Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

...సుజాత మా పెదనాన్న కూతురు...నా కన్నా ఐదారేళ్లు పెద్దది...నా ఐదో ఏట నుంచీ ఒకే ఊళ్ళో , పక్కపక్క ఇళ్ళల్లో పెరిగాం...ఇద్దరం తండ్రుల పోలికలు పుణికి పుచ్చుకోడంతోనూ , ఇంచుమించు ఒకే హైట్ తో, ఒకే రకపు పర్సనాలిటీ తో ఉండడంతోనూ ...కవలలా!... అని చూసిన వాళ్ళడుగుతూంటారు...
...మేం కవలలం కాకపోయినా, నా కన్నా మూడేళ్ళ ముందు దానికి పెళ్ళైంది... అచ్చు గుద్దినట్లున్న లవ ,కుశులల్లో పెద్దవాడు, లవ కుమార్ తో...అన్న,దమ్ములిద్దరికీ మీసమొక్కటే తేడా...
...అమ్మా, నాన్నలు ముద్దుగా లవుడు , కుశుడు అని పెట్టుకున్న పేర్లకి ఆ అన్నదమ్ములు ‘...కుమార్...’ తగిలించుకున్నారట ఫాషన్ కోసం...కుశ కుమార్ కి ఏ ఇబ్బందీ లేకపోయినా , లవకుమార్ పేరుని మాత్రం... కో ఎడ్ కాలేజ్లో అమ్మాయిలందరూ లవ్...కు...మా...ర్. ..గా విడగొట్టి గేలి చేయడంతో...కుమార్...అన్న పేరుతో పిలిపించుకోవడం మొదలెట్టాడటే ! ...అంటూ ...వాళ్ళాయన పేరు వెనక మతలబు చెప్పింది సుజాతక్క , మూడు నిద్దర్లకెళ్ళొచ్చింతర్వాత...
‘...ఈ మీసం తేడా లేకపోయుంటే కొంపలంటుకుంటాయేమో సుజా!...’ అని వాపోయిందట దాని తోడికోడలూ, మీసాల కుశకుమార్ భార్యా ఐన రమ...అప్పటికే అతగాడు యు.కె వెళ్ళడానికి నిర్ణయించుకోడంతో ఆ ప్రమాదం తప్పింది పిన్నీ!...’ అంటూ ముసిముసి నవ్వుల మధ్య మా అమ్మకి చెప్తూంటే చాటుగా విన్నాను...
... బావ ఉద్యోగం జంషెడ్పూర్ లో ఐనా, పండగకీ, పబ్బానికీ వైజాగ్ వస్తూ పోతూ ఉండేది సుజాతక్క...ఆ విధంగా వకుళకీ పరిచయమే!...
‘...నీ బావ కి ఆ పేరు ఎలా పెట్టారో గానీ ఒట్టి బుధ్ధావతారమనుకో!... ఆగలేక నేనే మీదడిపోవాల్సొస్తూందంటే నమ్ము!...ఆ తరవాత ...మా...త్రం... స్వర్గం చూపిస్తాడనుకో!...’ అని చెప్పింది నాకు ఓ సంవత్సరం తరవాత ... పెళ్ళైన రెండు సంవత్సరాలదాకా దానికి పిల్లలు బయల్దేరలేదు... ఓ సారి బావ బిజినెస్ ట్రిప్ మీద యూరోప్ వెళ్తూంటే తనూ వెంట బయల్దేరింది...అక్కడిదాకా వెళ్ళాం కదా!...అని యూ.కె కూడా వెళ్ళారట వాళ్ళు... తిరిగొచ్చిన ఓ నెలకే అదీ, దాని తోడికోడలూ నెల తప్పారట...
... కొన్నాళ్ళెందుకో సుజాతక్క పరధ్యానం గా ఉన్నా, తరవాత సర్దుకుపోయింది...కుమార్ బావ సహకారంతోనూ...దానికీ , దాని తోడి కోడలికీ కవలలు పుట్టడంతోనూ!...రమకి మగపిల్లలు...అజయ్ , సుజయ్...తన కూతుళ్ళకి విమల , అమల అని పేర్లెట్టుకుంది సుజాతక్క ...ఆ పిల్లలిప్పుడు తొమ్మిదేళ్ళ వాళ్ళు ...
