Non-erotic 'చిత్ర' కథ

[k3vv3]

ఎవరయి ఉంటారా ? గురువు గారు కావాలని ఇలా గీశాడా లేక యాదృచ్చికమా అని ఆలోచిస్తుంటే పక్కనే ఉన్న తులసి చెట్టు మొదట్లో కనిపించింది తాను పోయిందనుకున్న పాస్. దాని మీద డేట్ చూసాడు. ఇవ్వాల్టి వరకు వ్యాలిడ్ ఉంది. వెంటనే రెడీ అయి పాస్ తీసుకొని, మళ్ళీ గ్యాలెరీ కి వెళ్ళాడు.
 
గ్యాలెరీలో ఒక్కో చిత్రం చూస్తున్నాడు, ఎక్కడ తను చూసిన కొత్త మొఖం కనిపించలేదు. తనకు కలలో కన్పించిన రూమ్ లోకి వెళ్ళాడు. అక్కడ కూడా కొత్తగా ఏమి కన్పించలేదు. ఎవరు చూడకుండా తను గీసిన చిత్రాన్ని కూడా ఆ గది లోనే ఒక మూలకు అంటించాడు. ఆ చిత్రం కింద "నేను ఎవరు?" అని రాసి ఉంచాడు.
 
గ్యాలెరీ నుండి నేరుగా మేఘమలుపు నగర లైబ్రరీ కి వెళ్ళాడు నరహరి. అక్కడి నుండి స్వతంత్ర పోరాటానికి సంబందించిన పుస్తకాలు అరువు తెచ్చుకున్నాడు. అన్నిట్లోనూ తను చూసిన వ్యక్తి ఫోటో ఎక్కడైనా కనిపిస్తుందా అని వెతికాడు. కానీ ఎక్కడా కనిపించలేదు. అతను ఎవరై ఉంటాడా అన్న ఆసక్తి రోజు రోజుకు పెరగసాగింది నరహరికి. ఆ కొత్త వ్యక్తిని వెతకడం ఒక వ్యసనంలా మారింది. అప్పుడప్పుడు "అతను ఎవరు ?" అని తాను వేసుకున్న ప్రశ్నకు జవాబు ఏమి దొరుకుతుందో అని భయం కూడా వేయసాగింది. ఇంత వెతుకులాడి చివరకు ఆ చిత్రంలో ఉన్న అతను ఒక సాధారణ వ్యక్తి అనో లేదా అది ఉట్టి తన ఊహ చిత్రమో అని తేలితే ఎలా అని అనుకునే వాడు.
 
సెక్యూరిటీ గార్డ్ తో పరిచయం పెంచుకొని రోజు గ్యాలెరీ కి వెళ్లి ఆ ఫోటో చూసే వాడు, ఎవరన్నా తన ప్రశ్నకు సమాధానం ఇస్తారేమో అని. 'నేటి ప్రపంచం' లో కూడా క్విజ్ సెక్షన్ లో ఆ ఫోటో పబ్లిష్ చేసాడు తెలిసిన వాళ్ళెవరైనా ఏమైనా చెబుతారేమో అని. రోజులు గడవ సాగాయి కానీ తన ప్రశ్నకు మాత్రం సమాధానం దొరకట్లేదు.
 
నిద్ర పట్టక పోవడంతో "మేఘమలుపు మారాజు" పుస్తకం మళ్ళీ చదవ సాగాడు నరహరి. మేఘమలుపులో జరిగిన స్వతంత్ర పోరాటాల గురించి, అందులో శేషగిరి పాత్ర గురించి ‘రాయచూరు వెంకన్న’ రాసిన పుస్తకమది. ఆ పుస్తక కవర్ పై బీడు భూముల మధ్యలో నాగలి పట్టుకొని నిలుచున్న శేషగిరి గారి చిత్రం ఉంది.
 
ఎప్పటిలాగే మరుసటి రోజు మొహానికి ఎండ కొడుతుంటే నిద్ర లేచాడు నరహరి. తయారయి రంగనాథం గారి ఇంటి వైపు నమస్కారం చేసి గ్యాలెరీ కి బయల్దేరాడు. సెక్యూరిటీ గార్డ్ తో కాసేపు మాట్లాడి హాల్ లోకి అడుగు పెట్టాడు. నాగలి అంచున రెప రెప లాడే ఆ జెండా ను చూస్తే చాలు గుండెలో ఏదో చెప్పలేని గర్వం.
 
