22-12-2018, 10:47 PM
...షివల్రీ ఒలకబోస్తూ వినోద్ నాకోసం కుర్చీ వెనక్కి జరిపి పట్టుకుని, నేను కూర్చోగానే సర్ది , మధు కి గుడ్మార్నింగ్ చెప్పి నిలబడ్డాడు...
...వీడ్ని తోలేస్తేనే నయం...అనిపించి, ‘...మధూ!...ఈ కుర్రాడు గుర్తున్నాడా!? ---కాలేజ్ లో ఎం.బి.ఎ ట...మీ ఫర్మ్ లో ట్రైనీ గా షార్ట్ లిస్ట్ అయ్యాడుట... ’అన్నాను వినోద్ ని పరిచయం చేస్తూ...
‘...ఎందుకు గుర్తులేడూ!...నిన్న రాత్రి నిన్ను మోసుకొచ్చి నా చేతుల్లో పెట్టిన వాడు వీడేగా!...’ అన్నాడు మధు...నా చెవి లో గుసగుసగా ...కందగడ్డలా ఐపోయిన మొహాన్ని దాచుకోడానికి ఓ గుడ్డపీలికైనా లేకపోవడంతో... పేపర్ నాప్కిన్ అందుకోబోతూంటే, కొంటె చిరునవ్వుతో, రాధ ఓ పెద్ద సైజు హాంకీ ని అందించింది ...
ఈలోగా వాడు మధుని విష్ చేసి, ఏదో పాకెట్ అందివ్వబోతూంటే, మధు నా వైపు సైగ చేశాడు ‘...కాంప్లిమెంట్స్ ఫ్రం ----కాలేజ్....’ అంటూ దాన్ని నా చేతుల్లో పెట్టి, మళ్ళీ తీసేసుకుని, మీ కార్ లో పెట్టిస్తా!...అని, నంబర్ చెప్తారా అన్నట్లుగా ఆగాడు...
‘...మీరు మా కార్లో ఒస్తున్నారు...’ అంటూ వాసుదేవ్ కీస్ తీస్తూండగానే , ...6996...అనేశాను...
‘...షూర్ మేమ్!...’ అంటూ కీస్ అందుకుని ‘...గుడ్ డే... మిసెస్ మెహ్రా , మిసెస్ మీనన్...సర్స్...’ అంటూ బుధ్ధిగా విష్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు...
...ఇంతలో బ్రేక్ ఫాస్ట్ సర్వ్ చెయ్యడం మొదలైంది...
‘...మీ ఇద్దరికీ!...’ అంటూ మధువైపూ, నా వైపూ చక్రాల్లాంటి కనుగుడ్లు దొర్లించి ‘...ఆ...నంబరంటే...అంత ఇష్టమా!...మాకు కూడానూ!... ’అని ఓ వంకర నవ్వు నవ్వింది రాధ... బేరర్స్ కాస్త దూరం వెళ్ళగానే...
‘...ధాంక్స్...’అన్నారు మగాళ్ళు ‘...ఎందుకో!...’అనిగొణిగాను...కళ్ళువాల్చుకుంటూ...
‘...తెలీనట్లు నాటకాలాడకు...అంటూ నాకు దగ్గరగా ఒంగి...ఆ కుర్రాడు చాకులా ఉన్నాడు కదూ!... ’అంటూ మరో చెణుకు విసిరింది రాధ..
‘...మరి...తన సంగతో!?...’ అడిగాడు వాసు...ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్న వకుళ వైపు చూస్తూ!...నేను నోరిప్పే లోపల ‘...దానికి మరీ ఇష్టం!...
అనేశాడు మధు...
రాధా, వాసూ లు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూండగానే ‘...లో జీ!...గుడ్డీ కా ఫోన్!...’ అంటూ వకుళ తన మొబైల్ ని బేరర్ తో మధుకి పంపించింది...
‘...డాడీ!...’ అంటూ అరుస్తూన్న దివ్య గొంతు వినగానే ‘...గుడీ!...’ అంటూ పంజాబీ లో మొదలెట్టేశాడు...చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని పట్టించు కోకుండా!
ఇంతలో ‘...ఏమోయ్!...చిన్నాడు మాట్లాడుతున్నాడు...’ అంటూ వికాస్ తన మొబైల్ ని నాకు పంపించాడు, మరో బేరర్ తో... ...చిన్నా!...అంటూంటే నా గొంతుక ఓ పావు క్షణం పూడుకుపోయినా, వెంటనే సర్దుకుని ‘...అమ్మమ్మ, తాత లని సతాయించకు ...’ అంటూంటే ‘...ఏం లేదులే!...మేం రాత్రి కల్లా ఒచ్చేస్తాం...’ అంటూన్న మా పెద్దాడి గొంతు తోబాటు ‘...నాదీ ఆ ఫోన్... ’అని దెబ్బలాడుతూన్న చిన్నాడి అరుపులు కూడా వినిపిస్తున్నాయి...
‘...సర్లే ఫైటింగ్ చేసుకోకండి...మేం సాయంత్రం కల్లా ఒచ్చేస్తాం...’ అంటూ నేనూ, ‘...ప్రెజంట్స్ తో , మీకన్నా ముందుంటాం!... ’అంటూ మధూ , ఒకేసారి కట్ చేశాం...
‘...ఐతే...మా అంచనా కరెక్టే!...’ అన్నాడు వాసు...నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ ‘...ఏంటో అది!?...’అని బుకాయించబోయాను...చూచాయగా తెలిసినా!...
