ముడి

[k3vv3]

ముడి- 7వ భాగం
చిత్ర చేసిన చెపాతీలు తిని, గది లోనికి వెళ్ళి లాప్టాప్ లో తన పని చేస్కోవడం ప్రారంభించాడు ఈశ్వర్. చిత్ర రాక ముందు హోటల్ లోంచి తెప్పించుకునే పుల్కాల కన్నా చిత్ర చేసిన చెపాతీలు చాలా మెత్తగా తోచాయి ఈశ్వర్ కి. చిత్ర
టి.వి లో కృష్ణ నటించిన మోసగాళ్ళకు మోసగాడు చిత్రం చూస్తూ ఉంది.మహేష్ బాబు యొక్క తండ్రి కాబట్టి కృష్ణ అంటే ప్రత్యేకమైన అభిమానం చిత్రకి. ఒక ఉదాహరణమైన పల్లెటూరి పిల్లలా సిన్మాలో లీనమైపోయింది చిత్ర.సన్నివేశానికి తగ్గట్టుగా మారుతున్న ఆమె హావభావాలను చూసి కాస్త సరదా కలిగింది ఈశ్వర్ కి.
చిత్ర వైపు నుంచి తన దృష్టి ని లాప్టాప్ పై కేంద్రీకరించాడు ఈశ్వర్. తను రాసిన code లో bugs పుట్టగొడుగుల్లా వొస్తూవున్నాయి. తాను రాసిన 312 లైన్ల code లో ఏదైనా bracket కానీ semi colon కానీ miss అయ్యిందేమోనని వెతకసాగాడు ఈశ్వర్. ఎక్కడికీ అతనికి తప్పెక్కడ జరిగిందో తెలియరాలేదు.అతని తల కొద్దిగా పొడవసాగింది.ఒక గ్లాసెడు స్ట్రాంగ్ టీ తాగాలి అనిపించింది అతడికి. కిచెన్ వైపుగా బయలుదేరాడు ఈశ్వర్.దారిలో అతనికి హాల్లో సోఫా మీద కూర్చున్న చిత్ర కనిపించింది. టీ తాగేంత ఇష్టం తనకు ఉంది కానీ టీ పెట్టుకునేంత ఓపిక అతడికి కలగట్లేదు. మనస్సులో చాలా సంశయంతో చిత్ర వైపు చూడసాగాడు. ఒక ముప్పై సెకండ్ల తరవాత చిత్ర అతని వైపు తిరిగింది. ఆమె ముఖం నిండా చిరునవ్వుతో ఈశ్వర్ వైపు చూడసాగింది.
"busy ఆ?" అడిగాడు ఈశ్వర్ మొహమాటం కూడిన స్వరం తో.
నవ్వుతూనే తల అడ్డంగా ఊపింది చిత్ర.
"నీకు టీ తాగే అలవాటుందా?"అన్నాడు ఈశ్వర్, సరాసరి టీ పెట్టమని చిత్ర కి చెప్పటం రాక.
ఒక్క క్షణం ఈశ్వర్ వంక చూసి, ఈశ్వర్ ఉద్దేశాన్ని గ్రహించి,
"చాయ్ పెడ్త ఆగు. ఐదు నిమిషాలంతే." అని సోఫాలోంచి లేచి, వడి వడిగా కిచెన్ వైపు నడవసాగింది చిత్ర.
చిత్ర తనకు చాయ్ పెట్టడంలో చూపిస్తున్న ఉత్సుకతని చూసి, ఒక్క క్షణం తాను అనవసరంగా అడగాడనిపించింది అతనికి. కానీ చిత్ర లో ఉన్న చలాకీతనం కించిత్ ఆకర్షణీయంగా తోచింది అతనికి.
కిచెన్ ద్వారం దాకా వెళ్ళిన చిత్ర, ఈశ్వర్ వైపు తిరిగి,
" ఇదో... చాయ్ ల యాలకుబుడ్డలు ఎయ్యాల్నా?" అడిగింది చిత్ర.
