02-09-2022, 02:22 PM
73. கோபால்
என் இடுப்புக்கு பின்புறம் சுருக் என்று ஊசி குத்தும் வலி ஏற்பட்ட போது தான் எனக்கு வலியோடு சேர்ந்த முழிப்பு வந்தது
ம்ம்.. ஹாங்.. என்று முனகினேன்
என் முனகல் சத்தம் எனக்கு மட்டும் தான் கேட்டு இருக்கும்..
நர்ஸு வந்து ஊசி போட்டப்ப தான் எனக்கு முழிப்பே வந்தது..
அதுவரை நன்றாக தூங்கி விட்டேன் என்பதை உணர்ந்தேன்..
அட்மிட் ஆனா முதல் நாள் தலைமை டாக்டர் தீனதயாளனும்.. நர்ஸ் நிர்மலாவும் அடித்த கூத்து இருக்கே.. அப்பப்பா..
காட்சிகளை பார்க்க முடியவில்லை என்றாலும்.. அவர்கள் முனகல் சத்தமும்.. நர்ஸ் புண்டைக்குள் டீன் டாக்டர் சுன்னி விட்டு அடித்த சத்தமும்.. எனக்கு தெளிவாக கேட்டது..
அடிக்கடி நர்ஸ் முலைகளை சப்புவதும்.. அவள் உதட்டில் முத்தம் கொடுத்து உறிஞ்சியதும்.. எல்லாம் சின்ன சின்ன சத்தங்களை வைத்தே நான் தெளிவாக அன்று நடந்ததை அறிந்து கொண்டேன்..
அடுத்த நாள் பேஷண்ட் அட்டெண்டராக 2 பேரை நியமித்து இருந்தனர்.
பாதி மயக்கத்தில் படுத்து இருந்தாலும்.. அரசால் புரசலாக டாக்டர் நர்ஸ் எல்லாம் பேசிக்கொண்டதில் 2ம் நாள் எனக்கு காவலுக்கு காயத்ரி ஆபிசில் வேலைசெய்யும் வசந்த் என்பவரும்.. என் ஆருயிர் நண்பன் ராஜனும் என்னை என் அருகில் இருந்து கவனமாக பார்த்துக்கொண்டார்கள் என்பதை அறிந்தேன்..
ரெண்டுபேரும் ஜென்ட்ஸ்.. நம்ம "சகோதரன்" எழுதும் கதைகளில் வருவது போல எந்த ஹோமோ சம்பவமும் நடைபெற வில்லை..
ஆனால் 3வது நாள் என்னுடைய மனைவி காயத்ரியும்.. ஜான் என்று யாரையோ குறிப்பிட்டார்கள்.. அவர்கள் இருவரும் தான் இன்று இரவு என் ஐ.சி.யூ. ரூமில் தங்கி என்னை பார்த்துக்கொள்ளவேண்டிய பேஷண்ட் அட்டெண்டர்ஸ்..
அந்த கழுத்தில் சிலுவை செயின் போட்ட பயல் தான் ஜானாக இருப்பான் என்று நான் கெஸ் பண்ணிக்கொண்டேன்..
பகலில் டாக்டர்ஸ் வந்து செக் பண்ணுவதும்.. நர்ஸ்கள் வந்து ட்ரிப்ஸ் மாத்துவதும்... டெம்பெரேச்சர் பார்ப்பதுமாக பிசியாக இருந்தார்கள்
காயத்ரியின் அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் நண்பர்கள் மற்றும் கிளையண்ட்ஸ் என்று பலபேர் வந்து வந்து என்னை பார்த்துவிட்டு பார்த்துவிட்டு போனார்கள்..
காயத்ரி அந்த விளம்பர கம்பெனியில் ஒரு சாதாரண ரிசெப்ஷனிஸ்ட்தான்..
ஆனால் ஒரு ரிசெப்ஷனிட்ஸ் கணவனுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்றால்.. இப்படியா அலுவலக நண்பர்கள் மொத்தம் பெயர்களும் வந்து வந்து பார்ப்பார்கள்..
எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப ஆச்சரியமாக இருந்தது..
