22-12-2018, 10:48 PM
‘...ఏంటీ చెప్పేదీ!?...’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను... ‘...ఏంటా?...మేము ఎస్.టి.డి పాజెటివ్ కాదని తెలుసనుకో! ఐనా, నువ్వు దొంగ రిజల్ట్స్ చూపించి, తప్పించుకుందామని ట్రై చేస్తే...అంకుల్ వదిలినా, నేను వదుల్తాననే అనుకుంటున్నావా!?...హెల్మెట్ తొడుక్కునైనా సరే , నిన్నూ వకుళనీ... దెం...గి... తీరు...తా...ను...’ అన్నాడు వాడు...నన్ను మరింత బిగువుగా కౌగిలించుకుని...చుబుకాన్ని వేలితో పైకెత్తి నా కళ్ళల్లోకి కోరిక తో చూస్తూ!...
‘...ఉహూఁ!...అలా ఒద్దు...నాకూ, వకుళకీ...అక్కడ మగ...తడి తగలకపోతే తృ...ప్తి... గా ఉండదు!...’ అన్నాను...కళ్ళు వాల్చుకుంటూ...
...వాడు మెసేజ్ గ్రహించాడన్నదానికి నిదర్శనంగా, నన్ను పైకెత్తి గిరగిరా తిప్పేశాడు...ఓ నిముషం...
‘...అబ్బ...దింపేయ్ మిళింద్!...కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి...’ అని వేడుకున్నాను...
‘...ఇప్పుడే ఏం చూశావ్!...ముందు, ముందు ఇంకా తిరుగుతాయి!...’ అన్నాడు...నన్ను దింపేస్తూ...
...ఎందుకో!...ఆ మాటకి గుండె ఝల్లుమన్నా‘...ఆ!...పర్లేదులే!...’ అనుకుని ధైర్యం తెచ్చుకుని... ‘...లంచ్ కి ఏర్పాట్లు చేస్తా!...’ అంటూ వాడి కౌగిల్లోంచి బయటపడి వంటింటివైపు పరిగెత్తాను...
...అక్కడ అత్తా,కోడళ్ళు చెరోవైపూ తిరిగి ఏర్పాట్లు చేసేస్తున్నారు...నా వైపు ఓరగా చూశారుగానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు... ‘...వీళ్ళు నిజంగా సిధ్ధంగా ఉన్నారా!...లేక మొగుళ్ళ బలవంతమా!?...’ అని డౌట్ అనిపించింది...ఇంతలో ...‘...వచ్చావా!...కాయా? పండా??...’ అంటూ వంటింట్లోకి దూసుకొచ్చింది వకుళ...
...నేను థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూంటే, ఆతృత తో నా వైపు తిరిగిన రాధ, సుధ ల మొహాల్లో రిలీఫ్ నీ , ఉత్సాహాన్నీ చూసేసరికి నా సందేహాలన్నీ దూరమయ్యాయి...
‘...ఇంకేం!...అందరం భోంచేసి...బిజీ ఐపోదాం!!...’ అంటూ కన్ను గీటాను... ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగిపోతూ, దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా నాకూ, వకుళకీ సైగ చేశారు...అత్తా, కోడళ్ళు ...
‘...ఇపుడేమొచ్చిందీ!?...’ అన్నట్లు మొహాలు పెట్టుకుని చెరొకళ్ళదగ్గరకీ వెళ్ళి...కాసేపు వాళ్ళతో మాట్లాడిన తర్వాత మేమిద్దరం దగ్గరకి చేరాం,...
‘...ఇదెక్కడిగొడవే!...రెండు పులుల్నీ, రెండు మేకల్నీ ఒక పడవలో ఏరు దాటించే సమస్యలా ఉంది...’ అంది వకుళ తలట్టుకుని...
...అవును...వాసు , మిళింద్ లతో కలిసి భోజనం చెయ్యరట వీళ్ళిద్దరూ!...అన్నాను...
ఓ అరక్షణం ఆలోచించిన తర్వాత పెరిష్కారం తట్టింది...వెంటనే అమలు చేశాం...
‘...ఇదేంటీ!...మీరు మాతో తినరా!?...’ అన్నారు మగాళ్ళు ...నేనూ , వకుళా వాళ్ళ నలుగురికీ వడ్డిస్తూంటే!...
