Incest கடனால் கை மாறிய காயத்ரி

[Vandanavishnu0007a]

60. கோபால் (உயிரோடு இருந்த போது)

இப்போதெல்லாம் காயத்ரியின் நடவடிக்கைகள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாறி போனது

முன்பெல்லாம் வேலைவிட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும் என் அருகில் வந்து அமர்ந்து பலமணி நேரம் என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருப்பாள்

என் விளங்காத கைகளை எடுத்து அவள் கைக்குள் வைத்து கொண்டு கண்கலங்குவாள்

நான் என் கோணவாய்யை வைத்துக்கொண்டே.. கவலைப்படாத காயத்ரி.. எல்லாத்துக்கும் சீக்கிரம் ஒரு முடிவு வந்துடும் என்று கம்ம்ம்ப்ப்ப்படத் என்று மட்டும் வாய் அசைத்து ஆறுதல் சொல்லுவேன்

என் கோணவாய் ஊமை பாஷையையும் காயத்ரி நன்றாக புரிந்து கொண்டு என் தலைமுடியை ஆறுதலாக கோதிவிடுவாள்

என் நெற்றியில் அன்போடு ஒரு ஈர முத்தம் கொடுத்து விட்டுதான் எழுந்து கிட்சன் வேலைகளை பார்க்க போவாள்

அப்படி இருந்த காயத்ரி எப்படி மாறிவிட்டாள்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வீட்டுக்கு லேட்டாக வரத்துவங்கினாள்

நான் ஊமை சைகை பாஷையில் ஏன் லேட் என்று கேட்டேன்

ஆபிசில் ஏதோ ப்ரமோஷன் என்பாள்..  சம்பள உயர்வு என்பாள்..

அதாவது பரவாயில்லை..

ஒரு நாள் இரவு வீட்டுக்கே வரவில்லை

என் பக்கத்து வீட்டு நண்பன் ராஜன் தான் போய் கூட்டிக்கொண்டு வந்தான்

ஆபிசில் இருக்கும் போது காய்ச்சல் அதிகமாகி விட்டது.. அதனால் அங்கேயே இரவு தங்கி விட்டாள்.. என்று ராஜன் சொன்னான்

நல்லவேளை அவன் ஒரு நல்ல நண்பனாய் இருந்ததால் நான் சென்று அவளை ஆபிசில் இருந்து அழைத்து வரும் வேலையை அவன் பார்த்தான்

காயத்ரியை ராஜன் பாதுகாப்பாக வீட்டுக்கு அழைத்து வந்தான்

முதல் நாள் காலையில் ஒரு டார்க் கிரே கலர் புடவையில் ஆபிஸ் போனவள் ஜுரம் வந்த அன்று ஆபிசில் தங்கி விட்டு மறுநாள் ராஜனோடு வந்தபோது ஊட்டி கொடைக்கானல் போனால் நாம் போத்திக்கொள்ளும் ஷால் போல ஒரு பெரிய போர்வையை போத்திக்கொண்டு ரொம்பவும் சோர்வாக வீடு திரும்பினாள்

அவள் போர்த்தி இருந்த ஷால் லேசாக விலகியதில் அவள் முதல் நாள் அணிந்து சென்ற புடவை இல்லை என்பது என்னால் உணர முடிந்தது

போர்வைக்குள் ஏதோ ஒரு கவுனோ.. அல்லது நைட்டியோ போட்டிருந்தது போல தெரிந்தது

காயத்ரி எப்போதும் புடவையில் தான் வெளியே போவாள்

அந்த கவுன் விஷயம் என்னை ரொம்பவும் குழப்பியது

அவள் மார்டன் ட்ரெஸ் அணிந்தது இல்லை

கல்யாணம் ஆனதில் இருந்து வெறும் புடவை மட்டுமே அணிந்து பழகியவள்

நான்தான் கொஞ்சம் கொஞ்சம் மாற்றி சுடிதார் சல்வார் காமீஸ் என்று கொஞ்சம் மாற்றினேன்

காயத்ரியை.. புடவை, சல்வார், வீட்டில் நைட்டி, இந்த 3 உடைகளில் மட்டும்தான் நான் இதுவரை பார்த்து இருக்கிறேன்

