23-12-2018, 06:12 AM
...‘...ఇప్పుడు మనమేం చెయ్యాలి వకూ!...’ అంది మాధురీ దీదీ , కాస్త బెరుకు గా!...‘...ఏముందీ!...మ్యూజిక్ నడుస్తూన్నంతసేపూ మగాళ్ళ చుట్టూ తిరుగుతూందాం...ఆగిపోగానే నిలబడిపోదాం...ఆ పై పని మగాళ్ళకొదిలేద్దాంలే!...’ అంది వకుళ నవ్వుతూ...‘...అ...దే!...ఏం చేస్తారో బాబూ ఈ పాడు మగాళ్ళు!...’ అంది దీపా మేడం పైటా, కుచ్చెళ్ళూ సర్దుకుంటూ...‘...అదీ అందరూ చూస్తూండగా!...అలా అలవాటు లేదు కూడానూ!...’ అంటూ సన్నాయి నొక్కులు నొక్కింది సుజాతక్క...
‘...రండెహె!...వస్తారా!... లాక్కురమ్మంటారా!...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు కుర్చీలోంచి లేస్తూ...‘...నలుగురి సపోర్ట్ చూసుకుని రెచ్చి పోతున్నాడమ్మా మీ ప్రొఫెసరూ!...ఇంటికెళ్ళింతర్వాత భరతం పట్టాలి!!...’ అంటూ పళ్ళు నూరుకుంది దీపా మేమ్...
‘...అప్పటిదాకా ఎందుకూ!...ఓ పని చేస్తే వీళ్ళ రోగం ఇప్పుడే కుదురుతుంది...’ అంటూ ఓ సలహా ఆవిడ చెవిలో పడేసింది సుజాతక్క...
‘...బలే!...ఆ పని చేద్దాం!...’ అంటూ పక్కనే ఉన్న వకుళ, మాధురి లతో గుసగుసలాడింది... ‘...ఏంటన్నట్లు..., నేచూస్తూంటే అక్క గబగబా నా పక్కన చేరి చిన్నగా, చెప్పవలసింది చెప్పింది... ‘...ఏమో అనుకున్నాను...చాలూ దానివేనే అక్కా!...’ అని చిరునవ్వు తో అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని మగాళ్ళ దగ్గరకి దారి తీశాను...మా వెనకే మిగిలిన వాళ్ళూ వచ్చారు...
... ‘...థాంక్యూ లేడీస్...మ్యూజిక్ ఇంచు మించు ఒక నిముషం ప్లే అవుతుంది...అది ఆగి పోగానే ఎదురుగా ఉన్న వాడి ఒళ్ళో కూర్చోవాలి ఆడాళ్ళు...’ అన్నాడు వికాస్... మేమందరం వాళ్ళ చుట్టూచేరగానే రిమోట్ ని ఆన్ చెయ్యబోతూ
‘...నయం...ముద్దులెట్టుకోమన్నావుగాదు!...’ అంది మాధురి...వికాస్ ని చురచురా చూస్తూ... ‘...గ్రేట్ సజెషన్ మిసెస్ గోయల్...’ అన్నాడు మధు... ‘...ఒట్టి ముద్దులేం ఖర్మ!...అంకిన ఆడదాన్ని గదిలోకి లేపుకు పోయి , ఆ పైదీ కానివ్వచ్చు... అందరిముందూ అంటే మా ఆవిడకి మొహమాటం...’ అన్నాడు కుమార్ బావ పెద్దగా నవ్వుతూ...
...ఓ అడుగు వెనక్కేసి ...ఛీ...కొట్టింది సుజాతక్క కందగడ్డలా మొహం చేసుకుని... ‘...అలా ఐతే మేం ఆడం ఈ పాడాట!...’ అంటూ చివుక్కున వెనకకి తిరిగారు దీపా మేడమ్ , మాధురీ దీదీ... ‘...లేకపోతే మజా ఏముంటుందీ!...’ అంటూ చేతులుచ్చుకుని ఆపారు ...వాళ్లకి ఎదురుగా ఉన్న వికాస్ , బిమల్ బాబూ లు ...‘...ఉహూఁ...’ అని బెట్టు చేశారు వాళ్ళిద్దరూ ... చేతులు విడిపించుకోకుండానే ఓరకంటితో చూస్తూ!