‘...ముందు శోభనం పెళ్ళికొడుకులు నలుగురూ మింగి గదుల్లోకెళ్ళండి...ఆడాళ్ళం పాలగ్లాసులట్టుకుని తరవాత వస్తాం!...’ అని మెత్తగా కసురుతూనే , వాళ్ళకి కొసరి,కొసరి తినిపించాం...
భోజనాలు పూర్తైన తర్వాత , రెండు మీఠా పాన్లున్న పాక్ లని నేనూ, వకుళా చెరొకటీ పట్టుకుని ‘...మీరిద్దర్లో ఒకరు ఒక పాక్ , అలాగే , మీరిద్దర్లో ఒకరు మరో పాక్ తీసుకోండి...’ అని , మా మొగుళ్ళ జంటకీ , మామ- అల్లుడు జంటకీ ఆప్షన్ ఇచ్చాం...
‘...ఇదేంటీ!...’ అని గునిసినా ‘...చెప్పిన పని చెయ్యండెహె!...అసలే టైం లేదూ!...’ అని గదిమే సరికి , మాట్లాడకుండా ,నా దగ్గర్నుంచి మధు, వకుళ దగ్గర్నుంచి మిళింద్ అందుకున్నారు...
‘...ఓకే!...మీరు పైకెళ్ళి ...రూం లోకూర్చునే వెయిట్ చెయ్యండి ’ అంటూ మామా అల్లుళ్లని పై బెడ్రూం వైపూ...‘...మీరు అటూ!...’ అంటూ మా మొగుళ్ళని కింది బెడ్రూం వైపు తోశాం...
...ఓ రెండడుగులేసి...వెనక్కి తిరిగొచ్చి ‘...ఒకే డబల్ బెడ్ ఉందక్కడ!...ఎలా!?...’ అన్నాడు వాసు మొహం వేలాడేసుకుని...‘...డోంట్ వర్రీ వాసూ!...మేం చూసుకుంటాంగా!...’ అంటూ తనని వెనక్కి పంపించాం...
....తను వెళ్ళాడో లేదో! వికాస్ , మధూలు కూడా వెనక్కొచ్చి ‘...ఈ మొహమాటపు మేళం తో ఎలా!?...అక్కడ ఒకటే డబల్ బెడ్ ఉంది....’ అన్నారు...
‘...వాళ్ళు చెప్పినట్లు చెయ్యండి...అన్నీ సాల్వ్ అవుతాయి...’ అని వాళ్లనీ వెనక్కి పంపించి...అత్తా కోడళ్ళని భోజనానికి రమ్మని సంఙ్ఞ చేశాం...
వాసూ, మిళింద్ లు ఉన్నారేమో!...అని దొంగ చూపులు చూస్తూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి చెరో వైపూ చూస్తూ కూర్చున్నారు...రాధ, సుధ లు...
‘...రిలాక్స్ గర్ల్స్...ఎవరూ లేరులే!...’ అంటూ చకచకా వడ్డించేసి ‘...మొహమాటపడకుండా భోంచేయండి...ఒంత్లో ఓపిక ఉండాలిగా!...మా వాళ్ళు అసలే అచ్చోసిన ఆంబోతులు...’ అంటూంటే ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో ఇద్దరూ సన్నగా వణికారు...
...ప్లాన్ మరోసారి రివైజ్ చేస్తూ, అత్తాకోడళ్లకి అర్థమైందో, లేదో అని వెరిఫై చేసుకుంటూ భోజనాలు పూర్తి చేశాం...
‘...ఇంక డ్రెస్ లు మార్చుకుని...కార్యానికి సిధ్ధమౌదాం...’ అంటూ కన్ను గీటి , మా బాగుల్లోంచి నైటీలు తీసుకుని బాత్రూంల వైపు వెళ్ళాం...
మేము తిరిగొచ్చేసరికి అత్తాకోడళ్ళు కూడా నైటీల్లోకి మారిపోయారుగానీ, లోపల పాంటీ, బ్రాసియర్లు ఉంచుకుని ఇంకా ఎడమొహం, పెడమొహం గానే ఉన్నారు...