‘...దాని మరిది కూడా మీసాలు తీశేశాడటమ్మా అక్కడికెళ్ళింతర్వాత!...దాంతో పొరపాటు పడ్డారేమో పిల్లలు!...’ అని చెవులు కొరుక్కున్నారు, బంధువుల్లో ప్రౌఢలు... ‘...నేలల బట్టి విత్తనాలూ!...కుటుంబం లోనేకదా!...ఏదో జరిగిపోయింది...’ అంటూ సర్దారు ముసలమ్మలు...        (EOP 140)

...చాలా రోజుల తరవాత సుజాతక్కని చూసేసరికి ఆనందం పట్టలేక, దగ్గరకి పరిగెత్తి ...ఎలాఉన్నావే అక్కా!... అంటూ కౌగలించేసు కున్నాను...
‘...బానే ఉన్నానులే సంధ్యా!...నెమ్మదీ!... నీ మొగుళ్ళ నలిపేస్తే డ్యూటీ నువ్వు పుచ్చుకున్నావేంటీ!...’ అంటూ నన్ను ప్రేమగా మందలిస్తూ విడిపించుకోబోయింది... ‘...ఏంటక్కా సిగ్గులేకుండా ఆ బహువచనం!?...’ అంటూ దాన్ని మరింత గట్టిగా కౌగలించుకున్నాను...నా మొహం చూపించలేక!
...‘...ఎందుకమ్మాఅంత మొహమాటం!...వికాస్ చెప్పాడ్లే!...నీ ఆరడుగుల బావా , ఆ బక్క ప్రొఫెసరూ తప్ప మిగిలిన అందరితో నీకు ...టి.పి... ఉందిటగా!...వకుళ చెప్పిందిలే! ’ అంటూ నెమ్మదిగా నా కౌగిలి విడిపించుకుని , ఓ అడుగు వెనక్కి జరిగి, నన్ను కిందినుంచి పైదాకా తేరిపార చూసి , ‘...నడుం సన్నగానే ఉంచుకున్నావు కానీ, పైనా , కిందా మగాళ్ళ చేతులకి నిండుగా అయ్యావే పిల్లా!...నీ బావ కి తెగ ముచ్చట... అలాంటి మరదళ్ళంటే!!’ అంది సుజాతక్క ...చక్రాల్లాంటి దాని కళ్ళని మెరిపిస్తూ నా స్థనాలవైపూ, పిరుదులవైపూ ఓ చూపు విసిరి...
... ‘...ఆ ముచ్చటెంతో ఇందాకే రుచి చూపించాడులే బావ!...ఇంక మా ప్రొఫెసర్ సంగతంటావా!...మాంఛి పవరున్నవాడంది వకుళ... చూద్దాం!!... ’ అంటూ నేనూ చూశాను తనవైపు...
ముదురు చామన చాయ కావడంతో ఎక్కువగా లైట్ రంగు బట్టలు కడుతూందది...ఇవాళ లేత పసుపు సిల్కు చీరని బొడ్డుకి నాలుగు వేళ్ళ కిందికి కట్టింది ...దాంతో అర్థరూపాయికాసంతుండి, వెన్నునంటుకుపోయేలా లోతుగా ఉన్నబొడ్డు, చీరలోంచి రెచ్చగొట్టేలా కనిపిస్తూంది...
‘... తనూ నా అంత ఎత్తే!...తొమ్మిదేళ్ళున్న కవలపిల్లల తల్లైనా దాని పొత్తికడుపూ, తొడలూ పల్చనే!...మరి...అ...దె...లా ఉంటుందో , వికాస్ ని అడగాలి రేపు...’ అనుకుంటూ చూపు కాస్త పైకి సారించాను...నడుమూ , జబ్బలూ, చేతులూ , సన్నమే...ఐనా లావని పిస్తూందెందుకబ్బా! ...అనుకుంటూంటే , మా కాలేజీ తొలిరోజులు గుర్తుకొచ్చాయి...తను మాకన్నా ఓ నాలుగేళ్ళు సీనియర్...