‘...సర్లే!...ఉత్తి డాన్స్ ఐతే పర్లే!...’ అంటూ వికాస్ చేతిలోంచి రిమోట్ తీసుకుని ఆన్ చేసింది వకుళ...ఆడాళ్ళం గుండ్రంగా తిరగడం మొదలెట్టాం... వాళ్ళ చేతులకందనంత దూరంలో...కళ్లతోనే మా వంపు సొంపుల్ని తాగేస్తున్నారు మగాళ్ళు... ‘...ఆ పాడు చూపేంటే మీ ప్రొఫెసర్ ది!...కాలేజీలో కూడా ఇలాగే ఉంటాడా!?...’ అని గొణిగింది , నా వెనకే ఉన్న సుజాతక్క...
‘...ఉహూఁ!...ప్రవరాఖ్యుడని పేరుంది...పోతే నీ సైజువెన్నడూ చూసుండడు...’ అంటూ కిసుక్కుమంది , వెనకే ఉన్న వకుళ...‘...ఛీ!...సిగ్గు మాలిందానా!...’ అంటూ వెనక్కి తిరిగి దాని పిర్ర మీదొక్కటిచ్చుకుంది అక్క... ‘...ఇష్ష్...’ అంటూ ఓ అడుగు పక్కకేసి , చురుగ్గా మా పొజిషన్స్ చెక్ చేసుకుని, రిమోట్ నొక్కింది వకుళ... టక్కున నిలబడిపోయాం ఆడాళ్ళం...
‘...అన్యాయం ...’ అని ఒక్క గొంతుతో అరిచారు మగాళ్ళు... ‘...ఏంటన్యాయం!?...’ అంటూ మేమూ అరిచాం!...నవ్వాపుకుంటూ...‘...చూసుకోండి ఎవరెక్కడున్నారో!...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు...ఎదురుగా నిలబడ్డ దీపా మేడంని కొరకొరా చూస్తూ... ఆపుకోలేక భళ్ళుమని నవ్వేసిందావిడ...
‘...ఈ కుట్రకి నువ్వూ కారణం!...’ అంటూ వకుళ చేతిలో రిమోట్ లాక్కుని , టైమర్ సెట్ చేసి, మ్యూజిక్ ఆన్ అయింతర్వాత ‘...ఇప్పుడు తిరగండి...’ అంటూ రిమోట్ కిందెట్టాడు వికాస్...
‘...ఇంక తప్పదమ్మా!...పదండి!!...’ అంటూ అడుగు ముందుకేసింది మాధురీ దీదీ...
...మాధురీ దీదీ వెనక సుజాతక్క,తన వెనక నేనూ, నా వెనక దీపా మేడం, ఆవిడ వెనక వకుళ తిరగడం మొదలెట్టాం... ఇందాకట్లాగే మగాళ్లకి అందీ అందని దూరంలో!... ఎవరెక్కడున్నారా!...అని చూశాను... కుమార్ బావకి చెరోపక్కా కూర్చున్నారు మధు, వికాస్...తన కుడివైపు ప్రొఫెసరూ, ఆ పక్క మదన్ జీజూ...
వకుళా వాళ్లది ఓవల్ షేప్ డైనింగ్ టేబుల్...దాని దగ్గరున్నకుర్చీల్ని వెనక్కి తిప్పి కూర్చున్నారేమో మగాళ్ళు , కుమార్ బావా , మదన్ జీజూ ఓ ఆరడుగుల దూరంలో ఉన్నారు...
... ఒక రౌండ్ పూర్తయింది...మ్యూజిక్ నడుస్తూనే ఉంది... రెండో రౌండ్ మొదట్లో ‘...ఎందుకంత దూరం సుజా!...నిన్ను చూసి మిసెస్ గోయల్ కూడా మొహమాట పడుతున్నారు...’ అని అక్క మీద వంకెడుతూ, ముందుకి వంగి ,అప్పుడే తనని దాటుతూన్నమాధురీ దీదీ వైపు చటుక్కున చేతులు చాపాడు కుమార్ బావ...
...ఓ చేతి వేళ్ళు దీదీ తుంటినీ , మరో చేతి వేళ్లు పిరుదుల్నీ నిమరడంతో, షాక్ కొట్టినట్లుగా కొద్ది ఎడంగా అడుగేసి...ఓరగా తనవైపు చూస్తూ, తన ఎఱ్ఱటి కింది పెదవిని మునిపంటితో నొక్కి నవ్వాపుకుంటూ చకచకా కదిలిందావిడ ...