యాలకుబుడ్డలు అంటే యలాచీ అని గ్రహించడానికి ఈశ్వర్ కి పది సెకండ్లు పట్టింది. మనస్సులో యలాచీ వాసనను ఆస్వాదిస్తూ టీ తాగాలని ఉన్నా నిభాయించుకుని,
"నీ ఇష్టం."అన్నాడు ఈశ్వర్.
'ఏందో ఏమో ఈ మనిషి. తాగేది నేనా ఆయ్ననా?!" లోలోన అనుకుంది చిత్ర.
కిచెన్ లోకి వెళ్ళి, తాను ఎనిమిదేళ్ళప్పుడు తన తల్లి అయిన మహాలక్ష్మి దెగ్గర తాను నేర్చుకున్న టీ చేయడం మొదలెట్టింది చిత్ర. తన జీవితం లో ఎప్పుడూ టీ పెట్టేటప్పుడు అంత శ్రద్ధ వహించలేదామె. తన మామయ్య తన టీ ని ఎక్కువగా మెచ్చుకున్న రోజులల్లో తాను టీ చేసిన విధానాన్నంతా గుర్తు తెచ్చుకోవడానికి ప్రయత్నించింది చిత్ర, ఆయన అమెను మెచ్చుకున్నప్పుడు తాను చక్కెర, టీ పొడి, పాలు వేసిన పాళ్ళను గుర్తుతెచ్చుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ టీ తయారు చేసింది చిత్ర.
'ఏందో ఏమో, మామ నా టీ మస్తుంటది అని ఊకె అన్నడో లేక నిజంగ నచ్చే అన్నడో!' అని మనసులో కాస్త సందేహం కలిగింది ఆమెకు.
తన గదిలో టీ కోసం ఎదురు చూస్తున్న ఈశ్వర్ కి టీ అందించింది చిత్ర.
"థాంక్స్" అంటూ కప్పు ని అందుకున్నాడు ఈశ్వర్.
"నో మెన్ షన్ ." నవ్వుతూ బదులిచ్చింది చిత్ర.
ఒక్క సారి ఈశ్వర్ టీ కప్పుని తన చేతిలో పట్టుకుని, పొగలు కక్కుతున్న టీ వాసనను పీల్చాడు.యలాచీ ల వాసన అతని సమ్మోహపరచ సాగింది. ఒక్కో గుటక తాగసాగాడు. చిత్ర ఈశ్వర్ వైపు ఆసక్తితో చూడసాగింది. కప్పు లోని టీ ఆఖరి చుక్క వరకూ తాగి, కప్పు తీసుకుని కిచెన్ వైపు బయల్దేరబోయాడు ఈశ్వర్.
"అయ్య గిది కంచం ఏం కాదు గద, కప్పే గద! నేను తీస్కపోతలే." అంటూ ఈశ్వర్ తాగిన కప్పుని అందుకుంది చిత్ర.
"tea is nice." అన్నాడు ఈశ్వర్, ఇంకా ఎక్కువ మెచ్చుకొవాలనున్నా నిభాయించుకుంటూ.
"అవ్నా! థాంక్స్." అంది చిత్ర ఉత్సాహంగా.
"actually చాలా చాలా బావుంది."తన మనస్సులో మాటను చెప్పాడు ఈశ్వర్, తనను తాను నిభాయించుకోవడం లొ విఫలం అయి.
" అయితే రోజు పెట్టిస్త నేను టీ. మా మామ గూడ ఎప్పుడు అంటుండె నేను టీ మస్తు పెడ్త అని." అంటూ ఉత్సాహంగా కిచెన్ వైపుగా వెళ్ళింది చిత్ర.
ఒక్క క్షణం చిత్ర పట్ల అపరాధభావం కలిగింది ఈశ్వర్ కి.
తాను టీ పెట్టినప్పుడు వాడిన పదార్థాల నిష్పత్తిని గుర్తు చేస్కుంటూ కప్పుని కడగసాగింది చిత్ర.
"చిత్రా!" అన్న పిలుపు వినిపించింది చిత్రకు.
క్షణం లో గదిలో ఉన్న ఈశ్వర్ ముందు వాలింది చిత్ర.
