఐ లవ్ యూ... ఐ లవ్ యూ శ్యాం... వాంట్ యూ..." ఆయాసపడుతూ ఉద్రేకపూరితంగా గొణిగింది ప్రశాంతి.
నాకు ఉద్రేకం ఆగలేదు. చేతికొచ్చినట్టల్లా నలిపేయడం మొదలెట్టాను. అదే మొదటి అనుభవం మూలంగా తుది మొదలు తెలియడం లేదు. ఇంకా యింకా పిసికెయ్యాలనిపిస్తోంది. ఏదేదో చేసెయ్యాలనిపిస్తోంది వళ్ళంతా. అదోలా వేడెక్కిపోతోంది. నా నరనరాల్లోనూ రక్తం ఉరకలేస్తూ పరుగులెడుతోంది.
నా కౌగిలిలోంచి మెల్లగా జారి పక్కమీద కొరిగింది ప్రశాంతి. ఫోం బెడ్ మీద పడుకోడాని కలవాటుపడ్డ ముగ్ధ కటిక నేలమీద పరిచిన బెడ్ మీద అలా పడుకోవడం నాకే బాధనిపించింది. కానీ, తను మాత్రం అదేం పట్టించుకున్నట్లు లేదు. ఆ కళ్ళు ఆశగా చూస్తున్నాయ్. ఆ అధరాలు కయిపుగా నవ్వుతూ నన్ను కవ్విస్తున్నాయ్.
ఒకసారామెను ఆపాదమస్తకం చూడబోయాను. ఎర్ర స్కర్టు పైకి జరిగిపోవడం వల్ల నున్నగా నిగనిగలాడి పోతున్న కుడి తొడమీద నిలిచిపోయింది నా దృష్టి. ఒకటి రెండు క్షణాలు అలా చూసి ఆవైపు జరిగాను. నా ఆసక్తిని అర్ధం చేసుకొని సమ్మోహనంగా నవ్విందామె.
నా చెయ్యి అప్రయత్నంగా ఆ తొడమీదకి సాగింది. పాలరాతి స్తంభం కన్నా సాపుగా మృదువుగా తగిలిన ఆ తొడని నిమురుతూ మెల్లగా స్కర్టు పైకి లేపేశాను. తొడ మొదళ్ళని బిగుతుగా పడివున్న నైలాన్ డ్రాయరు వంక వొత్తి చూస్తూ ముందుకి వంగేను. ఏదో తూటైన వాసన నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసేసింది. ఆ డ్రాయరు ముందు భాగంలో చిన్న తడి కన్పించింది. అక్కడ చెయ్యివేసి అబ్బురంగా తడిమేను.
"యూ సిల్లీ!" నా చేతిమీద తన చెయ్యి వేసి నొక్కుకొంటూ గోముగా గొణిగింది ప్రశాంతి.
డ్రాయరు లోంచి ఆమె ఆడతనపు స్పర్శ మెత్తగా కొంచెం గరుగ్గా తగిలింది. నాలో కసిరేగింది. అది కూడా చూడాలన్న కాంక్ష కలిగింది. స్కర్టు బాగానే విప్పాను కాని, నా అసహనం వల్ల నైలాన్ సర్రున చిరిగిపోయింది. బెదురుగా బిడియంగా చూశాను తన మొహంలోకి. కిసకిసా నవ్వుతూ బోర్లా తిరిగిపోయింది.
ఇసుక తిన్నెల్లా ఎత్తుగా అవుపిస్తోన్న పిరుదులు నన్ను ముగ్ధుడ్ని చేసేశాయ్. వాటిని రెండు చేతులా అందుకొని పిచ్చిగా పిసికేశాను. సన్నని ఆమె నడుము నీటుగా మెరిసిపోతున్న ఆ వీపూ- చూస్తుంటే నాకు ఉద్రేకం ఆగలేదు.
గమ్మున లేచి నిలబడ్డాను. షర్టు తీసి కుర్చీలో పారేశాను. నేనెటుపోయానో అని చటుక్కున ఇటు తిరిగింది ప్రశాంతి. బనీను తీసేసుకుంటూ సన్నగా నవ్వేను. తను కూడా నవ్వుతూ లేచి కూర్చుంది. లుంగీ విప్పేసుకున్నాను. కట్ డ్రాయరు తీసేస్తున్నప్పుడు చిన్నగా సిగ్గనిపించింది. తను మాత్రం రెప్పార్పకుండా చూస్తూ సుతారంగా నవ్వింది. మొలత్రాడు తప్ప మరేం మిగలలేదు నా వంటిమీద.