இப்போது என் வாழ்நாளில் முதல் முறையாக சின்ன கவுன் போன்ற உடையில் பார்க்கிறேன்

அதுகூட கவுன் தானா என்று ஊர்ஜிதம் பண்ண முடியவில்லை

அந்த ஷால் போர்வை வைத்து நன்றாக போர்த்தி இருந்தாள்

ஒருவேளை நைட்டியாக கூட இருக்கலாம்

ஆனால் எது எப்படியோ

அவள் முதல்நாள் உடுத்திக் கொண்டு போனது புடவை

இப்போது ஒரு இரவு கழித்து வீடு திரும்பி வந்தபோது அவள் உடம்பில் இல்லை என்பது மட்டும் உண்மை.. உடை மாறி இருந்தது

வாசலில் வரும் போதே கவனித்தேன்

காயத்ரி ரொம்ப சோர்வாக கொஞ்சம் தள்ளாடியபடி நடந்து வந்தாள்

ராஜன் தான் அவளை கைத்தாங்கலாக பிடித்து வீட்டுக்குள் அழைத்து வந்தான்

அவன் ஒரு கை அவள் சோல்டரில் நன்றாக இறுக்கி கட்டி அனைத்து இருந்தது

இன்னொரு கை அவள் இடுப்பிலும் முன்பக்கம் அவள் வயிற்றிலும் அழுத்தி பிடித்து இருந்தது

அவளால் பாவம் நடக்க கூட முடியவில்லை போலும்.. ஜுரம் வந்து அவ்வளவு சோர்வாக.. டயர்டாக காணப்பட்டாள்

என் இடத்தில் இருந்து பாவம் ராஜன் தான் அவளை தாங்கி பிடித்து வந்து வீட்டுக்குள் கொண்டு வந்து விட்டான்

ராஜனை அண்ணா அண்ணா என்று காயத்ரி பாசத்தை பொழிவாள்

பாவம் அந்த ஒரு அன்பு உறவு சொல்லுக்கு கட்டுப்பட்டு காயத்ரிக்காக ராஜன் ஓடி ஓடி வந்து அவளுக்கு உதவி செய்கிறான்

ராஜன் ரொம்ப ரொம்ப நல்லவன்

எப்போ வீட்டுக்கு வந்தாலும் காயத்ரியை பற்றியே பேசுவான்

அவள் மேல் ரொம்ப ரொம்ப அக்கறையாக விசாரிப்பான்

சிலசமயம் கிட்சன் சென்று அவள் சமைக்கும்போது வெங்காயம் வெட்டி கொடுப்பதும்.. காய்கறி நறுக்கி தருவதும் போன்ற சிறுசிறு உதவிகளை செய்து வருவான்

எனக்கு கைகால் விழுந்ததும் அப்புறம் கூட ஒருநாள் லீவு நாளில் காயத்ரி சப்பாத்தி மாவு பிசைந்து கொண்டிருந்தாள்  

நான் பக்கவாதம் வந்து படுத்து இருக்கும் இடத்தில் இருந்து கிட்சன் ஹால் பாத் ரூம் பெட் ரூம் என அனைத்தையும் பார்க்க முடியும்

அப்படி ஒரு வாஸ்து பார்த்து தான் என்னை படுக்க வைத்திருந்தாள் காயத்ரி

கிட்சனில் நடப்பது எனக்கு நன்றாக தெரிந்தது

காயத்ரி மாவு திரட்டி கொண்டு இருந்தாள்.. கை முகம் எல்லாம் ஒரே மாவு அப்பி இருந்தது...