நான் பேங்க்கில் வேலை செய்த போது என்னோடு கூட மிஞ்சி மிஞ்சி போனால் என்மேல் ரொம்ப அக்கறை கொண்ட நண்பர்கள் 4-5 பேர் மட்டும் தான் இருப்பார்கள்..
அவர்கள் கூட என்னை வந்து யாரும் பார்க்கவில்லை.. ராஜனை தவிர..
ஆனால் காயத்ரிக்கு இவ்வளவு நண்பர்களா.. என்று அசந்து போனேன்..
சரியாக மாலை 7 மணி இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.. நர்ஸ் நிர்மலா வந்து சுருக் என்று ஒரு ஊசி குத்தினாள்
அதில் நான் அப்படியே கொஞ்சம் மயக்கமாகி படுத்து தூங்கியவன்.. இப்போது இந்த அடுத்த ஊசியில் தான் முழித்துக்கொண்டேன்...
உள்பக்கம் கதவ சாத்திக்கங்க காயத்ரி.. என்று நர்ஸ் சொல்லிவிட்டு செல்ல..
காயத்ரி போய் கதவை உள்பக்கம் தாள் போடும் சத்தம் கேட்டது..
என் மூக்கிலும்.. முகத்திலும்.. ஆக்ஷிஜன் டியூப் மாட்டி விட்டிருந்தார்கள்..
அதனால் சைட்ல கூட திரும்பி பார்க்க முடியல..
ஆனால் என்னை சுத்தி கொசுவலை போல ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் வெண்டிலேட்டர் போட்டு மூடி வைத்து இருந்தார்கள்..
யாரவது எழுந்து அருகில் வந்தாலோ.. அல்லது ஐ.சி.யூ ரூம் வாசல் கதவு அருகில் சென்றார்கள் என்றால் மட்டும் எனக்கு அந்த வெள்ளை முலாம் பூசிய வெண்டிலேட்டர் கண்ணாடி வழியாக மங்கலாக தெரியும்..
உருவங்கள் தான் தெரியுமே தவிர.. யார் யார் என்று தெளிவாக தெரியாது..
நர்ஸ் நிர்மலா வெள்ளை கவுன் போட்ட உருவம் வாசலை நோக்கி நடப்பது மங்கலாக தெரிந்தது..
அடுத்து அவள் பின்னாடியே காயத்ரி போய் கதவை மூடி தாப்பாள் போடுவது மங்கலாக தெரிந்தது..
காயத்ரி என் அருகில் வந்து என்னை வெண்டிலேட்டர் வழியாக உற்று பார்த்தாள்
நான் டபக் என்று கண்களை மூடி கொண்டேன்..
பிறகு.. பக்கத்தில் சைடில் இருந்த விசிட்டர்ஸ் படுக்கும் படுக்கைக்கு போய் படுத்துவிட்டாள் போல..
அவள் உருவம் அப்படி தான் நகர்ந்தது..
ஓசி போட்டோன திரும்ப தூங்கிட்டாரு போலடா... என்று காயத்ரி யாரிடமோ கிசுகிசுப்பான குரலில் சொல்வது போல இருந்தது..
வேற யார்கிட்ட சொல்லி இருப்பா.. அந்த ஜான் பயலிடம் தான் இருக்கும்..
எனக்கு அவன் கழுத்தில் இருந்த சிலுவை செயின் பார்த்ததுமே.. ஏதேதோ எண்ணங்கள் தோன்ற ஆரம்பித்தது..
ஜான் மேல் எனக்கு ஒரு நல்ல அபிப்பிராயம் ஏற்படவில்லை..
என் மகன் ரவி வயது தான் அவனுக்கு.. இருந்தாலும்.. ஜானை எனக்கு அவ்வளவாக பிடிக்கவில்லை..
ஆனால் என்ன செய்வது.. என் மனைவி காயத்ரி ஆபிசில் வேலைசெய்கிறான்.. அவளுடன் துணைக்கு இருந்து என்னை பார்த்துக்கொள்ள வந்து இருக்கிறான்..