"office లో నుంచి call వచ్చింది నాకు. meeting ఉంది అంట. i need to go." అన్నాడు ఈశ్వర్.
" ఎప్పుడొస్తవ్ ?" అడిగింది చిత్ర అయత్నకృతంగా.
" ఏమో తెలీదు. " బదులిచ్చాడు ఈశ్వర్.
***
ఈశ్వర్ ఆఫీస్ కి తయారయి బయటకు వెళ్ళబోతున్నాడు.
"ఇదో" పిలిచింది చిత్ర.
తన వైపు తిరిగిన ఈశ్వర్ తో
" మధ్యానం ఏడ తింటవ్ మరి?" అడిగింది చిత్ర.
"office canteen లో తింటా."
"ఓ.. బావుంటదా ఆడ?"
"అంటే... మరీ అంత hygenic గా ఉండదు. కానీ తప్పదుగా."
"ఓ" అంది చిత్ర hygenic అంటే హోటల్ పేరు కాదు, ఇంకేదో అని గుర్తిస్తూ.
గుమ్మం అవతల కాలు పెట్టబోతున్న ఈశ్వర్ తో "ఇదో... నువ్వు ఆఫీసు కి పోయే ముందు రోజు నాకు చెప్పు. అన్నం ఒండి బాక్సు కట్టిస్త."అంది చిత్ర.
సరేనన్నాడు ఈశ్వర్.
"టాటా" అంటూ చేయి ఊపింది చిత్ర ఉత్సాహంగా.
చిరు మందహాసాన్ని చిత్ర వైపు విసిరాడు ఈశ్వర్, ఆమె చూపినంత ఉత్సాహంగా తిరిగి చేయి ఊపడం ఇష్టం లేక.
లిఫ్ట్ లో కిందికి దిగుతున్న అతడి మనస్సులో చిత్ర తన జీవితం లోకి చాలా వేగంగా దూసుకొస్తున్న భావన కలిగింది. చిత్ర ఏం చేసినా కూడా తన మనస్సులో పాతుకుపోయిన తన అమృత ను భర్తీ చేయలేదని తనకు తాను ధైర్యం చెప్పుకున్నాడు ఈశ్వర్.
***
తన ఒక్కదాని కోసం అన్నం వండుకుంది చిత్ర. ఈశ్వర్ లేడని కూర లో తనకు కావలసినంత కారం దట్టించింది చిత్ర. కారం, యెల్లిపాయ, అల్లం కలగలిసిన ఆ కూర వాసన పీలిస్తేనే పిడుచగట్టుకుపోయిన ఆమె నాలుక లాలాజలాన్ని ఊర్చ సాగింది. వత్తుగా కలుపుకుని , ఒక్కో ముద్దని లొట్టలు వేసుకుంటూ తినసాగింది చిత్ర.
'ఏందో ఏమో, ఈడికొచ్చినాక నాలుకకి కారం తగ్లక నత్తి నత్తి వొస్తుంది మాట.' అనుకుంది లోలోపల.
కానీ మనస్సులో ఈశ్వర్ తను చేసిన వంటని తినకుండా ఎక్కడో ఆఫీస్ కాంటీన్ లో తినడం కాస్త లోటుగా అనిపించిందామెకి.
భోజనం పూర్తయ్యాక తిరిగి టి.వి ముందు కూర్చుంది చిత్ర. ఆమెకు టి.వి లో వచ్చే కార్యక్రమాలు చాలా విసుగుదల ను కలిగించాయి.
'ఏందో ఏమో, గా మనిషి ఉంటెనన్న జెర లైటింగు కొట్టుకుంటు పొద్దు గడుపుకోవొచ్చు.' అని లోలోన ముసిముసిగా నవ్వుకుంది చిత్ర.
ఊరిలో ఉన్నప్పుడు క్షణం తీరిక లేకుండా ఎప్పుడూ ఏదో ఒక పనిలో నిమగ్నమవడం అలవాటైన చిత్రకు అలా ఏం పని చేయకుండా ఉండటం తన కాళ్ళు, చేతులు బంధింపబడినట్టుగా తొచింది. తమ ఫ్లాట్ పైకప్పు కి అంటుకుని ఉన్న పాదుట్టు చిత్ర దృష్టి లో పడింది.