తన చూపు నన్ను నిలువునా చక్కిలిగింతలు పెట్టింది. సిగ్గూ, భయం అవాంఛనీయమైన సందేహాలూ, నా నుంచి పూర్తిగా తొలగిపోయాయి. ఆమెని కవ్వించాలన్న చిలిపి కోరిక కలిగింది. నా యవ్వనాన్ని పిడికిలితో పట్టుకొని పయికీ క్రిందికీ ఆడించాను.
"చీ- సిగ్గులేదూ" అనేసి నా పిడికిలి మీద చెయ్యేసి వెనక్కి జరిపింది. చర్మం కూడా వెనక్కి జరగడంతో నాబ్ ఎర్రగా బయటపడింది.
"బావుంది!" ఉత్సాహంగా చూసింది ప్రశాంతి.
తను సరదా పడటంతో ఆ పని మళ్ళీ మళ్ళీ చెస్తే నాకక్కడే అయిపోతుందని మెల్లగా వెళ్ళి సరసన కూర్చున్నాను. నా జబ్బకు తన గుబ్బల్ని రుద్దుతూ భుజం మీద తలానించి కైపుగా చూసింది.
నా చెయ్యి నాకు తెలియకుండానే తన తొడల్లోకి పోయింది. తడిగా జిగురుగా తగిలిందామె మన్మధ మందిరం. అక్కడి యవ్వన కేశాల గరుకుతనానికి నా వెంట్రుకలు నిక్కబొడుచుకున్నాయ్.
"చేసుకుందాం- పడుకో...!" ఆశగా చూశాను ఆమె వంక.
"అబ్బా... ఆశ!" కొంటెగా నవ్వుతూ తల అడ్డంగా వూపింది.
"మరి ఇదంతా నన్నేడిపించడానికా?"
"ఛీ! అదేం కాదు"
"అయితే నిలబడి చేసుకుందామా?"
"నీ దగ్గర నిరోధ్ వుంటే నాకెలా చేసినా అభ్యంతరం లేదు"
తెల్లమొహం వేశాను. అప్పటికప్పుడు నిరోధ్ ఎలా వస్తుంది? ఇవ్వాళ ఇలా జరుగుతుందని నాకేం తెలుసు? తన గురించి ఎన్నో పంచరంగుల కలలు కనడమైతే జరిగింది కాని, అది నిజమవుతుందని ఊహించానా?"
"మరీ ఎక్కువగా ఆలోచించి బుర్ర పాడుచేసుకోకు గురూ! యిప్పుడేం కొంప మునిగిపోయిందీ? మనం ఎక్కడికీ పారిపోవడం లేదు కదా. రేపు సాయంత్రం ఆఫీసు నుండి వచ్చేటప్పుడు రెండు పేకెట్లు కొని జేబులో వేసుకో. యిప్పుడీ పై పై పనులతో సరిపెట్టుకో మరి...." అంది తన పెద్ద ఆరిందలా నవ్వుతూ.
"అయితే- సతీష్ ఎప్పుడూ నిరోధ్ పెట్టుకునే చేస్తుంటాడా?" అడగకూడదనుకుంటూనే ఉక్రోషం పట్టలేక నోరు జారిపోయాను.
నా మొహంలోకి గుర్రుగా చూసింది. "ఈసారి మళ్ళీ అతని పేరెత్తావంటే బట్టలేసుకుని బయటకి పోతాను. నా జాగ్రత్తలో నేనుండాల్సినప్పుడు అతనికో రూలు- నీకో రూలూ వుండదు. మన వ్యవహారంలో అతని పేరెప్పుడూ తేవద్దు..." అంది పౌరుషంగా.
"అయాం సారీ. నోటెడ్ ఫర్ ఫ్యూచర్" అనునయంగా గొణిగాను. తన తెగింపు నాకాశ్చర్యాన్ని కలిగించడమే కాదు- తన పట్ల గ్లామర్ ని రెట్టింపు చేసింది.