నరహరి ఎప్పటి లాగే మొదటి ఫ్లోర్ లో ఉన్న గది కి వెళ్ళాడు. మూలలో తాను అతికించిన చిత్రం ఎదురుగా నిల్చున్నాడు.
"నేను ఎవరు ?" అన్న ప్రశ్న కింద సమాధానం రాసుంది. నరహరి కలలో కూడా ఊహించని సమాధానం అది.
ఆ సమాధానం "యలమంచి వీర రాఘవులు".
"యలమంచి" నరహరి ఇంటి పేరు. ఆ పేరు కింద ఫోన్ నెంబర్ రాసుంది.
‘వీర రాఘవులు’ పేరు ఇంతకు ముందెప్పుడో పరిచయం ఉన్నట్లు అనిపించింది నరహరికి
 
నరహరి మెదడు లో ఆలోచనలు వేగంగా పరిగెత్తసాగాయి. ఎవరి నెంబర్ అయి ఉంటుంది. నిజంగానే చిత్రం లో ఉన్న వ్యక్తి బతికే ఉన్నాడా ? తన బంధువా ? తన కల్పన కాదా ? ఆ వ్యక్తి నెంబరే అయి ఉంటుందా ? తనతో ఎవరన్నా ఆడుకుంటున్నారా ? ఆ వ్యక్తి ఇంటి పేరు నిజం గా "యలమంచి" అయితే గురువు గారు తనతో ఎప్పుడూ ఎందుకు చెప్పలేదు ? అసలేం జరుగుతుందో నరహరికి అర్ధం కాలేదు. ఆ నెంబర్ ను తన బుక్ లో రాసుకొని, ఎవరూ చూడకుండా గోడ మీద నుండి చిత్రాన్ని తొలగించి గ్యాలెరీ బయటికి వచ్చి కాయిన్ ఫోన్ నుండి ఆ నెంబర్ కు కలిపాడు.
 
"హలో"
 
"చెప్పండి"
 
"మీ నెంబర్ గ్యాలెరీ లో ఉంది."
 
"గ్యాలెరీ నా ? ఏం మాట్లాడుతున్నారు సర్ ? ఇది కిరాణం కొట్టు. హోమ్ డెలివర్ చేస్తాం. ఏమన్నా సరుకులు కావాలంటే చెప్పండి"
నరహరికి ఏమి అర్ధం కాలేదు.
 
"ఏం మాట్లాడారేంటి సర్ ?"
 
"మీ షాప్ ఎక్కడండీ ?"
 
"మేఘమలుపు నాలుగవ వీధి మూల మలుపులో.. రాజు కిరాణా కొట్టు"
 
"సరేనండీ" అని ఫోన్ పెట్టేసాడు నరహరి.
 
 
షాపుకు వెళ్లే సరికి అక్కడ కొద్ది మంది ఉన్నారు. కౌంటర్ దగ్గరికి వెళ్లి చాపత్త పొట్లం తీసుకున్నాడు నరహరి.
 
"మీకు యలమంచి వీర రాఘవులు తెలుసా ?" అందరికి వినపడేలా షాప్ అతన్ని అడిగాడు నరహరి.
 
"తెలియదండి. ఈ చుట్టు పక్కల ఆ పేరుతో ఎవరు లేరండి" అన్నాడు షాప్ అతను.
 
"సరే" అని చుట్టూ చూస్తూ చా పత్త తీసుకొని అసంతృప్తి తో విసుగ్గా ఇంటికి బయల్దేరాడు నరహరి.
 
టీ చేసుకొని తాగి బాల్కనీ లో కూర్చొని ఆలోచించ సాగాడు. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది తాను 'వీర రాఘవులు' ఎక్కడ చదివాడో. రాయచూరు వెంకన్న రాసిన "మేఘమలుపు మారాజు" పుస్తకం లో చదివాడు. శేషగిరి గారి అన్న వీర రాఘవులు. బ్రిటిషు వారితో పోరాడుతున్నప్పుడు గాయాలతో ఉన్న తమ్ముణ్ణి వదిలేసి పిరికి వాడిలా పారిపోయిన వాడు వీర రాఘవులు. అంతకు మించి ఆ పుస్తకంలో ఎక్కడ అతని గురించి రాసి లేదు.
 