‘...ఇది బాగుంది సర్...’ అంటూ మధు కూడా చేతులు జాపాడలాగే... మొగుడ్ని కొరకొరా చూస్తూ నడుస్తూన్న సుజాతక్క, మధు చేతులు జాపడం గమనించలేదు కాబోసు ...వాటి మధ్యకి వెళ్ళిపోయింది...ఓ అరక్షణం దాని పల్చటి పొత్తికడుపునీ, ఎత్తైన పిరుదుల్నీ మెత్తగా ఒత్తి ఒదిలేశాయవి...దాంతో అది సన్నగా వణికి , ఓ అడుగు పక్కకేసి, ...మొగుడు చూశాడా!... అన్నట్లు బెరుకుగా, ఓరగా వెనక్కి చూస్తూంటే, నేనూ చూడనట్టుగానే తల వెనక్కి తిప్పి, దాన్ని ఓరకంట గమనిస్తూనే కుమార్ బావని దాటాను...
బావ నా వెనకే వయ్యారంగా అడుగులేస్తూన్న దీపా మేడమ్ స్థనాల అదురుపాటుని కళ్ళార్పకుండా చూస్తున్నాడు... ఇది గమనించిన సుజాతక్క తనని ఎవరూ చూడటం లేదనుకుందో ఏంటో! ...ఎఱ్ఱబడ్డ బుగ్గల్తో మధువైపొక చిరునవ్వు విసిరి ముందుకు కదిలింది...
నేను జాగ్రత్తగా మధు చేతుల్ని తప్పించుకుంటూ ముందుకెళ్తూంటే ...ఔచ్చ్... అంటూన్న దీపా మేమ్ గొంతు వినిపించే సరికి ఏమైందా! అనుకుంటూ తల వెనక్కి తిప్పాను... ముందుకి తూలి పడబోతూన్న దీపా మేమ్ పొత్తికడుపు మీదొక చేయీ, వెన్నెముక అడుగున మరో చేయీ వేసి ఆవిడ్ని ఆపాడు వికాస్... పూర్తిగా చూపు తిప్పేసరికి అప్పటికే వెనక్కి వెళ్ళిపోతూన్న వికాస్ కాలు కనిపించింది ‘...అమ్మ దొంగా!...’ అనుకుంటూ, ఓ కంట వాళ్లని కనిపెడుతూనే అడుగు ముందుకేస్తూంటే ... ‘...ఉఁ..మ్మ్ఁ...’ అంటూ ఆవిడ సన్నటి మూల్గు వినిపించింది...
...ఏమైందో బాబూ... అని చూద్దునుగదా! ఆవిడ గుబ్బల్నీ పిరుదుల్నీ నిమిరేసి, విదిలేస్తూన్నవికాస్ చేతులు కపించించాయి...అదేక్షణంలో
వికాస్ తో నా చూపులు కలిశాయి ...చూశాలే నువ్వు చేసిన పని !...అన్నట్టుగా తర్జనినూపి (...చూపుడువేలూపి...) , కళ్ళతోనే బెదిరించాను...కొంటెగా నవ్వాడు తను ...సిగ్గులేకుండా!...మా మౌన సంభాషణ దీపా మేమ్ కంట పడినట్లుంది...కందగడ్డలా మొహం చేసుకుని పవిట నర్దుకుంటూ కుమార్ బావని జాగ్రత్తగా దాటింది ...
...వీళ్ళ భాగోతం చూడడంలో పడిపోయి ... నిలబడి ఒళ్ళు విరుచుకుంటూన్న బిమల్ బాబుని గమనించలేదులావుంది నేను!...డభాల్న తన మీదడిపోయాను...చురుకైన వాడే ప్రొఫెసరు... పరధ్యానంలో ఉన్నా, వెంటనే కోలుకుని...ఓ అడుగు వెనక్కేసి నన్నపాడు....నా ఒళ్ళు అతగాడి ఒంటికి తాపడం ఐపోయింది...మా పెదాలు బాగా దగ్గరకొచ్చాయి...సిగ్గుతో చితికిపోతూ లేవడానికి ప్రయత్నిస్తూన్న నన్ను నిలబెడుతూనే , నా స్థనాల్ని నిమిరి, సుతారంగా నా పెదాలని చుంబించాడు...ఒళ్ళు ఝల్లుమంటూంటే , ఎలాగో విడిపించుకుని అడుగు ముందుకేశాను...