మీ సుజాతక్క లావేనే!... అనేవారు...కాలేజీలో మా తోటివాళ్ళందరూ ...ఏం కాదు...అని నే దెబ్బలాడేదాన్ని... కానీ అప్పటికే ఓ పదేళ్ళు కాపురాలు చేసిన కాలనీ ప్రౌఢలు మాత్రం దాని చనుకట్టు చూసి...ఎవడిని కట్టుకుంటుందోగానీ వాడికి గట్టి పరీక్షే పెడతాయే ఇవి... అనే వాళ్ళు ,ముసిముసి నవ్వుల మధ్య...
ఆ మాట మొదట్లో అర్థం కాలేదుగానీ, కాస్త పెద్దయ్యాక గమనిస్తే తెలిసింది...దాని స్థనాల కుదుళ్ళు ...ఇంచు మించు చాతీ అంతా వ్యాపించుంటాయనీ... స్థనాలు ఓ నాలుగంగుళాలు ముందుకి పొడుచుకొస్తాయనీ...దాంతో పట్టు దొరకడం కష్టమనీ!...
అది గుర్తుకి రావడంతో చూపు ...వా...టి... వైపు తిప్పాను...
...పధ్నాలుగేళ్ళు కాపురం చేసినా ఏమీ సడలలేదు ...కాపోతే కొద్దిగా పెద్దవయ్యాయి... వాటి బరువుతో భుజాలు కొద్దిగా ముందు కొంగాయి...దీని కప్ సైజెంతుంటుందో!...అనుకున్నాను...మరింత పరిశీలనగా వాటి వైపు చూస్తూ... ...మందంగా ఉన్న డిజైనర్ బ్లౌజ్ లోంచికూడా కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయి , పైమొనలు ...చిటికెన వేలు మందంలో అంగుళం పైనుంటా యేమో అవి!... చాతనైతే పట్టుకో!...అన్నట్లుగా, మగ చూపరులని రెచ్చగొట్టేలా పొడుచుకొచ్చాయవి... దాంతో ఓ క్షణం కళ్ళార్పకుండా చూస్తూ ఉండి పోయాను ...వాటిని...
...నువ్వుకూడా ఏంటే మగాళ్ళలా ఆ పాడు చూపూ!...అంటూ పైటని రెండు మడతలేసి సర్దుకుని పొడుచుకొస్తూన్న చనుమొనల్ని లోపలికి నొక్కుకుందది...‘...ఏమ్మా!...అప్పుడే ఎవరైనా లాగారేంటీ వాటిని!?...’ అన్నాను, కొంటెగా ...వా...టి... వైపు చూస్తూనే సోఫాలవైపు కదుల్తూ ...
‘...కొద్దిలో తప్పింది తల్లీ!...ఐనా ఏంటే!!...వికాస్ కూడా ఇంత పాడైపోయాడూ...వకుళ మొగుడి ప్రభావమా!!!...’ అంటూ ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో కదిలింది సుజాతక్క ... ఘల్లు,ఘల్లుమని మువ్వలు చప్పుడు చేసుకుంటూ... అంటే!...ఎవరూ ముట్టుకోకుండానే పొడుచు కొచ్చాయన్న మాట!...మాంఛి కాక మీదున్నావే అక్కా!...అన్నాను కొంటెగా కన్ను గీటుతూ...
...ఇంతలో...‘...ఏయ్ సంధ్యా! ... ఇప్పుడే చెప్పేసుకోవాలేంటీ...ఇన్ని రోజుల కబుర్లన్నీ!?...రండిటు...’ అంటూ అధికారం కొట్టొచ్చే స్వరం తో మధు పిలుపు వినబడేసరికి , ...వచ్చే!... అంటూ చకచకా అటువైపు కదిలాను...
‘...బాగా అలవాటు పడ్డట్టున్నారే మీరిద్దరూ!...పబ్లికా!, ప్రైవేటా!!... ’ అని కొంటెగా కన్నుగీటుతూ , అడుగులు కలిపింది సుజాతక్క...‘...ఏంటా మాటలకర్థం??...’ అన్నాను దానివైపు చురుగ్గా చూస్తూ...‘...చెప్తాలే!...’ అంటూ దాటేసిందది...ఆపాటికే మేం అందరిదగ్గరకీ చేరడంతో...
...అప్పటికే అందరూ టూ సీటర్ సోఫాల్లో కూర్చునున్నారు , ఎవరి భార్యలతో వాళ్ళు...కుమార్ బావ పక్కన, వికాస్ పక్కనే ఖాళీలు...అక్కా నేనూ కూర్చున్నాం మాస్థలాలలో... ‘...ఓకే!...ఎలా మొదలెడదాం!?...’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెనవ్వుతో...