వెంటనే బుగ్గమీద ముద్దుపెట్టుకొని వెనక్కి పండుకోపెట్టాను. "వద్దన్న పని చేస్తే మాత్రం వూరుకోను" బూకరింపుగా చూసింది. నేనంత సాహసానికి పూనుకోనని తనకు తెలుసు. అయినా నేనేమంటానోనని ఆ వార్నింగ్ ఇచ్చింది. అందుకే నేనేం మాట్లాడలేదు. తన చెయ్యి తీసుకొని నా మొలమీద వేసుకున్నాను. అభ్యంతరం చెప్పలేదు ప్రశాంతి. సుతారంగా నవ్వుతూ సున్నితంగా సవరదీయ సాగింది.
ఆ మునివేళ్ళ స్పర్శకి నరాలు జివ్వుమంటున్నాయి. "నిన్ను తలుచుకొంటూ ఎన్నోసార్లు నాది చేత్తో ఆడించుకొని తృప్తి పడ్డాను. ఇప్పుడు నువ్విలా దువ్వుతోంటే గొప్ప ఆనందంగా వుంది. గుప్పిటతో పట్టుకొని జోరుగా జాడించు..." మత్తుగా చూశాను తన కుడి రొమ్ము పిసుకుతూ.
నేనలా అడిగిన తక్షణం నన్ను పిడికిలితో పట్టుకొని చిలిపిగా నొక్కింది. ఆశగా దగ్గరికి జరిగాను. మోచేతి మీద ఒరగా లేచింది తను. ఆ లేపడంలో తన చెక్కిలి నాబ్ కి రాసుకుంది. మృదువైన ఆ స్పర్శకి వళ్ళు జల్లుమంది. 'శాంతీ' ప్రేమగా గొణిగాను. తన చూపంతా నా యవ్వనం మీదనే వుంది. ఉన్నట్టుండి తన అధరాలు లటుక్కున పట్టేశాయ్ నన్ను. 'నో - వద్దు' పిచ్చిగా అరిచాను. వదలలేదు ఆమె. అవధులు దాటిపోతున్న ఆనందంతో ఆశగా నోరు చాపి తన తొడలవైపు ఒరిగిపోయాను.
★★★
ప్రశాంతి ఆదేశానుసారం ఆ మరునాడు ఆఫీసు నుంచి వస్తూ రెండు నిరోధ్ పేకెట్లు కొనుక్కొచ్చాను. వాటితో పాటు సూపర్ స్విస్ బ్లేడు పేకెట్లు కూడా తీసుకొచ్చాను. "రేపీ మొల సాఫ్ చేసుకుని రా" అని సరదాగా నేనన్నమాటకి నీకంత అడ్డమొస్తున్నాయనుకుంటే ఆ పనేదో నువ్వే చేయకూడదా? అని వెటకారమాడింది. ఈరోజు తను రావడంతోనే చెయ్యాల్సిన మొదటి పని అదే!
సమంగా ఆరయ్యేసరికి అందమైన మేక్సీ వేసుకొని దిగింది.
"నేను రెడీ" అన్నాను. బ్లేడు బిగించిన రేజర్ ను ఒక చేత్తో, నిరోధ్ పేకెట్ ని ఒక చేత్తోను పట్టుకొని స్వాగతం పలుకుతూ.
దోరగా నవ్వుతూ తలుపు ఓరగా జారేసి నా దగ్గరికి వస్తూ "నేను ఎవరెడి" అంది వ్యంగ్యంగా.
బట్టలు విప్పేయమన్నాను. క్షణంలో మేక్సీ విప్పి కుర్చీ మీదకి గిరాటేసింది. లోపల అండర్ వేర్స్ ఏమీ వేసుకోలేదు. న్యూడ్ గా నిలబడి నవ్వుతూ "నీదే ఆలశ్యం గురూ!" అంది. అన్నీ తయారుగానే ఉంచుకొన్నాను గనుక మగ్ లో నీళ్ళు తీసి తన మొలకి రాయబోయాను. నాన్సెన్స్ - నువ్వూ దిగంబరంగా వుండే చెయ్యాలి పని అని కొర్రీ వేసింది. దానికేం అభ్యంతరం లుంగీ విప్పేసి తన కాళ్ళ ముందు మోకాళ్ళకేసి కేస ఖండన కుపక్రమించాను. కాళ్ళు ఎడంగా పెట్టుకొని ధీమాగా నిలబడింది ఆమె.