எப்போதும் மாவு அரைத்து ஒரு பெரிய பக்கட்டில் போட்டு ஸ்டார்க் வைத்து இருப்பாள் காயத்ரி

ரவி அந்த மாவை எடுத்து விளையாடி விடுவான் என்று பயந்து மாவு பக்கெட்டை கிட்சன் பரண் மேல் ஸெல்ப்பில் தூக்கி வைத்திருப்பாள்

அன்று மாவு திரட்டி கொண்டிருந்தபோது மாவு கம்மியாக இருந்தது

மாவு கையுடன் மேலே இருந்த மாவு பக்கெட்டை எடுக்க எக்கினாள்

ஆனால் முடியவில்லை

அன்று என்னை அக்கறையோடு பார்க்க வந்த ராஜன் அதை பார்த்து கிட்சன் நோக்கி ஓடினான்

இரும்மா.. நான் எடுத்து தரேன் என்று சொல்லி மாவு பக்கெட்டை தவிர.. வேறு வேறு பக்கெட்களை எல்லாம் காண்பித்து இதுவா இதுவா என்று காயத்ரியிடம் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தான்

ஐயோ அது இல்லண்ணா அதுவும் இல்ல என்று காயத்ரி சலித்து கொண்டு சொன்னாள்

இருங்கண்ணா நானே எடுத்துக்குறேன் என்று சொல்லி ஒரு சின்ன ஸ்டூல் எடுத்து போட்டு கொண்டு ஸ்டூல் மேல் மாவு கையோடு ஏறினாள் காயத்ரி

பேலன்ஸ்க்கு அருகில் நின்ற ராஜன் சோல்டரைதான் பிடித்து கொண்டாள்

ஸ்டூலின் ஒரு கால் கொஞ்சம் சின்னதாக இருந்தது..

அதனால் காயத்ரி ஸ்டூல் மேல் ஏறி நின்றதும்.. டடக் டடக் என்று ஆடியது..

ஐயோ.. அண்ணா ஸ்டூல் ஆடுது.. கொஞ்சம் புடிங்க... என்று கத்தினாள் காயத்ரி..

ராஜன் ஸ்டூலை ஒரு கையாளும்.. காயத்ரியின் தொடைகளை ஒரு கையாளும் இறுக்கி பிடித்தான்..

காயத்ரி ஸ்டூல் மேல் நின்றிருந்த போது அவள் உயரம்.. அவள் தொடை பகுதிகளும்.. அவள் குண்டி பகுதிகளும்.. ராஜனின் முகத்துக்கு நேராக இருந்தது..

காயத்ரி எக்கி எக்கி எடுக்க முயல.. அவள் குண்டிகள் குலுங்கி குலுங்கி ராஜன் முகத்திலும்.. மூக்கிலும் இடித்தது..

ராஜன் அவள் தொடைகளை இறுக்கி பிடித்துக்கொண்டான்..

இன்னும் கொஞ்சம் எக்கினாள்..

அவள் நின்று இருந்த ஸ்டூல் ரொம்ப ஆட ஆரம்பித்தது..

அண்ணா புடிங்க புடிங்க.. என்று கத்தினாள்

ராஜன் ஸ்டூலில் இருந்த கையை எடுத்து இப்போது காயத்ரியின் குண்டிகளை பலமாக அழுத்தி பிடித்துக்கொண்டான்..

இங்கே இருந்து நான் பார்த்தபோது.. அவன் கைகளில் காயத்ரி குண்டிகள் வைத்து உக்காந்து எக்கி எக்கி எடுப்பது போல தெரிந்தது..

ராஜனும்.. காயத்ரியின் பெரிய குண்டிகளை பிடித்து அழுத்தி அழுத்தி தூக்கி தூக்கி விட்டான்..

ஒருவழியாக காயத்ரி மாவு பக்கெட்டை எடுத்துவிட்டாள்

ஒரு கையில் மாவு பக்கெட்டும் இன்னொரு கையை பேலன்ஸ்க்கு ராஜன் சோல்டர் மேலும் கை ஊன்றி கீழே இறங்கினாள்

ராஜனும்.. அவள் தொடைகளையும்.. இடுப்பு மடிப்பையும்.. குண்டிகளையும் பிடித்து அவள் ஸ்டூலில் இருந்து விழுந்து விடாமல் பிடித்து கீழே இறக்கி விட்டான்..

