Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

‘...ఇదో!...’ అని సన్నగా అంటూ మధుకి తను తీసిన చీటీని అందించబోయింది వకుళ... తను ఈ లోకంలో ఉంటేనా!...ఓర చూపుల్తో, సిగ్గులొలక బోస్తూ చీరని మడత పెట్టుకుంటూన్న సుజాతక్కని ,ఎప్పుడెక్కుదామా! అన్నట్లు కసిగా చూసేస్తున్నాడు... చర్రుమందేమో దానికి ... ‘...ఇది చూడు!...’ అంటూ మొగుడి జబ్బగిల్లిందది...
...దాంతో ఈ లోకంలోకొచ్చి ‘...సారీ వకూ!...నీ అవసరాలు కూడా చూడాలిగా!...’ అంటూ చిట్టీ అందుకుని , ...బిమల్...అంటూ గట్టిగా చదివి, ...‘...ఏం విప్పించుకుంటావ్!?...’ అంటూ వకుళని లేవదీశాడు ... అది ఎఱ్ఱబడ్డ బుగ్గల్తో అతడి చెవిలో ఏదో గొణిగింది...
‘...ఒహ్!...బ్లౌజా!...అని బిగ్గరగా అంటూ, వకుళ ని మధ్యకి తీసుకెళ్ళాడు మధు...
‘...అరుస్తావేంటీ!...పక్కింటి వాళ్లకి కూడా వినిపించాలనా!?...’ అని చిర చిరలాడుతూనే వయ్యారంగా మొగుడి వెనక నడిచింది వకుళ...
‘...వెళ్లండీ!...’ అంటూ , తటపటాయిస్తూ సోఫా దగ్గరే నిలబడిపోయిన మొగుడ్ని ముందుకు తోసింది దీపా మేడం...
‘...రండి ప్రొఫెసర్! బ్లౌజ్ విప్పాల్ట... మీకు మా ఆవిడ ఒళ్ళు కొత్తేం కాదుగా!...’ అతగాడ్ని ఆహ్వానించాడు మధు , వకుళ ఛీత్కారాలని పట్టించుకోకుండా... ‘...ఆ రోజు ...చీకట్లో...ఏదో...జరిగింది కానీ...ఇలా...పబ్లిక్ గా అంటే!...’ అని మాట నానుస్తూ మెల్లగా ముందుకి కదిలాడు బిమల్ బాబు...అది గమనించిన వకుళ పల్చటి పెదాలమీద ఓ చిరునవ్వు తళుక్కుమంది... (EOP 230 & in 45)

 
‘...భయపడే మగాళ్లంటే మీ ఆడాళ్ళకిష్టం!...’ అంటూ నా చెవిలో గొణిగాడు వికాస్...‘...వకుళకికి చెప్పు...నీ పుచ్చు సైకాలజీ సిధ్ధాంతం!...’ అన్నాను చురచురా చూస్తూ...
...ఇంతలో, ‘...బెదరగొట్టకు!...ఏం విప్పమంటాడో అడుగు!...’ అన్నాడు మధు , కొంటె నవ్వుతో...‘... బజారు దాన్లా కనిపిస్తున్నానా ?... నువ్వే కనుక్కో! ’ అంటూ బుస కొట్టింది వకుళ...
‘...ఫర్ ఎ చేంజ్...ఈ సారి లేడీస్ ఫస్ట్!...చెప్పండి బిమల్ బాబూ! ఏం విప్పించుకుంటారూ!?...’ అన్నాడు మధు ... ‘..అఁ...టీ షర్ట్!...’ అని సణిగాడు ప్రొఫెసర్...కళ్ళతోనే అతడ్ని ఆహ్వానించింది వకుళ...బెరుకుగానే దగ్గరకి చేరాడు అతగాడు...
...అది ఓ అడుగు ముందుకేసి , అతడి బెల్ట్ మీద చెయ్యేస్తూంటే ...‘...నువ్విప్పవలసింది టీ షర్ట్...జీన్ కాదు!...’ అంటూ వకుళని రెచ్చ గొట్టాడు మధు... ‘...నాకు తెలుసు...’ అంటూ ,ఓ అడుగు ముందరకేసి , గుబ్బలు అతగాడి ఛాతీకి కి తగిలీ తగలనట్లుగా వంకర్లు తిరుగుతూ , సుతారంగా టీ షర్ట్ బటన్స్ విప్పి, అడుగునుంచి అరచేతులు జొనిపింది... కాసేపు అతగాడి పొత్తికడుపుని నిమిరిందేమో! దాని మొహంలో రంగులు మారాయి...