உதவிக்கு வந்தவனை விரட்டி அடிக்கவா சொல்ல முடியும்..
நான் அப்படியே கண்களை மூடி படுத்து இருந்தேன்..
நடு இரவு இருக்கும்..
கிரீச் கிரீச் என்று காட்டில் ஆடும் சத்தம் கேட்டு எனக்கு மீண்டும் விழிப்பு வந்தது..
கட்டிலின் சத்தத்துக்கு ஈடு இணையாக சரக் சரக் என்று ஏதோ ஒரு பொந்தில் எலி ஒன்று போய் போய் வந்து கொண்டு இருப்பது போல சத்தம் கேட்டது..
கிரீச் சத்தமும்.. சரக் சத்தமும் சரிசமமான ரித்தமில் கேட்டது..
இன்னும் வேகமாடா.. என்று ஒரு பெண்ணின் மெல்லிய.. மிக மெல்லிய.. இன்ப முனகல் கேட்டது..
மனைவி காயத்ரி குரலா.. என்று யோசித்தேன்..
ச்சேச்சே இருக்காது இருக்காது..
ஆனால் அவள் குரல் மாதிரியும் தெரிந்தது.. அவள் குரலாக இருக்காது என்பது மாதிரியும் தெரிந்தது..
அவள் வேகமா என்று முனகியதும்.. கட்டில் கிரீச் சத்தம் இன்னும் வேகமாக கேட்டது..
சரக் சத்தமும்.. இப்போது டபிள் மடங்கு வேகம் எடுத்து கேட்டது..
ஹ்ம்ம்ம் அஃக்க்க்ங்ங்ங் என்று ஒரு சின்ன உறுமல் சத்தமும் கேட்டது..
யாரோ எதையோ சப்பி சப்பி சுவைப்பது போல இருந்தது..
ஆனால் சரக் சரக் சத்தமும்.. கிரீச் கிரீச் கட்டில் சத்தமும் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தது..
கடிக்காதடா.. வலிக்குது.. என்ற அதே மெல்லிய குரல் முனகியது..
ஹ்ம்ம்ம் அஃக்க்க்ங்ங்ங் என்ற சிறு ஆண் குரல்..
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
கட்டில் சத்தமும்... எலிப் பொந்து உள்ளேய நுழைந்து நுழைந்து வெளியே வரும் சத்தமும் மாத்தி மாத்தி கேட்டது..
கடைசியில்...
வீல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல் என்ற.. வாய்பொத்தியும் வலி அடக்கமுடியாத வந்த ஒரு சின்ன சத்தம் கேட்டு கட்டில் சத்தமும்.. சரக் சத்தமும் அடங்கி போய் ஒரு முடிவுக்கு வந்தது..
நான் கண்களை திறந்து பார்த்தேன்..
எப்படியாவது முயற்சி பண்ணி பக்கத்துல திரும்பி பார்த்துடனும்னு எவ்வளவோ கழுத்தை திருப்ப முயற்சித்தேன்..
ஆனால் டியூபை ரொம்ப டைட்டாக முகத்தில் மாட்டி வைத்து இருந்தார்கள்..
மேலே சுவர் சீலிங்கும்.. கொஞ்சம் கண்களை தாழ்த்தி பார்த்தால் வாசல் கதவு மட்டும் தான் தெரிந்தது..
ஜான்.. அவருக்கு ட்ரிப்ஸ் முடியப்போகுது.. மேல இருந்து எழுந்திரிடா.. என்று காயத்ரியின் மெல்லிய குரல் கேட்டது..
நர்ஸ் கூட்டிட்டு வந்து மாத்த சொல்லனும்.. சீக்கிரம் எழுந்திரிடா.. என்று காயத்ரி ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு ஒரு உருவத்துக்கு அடியில் படுத்திருந்து.. அந்த உருவத்தை பிடித்து தன்மேல் இருந்து தள்ளிவிட்டு எழுந்தது போல தோன்றியது எனக்கு..
என் வெண்டிலேட்டர் கண்ணாடி மேலே ஏதோ ஒரு சின்ன துணி போல எதுவோ ஒன்று விழுந்து கிடந்தது..