"ఆ పిరికి వాని బొమ్మ వేయాల్సిన అవసరం గురువు గారికెందుకొచ్చింది ? అదీ అంత గోప్యంగా."
"పైగా అతనికి తన ఇంటి పేరు ఉండటమేంటి ? కనీసం చింతల ఇంటి పేరయినా ఉండాలి కదా ?" నరహరి ఇలా ఆలోచిస్తుండగానే చీకటి పడిపోయింది. తిని పడుకున్నాడు.
 
మరుసటి రోజు ఉదయం.. మొహానికి ఎండ కొడుతుంటే నిద్ర లేచాడు నరహరి. లేచి వళ్ళు విరుచుకుంటుంటే ఎదురుగా స్టాండ్ మీద తాను గీసిన వీర రాఘవులు చిత్రం. ఆ చిత్రం కింద "మేఘమలుపు మారాజు" పుస్తకం. ఎప్పటిదో పాత కాలపు పుస్తకం. తీసి చూసాడు. చేతి వ్రాత తో రాసిన పుస్తకం. చుట్టూ చూసాడు. ఎవరు లేరు. తాను పడుకున్నప్పుడు ఎవరో పెట్టి ఉంటారు.
ఆత్రుతతో పుస్తకం చదువ సాగాడు.
 
ముందు పేజీ లో ఒక చిట్టి ఉంది. తీసి చదవ సాగాడు.
 
" నా పేరు రాయచూరు బాలకృష్ణ. రాయచూరు వెంకన్న మా తాత. నాకు ఈ మధ్యనే ఈ పుస్తకం లభించింది. చదివి నమ్మాలో వద్దో అర్ధం కాలేదు. ఎందుకంటే మార్కెట్ లో ఉన్న పుస్తకం , ఈ పుస్తకానికి చాలా విషయాల్లో విరుద్ధం గా ఉంది. గ్యాలెరీ లో మీరు వేసిన చిత్రం చూసినప్పుడు కొంచెం నమ్మకం కలిగింది. అందుకే ఈ పుస్తకాన్ని మీకు ఇస్తున్నాను. నాకు ఈ పుస్తకంలో రాసింది నిజమో కాదో శోధించేంత సమయం, శక్తి లేవు. అలాగని ఈ పుస్తకాన్ని పూడ్చి పెట్టలేను. నాకూ నిజం తెలుసుకోవాలని ఉంది. ఆ నిజం మీ ద్వారా తెలుస్తుందని నమ్ముతున్నాను. ఆల్ ది బెస్ట్. "
 
వణుకుతున్న చేతులతో ముందు పేజీలు చదవ సాగాడు.
 
అప్పట్లో తాను ప్రత్యక్షంగా చూసినవి, ఊరి వాళ్ళు చెబితే తెలిసినవి కలిపి పుస్తకంగా రాసినట్లు ముందు మాటలో చెప్పాడు రాయచూరు వెంకన్న.
 
"
రాత్రి అవుతుంది. చలి కాలం అవడంతో అడవి అంతా పొగ మంచు కమ్ముకుంది. మధ్యలో కనిపించీ కనిపించని బాటలో జమీందార్ చింతల వెంకయ్య, కడుపుతో ఉన్న భార్య సుబ్బమ్మ గుర్రపు జట్కా బండిలో తమ ఊరు 'మేఘమలుపు' కు వెళ్తున్నారు.
అప్పుడే వారికి దారి పక్కన ఏడుపు వినిపించడంతో బండి ఆపారు. వెంకయ్య ముందుగా దిగి వెళ్లి చూసాడు. వెనకాలే సుబ్బమ్మ కూడా వచ్చింది. ఎదురుగా మంటల్లో కాలుతున్న బ్రిటిష్ జెండా. పక్కనే కూర్చొని ఏడుస్తున్న చిన్న పిల్లాడు. అతని పక్కనే చనిపోయి ఉన్న పిల్లవాడి నాన్న, ఆఖరి ప్రాణాలతో ఉన్న అమ్మ.
 
భారమైన శ్వాసలు తీస్తూ 'వీర రాఘవులు' అని పిలిచింది అమ్మ. ఆ బాబు ఏడుచుకుంటూ అమ్మ దగ్గరికి వచ్చాడు. అతన్ని సుబ్బమ్మ కు అప్పగించి కనులు మూసిందా జనని. ఆ రోజు నుండి సుబ్బమ్మ, వెంకయ్య రాఘవులును సొంత కొడుకులా చూసుకోసాగారు.
 