బూజు కర్రని తన చేతికి అందుకుని పాదుట్టు దులపడం ప్రారంభించింది చిత్ర. అర గంట కేటాయించి బూజు ఆనవాలు లేకుండా దులిపిన ఆమె మనస్సు ఇంకా శాంతించలేదు. తన భర్త ఈశ్వర్ వచ్చే వరకూ ఏదో ఒక పని చేయాలి అని నిర్ణయించుకుంది. పెద్ద పడక గదిలోకి వెళ్ళి తడిబట్ట తో అల్మారాలనూ, కబ్బోర్డులనూ తుడవసాగిందామె.
'ఏందో ఏమో, రోజు గా సోఫా మీద కూసుని, కూసుని నడుముల్ పట్కవొయ్నయ్. గిట్ల తుడుస్తాంటె పయి మొత్తం సమ్మగుంది.' అనుకుంది చిత్ర తన మనస్సులో.
చిత్ర కబ్బోర్డులు తుడవడం అయిపోయాక, ఆఖరుగా ఈశ్వర్ reading table ని తుడవనారంభించింది. ఒక్కో సొరుగుని తెరిచి, అందులో ఉన్న పుస్తకాలను పొడిబట్ట తీసుకుని తుడవసాగింది.
అందులో ఉన్న software పుస్తకాలను చూస్తూ, అవి దేని గురించి ఉన్నాయో అర్థం కాక నిట్టూరుస్తూ తుడవసాగింది. అక్కడ తలపై హ్యాట్ ని ధరించి, చిరునవ్వులు చిందిస్తున్న పిల్ల బొమ్మ cover page గా కలిగిన పుస్తకం ఒకటి చిత్ర ని బాగా ఆకర్షించింది. స్వతహాగా చిన్న పిల్లలంటే చాలా ఇష్టం గల చిత్ర ఆ పుస్తకాన్ని తన చేతిలోకి తీసుకుని
'నేను జెర నల్లగుంట గాబట్టి మరీ గింత తెల్లగున్న పిల్లలు గారు.' అనుకుంది మనస్సులో.
ఆమెకు తన స్నేహితురాలూ, కొన్ని విషయాల్లో గురువు అయిన వీణ చెప్పిన మాటలు గుర్తొచ్చాయి.
'ఏందో ఏమో, సిన్మాలల్ల పెళ్ళైన రోజున రాత్రే గంత అయిపోతయ్, ఈడ నేమో గీ మనిషి ఇట్లుండు!' అనుకుంది మనసులో.
అప్రయత్నంగా ఆ పుస్తకాన్ని తెరిచింది చిత్ర. మొదటి పేజీ లో It is not etiquette to peep into someone's personals అని రాసి ఉంది. చిత్ర చూపు etiquette అన్న పదం దెగ్గరనే ఆగిపోయింది.
కింద
'ఏందిదీ 'ఎత్తికొట్టే'నా? ఏందో ఏమో, గా మనిషి లాగనే ఉన్నయ్ గాయ్న రాశినవి గూడ. గానీ రాత మాత్రం మస్తుంది, ముత్యాల లెక్క. గిట్ల మంచిగ నేను గూడ రాసింటె బడి ల నాకు ఊకె తన్నులు తప్పేవి. ' అనుకుంది మనస్సులో.
మొదటి పేజీ తిప్పి చూసింది అప్రయత్నంగా.
అమృతా! నువ్వు నన్ను వొదిలి వెళ్ళిపోయి మూడు నెలలవుతుంది. చచ్చిపోవాలి అనిపిస్తోంది నాకు.
ఒక్క సారిగా చిత్ర కళ్ళు మసకబారాయి.ఆమె గుండె వేగంగా కొట్టుకోవడం ఆమెకు తెలుస్తోంది. తరవాతి పేజీ చదివేంత ధైర్యం ఆమెకు చాలట్లేదు. ఒక్క సారి తన గుండెల నిండా శ్వాస తీసుకుని, తన ఇష్టదైవమైన కృష్ణుడిని తలుచుకుని, వణికే తన చేతులతో తరవాతి పేజీ ని తెరిచింది.