‘...నువ్వనుకున్నంత మెత్తగా లేదా అతడి ఒళ్ళు!?...’ అన్నాడు మధు , దాని కళ్ళల్లోకి కొంటెగా చూస్తూ! ‘...ఛీ!...ఊరుకో!... ’ అని విసుక్కుంటూ , ప్రొఫెసర్ టీషర్ట్ ని అమాంతం పైకెత్తేయబోయింది... అతగాడు రెడీగా లేకపోవడంతో చేతులు ఆలస్యంగా పైకెత్తాడు...దాంతో అది అతగాడి మోచేతుల దగ్గర చిక్కుకుపోయింది...ఒడుపుగా బిమల్ బాబు ఛాతీ దగ్గరా , దండల దగ్గరా వదులు చేస్తూ , మెల్లిగా షర్టుని తలమీంచి లాగేసి, చూసీ చూడనట్లుగా అతగాడి ఒంటిని పరిశీలిస్తూంటే ...‘...అలా చూస్తావేం!?...ప్రొఫెసర్ నీకు కొత్త కాదుగా!...’ అన్నాడు మధు
‘...ఆ రోజు గదిలో చీకటి...’ అని సణుగుతూ , వకుళ చెదిరిన అతగాడి జుత్తుని వేళ్లతో దువ్వుతూంటే దాని మొహంలో ఇంతకుముందున్న చులకన భావం స్థానంలో మెచ్చికోలు చోటుచేసుకుంది. ‘...సర్లే!...ఇంక మీ పని కానివ్వండి !...’అంటూ మొహమాట పడుతూ వకుళ స్థనాల్ని చూస్తూన్న బిమల్ బాబుని ఎగదోశాడు మధు...
... సరే నన్నట్లు తలూపి , సన్నగా వణుకుతూన్న చేతుల్తో దాని పైటని పక్కకి తప్పించబోయాడు ప్రొఫెసర్...అది కాస్తా అతడి చేతుల్లో కొచ్చింది... వకుళ అతగాడ్ని ఎఱ్ఱబడ్డమొహంతో ఓరగా చూసి , కనురెప్పలు వాల్చుకుందే తప్ప , తన పైటని పైకి లాక్కోలేదు...దాంతో కాస్త ధైర్యం పుంజుకుని... పైటని పూర్తిగా కిందికి లాగేసి, ఓ అడుగు ముందుకేసి దాని రెండు గుబ్బల్నీ తన రెండు చేతుల్లోకి తీసుకుని మెత్తగా నిమిరాడు బిమల్ బాబు...
...దాంతో వకుళ పిల్ల ఊపిరివేగం పెరిగింది...లో కట్ బ్లౌజ్ లోంచి దాని పచ్చటి స్థనాలు ఎప్పుడు బైట పడదామా!...అన్నట్లుగా పొంగాయి..
...ఇక ఆగలేక తలముందుకొంచి చెరోదానిమీదా చెరో ముద్దూ పెట్టుకుని , అరచేతుల ఒత్తిడిని పెంచాడు ప్రొఫెసర్...
‘...ఇష్ష్...తర...వాత...’ అని గొణుగుతూ అతగాడి చేతుల్నట్టుకుని , గుబ్బల మధ్యున్న హుక్స్ వైపు జరిపింది...అతగాడు బిగుతుగా ఉండే అడుగు దాంతో కుస్తీ మొదలెట్టాడు...ఓ అరక్షణం అయినా అది రాకపోవడంతో , కొద్దిగా లూజ్ చేద్దామని వకుళ ఊపిరి బిగబట్టిందేమో! ...దాని బంగారపు గుబ్బలు మరింత పొంగాయి...
...మెరిసే కళ్ళతో వాటిమీద పడి మొహం రుద్దుకోడం మొదలెట్టాడు బిమల్ బాబు...‘...ఒద్దు...’ అంటూనే మైకంగా కళ్ళు మూసుకుందది ...హాల్లో అందరూ రెప్పార్పకుండా చూస్తూంటే ...‘...అదృష్టవంతుడు బిమల్ బాబు...’ అంటూ బరువుగా నిష్టూర్చాడు కుమార్ బావ...
...దాంతో ఒంటిమీద తెలివొచ్చిన వకుళ ‘...ప...ని... మానేసి ఏం...టి...దీ!...’ అని సణుగుతూ బిమల్ బాబు మొహాన్ని పైకి లేవదీసింది...‘...అడుగు హుక్ రావటంలేదు...’ అమాయకంగా అన్నాడు బిమల్ బాబు...‘...పోనీ!...పైనించి ట్రై చెయ్యండి!...’ అంది వకుళ సన్నగా!
‘...అలాగే!...’ అంటూ దాని బ్లౌజ్ లోకి కుడి చేతి చూపుడు వేలిని దూర్చాడు...