...మేమిద్దరం సుధ కొన్న పూల దండలు జెడల్లో ముడుచుకుని, వాళ్ళకీ చెరోటీ అందిస్తూ ‘...ఇవెందుకుంచుకున్నారూ!?...మీతో మొట్టమొదటిసారేమో కదా మా మొగుళ్ళకి... తెంపీగల్రు...’ అంటూ వాళ్ళ బ్రాసరీ హుక్స్ ని విప్పేశాం... ‘...ఏయ్...ఛీ!...’ అని నోటితో అన్నా వాట్ని కిందికి జార్చేశారు... ‘...అవి కూడా తీసేయండి...మేమిప్పుడే వస్తాం...’ అంటూ కిచెన్ లోకెళ్ళాం...
...వేరే సరుకుల్తోబాటు పాలగ్లాసులున్న ట్రేలని పట్టుకుని మేమొచ్చేసరికి , పూలు సింగారించుకుని ...నేల చూపులు చూస్తున్నారు అత్తాకోడళ్ళు...
చెరొకరి చేతుల్లో, చెరో ట్రే పెడుతూ ‘...రిలాక్స్ గర్ల్స్!...కావలసినవన్నీ వీట్లో ఉన్నాయి...ఇప్పుడు ఒకటిన్నరైంది ...ఒకళ్ళు అత్త...మరొకరు కోడలు అనే విషయాన్నిమర్చిపోయి, కోరికల్తో కాలిపోతూన్న ఆడాళ్ళల్లా నాలుగున్నరదాకా ఎంజాయ్ చెయ్యండి... మీ మొగుళ్ళ సంగతి మేం చూసుకుంటాం!...’ అంటూ శోభనం పెళ్ళుకూతుళ్ళని కింది ఫ్లోర్ బెడ్ రూం దాకా తీసుకెళ్ళి, వెనక్కి తిరిగబోతూంటే....
‘...అక్కా!...మాట!...’ అంటూ సుధ వకుళనీ....‘...సంధ్యా!...వన్ మూమెంట్!...’ అంటూ నన్ను రాధా , పక్కకి పిలిచి......చెరో రెండు ప్రశ్నలూ అడిగారు
..వాటికి ‘...కాదు..., అవును...ఇష్టం లేదు...అని మూడు ముక్కల్లో సమాధానం చెప్పి ...‘...ఆలోచించుకునే లోపలికెళ్ళండి...అని...వాళ్ళ మానాన్న వాళ్ళనొదిలేసి...పై బెడ్రూమ్ వైపు ఆత్రంగా కదిలాం...
...తర్వాత నేనూ, వకుళా వెరిఫై చేసుకుంటే ఇద్దరూ , మీ వాళ్ళు -- అండ్ ---? , అనీ , - - - వేసుకుంటారా!?...అనీ అడిగారని తెలిసింది... (kukkatoka 12part end)
...వాసూ వాళ్ళ లాబ్ కమ్ గెస్ట్ హౌస్ లోంచి బయటికొచ్చేసరికి చుట్టూ చీకట్లు కమ్మేస్తున్నాయి...టైం చూసుకుంటే ఐదున్నరే! ... మా మధ్యలో నడుస్తూన్నరాధ భుజాలమీద చెరో చెయ్యీ వేసి...నేనూ, వకుళా భారంగా అడుగులేస్తూ మా కార్ దగ్గరకొచ్చేసరికి అప్పటికే మా సామాను సర్దేసి, వికాస్ డ్రైవింగ్ సీట్ లోనూ, మధు పక్క సీట్లోనూ కూర్చుని ఉన్నారు...
‘... శోభనం గదిలోంచి బయటికొచ్చే పెళ్ళికూతుళ్ళలా , తొడల్ని ఎడంగా పెట్టుకుని ఏంటా నడక!...రండి తొందరగా!!...’ అన్నాడు మధు...
‘...ముగ్గురు పెళ్ళికొడుకుల్తో శోభనాలు జరిగిన పెళ్ళికూతుళ్ళు ఇంకెలా నడుస్తారు గురూ!...’ అంటూ జబ్బ పట్టుకుని...వకుళని డ్రైవర్ వెనక సీట్లో కూర్చోబెట్టాడు వాసు......