అమృతా! ఆ cancer ఏదో నాకు వచ్చింటే బావుండు కదా.నీకే ఎందుకు వచ్చింది? అసలు ఎందుకిలా జరిగింది? నువ్వు నా పక్కన ఇప్పుడు ఉంటే ఎంత బావుండేదో కదా.....చాలా చాలా నొప్పిగా ఉంది అమ్మూ నువ్వు లేకపోవడం.
 
చిత్ర తన చీర కొంగుతో కళ్ళని పూర్తిగా పదే పదే తుడుచుకుంటూ ఒక్కో పేజీ ని తిప్పసాగింది.
ఇంకెన్ని రోజులు ఇలా నన్ను పట్టుకునుంటావ్ అమ్మూ నువ్వు? నన్ను ఒదిలేయ్. నాకు కూడా అందరిలా బ్రతకాలి అని ఉంది.... నువ్వు నన్ను ఒంటరి వాణ్ణి చేసి వెళ్ళిపోయావ్ గా! మరి ఇంకా నన్ను ఎందుకిలా పట్టుకున్నావ్ అమ్మూ!?
--
 
ఒక సారి చనిపోతే ఇంక తిరిగి రారు కదా!? వాళ్ళతో మనం మాట్లాడలేం కదా?! మరి ఎందుకు అమ్మూ చనిపోయావు?! నేను నీకు నచ్చలేదా? ఏమైనా ఇబ్బంది పెట్టానా నేను? నా వల్ల ఏదైనా తప్పు జరిగిందా? మరి ఎందుకెళ్ళావు అమ్మూ నా నుంచి దూరంగా ? ఒక్కో క్షణం నువ్వు గుర్తొస్తుంటే ఎంత నొప్పిగా ఉందో నీకు తెలుసా?
--
ఇంకొక్క సారి నా దెగ్గరికి రా అమ్మూ, ఒక్క సారి నీ గొంతు వినాలనుంది, ఒక్క సారి నిన్ను తాకాలనుంది, ఒక్క సారి నీ ఒడిలో పడుకోవాలనుంది, ఒక్క సారి నీకు నచ్చే విధంగా నీ పెదవులను ముద్దాడాలనుంది, ఒక్క సారి నీతో గొడవ పడి నువ్వు అలిగితే చూసి సరదాపడాలనుంది.ఒక్కసారి అమ్మూ, ఒకే ఒక్క సారి...
--
నాకు నిజంగా ఈ పెళ్ళి ఇష్టం లేదు అమ్మూ. నిజంగా ఇష్టం లేదు. కనీసం ఆ అమ్మాయి ఫోటో కూడా చూడాలని లేదు నాకు. కానీ అమ్మ నన్ను చనిపోతాను అని బెదిరిస్తోంది అమ్మూ. నువ్వు కాక ఇంకొకరితో బ్రతుకుని పంచుకోవటం నాకు నచ్చట్లేదు అమ్మూ. భయం వేస్తోంది నాకు. 
 
--
చిత్ర ని చూస్తే తప్పు చేస్తున్నా నన్న feeling కలుగుతోంది అమ్మూ. నా ప్రవర్తన కి ఆమె కారణం కాదని తనకు నేనెలా చెప్పాలి అమ్మూ? తన కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూడ లేక పోతున్నా.