ஏற்கனவே இந்த வெள்ளை வெண்டிலேட்டர் வழியாக வெளியே நடப்பது எல்லாம் மங்கலாக தான் தெரிகிறது...
இதில் இந்த துணிய வேற.. கொடிக்கம்பியில் ஈர துணி காய்போடுவது போல என்னுடைய வெண்டிலேட்டர் மேல குப்பை மாதிரி போட்டு வச்சி இருக்காங்களே..
யாரு வேலையா இருக்கும்..
நல்லா ஆகி எழுந்ததும்.. முதல்ல இந்த ஹாஸ்பிடல்ல ஹவுஸ் கீப்பிங் பண்றவங்க மேல கம்பிளைன்ட் குடுக்கணும்..
ஒரு எமெர்ஜென்சி பேஷன்ட் ரூமை கிளீன் பண்ணிட்டு.. இப்படியா துணிய தூக்கி வெண்டிலேட்டர் மேல போட்டுட்டு போகணும்.. என்று எனக்கு ஆத்திரமாக வந்தது..
காயத்ரி எழுந்தாள்..
எழும்போதே.. முந்தானையை சரிசெய்து கொண்டு எழுந்தது போல இருந்தது..
அப்படியே முந்தானையை ஒழுங்கு படுத்திகொண்டு களைந்து இருந்த தலைமுடியை சுருட்டி கைகளை உயர்த்தி கொண்டை போட்டுக்கொண்டே வாசல் கதவு நோக்கி நடந்தாள்
பின் பக்கம் இருந்து அவள் மங்கலான உருவம் தெரிந்தது..
முன்பக்கம்.. புடவைக்குள் கைவிட்டு.. தாய்மார்கள் குழந்தைகளுக்கு தாய்ப்பால் கொடுத்துவிட்டு.. புடவை முந்தானைக்குள் கைவிட்டு ஜாக்கெட் கொக்கிகளை நெஞ்சை எக்கி போடுவார்களே.. அதுபோல காயத்ரி புடவை முந்தானைக்குள் ஜாக்கெட் ஹூக்கை சரிசெய்து சென்றது போல இருந்தது..
காயத்ரி ரூம் விட்டு வெளியே போன சில நொடிகளில் நர்ஸ் நிர்மலாவுடன் திரும்ப உள்ளே வந்தாள்
நல்லவேளை காயத்ரி.. வந்து சொன்னீங்க.. ட்ரிப்ஸ் தீர்ந்து இருந்தா.. இந்நேரம்.. எம்ப்டி ட்ரிப்ஸ்ல காற்று ஏறி.. உங்க கோபால் கணவர் உடம்புக்குள்ள காத்து போய் பெரிய ஆபத்தா ஆகி இருக்கும்.. என்று சொல்லி கொண்டே.. எம்பிட்டி ட்ரிப்ஸ் கழட்டிவிட்டு.. மீண்டும் மருந்து உள்ள ட்ரிப்ஸ்ஸை எனக்கு மாட்டிவிட்டாள் நர்ஸ் நிர்மலா..
பிறகு திரும்ப வாசலை நோக்கி நடந்தவள்.. சற்றென்று என்னை திரும்பி பார்த்தாள்
வெண்டிலேட்டர் மேல என்னது இப்படி துணி போட்டு வச்சி இருக்கீங்க.. என்று என்னை நோக்கி திரும்ப வந்து வெண்டிலேட்டர் மேலே கிடந்த துணியை எடுக்க போனாள் நர்ஸ் நிர்மலா..
ஐயோ.. சிஸ்டர்.. அது என்னோட ப்ரா.. என்று வேகமாக வந்து காயத்ரி அந்த துணியை எடுத்து மறைத்துக்கொண்டாள்..
என்னது.. இவ்ளோ நேரம் வெண்டிலேட்டர் கண்ணாடி மேல இருந்தது காயத்ரியோட ப்ராவா.. என்று அதிர்ச்சி அடைந்து மீண்டும் மயக்கத்துக்குள் போனேன்..