காயத்ரி சப்பாத்தி சுட ஆரம்பித்தாள்..

ராஜன் கிட்சன் விட்டு என்னிடம் வந்து உக்கார்ந்தான்.. அவன் கைகளிலும் மாவு ஒட்டி இருந்தது..

ரொம்ம்ம்ம்ம்பக் தாங்க்க்க்கிஸ் என்று என்னுடைய கோணவாய்யை அசைத்து அவனுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்ல முற்பட்டேன்..

ராஜன் என் வாயை மாவு ஒட்டி இருந்த கைகளால் மூடினான்..

ஏண்டா கோபால்.. இதுக்கெல்லாமா தேங்க்ஸ் சொல்லுவ..

காயத்ரிக்கு எப்போவும் உதவி பண்ணுவது போல தானே இப்போவும் மாவு எடுத்துகுடுக்க உதவினேன்.. என்று நான் தேங்க்ஸ் சொல்ல நினைத்ததை தடுத்தான்..

அவளுக்கு ஒரு அண்ணன் இல்லாத குறையை ராஜன் நிவர்த்தி செய்து கொண்டு இருந்தான்.. எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தது

சரிடா கோபால் நான் கிளம்புறேன்.. அப்போ அப்போ வந்து உன்ன பார்த்துக்கிறேன்.. என்று சொல்லி ராஜன் கிளம்பினான்..

அண்ணா சப்பாத்தி சாப்டுட்டு போறீங்களா என்று காயத்ரி கிட்சனில் சப்பாத்தி சுட்டுக்கொண்டே சத்தமாக குரல் கொடுத்தாள்

இல்ல காயத்ரி.. வீட்ல அவ ஏதாவது செஞ்சி வச்சி இருப்பா.. இங்க சாப்பிட்டுட்டு போனேனேனா.. அங்கே வேஸ்ட் ஆகும்னு கத்துவா.. நான் வரேன்மா என்று சொல்லிவிட்டு ராஜன் கிளம்பினான்..

காயத்ரி சப்பாத்தி சுட்டு முடித்து விட்டு என் அருகில் வந்து தட்டுடன் உக்காந்தாள்

ரவிக்கும் 2-3 சப்பாத்தி போட்டு சாப்பிட வைத்துவிட்டு..

என்னை தூக்கி எழுப்பி உக்கார வைத்தாள்

ம்ம்.. ஆ காட்டுங்க.. என்று சொல்லி சப்பாத்தியை பிட்டு குருமாவில் தொட்டு எனக்கு ஊட்ட ஆரம்பித்தாள்

நான் என் கோணவாய்யை திறந்து திறந்து அவள் ஊட்டிவிட்ட சப்பாத்தி துண்டுகளை அவள் அழகிய விரல் என் வாயில் பட பட சாப்பிட ஆரம்பித்தேன்..

இப்படி ஒரு நிலைமை யாருக்கும் வரக்கூடாது என்று நினைத்து என் கண்களில் கண்ணீர் வழிந்தது

ஐயோ.. எதுக்குங்க.. எப்போ பார்த்தாலும்.. உங்க உடல் நிலைமையையே நினைச்சி இப்படி கண்ணீர் வடிக்கிறீங்க..

அதான் நான் இருக்கேன்ல.. எல்லாம் நான் பார்த்துக்கிறேன்..

இந்த கடன் எல்லாம் முடிஞ்சதும்.. நான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா பணம் சேர்ந்து வச்சி அடுத்தது உங்க ட்ரீட்மெண்ட்க்கு தான் முழு செலவும் செய்ய போறேன்..

அதுக்கு அப்புறம் நீங்க பழையபடி நல்லா ஆகி கம்பீரமா பேங்க் போய் வேலை செஞ்சி.. என்னை வீட்ல உக்கார வச்சி ராணி மாதிரி பார்த்துக்க போறீங்க.. என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள்

உள்ளுக்குள் அவள் எவ்வளவு வேதனை வைத்து கொண்டு எனக்கு பணிவிடை செய்க்கிறாள் எனபதை அவள் சிரிப்பில் அந்த வேதனை ஒளிந்திருந்ததை நான் நன்றாக தெரிந்து கொண்டேன்..