కొన్ని నెలల తరువాత సుబ్బమ్మ మగ పిల్లవానికి జన్మనిచ్చింది. అతనికి 'శేషగిరి' అని నామ కరణం చేశారు. రాఘవులు, శేషగిరి కలిసి, మెలిసి పెరగ సాగారు. రాఘవులు తమ జమిందారీ మీద ఆధారపడకుండా వ్యవసాయం చేసుకునే వాడు. శేషగిరి చదువుపై ధ్యాస ఉంచే వాడు.
 
చిన్నప్పటి నుండీ తన తల్లి దండ్రులను చంపిన బ్రిటిష్ వారంటే ఉన్న కోపం పెరగడమే తప్ప తగ్గలేదు రాఘవులుకు. ఎక్కడన్నా బ్రిటిష్ సైనికులు కనిపిస్తే చంపేయాలన్నంత కసిగా చూసే వాడు.
 
కదలకుండా కాలాన్ని పట్టుకు కూర్చోలేము కదా.. సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి. రాఘవులు, శేషగిరి యుక్త వయసుకు వచ్చారు. వివాహాలు కూడా జరిగిపోయాయి.                
 
వర్షాలు పడ్డా వ్యవసాయం చేసుకోవడానికి సరిపడే నీరెప్పుడు ఊర్లో ఉండేది కాదు. పండే కొద్ది పంటలో శిస్తు కడుతూ ప్రజలు పస్తులుండేవారు. రాఘవులుకు రైతులు శిస్తు కట్టడం నచ్చేది కాదు. దీని గురించి ఎప్పుడూ జమీందారు వెంకయ్య తో గొడవ పడేవాడు. బ్రిటిష్ వాళ్లకు ఎదురు తిరగాలని చెప్పే వాడు. కానీ వెంకయ్య దానికి ఎప్పుడు ఒప్పుకోలేదు.
 
పెళ్లయిన రెండు వర్షాలకు రాఘవులుకు కొడుకు పుట్టాడు. ఆ తరువాత జమిందారి గడి నుండి బయటికి వచ్చి ఊరి చివరలో గుడిసెలో ఉంటూ వ్యవసాయం చేసుకునే వాడు రాఘవులు. శేషగిరి అప్పుడప్పుడు వచ్చి కలిసి వెళ్లే వాడు.
 
రాఘవులు పక్క ఊర్లు తిరిగి తన నిజమైన అమ్మా నాన్నల గురించి తెలుసుకున్నాడు. ఆ వెతుకులాట లో తన ఇంటి పేరు 'యలమంచి' అని తెలుసుకున్నాడు. అప్పటి నుండి ప్రజలు అతన్ని 'యలమంచి వీర రాఘవులు' గానే పలకరించే వారు... "
 
అది చదివి తెలియకుండానే నరహరి కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి. అక్షరాలు మసగ్గా కనిపించ సాగాయి.
 
"
వీర రాఘవులు ప్రతి విషయంలో బ్రిటిష్ వాళ్లకు ఎదురు తిరిగే వాడు. దాంతో ప్రజల్లో అతనికి ఆదరణ రోజు రోజుకు పెరగ సాగింది. అది శేషగిరికి నచ్చేది కాదు. నీళ్లు సరిగ్గా లేక బీడు పడున్న భూములను రోజూ చూసి బాధేసేది రాఘవులుకు. ఊరి ప్రజలతో కలిసి కాకతీయుల మల్లె చెరువు తవ్వ సాగారు. అక్కడక్కడా బావులు కూడా తవ్వడం మొదలు పెట్టారు.
 
చుట్టూ బీడు భూమి, మధ్యలో ఉన్న తుమ్మ చెట్టు పక్కన పూజ చేసి బావి తవ్వడం మొదలు పెట్టారు రాఘవులతో కలిసి ఊరి ప్రజలు. రోజులు వేగంగా గడవ సాగాయి. బ్రిటిష్ వాళ్ళు కూడా చూసి చూడనట్లు ఉండ సాగారు. తవ్వకాలు పూర్తయ్యాయి. బావిలో నీళ్లు ఊర సాగాయి.
 
ఒక రోజు పొద్దున్న నాగలి మోసుకుంటూ బావి దగ్గరికి వచ్చాడు రాఘవులు. అప్పటికే బ్రిటిష్ సైనికులు అక్కడ ఉన్నారు. శేషగిరి, వెంకయ్య కూడా ఉన్నారు. అక్కడున్న జనాలతో కాలువ తవ్విస్తున్నారు. పని చేయని వాళ్ళని కొరడాలతో కొడుతున్నారు.