...మగాళ్ళు వాసుతో మాట్లాడుతూంటే...‘...ఈ వాసు మాటలకేంలే!...లైట్ తీస్కోండి...ఇట్టే గడిచిపోయాయి, ఈ ఆరు గంటలూ!... పిల్లల్ని అమెరికా పంపించేశాక నేను ఫోన్ చేస్తా!...మనం మళ్ళీ కలుసుకోవాలి...తనివి తీరలేదమ్మా నాకైతే!...’ అంటూ చిన్నగా చెప్పింది రాధ...నన్ను మధు వెనక సీట్లో కూర్చోబెడుతూ...
‘...ఉహూఁ!...అలా ఒద్దు...నాకూ, వకుళకీ...అక్కడ మగ...తడి తగలకపోతే తృ...ప్తి... గా ఉండదు!...’ అన్నాను...కళ్ళు వాల్చుకుంటూ...
...వాడు మెసేజ్ గ్రహించాడన్నదానికి నిదర్శనంగా, నన్ను పైకెత్తి గిరగిరా తిప్పేశాడు...ఓ నిముషం...
‘...అబ్బ...దింపేయ్ మిళింద్!...కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి...’ అని వేడుకున్నాను...
‘...ఇప్పుడే ఏం చూశావ్!...ముందు, ముందు ఇంకా తిరుగుతాయి!...’ అన్నాడు...నన్ను దింపేస్తూ...
...ఎందుకో!...ఆ మాటకి గుండె ఝల్లుమన్నా‘...ఆ!...పర్లేదులే!...’ అనుకుని ధైర్యం తెచ్చుకుని... ‘...లంచ్ కి ఏర్పాట్లు చేస్తా!...’ అంటూ వాడి కౌగిల్లోంచి బయటపడి వంటింటివైపు పరిగెత్తాను...
...అక్కడ అత్తా,కోడళ్ళు చెరోవైపూ తిరిగి ఏర్పాట్లు చేసేస్తున్నారు...నా వైపు ఓరగా చూశారుగానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు... ‘...వీళ్ళు నిజంగా సిధ్ధంగా ఉన్నారా!...లేక మొగుళ్ళ బలవంతమా!?...’ అని డౌట్ అనిపించింది...ఇంతలో ...‘...వచ్చావా!...కాయా? పండా??...’ అంటూ వంటింట్లోకి దూసుకొచ్చింది వకుళ...
...నేను థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూంటే, ఆతృత తో నా వైపు తిరిగిన రాధ, సుధ ల మొహాల్లో రిలీఫ్ నీ , ఉత్సాహాన్నీ చూసేసరికి నా సందేహాలన్నీ దూరమయ్యాయి...
‘...ఇంకేం!...అందరం భోంచేసి...బిజీ ఐపోదాం!!...’ అంటూ కన్ను గీటాను... ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగిపోతూ, దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా నాకూ, వకుళకీ సైగ చేశారు...అత్తా, కోడళ్ళు ...
‘...ఇపుడేమొచ్చిందీ!?...’ అన్నట్లు మొహాలు పెట్టుకుని చెరొకళ్ళదగ్గరకీ వెళ్ళి...కాసేపు వాళ్ళతో మాట్లాడిన తర్వాత మేమిద్దరం దగ్గరకి చేరాం,...
‘...ఇదెక్కడిగొడవే!...రెండు పులుల్నీ, రెండు మేకల్నీ ఒక పడవలో ఏరు దాటించే సమస్యలా ఉంది...’ అంది వకుళ తలట్టుకుని...
...అవును...వాసు , మిళింద్ లతో కలిసి భోజనం చెయ్యరట వీళ్ళిద్దరూ!...అన్నాను...
ఓ అరక్షణం ఆలోచించిన తర్వాత పెరిష్కారం తట్టింది...వెంటనే అమలు చేశాం...
‘...ఇదేంటీ!...మీరు మాతో తినరా!?...’ అన్నారు మగాళ్ళు ...నేనూ , వకుళా వాళ్ళ నలుగురికీ వడ్డిస్తూంటే!...
‘...ముందు శోభనం పెళ్ళికొడుకులు నలుగురూ మింగి గదుల్లోకెళ్ళండి...ఆడాళ్ళం పాలగ్లాసులట్టుకుని తరవాత వస్తాం!...’ అని మెత్తగా కసురుతూనే , వాళ్ళకి కొసరి,కొసరి తినిపించాం...