அவள் அழகிய முகத்தை பார்த்தேன்..

இந்த தேவதைக்கு நான் ரொம்ப கஷ்டம் குடுத்து கொண்டு இருக்கிறேனே என்று ரொம்பவும் வேதனை பட்டன்..

அவள் முகத்தை மீண்டும் பார்த்தேன்..

அவள் அழகிய கன்னங்களில் சப்பாத்தி மாவு அப்பி இருந்தது..

பார்க்க ரொம்ப குழந்தை தனமாக இருந்தாள் காயத்ரி..

அவள் கழுத்திலும் கொஞ்சம் மாவு ஒட்டி இருந்தது...

எனக்கு கை நீட்டி ஊட்டும் போது தான் கவனித்தேன்.. அவள் ஒரு பக்க இடுப்பு மடிப்பிலும் மாவு ஒட்டி இருந்தது..

மாவில் 5 விரல்கள் அச்சு அப்படியே பதிந்திருந்தது..

ராஜன் உதவி பண்ண போனானே.. அவன் கைகளில் இருந்த மாவு காயத்ரி இடுப்பில் பட்டு இருக்குமோ என்று எண்ண தோன்றியது..

ச்சே ச்சே ஒரு தங்கைக்கு அண்ணன் உதவி செய்திருக்கிறான்..

அப்படி இப்படி லேசாக தெரியாமல் கை பட்டு இருக்கும் அதைபோயா தப்பா நினைக்கணும்.. என்று நானே சமாதானம் செய்து கொண்டேன்..

ஆனால் அவன் மாவு கை 5 விரல்கள் அச்சி அப்படியே காயத்ரி இடுப்பில் பதிந்து இருந்தது..

ஆனால் அந்த சமயத்தில் எனக்கு அதை பற்றி எதுவும் தவறாக நினைக்க தோன்றவில்லை..

ம்ம்.. ஆஆ காட்டுங்க.. என்று அடுத்த சப்பாத்தி துண்டை ஊட்ட கைகளை இன்னும் கொஞ்சம் உயர்த்தி மேலே தூக்க.. அவள் முந்தானை விலகி அவள் ஒரு பக்க ஜாக்கெட் முலைகள் வெளியே தெரிந்தது..

காயத்ரி ஜாக்கெட் முன்பக்கமும் அதே 5 விரல் கை அச்சில் மாவு ஒட்டி இருந்தது.. அப்படியே அவள் ஜாக்கெட் முலைகளை பிடித்து அமுக்கியது போல அந்த மாவு அச்சு இருந்தது

எனக்கு அதை பார்த்ததும் ஒரு மாதிரி ஆகி விட்டது...

இப்போது நான் என்ன வென்று நினைப்பது என்று எனக்கே தெரியவில்லை..

என் உடல் நோயை விட சந்தேக நோய் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எனக்குள் அதிகமாக ஆரம்பித்து விட்டது..

அப்படியே அதன் நினைப்பாகவே அன்று இரவு ரொம்ப நேரம் தூங்க முடியாமல் விழித்தே இருந்தேன்

காயத்ரியும் ரவியும் நன்றாக தூங்கி விட்டார்கள்

நடு இரவில் எப்படியோ எனக்கும் தூக்கம் வந்து அசந்து தூங்கி விட்டேன்..

ஒரு ரெண்டு நாள் கழித்து தான் காயத்ரிக்கு ஆபிசில் ஜுரம் வந்த சம்பவமும்.. ராஜன் போய் கூட்டிட்டு வந்த சம்பவமும் நடந்தது...

இப்போதெல்லாம் காயத்ரி வெளியே போனாலே எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப சந்தேகம் வர ஆரம்பித்து விட்டது...

ஜுரம் வந்தால் உடனே ஒரு ஆட்டோ பிடித்தாவது வீட்டுக்கு வந்து இருக்கலாமே

எதுக்கு ஒரு இரவு முழுவதும் ஆபிசில் தங்க வேண்டும்..