என் இடுப்புக்கு பின்புறம் சுருக் என்று ஊசி குத்தும் வலி ஏற்பட்ட போது தான் எனக்கு வலியோடு சேர்ந்த முழிப்பு வந்தது
ம்ம்.. ஹாங்.. என்று முனகினேன்
என் முனகல் சத்தம் எனக்கு மட்டும் தான் கேட்டு இருக்கும்..
நர்ஸு வந்து ஊசி போட்டப்ப தான் எனக்கு முழிப்பே வந்தது..
அதுவரை நன்றாக தூங்கி விட்டேன் என்பதை உணர்ந்தேன்..
அட்மிட் ஆனா முதல் நாள் தலைமை டாக்டர் தீனதயாளனும்.. நர்ஸ் நிர்மலாவும் அடித்த கூத்து இருக்கே.. அப்பப்பா..
காட்சிகளை பார்க்க முடியவில்லை என்றாலும்.. அவர்கள் முனகல் சத்தமும்.. நர்ஸ் புண்டைக்குள் டீன் டாக்டர் சுன்னி விட்டு அடித்த சத்தமும்.. எனக்கு தெளிவாக கேட்டது..
அடிக்கடி நர்ஸ் முலைகளை சப்புவதும்.. அவள் உதட்டில் முத்தம் கொடுத்து உறிஞ்சியதும்.. எல்லாம் சின்ன சின்ன சத்தங்களை வைத்தே நான் தெளிவாக அன்று நடந்ததை அறிந்து கொண்டேன்..
அடுத்த நாள் பேஷண்ட் அட்டெண்டராக 2 பேரை நியமித்து இருந்தனர்.
பாதி மயக்கத்தில் படுத்து இருந்தாலும்.. அரசால் புரசலாக டாக்டர் நர்ஸ் எல்லாம் பேசிக்கொண்டதில் 2ம் நாள் எனக்கு காவலுக்கு காயத்ரி ஆபிசில் வேலைசெய்யும் வசந்த் என்பவரும்.. என் ஆருயிர் நண்பன் ராஜனும் என்னை என் அருகில் இருந்து கவனமாக பார்த்துக்கொண்டார்கள் என்பதை அறிந்தேன்..
ரெண்டுபேரும் ஜென்ட்ஸ்.. நம்ம "சகோதரன்" எழுதும் கதைகளில் வருவது போல எந்த ஹோமோ சம்பவமும் நடைபெற வில்லை..
ஆனால் 3வது நாள் என்னுடைய மனைவி காயத்ரியும்.. ஜான் என்று யாரையோ குறிப்பிட்டார்கள்.. அவர்கள் இருவரும் தான் இன்று இரவு என் ஐ.சி.யூ. ரூமில் தங்கி என்னை பார்த்துக்கொள்ளவேண்டிய பேஷண்ட் அட்டெண்டர்ஸ்..
அந்த கழுத்தில் சிலுவை செயின் போட்ட பயல் தான் ஜானாக இருப்பான் என்று நான் கெஸ் பண்ணிக்கொண்டேன்..
பகலில் டாக்டர்ஸ் வந்து செக் பண்ணுவதும்.. நர்ஸ்கள் வந்து ட்ரிப்ஸ் மாத்துவதும்... டெம்பெரேச்சர் பார்ப்பதுமாக பிசியாக இருந்தார்கள்
காயத்ரியின் அலுவலகத்தில் பணிபுரியும் நண்பர்கள் மற்றும் கிளையண்ட்ஸ் என்று பலபேர் வந்து வந்து என்னை பார்த்துவிட்டு பார்த்துவிட்டு போனார்கள்..
காயத்ரி அந்த விளம்பர கம்பெனியில் ஒரு சாதாரண ரிசெப்ஷனிஸ்ட்தான்..
ஆனால் ஒரு ரிசெப்ஷனிட்ஸ் கணவனுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்றால்.. இப்படியா அலுவலக நண்பர்கள் மொத்தம் பெயர்களும் வந்து வந்து பார்ப்பார்கள்..
எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப ஆச்சரியமாக இருந்தது..