భోజనాలు పూర్తైన తర్వాత , రెండు మీఠా పాన్లున్న పాక్ లని నేనూ, వకుళా చెరొకటీ పట్టుకుని ‘...మీరిద్దర్లో ఒకరు ఒక పాక్ , అలాగే , మీరిద్దర్లో ఒకరు మరో పాక్ తీసుకోండి...’ అని , మా మొగుళ్ళ జంటకీ , మామ- అల్లుడు జంటకీ ఆప్షన్ ఇచ్చాం...
‘...ఇదేంటీ!...’ అని గునిసినా ‘...చెప్పిన పని చెయ్యండెహె!...అసలే టైం లేదూ!...’ అని గదిమే సరికి , మాట్లాడకుండా ,నా దగ్గర్నుంచి మధు, వకుళ దగ్గర్నుంచి మిళింద్ అందుకున్నారు...
‘...ఓకే!...మీరు పైకెళ్ళి ...రూం లోకూర్చునే వెయిట్ చెయ్యండి ’ అంటూ మామా అల్లుళ్లని పై బెడ్రూం వైపూ...‘...మీరు అటూ!...’ అంటూ మా మొగుళ్ళని కింది బెడ్రూం వైపు తోశాం...
...ఓ రెండడుగులేసి...వెనక్కి తిరిగొచ్చి ‘...ఒకే డబల్ బెడ్ ఉందక్కడ!...ఎలా!?...’ అన్నాడు వాసు మొహం వేలాడేసుకుని...‘...డోంట్ వర్రీ వాసూ!...మేం చూసుకుంటాంగా!...’ అంటూ తనని వెనక్కి పంపించాం...
....తను వెళ్ళాడో లేదో! వికాస్ , మధూలు కూడా వెనక్కొచ్చి ‘...ఈ మొహమాటపు మేళం తో ఎలా!?...అక్కడ ఒకటే డబల్ బెడ్ ఉంది....’ అన్నారు...
‘...వాళ్ళు చెప్పినట్లు చెయ్యండి...అన్నీ సాల్వ్ అవుతాయి...’ అని వాళ్లనీ వెనక్కి పంపించి...అత్తా కోడళ్ళని భోజనానికి రమ్మని సంఙ్ఞ చేశాం...
వాసూ, మిళింద్ లు ఉన్నారేమో!...అని దొంగ చూపులు చూస్తూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి చెరో వైపూ చూస్తూ కూర్చున్నారు...రాధ, సుధ లు...
‘...రిలాక్స్ గర్ల్స్...ఎవరూ లేరులే!...’ అంటూ చకచకా వడ్డించేసి ‘...మొహమాటపడకుండా భోంచేయండి...ఒంత్లో ఓపిక ఉండాలిగా!...మా వాళ్ళు అసలే అచ్చోసిన ఆంబోతులు...’ అంటూంటే ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో ఇద్దరూ సన్నగా వణికారు...
...ప్లాన్ మరోసారి రివైజ్ చేస్తూ, అత్తాకోడళ్లకి అర్థమైందో, లేదో అని వెరిఫై చేసుకుంటూ భోజనాలు పూర్తి చేశాం...
‘...ఇంక డ్రెస్ లు మార్చుకుని...కార్యానికి సిధ్ధమౌదాం...’ అంటూ కన్ను గీటి , మా బాగుల్లోంచి నైటీలు తీసుకుని బాత్రూంల వైపు వెళ్ళాం...
మేము తిరిగొచ్చేసరికి అత్తాకోడళ్ళు కూడా నైటీల్లోకి మారిపోయారుగానీ, లోపల పాంటీ, బ్రాసియర్లు ఉంచుకుని ఇంకా ఎడమొహం, పెడమొహం గానే ఉన్నారు...
...మేమిద్దరం సుధ కొన్న పూల దండలు జెడల్లో ముడుచుకుని, వాళ్ళకీ చెరోటీ అందిస్తూ ‘...ఇవెందుకుంచుకున్నారూ!?...మీతో మొట్టమొదటిసారేమో కదా మా మొగుళ్ళకి... తెంపీగల్రు...’ అంటూ వాళ్ళ బ్రాసరీ హుక్స్ ని విప్పేశాం... ‘...ఏయ్...ఛీ!...’ అని నోటితో అన్నా వాట్ని కిందికి జార్చేశారు... ‘...అవి కూడా తీసేయండి...మేమిప్పుడే వస్తాం...’ అంటూ కిచెన్ లోకెళ్ళాం...