சென்னையில் மழையே இல்லை.. ஆனால் தொப்பறையாக நனைந்தவள் போல மறுநாள் ராஜன் அவளை கூட்டிக்கொண்டு வந்த போது உடல் வெளுத்து போய் இருந்தது.

இரவு முழுவதும் சென்னையில் தான் இருந்தாளா.. அல்லது வேறு ஏதாவது மழை பெய்துகொண்டிருந்த ஊருக்கு போய் இருந்தாளா..

சந்தேகம் என்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் ஆட்கொள்ள ஆரம்பித்தது..

மற்றொரு நாள் வீட்டில் அவ்வை ஷண்முகி படத்தில் இருந்தது பாடல் "ருக்கு ருக்கு ருக்கு... ஹரே பாபா ருக்கு.." என்ற பாடல் ஒலித்து கொண்டிருந்தது...

காயத்ரி நன்றாக குளித்து சாமி கும்பிட்டு விட்டு.. என்னிடம் கற்பூர ஆரத்தி தட்டை எடுத்து வந்தாள்

நான் என் கோணவாய்யை வைத்து கொண்டு என்ன விஷேஷம்.. ருக்கு ருக்கு பாட்டு ஓடுது என்று சைகையாலேயே கேட்டேன்..

அவள் என் கோண கேள்வியை புரிந்து கொண்டு... இன்னைக்கு சுமங்கலி பூஜை பன்னேங்க.. என்று சொல்லிக்கொண்டே.. எனக்கு தீப ஆராதனை என் முகத்துக்கு முன்பாக அவள் கை வைத்து காட்டி... அப்படியே தீபாராதனை தட்டை அருகில் இருந்த ஸ்டூலில் வைத்துவிட்டு என் கால்களை தொட்டு கும்பிட்டாள்

தீபாராதனை தட்டில் இருந்த குங்குமத்தை எடுத்து அவள் நெற்றியிலும்.. புடவை முந்தானைக்குள் போட்டிருந்த தங்க தாலியை வெளியே எடுத்து அதிலும் குங்குமம் வைத்துக்கொண்டாள்

சற்றென்று ஒரு செகென்ட் அவள் தாலி செயினை பார்த்தேன்..

வேலைக்கு போன புதிதில்.. வெறும் தங்க தாலி செய்யின் மட்டும் தான் ஒற்றை செயினாக அணிந்து கொண்டு போவாள்

இப்போது புதிதாய் தங்க தாலி செயினோடு சேர்ந்து 2-3 சின்ன சின்ன மெலீஸ் செயின் அவள் கழுத்தை அலங்கரித்து இருந்தது...

சரி வெளியே 4 இடங்களுக்கு போகிறவள்.. வேலைக்கு போகிறவள்.. எதாவது சின்னதாய் பணம் சேர்ந்து வைத்து இன்னும் 2 மெலீஸ் செயின் வாங்கி இருப்பாள் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்..

ஆனால் என் நினைப்பை அலைக்கழிக்கும் விதமாய் அவள் செயினில் ஒரு தங்க சிலுவை சின்னதாய் தொங்கியதை கவனித்தேன்..

எனக்கு பகீர் என்று ஆனது..

என்னமோ ஏதோ தப்பு நடப்பது போல தோன்றியது..

நான் சந்தேகப்பட்டு யோசிப்பதை காயத்ரியும் கவனித்து விட்டாள்

உங்களுக்கு உடம்பு சீக்கிரம் குணமாகணும்னு.. ஒவ்வொரு செவ்வாக்கிழமையும் மாதா கோயிலுக்கு போயி வேண்டிக்கிறேங்க.. அதனால தான் இந்த சிலுவை.. என்று சொல்லி எல்லாத்தையும் மொத்தமாய் எடுத்து முந்தானைக்குள் போட்டு மறைத்துக்கொண்டாள்

வேலைக்கு கிளம்பினாள்

நான் யோசனையாய் இருந்தேன்..