நான் பேங்க்கில் வேலை செய்த போது என்னோடு கூட மிஞ்சி மிஞ்சி போனால் என்மேல் ரொம்ப அக்கறை கொண்ட நண்பர்கள் 4-5 பேர் மட்டும் தான் இருப்பார்கள்..
அவர்கள் கூட என்னை வந்து யாரும் பார்க்கவில்லை.. ராஜனை தவிர..
ஆனால் காயத்ரிக்கு இவ்வளவு நண்பர்களா.. என்று அசந்து போனேன்..
சரியாக மாலை 7 மணி இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.. நர்ஸ் நிர்மலா வந்து சுருக் என்று ஒரு ஊசி குத்தினாள்
அதில் நான் அப்படியே கொஞ்சம் மயக்கமாகி படுத்து தூங்கியவன்.. இப்போது இந்த அடுத்த ஊசியில் தான் முழித்துக்கொண்டேன்...
உள்பக்கம் கதவ சாத்திக்கங்க காயத்ரி.. என்று நர்ஸ் சொல்லிவிட்டு செல்ல..
காயத்ரி போய் கதவை உள்பக்கம் தாள் போடும் சத்தம் கேட்டது..
என் மூக்கிலும்.. முகத்திலும்.. ஆக்ஷிஜன் டியூப் மாட்டி விட்டிருந்தார்கள்..
அதனால் சைட்ல கூட திரும்பி பார்க்க முடியல..
ஆனால் என்னை சுத்தி கொசுவலை போல ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் வெண்டிலேட்டர் போட்டு மூடி வைத்து இருந்தார்கள்..
யாரவது எழுந்து அருகில் வந்தாலோ.. அல்லது ஐ.சி.யூ ரூம் வாசல் கதவு அருகில் சென்றார்கள் என்றால் மட்டும் எனக்கு அந்த வெள்ளை முலாம் பூசிய வெண்டிலேட்டர் கண்ணாடி வழியாக மங்கலாக தெரியும்..
உருவங்கள் தான் தெரியுமே தவிர.. யார் யார் என்று தெளிவாக தெரியாது..
நர்ஸ் நிர்மலா வெள்ளை கவுன் போட்ட உருவம் வாசலை நோக்கி நடப்பது மங்கலாக தெரிந்தது..
அடுத்து அவள் பின்னாடியே காயத்ரி போய் கதவை மூடி தாப்பாள் போடுவது மங்கலாக தெரிந்தது..
காயத்ரி என் அருகில் வந்து என்னை வெண்டிலேட்டர் வழியாக உற்று பார்த்தாள்
நான் டபக் என்று கண்களை மூடி கொண்டேன்..
பிறகு.. பக்கத்தில் சைடில் இருந்த விசிட்டர்ஸ் படுக்கும் படுக்கைக்கு போய் படுத்துவிட்டாள் போல..
அவள் உருவம் அப்படி தான் நகர்ந்தது..
ஓசி போட்டோன திரும்ப தூங்கிட்டாரு போலடா... என்று காயத்ரி யாரிடமோ கிசுகிசுப்பான குரலில் சொல்வது போல இருந்தது..
வேற யார்கிட்ட சொல்லி இருப்பா.. அந்த ஜான் பயலிடம் தான் இருக்கும்..
எனக்கு அவன் கழுத்தில் இருந்த சிலுவை செயின் பார்த்ததுமே.. ஏதேதோ எண்ணங்கள் தோன்ற ஆரம்பித்தது..
ஜான் மேல் எனக்கு ஒரு நல்ல அபிப்பிராயம் ஏற்படவில்லை..
என் மகன் ரவி வயது தான் அவனுக்கு.. இருந்தாலும்.. ஜானை எனக்கு அவ்வளவாக பிடிக்கவில்லை..
ஆனால் என்ன செய்வது.. என் மனைவி காயத்ரி ஆபிசில் வேலைசெய்கிறான்.. அவளுடன் துணைக்கு இருந்து என்னை பார்த்துக்கொள்ள வந்து இருக்கிறான்..
உதவிக்கு வந்தவனை விரட்டி அடிக்கவா சொல்ல முடியும்..
