కధా స్రవంతి ❤️

[Pallaki]

వీరభద్ర

జయదేవ్ : రేయ్ గుణ... ఎక్కడ్రా మీ అన్న...


పదో తరగతి నాలుగో సారి రాయడానికి రెడీ అవుతున్న గుణ జయదేవ్ వైపు తిరిగి నవ్వుతూ...


గుణ : అన్న ఆ si మణిని లేపడానికి పోయిండు... ఇంత పొద్దున్నే పోయిండంటే కచ్చితంగ నన్ను దింపడానికి కాలేజీ టైం వరకు వచ్చేస్తాడు నాన్నా..


జయదేవ్ : వాడి సంగతి సరే మరి నీ సంగతేంటి ఈ సారి అయినా పాస్ అవుతావా?


గుణ : ఈ సారి కచ్చితంగా పాస్ అవుతా నాన్న.. నేను, పక్కనే అన్న, మమ్మల్నిద్దరినీ దీవిస్తున్నట్టు పైన మీరు ఆల్రెడీ బ్యానర్ కూడా చేపించినా....నేను ఎగ్జామ్ కి పోడం రాయడం ఆ తరువాత పాస్ అవ్వడం.... సిటీ మొత్తం మన బ్యానర్లతో ఊగిపోద్ది.


జయదేవ్ : ఇంటర్ కి ఇంత బిల్డప్ అవసరమా?


గుణ : మరీ, వీరా తమ్ముడంటే ఆ మాత్రం ఉండద్దు.. అస్సలే ఇవ్వాళ మన వీరన్నదీ వందో మర్డర్.... సాయంత్రం కేక్ కటింగ్ కూడా చేస్తున్నరు మనోళ్లు... అని ఎగ్జామ్ ప్యాడ్ పట్టుకుని బైటికి పరిగెత్తి వాళ్ళ అన్న కోసం వెయిట్ చేస్తున్నాడు.


జయదేవ్ : వీడు మారడు అని నవ్వుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు...


≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈

»»»  పార్క్ «««

సూర్యుడు వచ్చి పది నిముషాలు అవుతుంది.


వీరా : ఏం మణి పొద్దున్నే జాగ్గింగ్ చేస్తున్నావా?


ఆ వాయిస్ లోని బేస్ విని మణి భయంగా చుట్టు చూసాడు...


వీరా : నిన్ను ఎయ్యడానికి కూడా నాకు మనుషులు కావాల్నా? అని గుండెల మీద ఒక్క తన్ను తన్నాడు...


దానితో పక్కనే ఉన్న రిలాక్స్ బెంచ్ ముందు పడ్డాడు... వీరా వెళ్లి బెంచ్ మీద కూర్చున్నాడు తన కుడి చేతికి ఉన్న రుద్రాక్ష దండ సర్దుకుని, కాలు మీద కాలు వేసుకుని సిగిరెట్ వెలిగించాడు...


ఇరవై ఆరెళ్ల వీరా హాఫ్ హాండ్స్ షర్టు,  పైన రెండు బటన్స్ పెట్టుకోలేదు, గడ్డంతొ మెడలో సన్నటి చైను, కండలు తిరిగిన బాడీ...తన కుడి చేతికి రుద్రాక్ష మాల చుట్టుకుని సిగరెట్ వెలిగించిన వీరాని చూస్తే పెద్ద పెద్ద పొలిటిషన్స్ కే చెమటలు పడతాయి ఆఫ్టరాల్ si మణికన్నన్ ఎంత.


మణి వెళ్లి వెంటనే కాళ్ళు పట్టుకున్నాడు..."నన్ను వదిలేయ్ వీరా ప్లీజ్ మీ గురించి నిన్నే తెలుసుకున్నాను ఇక మీ జోలికి రాను పిల్లలు కలవాడిని" అన్నాడు.


వీరా : అరెరే ఎంత మంది పిల్లలు ఏంటి నీకు..


మణి : ఇద్దరు...


వీరా : అయ్యయ్యో నువ్వేం వర్రీ గాకు డ్యూటీలో చనిపోయినవ్ అని నీకు గవర్నమెంట్ నుంచి పైసలు ఇప్పిస్త. ఇక నీ పిల్లలకి ఏ లోటు ఉండదు... ఇక నీ పెళ్ళానికి నీలోటు లేకుండ నేను చూసుకుంట.


మణి కోపంగా "వీరా" అన్నాడు.


వీరా : నీకే అంత కోపమొస్తే, మా నాయన మీద సాక్ష్యాలన్ని రెడీ చేసినవ్, నా మర్డర్ కేసులన్ని బైటికి తోడినావ్, నా మనుషలని ముగ్గురిని లోపలిసినవ్ మరి నిన్నేం చెయ్యాలా?