அவள் தங்க தாலி செயினும்.. அந்த சிலுவை செயினும் என் கண் முன் வந்து வந்து  மறைந்து இம்சை படுத்தியது

என் கட்டிலுக்கு நேராய் இருந்த தினசரி காலண்டரை பார்த்தேன்..

இன்று சுமங்கலி பூஜையும் இல்லை.. ஒரு மண்ணாங்கட்டி பூஜையும் இல்லை.. சாதாரண நாள் என்று தான் காலண்டர் காட்டியது

ஆனால் காயத்ரி காலையில் தாலி பூஜை செய்து என் காலில் விழுந்து வணங்கி.. தாலிக்கு குங்குமம் எல்லாம் வைத்து கொண்டு ஆபிஸ் போனதை பார்த்தால் எனக்கு என்னவோ எதுவோ வித்தியாசமாக பட்டது..

மாதா கோயிலுக்கு எனக்காக வேண்டிக்கொண்டு போகிறாள் என்று சொன்னதையும் நம்ப முடியவில்லை..

என் நண்பன் ராஜன்.. முழுப்பெயர்.. பிரான்சிஸ் ராஜன்.. கிறிஸ்தவன்..

கூட்டி கழிச்சி பார்த்தா கணக்கு எங்கேயோ இடிப்பது போல இருந்தது..

தாலி பூஜை... சிலுவை செயின்..

எங்கேயோ ராங் கனக்ஷன் ஆனது போல எனக்கு என் சிந்தனைக்கு ஒரு சிகப்பு விளக்கு விட்டு விட்டு ஏரிய ஆரம்பித்தது..

அப்போது சார் போஸ்ட் என்று போஸ்ட் மேன் கொடுத்து விட்டு சென்ற கவரை பிரித்து என் மகன் ரவி என்னிடம் கொடுத்துவிட்டு போனான்..

நான் என் கண்களை அந்த பேப்பரில் ஓடவிட்டேன்...

ஒரு பிரைவேட் பேங்க் நோட்டீஸ்..

22,00,000 லட்சம் உடனே கட்டவேண்டும் என்று அதில் குறிப்பிட்டு இருந்தது..

ஐயோ. இது ரவி பிறந்த புதிதில் எப்போதோ வாங்கிய லோன் ஆச்சே.. வட்டியும் காட்டவில்லை.. அசலும் கட்டவில்லை...

வெறும் 70,0000 வாங்கி இருந்த கடன்.. இன்று 22 லட்சத்தில் வந்து நின்றுறுக்கிறது

ஐயோ காயத்ரி வேலைக்கு போய் இப்போ தான் சின்ன சின்ன 50 ஆயிரம் 25 ஆயிரம் கடனை எல்லாம் திருப்பி அடைக்க ஆரம்பித்து இருக்கிறாள்..

இப்பொது 22 லட்சத்துக்கு என்ன செய்வது எங்கே போவது.. என்று நினைத்தபோதே.. எனக்கு நெஞ்சு அடைத்தது போல இருந்தது..

அப்படியே கட்டிலில் சாய்ந்து.. ஆஆவ்வ்விவி ஆஆவ்வ்விவி என்று கத்தினேன்..

ரவி என்று நான் கத்த நினைத்தது தான் ஆஆவ்வ்விவி ஆஆவ்வ்விவி என்று என் கோணவாய் வழியாக வெளிப்பட்டது..

ரவி ஓடி வந்தான்..

நான் பேச்சு மூச்சு இல்லாமல் படுத்திருப்பதை பார்த்து.. போன் எடுத்தான்.. காயத்ரிக்கு அடித்தான்.. ஆனால் போனை வேற யாரோ அட்டென்ட் பண்ணாங்க போல இருக்கு..

அங்கிள் என் அப்பா கோபால் செத்துட்டார்.. என்று சொல்லி அழ ஆரம்பித்தான்..

அப்போ காலையில் காயத்ரி செய்த தாலி பூஜை அவ்ளோ தானா... நான் செத்துவிட்டேனா... என்று நினைத்து நினைத்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் நினைவிழந்து உயிரிழந்து போனேன்..