... దాని గుబ్బల్లోయలో దిగబడిందేమో అది!...‘... ఏయ్...ఛీ!...తీసీ అదీ!...’ అంటూ విలవిల్లాడింది వకుళ ...
‘...అదేంటీ!...నువ్వేగా పైనీంచి దూర్చమంట!...’ అంటూ దాన్ని బైటికి లాగబోయాడు...ఓ పట్టాన రాలేదు...కాసేపు తంటాలు పడి ఎలాగో బైటికి లాక్కున్నాడు... ఈ సందడిలో పై రెండు హుక్సూ ...ఫఠ్...ఫఠ్...మంటూ తెగిపోయాయి...ఎఱ్ఱబడ్డమొహంతో స్థనాలకి చేతులడ్డం పెట్టుకుంది వకుళ...
‘... మా ఆవిడ ...లో...య...లోంచి కనుక లాక్కోగల్గారు...ఇదే సంధ్య ది ఐతేనా!...వేలు పచ్చడైపోయుండేది!!...’ అని మధు అంటూంటే ...అవును , అవును...అని మదన్ జీజూ, కుమార్ బావ వంత పాడుతూంటే , వికాస్ తన కుడి చేతి చూపుడు వేలిమీద కాయ ని చూపిస్తూంటే ...మిగిలిన ఆడాళ్ళు మొహం గంటు పెట్టుకుంటూంటే... ‘...ఛీ!...సిగ్గు లేక పోతే సరి!...’ అంటూ మగాళ్లమీద విరుచుకు పడ్డాను...
‘...విషయం అర్థంకాని బిమల్ బాబు ‘...నా గోరు గీరుకుందా!...సారీ బకూ!... సారీ మధూ!...’ అంటూ క్షమార్పణ చెప్పుకున్నాడు , దంపతులిద్దరికీ!...
‘...పర్లేదులేండి ప్రొఫెసర్! ...రంకుమొగుడి గోటి గీర్లూ , పంటి గాట్లూ , మొగుడి కంటపడకుండా జాగ్రత్తగా దాచుకుంటారు ఆడాళ్ళు...’ అన్నాడు వికాస్...
అదో జోక్ అయినట్లు బిగ్గరగా నవ్వారు మిగిలిన మగాళ్ళు...ఛీ ...కొట్టాం ఆడాళ్ళందరం...
...‘...ఊఁ...కానీండి...’ అని కసిరింది వకుళ , బిత్తరపోయి ఓ అడుగు వెనక్కి జరిగి నిలబడ్డ బిమల్ బాబుని కొరకొరా చూస్తూ ...
‘...అదేంటి వకుళా!...వద్దనీ నువ్వే అంటావ్, చెయ్యమనీ నువ్వే అంటావ్!!...ఇంతకీ ఏంచెయ్యనూ!?...’ అంటూ సందేహంగా నిలబడిపోయా డతగాడు...
‘...ఈ ఆడాళ్ళంతే గురూ!...మనం చెయ్యదల్చుకున్నది చేసేయ్యడమే!...మిగిలిన హుక్స్ కూడా తెంపీసీ!...’ అని ప్రోత్సహించాడు కుమార్ బావ...
‘...మీ లాంటి దుష్టులైతే అదే చేస్తారు...కానీ ప్రొఫెసర్ మెత్తటి మనిషి...’ అంటూ అతడి వైపు ప్రేమగా చూసింది మాధురీ దీదీ...
...ఆవిడ ఒత్తాసుతో వకుళ కళ్లల్లోకి సూటిగా చూశాడు బిమల్ బాబు...అది అందంగా కనురెప్పలార్పి అతగాడ్ని ఆహ్వానించింది...
...వెంటనే దాని దగ్గరకి చేరి ...ఏం చెయ్యమంటావ్!?...అన్నట్లుగా కనుబొమలు ఎగరేశాడు...
...అతగాడిని దగ్గరకి లాక్కుని , చేతి వేళ్లని మూడో హుక్ మీదకి చేర్చుకుని నెమ్మదిగా దాన్ని విప్పిస్తూ...‘...ఇలా...విడదీయమన్నాను గానీ...అలా ...లోపలికి వేళ్ళు దూర్చీమన్నానా!?...’ అంటూ తన గుబ్బల లోయ వైపు కనురెప్పల్ని ఓ లిప్త వాల్చి , ప్రొఫెసర్ తరవాతి హుక్ జాగ్రత్తగా విడదీస్తున్నాడని నమ్మకం కలిగింతరవాత... దీపా మేడం వైపు ఓ కోర చూపు విసిరింది వకుళ...బ్లౌజ్ హుక్స్ విప్పడం కూడా నేరించలేదా!?...అన్నట్లుగా!...