 
పుస్తకం యొక్క కవర్ పేజీ లోని పాప బొమ్మపై పడ్డ తన కన్నీళ్ళను తన చీర కొంగుతో తుడిచింది చిత్ర. ఆ పుస్తకాన్ని జాగ్రత్తగా ఇంతక ముందు ఉన్న తీరుగా ఉంచింది చిత్ర. తన మెదడు మొద్దుబారినట్టు తోచింది చిత్రకి. సోఫా దెగ్గరికి వెళ్ళి టీ.వీ పెట్టుకుంది.ఆమె మనస్సు ఆమె ఆధీనం లో ఉండటం లేదు.భరించలేనంత బరువు ఆమె గుండెల్లో ఉన్నట్టుగా తోచిందామెకు. తన ఇష్టదైవమైన కృష్ణుడిని తలుచుకుంది చిత్ర. అంతకుముందు సూపర్ మార్కెట్ కి వెళ్ళేదారిలో తనకు కనిపించిన కృష్ణుడి గుడి ఆమెకు గుర్తొచ్చింది.తన ఇంటికి తాళం వేసి, లిఫ్ట్ లో కిందికి బయలుదేరింది చిత్ర.
ఆవేశం లో బయలుదేరింది కానీ తాముంటున్న అపార్ట్మెంట్ గేట్ దెగ్గరికి వెళ్ళాక గుడికి దారి పూర్తిగా తనకు తెలియని విషయం గుర్తొచ్చిందామెకు.
ఒక్కసారి దిక్కులు చూసిన ఆమెకు వాచ్ మెన్ భార్య జ్యోతి కనబడింది. ఆమె దెగ్గరికి వెళ్ళి
"జ్యోతీ, నీకు ఈడ కృష్ణుని గుడి ఏడుందో తెల్సా?" అడిగింది.
"హా మేడం" సమాధానమిచ్చింది జ్యోతి.
"ఏమనుకోకపోతే జెర ఆడి వరకు నన్ను తీస్కపోతవా?" అడిగింది చిత్ర.
తనకు ఉన్న పనులు గుర్తొచ్చి, ఒక్క క్షణం తన భర్త వైపు చూసింది జ్యోతి.
"అయ్యో, దానిదేముంది మేడం. పో, మేడం కి దారి చూపించు." అన్నాడు ఓంకార్, జ్యోతికి చిత్రకు తోడుగా వెళ్ళమని సైగ చేస్తూ.
" మీకు ఇబ్బందేం లేదు గద." అంది చిత్ర, జ్యోతి కళ్లల్లోకి సూటిగా చూస్తూ.
"అయ్యో. అలా ఏం లేదు మేడం. రండి వెళ్దాం." అంది జ్యోతి.
ఇద్దరూ గుడి వైపు నడక ప్రారంభించారు. కనిపించినప్పుడల్లా చెలాకీగా కనబడే చిత్ర, ముభావంగా ఉండటాన్ని చూసి కాస్త ఆశ్చర్యపోయింది జ్యోతి. కారణమేంటని తెలుసుకోవాలనున్నా 'పెద్దోళ్ళ గొడవలు మనకెందుకులే 'అని అనుకుంది మనస్సులో.
చిత్ర దారిని జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తూ నడుస్తోంది. వారి మధ్య ఉన్న వికారమైన నిశ్శబ్దానికి తెరదించాలనుకుంది జ్యోతి.
"సార్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళారా మేడం?" అడిగింది జ్యోతి.
"హా, ఆయ్నకేందో మీటింగు ఉందంట." బదులిచ్చింది చిత్ర.
మాటల్లో గుడి దెగ్గరికి వెళ్ళారిద్దరూ.
"నాకు జెర లేటయ్తదేమో. నువ్వు ఇంగ పో." అంది చిత్ర.
"పర్లేదు మేడం. నేను ఉంటాను లెండీ."
" లేలే. నాకు ఇంటికి దారి దెల్సిందిలే. రాగల్గుత నేనొక్కదాన్నే. నువ్వు ఇంగ పో. పనుంటది గద నీకైనా." అంది చిత్ర.
"సరే మేడం...ఒక వేళ దారి ఏమైనా తెలియకుంటే వేద అపార్టమెంట్స్ అని ఎవరిని అడిగినా చెప్తారు." అంది జ్యోతి, చిత్ర దెగ్గర సెల్ ఫోన్ లేని విషయాన్ని గమనించి.
"సరే.... ఇబ్బందయినట్టుంది నీకు. ఏమనుకోవాకు." అంది చిత్ర.