...వేరే సరుకుల్తోబాటు పాలగ్లాసులున్న ట్రేలని పట్టుకుని మేమొచ్చేసరికి , పూలు సింగారించుకుని ...నేల చూపులు చూస్తున్నారు అత్తాకోడళ్ళు...
చెరొకరి చేతుల్లో, చెరో ట్రే పెడుతూ ‘...రిలాక్స్ గర్ల్స్!...కావలసినవన్నీ వీట్లో ఉన్నాయి...ఇప్పుడు ఒకటిన్నరైంది ...ఒకళ్ళు అత్త...మరొకరు కోడలు అనే విషయాన్నిమర్చిపోయి, కోరికల్తో కాలిపోతూన్న ఆడాళ్ళల్లా నాలుగున్నరదాకా ఎంజాయ్ చెయ్యండి... మీ మొగుళ్ళ సంగతి మేం చూసుకుంటాం!...’ అంటూ శోభనం పెళ్ళుకూతుళ్ళని కింది ఫ్లోర్ బెడ్ రూం దాకా తీసుకెళ్ళి, వెనక్కి తిరిగబోతూంటే....
‘...అక్కా!...మాట!...’ అంటూ సుధ వకుళనీ....‘...సంధ్యా!...వన్ మూమెంట్!...’ అంటూ నన్ను రాధా , పక్కకి పిలిచి......చెరో రెండు ప్రశ్నలూ అడిగారు
..వాటికి ‘...కాదు..., అవును...ఇష్టం లేదు...అని మూడు ముక్కల్లో సమాధానం చెప్పి ...‘...ఆలోచించుకునే లోపలికెళ్ళండి...అని...వాళ్ళ మానాన్న వాళ్ళనొదిలేసి...పై బెడ్రూమ్ వైపు ఆత్రంగా కదిలాం...
...తర్వాత నేనూ, వకుళా వెరిఫై చేసుకుంటే ఇద్దరూ , మీ వాళ్ళు -- అండ్ ---? , అనీ , - - - వేసుకుంటారా!?...అనీ అడిగారని తెలిసింది... (kukkatoka 12part end)
...వాసూ వాళ్ళ లాబ్ కమ్ గెస్ట్ హౌస్ లోంచి బయటికొచ్చేసరికి చుట్టూ చీకట్లు కమ్మేస్తున్నాయి...టైం చూసుకుంటే ఐదున్నరే! ... మా మధ్యలో నడుస్తూన్నరాధ భుజాలమీద చెరో చెయ్యీ వేసి...నేనూ, వకుళా భారంగా అడుగులేస్తూ మా కార్ దగ్గరకొచ్చేసరికి అప్పటికే మా సామాను సర్దేసి, వికాస్ డ్రైవింగ్ సీట్ లోనూ, మధు పక్క సీట్లోనూ కూర్చుని ఉన్నారు...
‘... శోభనం గదిలోంచి బయటికొచ్చే పెళ్ళికూతుళ్ళలా , తొడల్ని ఎడంగా పెట్టుకుని ఏంటా నడక!...రండి తొందరగా!!...’ అన్నాడు మధు...
‘...ముగ్గురు పెళ్ళికొడుకుల్తో శోభనాలు జరిగిన పెళ్ళికూతుళ్ళు ఇంకెలా నడుస్తారు గురూ!...’ అంటూ జబ్బ పట్టుకుని...వకుళని డ్రైవర్ వెనక సీట్లో కూర్చోబెట్టాడు వాసు......
...మగాళ్ళు వాసుతో మాట్లాడుతూంటే...‘...ఈ వాసు మాటలకేంలే!...లైట్ తీస్కోండి...ఇట్టే గడిచిపోయాయి, ఈ ఆరు గంటలూ!... పిల్లల్ని అమెరికా పంపించేశాక నేను ఫోన్ చేస్తా!...మనం మళ్ళీ కలుసుకోవాలి...తనివి తీరలేదమ్మా నాకైతే!...’ అంటూ చిన్నగా చెప్పింది రాధ...నన్ను మధు వెనక సీట్లో కూర్చోబెడుతూ...
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)