நான் அப்படியே கண்களை மூடி படுத்து இருந்தேன்..
நடு இரவு இருக்கும்..
கிரீச் கிரீச் என்று காட்டில் ஆடும் சத்தம் கேட்டு எனக்கு மீண்டும் விழிப்பு வந்தது..
கட்டிலின் சத்தத்துக்கு ஈடு இணையாக சரக் சரக் என்று ஏதோ ஒரு பொந்தில் எலி ஒன்று போய் போய் வந்து கொண்டு இருப்பது போல சத்தம் கேட்டது..
கிரீச் சத்தமும்.. சரக் சத்தமும் சரிசமமான ரித்தமில் கேட்டது..
இன்னும் வேகமாடா.. என்று ஒரு பெண்ணின் மெல்லிய.. மிக மெல்லிய.. இன்ப முனகல் கேட்டது..
மனைவி காயத்ரி குரலா.. என்று யோசித்தேன்..
ச்சேச்சே இருக்காது இருக்காது..
ஆனால் அவள் குரல் மாதிரியும் தெரிந்தது.. அவள் குரலாக இருக்காது என்பது மாதிரியும் தெரிந்தது..
அவள் வேகமா என்று முனகியதும்.. கட்டில் கிரீச் சத்தம் இன்னும் வேகமாக கேட்டது..
சரக் சத்தமும்.. இப்போது டபிள் மடங்கு வேகம் எடுத்து கேட்டது..
ஹ்ம்ம்ம் அஃக்க்க்ங்ங்ங் என்று ஒரு சின்ன உறுமல் சத்தமும் கேட்டது..
யாரோ எதையோ சப்பி சப்பி சுவைப்பது போல இருந்தது..
ஆனால் சரக் சரக் சத்தமும்.. கிரீச் கிரீச் கட்டில் சத்தமும் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தது..
கடிக்காதடா.. வலிக்குது.. என்ற அதே மெல்லிய குரல் முனகியது..
ஹ்ம்ம்ம் அஃக்க்க்ங்ங்ங் என்ற சிறு ஆண் குரல்..
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச் கிரீச்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
சரக் சரக் சரக் சரக் சரக் சரக்
கட்டில் சத்தமும்... எலிப் பொந்து உள்ளேய நுழைந்து நுழைந்து வெளியே வரும் சத்தமும் மாத்தி மாத்தி கேட்டது..
கடைசியில்...
வீல்ல்ல்ல்ல்ல்ல்ல் என்ற.. வாய்பொத்தியும் வலி அடக்கமுடியாத வந்த ஒரு சின்ன சத்தம் கேட்டு கட்டில் சத்தமும்.. சரக் சத்தமும் அடங்கி போய் ஒரு முடிவுக்கு வந்தது..
நான் கண்களை திறந்து பார்த்தேன்..
எப்படியாவது முயற்சி பண்ணி பக்கத்துல திரும்பி பார்த்துடனும்னு எவ்வளவோ கழுத்தை திருப்ப முயற்சித்தேன்..
ஆனால் டியூபை ரொம்ப டைட்டாக முகத்தில் மாட்டி வைத்து இருந்தார்கள்..
மேலே சுவர் சீலிங்கும்.. கொஞ்சம் கண்களை தாழ்த்தி பார்த்தால் வாசல் கதவு மட்டும் தான் தெரிந்தது..
ஜான்.. அவருக்கு ட்ரிப்ஸ் முடியப்போகுது.. மேல இருந்து எழுந்திரிடா.. என்று காயத்ரியின் மெல்லிய குரல் கேட்டது..
நர்ஸ் கூட்டிட்டு வந்து மாத்த சொல்லனும்.. சீக்கிரம் எழுந்திரிடா.. என்று காயத்ரி ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு ஒரு உருவத்துக்கு அடியில் படுத்திருந்து.. அந்த உருவத்தை பிடித்து தன்மேல் இருந்து தள்ளிவிட்டு எழுந்தது போல தோன்றியது எனக்கு..
என் வெண்டிலேட்டர் கண்ணாடி மேலே ஏதோ ஒரு சின்ன துணி போல எதுவோ ஒன்று விழுந்து கிடந்தது..