"అయ్యో అలాంటిదేం లేదు మేడం. మీ లాగ మాతో అపార్ట్మెంట్ లో మాట్లాడేవాళ్ళే చాలా చాలా తక్కువ." అని తన మనస్సులో మాట ను బయటపెట్టింది జ్యోతి.
"ఇంగో, ఆయ్న ఒస్తే గనుక ఈ తాళం చెవులియ్యి. సరేనా" అంటూ తన చేతిలో నున్న తన అపార్ట్మెంట్ యొక్క తాళం చెవిని జ్యోతి చేతిలో పెట్టింది చిత్ర.
సరేనంటూ తలూపింది జ్యోతి. బయటి నుంచే దేవుడికి దండం పెట్టుకుని అపార్ట్మెంట్ కి బయలుదేరింది జ్యోతి
గర్భగుడిలో ఉన్న కృష్ణుడిని చూస్తూ కూర్చుంది చిత్ర. తను ఇంతకముందు చూసిన దేవాలయాల్లోలా నల్లరాతితో చేయబడక, పాలరాయిలో తెల్లగా ఉన్నాడు కృష్ణుడు. మౌనంగా అతన్ని చూడసాగింది చిత్ర.తన చుట్టుపక్కల ఉన్న అలికిడులేవీ ఆమెకు వినిపించడం లేదు. బాగా భారమైన గుండెతో ఆమె కూర్చున్నదన్న విషయాన్ని గుర్తించాడు ఆ గుడి పూజారి రామాచార్యులు. పిలిచి విషయమేంటో కనుక్కుందామనుకుని, తన నిర్ణయాన్ని విరమించుకున్నాడు.
మనస్సులో కూడా మాట్లాడుకోలేనంతగా నిరీహ లో ఉంది చిత్ర. చివరకు ఒక్క సారి గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని, కృష్ణుడి ని చూస్తూ
' చూడయ్యా, ఈశ్వర్ అంటె చానా ఇష్టమయ్యా నాకు. చానా చానా ఇష్టం.ఎందుకో తెల్వదు గానీ ఆ మనిషి చానా ఇష్టమయితుండు నాకు..... నిన్ను ఏం అడగాల్నో నాకు అర్తమవ్తలేదయ్యా... జీవితం లో చానా అలిశిపోయిన అయ్యా నేను. జెర మంచిగ జూడు నన్ను. ' అనుకుంది చిత్ర తన మనస్సులో.
లేచి రాధాకృష్ణులకి ప్రణామం చేసి, రామాచార్యుల దెగ్గరికి వెళ్ళింది. తీర్థాన్ని ఇస్తూ
"ఎక్కడుంటారూ ?" అడిగాడు రామాచార్యులు.
" వేద అపార్ట్మెంట్స్." అంది చిత్ర, ఇందాక జ్యోతి తనకు చెప్పిన మాటని గుర్తుతెచ్చుకుంటూ.
"ఓ... మేము ఆ పక్కనే ఉంటాం.కొత్తగా వచ్చారా మీరు?"అడిగాడు రామాచార్యులు.
"హా అవ్ను.కొత్తగ పెళ్ళయింది నాకు. ఈడ దెగ్గర్ల ఇదే గుడుందని ఒచ్చిన నేను.మా ఊరి కాడ క్రిష్నుడు నల్లగుంటడు.ఈడ తెల్లగుండు. మంచిగుంది గుడి ప్రశాంతంగ." అంది చిత్ర, పూజారి ఇచ్చిన కొబ్బరి ముక్కను నములుతూ, అవసరమైన దానికన్నా ఎక్కువ సమాచారం ఇచ్చే తన అలవాటుకి బద్దురాలై.
"తీరిక ఉన్నప్పుడు వస్తూ ఉండండి." అన్నాడు రామాచార్యులు నవ్వుతూ, తను జోలి పెట్టుకునేందుకు ఒక వ్యక్తి దొరికిందని కాస్త సంతోషిస్తూ.
"మంచిది అయ్గారూ. పొయ్యొస్తింగ." అంటూ అతని ఆశీస్సులు తీస్కుని తన ఇంటికి బయలుదేరింది చిత్ర.