‘...ముందో రౌండ్ డ్రింక్స్ ఉంటే నయం కదా!...’ అన్నాడు మదన్ జీజూ...‘...అవును...అందరికీ మేమే తెస్తాం!...’ అంటూ మధూ, వికాస్ లు లేచి మినీబార్ వైపెళ్తూంటే... ‘...ఒహ్!...మర్చిపోయా!!...’ అంటూ వాళ్లని వెనక్కిపిలిచి , ఏదో పొడుగాటి పాకెట్ చేతులో పెట్టాడు కుమార్ బావ...
...‘...మాకదేం ఒద్దు...మా సాఫ్ట్ డ్రింక్స్ మేమే తెచ్చుకుంటాం...’ అంటూ నేనూ,వకుళా బయల్దేరాం , కిచెన్ వైపు...మేం నాలుగడుగులు ముందరికేశామోలేదో... ఏదో గుర్తొచ్చినవాడిలా వికాస్ మా వెనక పరిగెత్తుక్కొచ్చి... ‘...మీరు స్నాక్సే తెండి... డ్రింక్స్ సంగతి మేం చూసుకుంటాం... మాంఛి మూడ్ రావాలంటే కొద్దిగా ...అ...ది...ఉండాలి...ఆడాళ్ళకి కూడా!... అంచేత ఫోజు కొట్టకండి...’ అంటూ గుసగుసలాడి వెళ్ళిపోయాడు... మొహాలు చూసుకుని చిన్నగా నవ్వుకుంటూ సర్దడంలో పడ్డాం, నేనూ వకుళా...
ఓ పది నిముషాల్లో చెరో స్నాక్స్ ప్లేట్స్ ట్రేలతో నేనూ అదీ హాల్లోకొచ్చేసరికి అందరి మగాళ్ళ చేతుల్లోనూ డ్రింక్స్ ఉన్నాయి...అందరికీ , అన్నీ అందింతర్వాత మధు లేచి నిలబడి...‘...ఒకళ్లకొకళ్ళు తెలిసినా, ఫార్మల్ గా పరిచయం చేసుకోవాలిగా!...ఇలా రండి కుమార్ సర్...’ అంటూ కుమార్ బావనీ, అక్కనీ పిలిచాడు
‘...ఎందుకయ్యా టైం దండగ!...అందరం దీనికి పాతకాపులమే!...ఓ పది నిముషాలు, అందరూ, అందరితో డాన్సులు చేశాక ...అ...స...లు ...పని మొదలెడదాం!...ఏ మంటారు ప్రొఫెసర్!?...’ అంటూ బిమల్ బాబుని అడుగుతూన్నట్లుగా దీపామేడం వైపు చూశాడు బావ...కొంటె నవ్వుతో...అవునన్నట్లుగా తలూపిందావిడ...చిరునవ్వుతో...
...పెర్ఫెక్ట్...ఎవరు ,ఎవరితో మొదలూ!?...’ అన్నాడు మదన్ జీజూ , చటుక్కున లేచి నిలబడుతూ...‘...చీట్లు తీద్దాం...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు...‘...మ్యూజికల్ చైర్స్ ఆడితే!...’ అన్నాడు వికాస్... ‘...గ్రేట్ ఐడియా!...’ అంటూ మధూ, మదన్ జీజూ గబబబా డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకెళ్ళి ఐదు కుర్చీల్ని గుండ్రంగా అమిర్చి, ‘...రండమ్మాయిలూ!...’ అని ఆడాళ్ళని పిలుస్తూ చెరో కుర్చీలో కూర్చున్నారు... ... ‘...మేమెందుకూ ముందు!?...’ అన్నాను...
...ఫస్ట్ లేడీస్ ఛాయస్...’ అంటూ , బావా, బిమల్ బాబూ చెరో కుర్చీనీ ఆక్రమిస్తే... ‘...నెక్స్ట్ రౌండ్ లో మీరు కూర్చుందురు గాని...’ అంటూ వికాస్ మ్యూజిక్ ప్లేయర్ కి టైమ్ సెట్ చేసి...‘...రా వదినా!...’ అంటూ మిగిలిన కుర్చీలో కూర్చున్నాడు...