...వకుళ కూడా మా వ్యవహారం చూస్తూ నడుస్తూన్నట్లుంది...మదన్ జీజూ ఒళ్ళో పడిపోయిందది... వచ్చిన అవకాశాన్ని విదిలేసే బాపతుకాదు జీజూ... వెనకే వస్తూన్న మాధురీ దీదీ తీక్షణమైన చూపుల్ని పట్టించుకోకుండా, వకుళని పూర్తిగా ఒళ్ళోకి లాక్కుని...దాని గుబ్బల్ని ఒత్తుతూ పెదాలని ఆక్రమించేసుకున్నాడు ...అది పెనుగులాడుతూ, మాధురీ దీదీ సపోర్ట్ తో పైకి లేచేదాకా!...
...ఒకళ్ళ మొహాలు మరొకళ్ళం చూసుకోలేక, తలొంచుకుని , ఒళ్ళు దగ్గరెట్టుకుని గబగబా ముందుకి కదిలాం , ఆడాళ్ళం...మరో రౌండ్ పూర్తి కాకుండానే మ్యూజిక్ ఆగిపోయింది...చటుక్కున మా చేతులుచ్చుకుని ఆపారు మగాళ్ళు...చూసుకుందుము గదా!
మాధురీదీదీ , బిమల్ బాబు ముందూ , సుజాతక్క మధు ముందూ, ...నేను మదన్ జీజూ ముందూ , దీపా మేడమ్ వికాస్ ముందూ, వకుళ, కుమార్ బావ ముందూ నిలబడున్నాం...
...కమాన్!... అంటూ మదన్ జీజూ నా నడుంచుట్టూ చెయ్యేసి, మీదికి లాక్కుని హాలులో ఖాళీగా ఉన్న వైపు తీసికిళ్ళాడు... కరెక్ట్...అంటూ అందరూ అదే పని చేసి , కొద్దికొద్ది దూరాల్లో మ్యూజిక్ కి అనుగుణంగా కదలడం మొదలెట్టారు...అలవాటు పడ్డ ప్రాణాలు కావడంతో నేనూ, వకుళా అడుగులేస్తూనే పక్కనున్న జంటల్ని గమనిస్తున్నాం...
ప్రోగ్రాం ఏంటి మధూ!...అన్నాడు కుమార్ బావ ...సహజంగానే రొమ్ము విరుచుకుని మెసిలే అలవాటున్న వకుళ గుబ్బలకి తన ఛాతీ రుద్దుకునేలా కదులుతూ... ‘...ఒళ్ళు దురదగా ఉన్నట్లుందే మీ బావకి!...’ అని కొంటెగా గొణిగింది వకుళ... మ్యూజిక్ తో పాటు, బావకి దూరంగా, నా చెవికి దగ్గరగా అడుగేస్తూ...
‘... మూడు, నాలుగు నిముషాల ప్లే టైం ఉన్న మూడు ట్రాక్స్ సెలెక్ట్ చేశాం సర్...ఒక ట్రాక్ పూర్తికాగానే పార్ట్నర్లు మారుదాం...మొత్తం ఓ పావుగంట...ఇరవై నిముషాల్లో పూర్తైపోతూంది డాన్స్ కార్యక్రమం...’ అన్నాడు మధు...ఇదంతా కొత్త కావడంతో, నడుం మీద చెయ్యి పడగానే మెలికలు తిరిగి పోతూన్న సుజాతక్క స్థనాలమీంచి చూపు తిప్పకుండా...
‘...మీకేం!...బానే ఉంటుంది...మాకు ఓపికుండద్దూ!?...’ అంటూ విరుచుకుపడ్డారు మాధురీ దీదీ, దీపా మేడం లు...అవును... అంటూ సన్నగా గొంతు కలిపింది సుజాతక్క...
‘...ఇప్పుడిలాగే అంటారు కుమార్ భయ్యా...ఒకసారి మొదలెట్టింతరవాత ...ఆపద్దాపద్దు...అంటారీ ఆడాళ్ళే!...కానీ!!...’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెగా కన్ను గీటుతూ!... మగాళ్లందరూ పెద్దగా నవ్వారు , ఆ డబల్ మీనింగ్ జోక్ కి...