"మా నాన్న ఫైల్ ఎవ్వరికి తెల్వకుండా దాసినవ్, నా ఫైల్ దాసినవ్ గట్లనే ఈ కత్తి కూడా దాస్కో" అని కత్తి తీసి మణి గుండెల్లో గుచ్చాడు.... "నీ లక్ ఏందో తెలుసా ఇది నా వందవ మర్డర్, ఇంకేంది మరి నేను చెప్పాలషింది మొత్తం చెప్పినా ఇంకేమన్న చెప్పాలనా పోయిరా మరీ" అని కాలితో గుండె మీద ఉన్న కత్తిని తన్నాడు... కత్తి మొత్తం గుండెల్లోకి దిగింది...


≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈

»»»» ఇంటి బయట ««««

శంకర్ : "గుణ బాబు ఈ సారి ఎట్లైనా పాస్ అయ్యి వీరన్న పరువు నిలబెట్టాల" అని కత్తిని తన వేలితో కోసుకుని వీర తిలకం దిద్ది మెడలో దండ వేసాడు..


బైట రోడ్ మీద తెల్ల కార్ వెళ్తుండగా సడన్ గా జయదేవ్ ఇంటి ముందు ఆగింది... అందులోనుంచి వీరా మేనమామ రాజేందర్ తన ఇద్దరు కూతుర్లు పల్లవి, జానకి దిగారు...


రాజేందర్ : అటు సూడండి వాడ్ని, ఎగ్జామ్ కి ఎలత్తన్నట్టు లేదు మేకపోతుని బలివ్వడానికి తీసుకెళ్తున్నట్టు ఉంది. దానికి పల్లవి, జానకి నవ్వారు..


అక్కడున్న గుణ ఇంకా రౌడీలు అందరూ కార్ ఆగిన వైపు చూసారు, అందరు ఒక్కసారి సైలెంట్ అయ్యారు.. ఎందుకంటే అక్కడ ఉన్నది వీరా మేనమామ కాబట్టి.


"చుడండ్రా" అని ఎగ్జామ్ పాడ్ తో ఉన్న పల్లవిని చూపించి... "నా తల్లీ అన్ని ఫస్ట్ అట్టెంప్ట్ లే,  ఈడు ఉన్నాడు మూడు ఏళ్ల నుంచి రాస్తూనే ఉన్నాడు"..


శంకర్ : ఈ సారి పాస్ అవుతాడు, మరేం గుణ? (పొగరుగా)


గుణ : మరే...కచ్చితంగా...(కాన్ఫిడెంట్ గా)


రాజేందర్ : ఏడిసాడు ఎదవ... పదండి తల్లీ ఎందుకు ఇక్కడ టైం వేస్ట్...


గుణ : ఎందుకు మామ అంత కోపం.


ఈలోగ వీరా జీప్ లో స్పీడ్ గా వచ్చి డోర్ తీసి అందులోనుంచి దిగుతుండగానే, రాజేందర్ నోటి నుంచి "ఎవడ్రా నీకు మామ, నువ్వేమైన నా చెల్లికి పుట్టావా, కనీసం ఎవడికి పుట్టావో అదైనా తెలుసా" అని వినిపించింది... దానితో వీరా జీప్ డోర్ ని ఒక్క తన్ను తన్నాడు...  ఆ సౌండ్ కి అక్కడున్న అందరికి జల్లుమంది.


రాజేందర్ : చిన్నగా "పదండి పదండి వెళ్ళిపోదాం" అని తన ఇద్దరి కూతుర్లని ఎక్కించుకుని అక్కడనుంచి జారుకున్నాడు..


అప్పుడే వీరాకి చదువు చెప్పిన రాధా మేడం గేట్ లోపలికి వచ్చింది.

రాధ : ఏంటి వీరా ఎలా ఉన్నావ్?

వీరా : అర్రే రాధా మేడం మీరా? ఊర్లోకి ఎప్పుడొచ్చిల్లు అంతా బాగేనా?.... సారీ నిల్సొబెట్టే మాట్లాడుతున్న... రేయ్ తొందర కుర్చీ దేరా.

వెంటనే గుణ కుర్చీ తీసుకొచ్చి వేసాడు..

రాధ : కుర్చీలో కూర్చుంటూ "బాగున్నాను వీరా, నీకోసమే వచ్చాను" అంది.

వీరా : ఎదురు కుర్చీలో కూర్చుంటు "చెప్పండి మేడం నాతోని ఎమన్న పనిబడ్డదా?

రాధ : లేదు వీరా అమ్మాయి పెళ్లి, నిన్ను పిలుద్దామని వచ్చాను.