"అరే! రాకూడని టైములో వచ్చినట్టున్నానే" నెత్తిమీద పిడుగు పడ్డట్టు అదిరిపోతూ చూశాను ప్రక్కకి.
తెరిచిన తలుపుని తిరిగి దగ్గరికి జారవేస్తోన్న శిరీష కనిపించింది. బ్లూ కలర్ బెల్ బాటం ఫాంటుమీద రోజ్ కలర్ షర్ట్ వేసుకుంది. ఆమె బి.యస్.సీ సెకెండీయర్ చదువుతోంది. వాళ్ళది ఆ ప్రక్క బంగళాయే.
ఊళ్ళో పేరు మోసిన కాంట్రాక్టరు గారి డాటరామె. ప్రశాంతికి బెస్ట్ ఫ్రెండ్. కాలేజీకి ఇద్దరూ కలిసే వెళతారు. ఇంతకు ముందు కూడా రెండుమూడుసార్లు ప్రశాంతితో కల్సి నా గదికి వచ్చింది. ఆ చనువు చొప్పునే ప్రశాంతి కోసం వచ్చి వుంటుంది. ఆమె అక్క మొగుడితో బ్రహ్మాండంగా వేయించుకోంటోందని ఓసారెప్పుడో చెప్పింది ప్రశాంతి. ఆమె చూపులు అలానే వుంటాయ్. మనిషి కూడ మంచి సెక్సీ ఫిగరు. అన్ని వంపులూ చక్కగా వుంటాయ్.
"ఓ ప్రక్క చేసి మరో ప్రక్క వదిలేశారేంటి పాపం! పూర్తిగా గుండు చేసేయండి సార్" మా ప్రక్కకొచ్చి నిలబడి కొంటెగా నవ్వింది.
నాకు వళ్ళు చచ్చిపోయింది. ప్రశాంతి మొహంలోకి బేలగా చూశాను.
"మా సతీష్ చెప్పినట్టు చెయ్యి గురూ!" అంది ప్రశాంతి నవ్వుతూ.
ఉలిక్కిపడి శిరీష మొహంలోకి చూశాను.
"యస్- అయామ్ హర్ బోయ్ ఫ్రెండ్ సతీష్!" అందామె నడుం మీద చేతులు పెట్టుకొని మహా హుందాగా.
నాకు వాళ్ళ జోకు అర్ధం కాలేదు. ఇద్దరి వంకా అయోమయంగా చూస్తూ లేచి నిలబడ్డాను.
"పాపం మీ గురువుగారికి అసలు విషయం చెప్పేయవే!" అంది శిరీష్
"నేను చెపితే నమ్మడు- నువ్వే చెప్పు" అంది ప్రశాంతి.
"అయితే వినండి శ్యాంగారు" అంటూ నావంక చూసిందామె. "తన వంక మీరు ఎగాదిగా చూసి చప్పరించడమే కాని, డేర్ చేయలేకపోతున్నారని ప్రశాంతి గోలెట్టింది. అసలు మీ అయిడియా ఏమిటో తెలుసుకోవాలనుకుంటే తనకో బోయ్ ఫ్రెండున్నట్టు నాటకమాడమన్నాను. అదెలా- అనడిగింది. ఆ లెటర్ రాసిచ్చి అది మీ కళ్ళ బడేలా చూడమని సలహా యిచ్చాను. దట్సాల్..." అని ఆగిందామె.
ప్రశాంతి మొహంలోకి విశ్మయానందాలతో చూశాను. "ఆ సలహా ఇచ్చినందుకు తనకూ షేర్ యివ్వాలని కండిషన్ పెట్టింది. నేను ఓ.కే. అన్నాను. అందుకే వచ్చింది. ముందు తనకి చెయ్!" అంటూ దోరగా నవ్వింది ప్రశాంతి.
నేను శిరీష వైపు చూశాను ఆశగా.
"ముందాపని పూర్తిచెయ్!" అందామె షర్టు విప్పుకుంటూ.

***సమాప్తం***