ஏற்கனவே இந்த வெள்ளை வெண்டிலேட்டர் வழியாக வெளியே நடப்பது எல்லாம் மங்கலாக தான் தெரிகிறது...
இதில் இந்த துணிய வேற.. கொடிக்கம்பியில் ஈர துணி காய்போடுவது போல என்னுடைய வெண்டிலேட்டர் மேல குப்பை மாதிரி போட்டு வச்சி இருக்காங்களே..
யாரு வேலையா இருக்கும்..
நல்லா ஆகி எழுந்ததும்.. முதல்ல இந்த ஹாஸ்பிடல்ல ஹவுஸ் கீப்பிங் பண்றவங்க மேல கம்பிளைன்ட் குடுக்கணும்..
ஒரு எமெர்ஜென்சி பேஷன்ட் ரூமை கிளீன் பண்ணிட்டு.. இப்படியா துணிய தூக்கி வெண்டிலேட்டர் மேல போட்டுட்டு போகணும்.. என்று எனக்கு ஆத்திரமாக வந்தது..
காயத்ரி எழுந்தாள்..
எழும்போதே.. முந்தானையை சரிசெய்து கொண்டு எழுந்தது போல இருந்தது..
அப்படியே முந்தானையை ஒழுங்கு படுத்திகொண்டு களைந்து இருந்த தலைமுடியை சுருட்டி கைகளை உயர்த்தி கொண்டை போட்டுக்கொண்டே வாசல் கதவு நோக்கி நடந்தாள்
பின் பக்கம் இருந்து அவள் மங்கலான உருவம் தெரிந்தது..
முன்பக்கம்.. புடவைக்குள் கைவிட்டு.. தாய்மார்கள் குழந்தைகளுக்கு தாய்ப்பால் கொடுத்துவிட்டு.. புடவை முந்தானைக்குள் கைவிட்டு ஜாக்கெட் கொக்கிகளை நெஞ்சை எக்கி போடுவார்களே.. அதுபோல காயத்ரி புடவை முந்தானைக்குள் ஜாக்கெட் ஹூக்கை சரிசெய்து சென்றது போல இருந்தது..
காயத்ரி ரூம் விட்டு வெளியே போன சில நொடிகளில் நர்ஸ் நிர்மலாவுடன் திரும்ப உள்ளே வந்தாள்
நல்லவேளை காயத்ரி.. வந்து சொன்னீங்க.. ட்ரிப்ஸ் தீர்ந்து இருந்தா.. இந்நேரம்.. எம்ப்டி ட்ரிப்ஸ்ல காற்று ஏறி.. உங்க கோபால் கணவர் உடம்புக்குள்ள காத்து போய் பெரிய ஆபத்தா ஆகி இருக்கும்.. என்று சொல்லி கொண்டே.. எம்பிட்டி ட்ரிப்ஸ் கழட்டிவிட்டு.. மீண்டும் மருந்து உள்ள ட்ரிப்ஸ்ஸை எனக்கு மாட்டிவிட்டாள் நர்ஸ் நிர்மலா..
பிறகு திரும்ப வாசலை நோக்கி நடந்தவள்.. சற்றென்று என்னை திரும்பி பார்த்தாள்
வெண்டிலேட்டர் மேல என்னது இப்படி துணி போட்டு வச்சி இருக்கீங்க.. என்று என்னை நோக்கி திரும்ப வந்து வெண்டிலேட்டர் மேலே கிடந்த துணியை எடுக்க போனாள் நர்ஸ் நிர்மலா..
ஐயோ.. சிஸ்டர்.. அது என்னோட ப்ரா.. என்று வேகமாக வந்து காயத்ரி அந்த துணியை எடுத்து மறைத்துக்கொண்டாள்..
என்னது.. இவ்ளோ நேரம் வெண்டிலேட்டர் கண்ணாடி மேல இருந்தது காயத்ரியோட ப்ராவா.. என்று அதிர்ச்சி அடைந்து மீண்டும் மயக்கத்துக்குள் போனேன்..