తను వెళ్ళాల్సిన దారిని జాగ్రత్తగా గుర్తు చేసుకుంటూ తన అపార్ట్మెంట్ గేట్ వద్దకు వెళ్ళింది చిత్ర.
అక్కడ ఆమెకు ఓంకార్ ఎదురయ్యాడు.
"ఇబ్బంది ఏమైనా అయ్యిందా మేడం?" అడిగాడు ఓంకార్.
"ఇబ్బందేం గాలె. రూటు మొత్తం మంచిగనే గుర్తుండె." అంది చిత్ర, చిరు మందహాసం చేస్తూ.
"సార్ ఒచ్చారు మేడం. కీస్ ఇచ్చేసా."అన్నాడు ఓంకార్.
సరేనంది చిత్ర.
చిత్ర మనస్సులో ఏదో తెలియని అలజడి కలిగింది. తన భర్త రాసుకున్న ఒక్కో అక్షరం ఆమె కళ్ళముందు కదలాడసాగాయి. చిన్నప్పుడు వాళ్ళ ఊరిలో జరిగిన యోగా శిబిరం లో ఆమె విన్న విషయం గుర్తొచ్చి, శ్వాసను గుండెలనిండా తీస్కుంటూ, వదలసాగింది చిత్ర, కానీ ఎంత ప్రయత్నించినా ఆమె మనస్సులో అలజడి తగ్గట్లేదు. తన ఇంటి కాలింగ్ బెల్ ని కొట్టింది. ఈశ్వర్ ని చూడాలంటే ఒక విధమైన భయం, విముఖత, ప్రేమ కలగలిసిన భావోద్వేగం ఆమె మనస్సుని నింపింది. తనకు పెళ్ళైన కొద్ది రోజుల్లో అంతకుముందు జీవితం లో అంతకముందు తనకు పరిచయం లేని భావోదేగాలెన్నింటినో ఆమె అనుభవిస్తూ ఉంది. కానీ తన భర్త తన పట్ల చూపుతున్న వికర్షణా భావానికి గల కారణం తెలుసుకున్న ఆమెకు ఆ నిజాన్ని భరించటం చాలా కష్టంగా తోచింది. ఒక్కసారిగా తన ధైర్యాన్నంతా కూడగట్టుకుని ద్వారం వైపుగా చూస్తూ ఎదురుచూడసాగింది చిత్ర.
ఈశ్వర్ డోర్ ని తెరిచాడు.
"sorry washroom లో ఉండింటి ఇందాక, door తీయటం late అయింది." అన్నాడు ఈశ్వర్.
"అయ్యా పర్లె, పర్లె." అంది చిత్ర.
చిరు మందహాసాన్ని చేశాడు ఈశ్వర్, తిరిగి మందహాసం చేసిన చిత్ర మనస్సులో ఎన్నో ఆలోచనలు కదలాడసాగాయి. ఈశ్వర్ యొక్క నవ్వు నిజమైనదా, కృత్రిమమైనదా అన్న సందేహం కలిగిందామెకు, ఈశ్వర్ పుస్తకం లో రాసిన ఒక్కో అక్షరం ఆమెకు గుర్తొచ్చి.
" గుడికి పొయ్యింటి." అంది చిత్ర, గంభీరంగా ఉందామనుకున్నా , ఆపుకోలేక.
"యా, వాచ్ మెన్ చెప్పాడు.దారి confuse ఏమైనా అయ్యవా?" అడిగాడు ఈశ్వర్, కించిత్ శ్రద్ద చూపిస్తూ.
"లే. ఏమ్లే . గుర్తుండె దారి బానె." అంది చిత్ర.
"హం." అంటూ తన గదిలోనికి వెళ్ళాడు ఈశ్వర్.
టీవీ పెట్టుకుని, తన దృష్టిని మాత్రం గదిలో ఉన్న ఈశ్వర్ వైపుగా కేంద్రీకరిస్తూ, అతని వైపు ఓరగా చూడసాగింది చిత్ర.
-----------------------------------------సశేషం.---------------------------------------