వీరా : ఓ అట్లనా.. చెల్లి పెళ్ళా? అప్పుడే అంత పెద్దదైపోయిందా చూసి చానా రోజులైతాంది, కత్చితంగ ఒస్తా.

రాధ : ఒక్కడివే రా, ఈ మందని ఏసుకొని రౌడీలాగ రాకు, నా స్టూడెంట్ లా రా... అని లేచింది, పెళ్లి పత్రిక అందిస్తూ.

వీరా : మా వృత్తే అది గద మేడం, నేనొక్కన్నే వస్తలే... రేయ్ గుణ మేడంకి కాఫీ పట్కరాపో

రాధ : లేదు వీరా వెళ్ళాలి, పెళ్ళికి వస్తావుగా అక్కడ మాట్లాడుకుందాం.

వీరా : మేడం ఆగుర్రి... రేయ్ సంజు కార్ తీస్కుని మేడం ఏడకి ఏడకి పోవాలనో దెగ్గరుండి తీస్కపో మల్ల బస్సు ఎక్కేదాంక దెగ్గరుండి చుస్కో పో.

రాధ : ఎందుకు వీరా.

వీర : ఇది మాత్రం కాదానకుర్రి, సంజూ బండి తీరా....

జీప్ తీసి రివర్స్ తీసాడు వీరా, గుణ ఎక్కి కూర్చున్నాడు ఎగ్జామ్ కి పోనిస్తుండగా శంకర్ "రేయ్ పొట్టేలు కొట్టండ్రా ఇవ్వాళ" అన్నాడు.

వీర : "ఆగుర్రి ఆగుర్రి ఆ పొట్టేలుని అట్నే ఉంచండి" అని గుణ భుజం మీద చెయ్యి వేసి "వీడు ఈ సంవత్సరం పాస్ అయిండనుకో పొట్టేలు కొట్టండి, పాస్ గాలేదనుకో దాని స్థానంల వీణ్ణి పెట్టి కొట్టండి" అని ముందుకి పోనిచ్చాడు.

::::::::::+++::::::::::+++::::::::::

సాయంత్రం అన్నకి దావత్ ఇస్తుంటే పోయిన శంకరన్న వాళ్లు ఆల్రెడీ తాగి పడిపోయింరు, అంతా మందు వాసన... అన్నకోసం వెతుక్కుంటా పోయిన ఇంతలనే వెనక నుంచి ఒకటి పీకిండు అన్న.

వీర : ఏం చేస్తున్నావ్ రా ఈడ?

గుణ : అది నీకోసమే వచ్చిన అన్నా..

వీర : ఈడకి రావొద్దని చెప్పినా, ఒక సారి చెప్తే సమజ్ గాదా పో ఇంటికి పో.

నిరాశగ కేకు తినకుండనే వచ్చిన అన్న ఎప్పుడు అంతే నన్ను తనతోని గల్వనియ్యడు ఎప్పుడు దూరం పెడుతుంటడు.

ఇంటికి పోతుంటే జానకి వదిన కనిపించింది, స్కూటీ మీద పోతూ...

జానకి : ఏరా గుణ ఇంటికేనా? దా బండెక్కు నిన్ను డ్రాప్ చేసి వెళ్తా....

వదిన బండి ఎక్కి వెనకాల కూర్చున్నా.

జానకి : ఏంట్రా డల్ గా ఉన్నావ్ ఏమైంది?

గుణ : ఏంలేదు వదినా పార్టీ జరుగుతాంది కేకు తిందమని పోయిన దానికే తిట్టిండు అన్న మస్తు బాధగున్నది.

జానకి : వద్దని చెప్తే ఎందుకు వెళ్ళావ్ మరీ?

గుణ : ఏమో అన్న పొద్దున్నుంచు కనపళ్లే చూద్దమని పోయిన.

జానకి బేకరి ముందు ఆపి గుణాకి కేక్ తినిపించింది ఇంతలోనే పల్లవి కూడా బేకరీకి వచ్చి వీళ్లిద్దరిని చూసి దెగ్గరికి వచ్చి కూర్చుంది.

జానకి గుణకి, పల్లవికి ఇద్దరికీ కేక్ ఇప్పించింది.

గుణ : వదిన ఇంకెన్ని రోజులు ఇట్ల జల్ది నువ్వు అన్నా పెళ్లి చేసుకోర్రి మస్తు ఉంటది.

వదిన : ఇదే ముక్క మీ అన్నకి చెప్పొచ్చు కదా?

గుణ : అన్ననా....చెప్తే ఏమంటడో తెలుసా... "చిన్న పిల్లాడివి నీకెందుకురా ఇవన్నీ పో పొయ్యి చదువుకో పో" అంటడు.

గుణ అలా వీరాని ఇమిటేట్ చేసేసరికి ఇద్దరూ పడి పడి నవ్వారు.

గుణ : కానీ వదిన అన్న మస్తు మంచోడు అన్న మంచితనానికి చేసేటి పనికి అస్సల్ సంబంధంలే, నేనెవర్ని అన్నకి ఏం గాను అయిన కూడ నన్ను సొంత తమ్ముని లెక్క చూసుకుంటడు... అప్పుడప్పుడు అనిపిస్తుంటది అన్న ఈ దందాలు రౌడీసం వదిలేస్తే బాగుంటది అని అన్నకి ఏమైతదో అన్న భయం, వదిన నువ్వెట్లైన అన్నని షాది చేసుకొని అన్నని మార్చేయ్.

వెనకే నిల్చుని ఉన్న వీరా "ఇచ్చిన సలహాలన్ని అయిపోయినయా ఇంకేమన్న ఉన్నయా?"

గుణ : "ఆమ్మో అన్నోచ్చిండు" అని కుర్చీలోనుంచి లేచి జానకి వెనకాల దాక్కున్నాడు.

అక్కడనుంచి గుణని తీసుకుని వీరా ఒకసారి జానకిని చూసి వెళ్ళిపోయాడు, జానకి తన  చెల్లెలితో ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది.

::::::::::+++::::::::::+++::::::::::

జోరుగా వర్షం పడుతుంది ఉరుములతో చెవులు నొప్పి పెడుతున్నాయి, కరెంటు పోయేసరికి లేచి చూసాను పక్కన అమ్మ లేదు అటు ఇటు చూసాను ఎక్కడా కనిపించలేదు, ఇంత పెద్ద పాలస్ లాంటి ఇంట్లో అమ్మని వెతకడం కష్టమయ్యి గట్టిగా భారతీ అని అరిచాను నేను అరిచిన చప్పుడు నాకే స్పష్టంగా వినిపించట్లేదు, పరిగెత్తుకుంటూ అన్ని రూమ్ లు వెతుకుతున్నాను సమయానికి నాన్న కూడా లేరు.... అలా వెతుకుతూ వెళ్తున్న నాకు ఇంటి వెనక డోర్ నుంచి అమ్మ బైటికి వెళ్ళటం కనిపించింది, తన చేతిలో బ్యాగ్ తొ.

వీరభద్ర : భారతి ఎక్కడికి వెళ్తున్నావ్?

నా మాట వినగానే అమ్మ వెనక్కి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి నా నోరు మూసి అటు ఇటు చూసి "ష్.. చిన్నగా మాట్లాడు".

వీరభద్ర : ఎటు వెళ్తున్నావ్ ఇంత వర్షంలో... చేతిలో ఆ బ్యాగ్ ఏంటి?

భారతి : పని మీద వెళ్తున్నాను వెంటనే వచ్చేస్తాను.

వీరభద్ర : నేను వస్తాను.

భారతి : నేనే వస్తానుగా నువ్వెళ్ళి పడుకో..


వీరభద్ర : నువ్వు లేకుండా నేను ఎప్పుడైనా పడుకున్నానా... నువ్వు వచ్చే వరకు నేను లేచే ఉంటా.. 



భారతి : ఆమ్మో అయితే త్వరగా వెళ్లి వచ్చేయాలి అని నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టి వర్షంలో తడుస్తూ బైటికి వెళ్ళింది. 



నేను వెళ్లి మంచం మీద కూర్చున్నాను, భారతి కోసం ఎదురు చూస్తూ మూడు రోజులు దాటింది కంటి మీద కునుకు లేదు నా భారతి జాడ కూడా లేదు, ఇంట్లో పనివాళ్లంతా భోజనం చెయ్యమని బతిమిలాడుతున్నారు కానీ నాకు ఏడుపు, బాధ తప్ప ఇంక వేరే ఆలోచనలు రావట్లేదు. 


నాలుగో రోజు కూడా అలానే మంచినీళ్లు తాగి మళ్ళీ మంచం ఎక్కి కూర్చున్నాను, నాన్న ఊరినుంచి వచ్చి అందరి మీద అరిచాడు... "వెళ్ళండి ఎక్కడున్నా దాన్ని వాడిని ముక్కలు ముక్కలుగా నరికేయ్యండి" అని అరవటం విన్నాను.... అంతే మెలుకువ వచ్చింది నా వాళ్లంతా చెమటలు... ఆరోజు భారతి వెళ్లిపోయిన దెగ్గర నుంచి ఇప్పటి వరకు నేను ప్రశాంతంగా నిద్ర పోయిందే లేదు...