‘...చెప్పాలంటావా సంధ్యా గూటం!?...’ అంటూ వాసూ, ‘ ఫోన్ ఇటియ్యి మధూ, వకూ మెహ్రా కి ఇచ్చేస్తాను...’ అంటూ రాధా...మమ్మల్ని ఆట పట్టించారు...
‘...ఇండిపెండెంట్ రూమ్స్ బుక్ చేశాం కదా, ప్రాబ్లంస్ వస్తాయేమో అని అని అలా రికార్డ్ చేయించాం... ’ అని నేనూ , ‘...క్వీన్ బెడ్ మీద ఫోర్సమ్ ఎలారా!...అని బాధ పడుతూంటే , మీ స్యూట్ మాచేతికొచ్చి , ఆ సమస్యని పరిష్కరించింది...’ అంటూ మధు ...వాళ్ళ వ్యంగపు చురకల్ని నవ్వుల్తో కొట్టిపారేశాం...
‘...అదీ స్పిరిటంటే!...మాకు ఇష్టమైంది చేస్తాం...అనగల్గే ధైర్యం ఉండాలి...’ అంటూ మాతో జతకలిపారు...మీనన్స్...
‘...ఫైన్. టైం తక్కువుందని అర్థమైందిగా!...అంచేత , అందరం కూర్చుని కాఫీ తాగుతూ ప్లాన్ చేద్దాం...’ అన్నాడు మధు ...చకచకా బ్రేక్ ఫాస్ట్ లాగిస్తూ...
‘...అది వీలుకాదు...’ అన్నాడు...వాసు ‘...ఓకే!...ఇళ్ళకెళ్ళిపోదాం!... ’అన్నాడు మధు...కాస్త చురుగ్గా!...
‘...అహఁ ...అది కాదు వాసు ఉద్దేశ్యం...నాలుగు జంటలూ ఒక్క టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని...ఈ...విషయం చర్చించడం బాగోదూ!...అనీఁ...’ అంటూ సర్దింది రాధ...
‘...ఎందుకూ!?... ’అన్నాడు మధు...ఇంకా అదే స్వరంలో...రాధ ఏదో చెప్పబోతూంటే, తనని ఆగమని సైగ చేసి...మధుకి దగ్గరగా కుర్చీ జరుపుకుని ‘...ఎంత వల్లమాలిన కావరంగా ఉన్నా, తల్లీ - కొడుకూ , తండ్రీ - కూతురూ, మరో రెండు జంటల్తో కలిసి గ్రూప్ స్వాప్ ఏర్పాట్లు ఎలా ప్లాన్ చెయ్యగలరు చెప్పు!?...ఆ పని మిగిలిన రెండు జంటలూ చూసుకోవాలిగానీ!...అదీ వీళ్ళ పరిస్థితి...అర్థం చేసుకో!!...’ అంటూ తన చెవిలో గుసగుసలాడి, తనని చల్లబరిచాను...
‘...అర్థమైందిలే!...ఆ మిళింద్ గాడి ...పోటు...కూడా రుచి చూసేదాకా ఇళ్ళకి రామంటారు...నువ్వూ వకుళా!...’ అంటూ నా చెవిలో గుసగుసలాడి, అప్పుడే తన వైపు చూసిన వకుళకి కన్నుగీటాడు మధు...
...వెంటనే నా మొబైల్ మోగింది...ఎవరా అనిచూస్తే వకుళ ‘...నాగురించి ఏమంటున్నాడే నా మొగుడూ!...’ అని దాని ప్రశ్న...నవ్వుతూ మధు వైపు చూస్తూ, అంతక్రితమే అతగాడన్న వాక్యాన్ని రిపీట్ చేశాను ‘...అలాగుటే!...తనకియ్యి ఫోను...’ అంది వకుళ...చురచుర లాడిపోతూ...
...నవ్వుతూ మధుకి నా మొబైల్ అందించి...దాని వైపు చూశాను...అది కుర్చీలోంచి లేచి, కొద్ది దూరం వెళ్ళి పచార్లు చేస్తూ ఫైరై పోతూందది...
మధు కూడా లేచి , మరోవైపు వెనక్కెళ్ళి ‘...నో...నా ఉద్దేశ్యమదికాదు... ’ అంటూ సర్దడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు...ఓ అర నిముషం తర్వాత ఎర్రబడ్డ మొహాలతో ఎవరి సీట్లకి వారు చేరారు...
‘...తంపులమారి తల్లీ!...తృప్తిగా ఉందా!...’ అంటూ నా మొబైల్ వెనక్కిచ్చాడు మధు...రాధ, వాసులు నవ్వుని కష్టం మీద దాచుకుంటూ గబగబా లాగించేస్తున్నారు...సమాధానం చెప్పకుండా నేనూ ఆపన్లోనే ములిగిపోయాను...ఇక తప్పక మధుకూడా మాతో జతకలిశాడు...
...ఓ పది నిముషాల్లో బ్రేక్పాస్ట్ ముగించాక, మగాళ్లు బిల్ సెటిల్మెంట్ కి వెళ్తే, రిసెప్షన్ హాల్లో ఓ పక్కన గుమిగూడాం నలుగురాడాళ్ళం...
‘...ఊఁ...చెప్పండి...సుధా, రాధా, ఎవరైనా!...ఎక్కడుందా లాబ్!?...దాంట్లో ఎన్ని బెడ్రూమ్స్ ఉన్నాయి?...తిండి తిప్పలకేర్పాటు ఉందా!... లేక వండుకుని ఛావాలా??...’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించింది వకుళ...
‘... చిన్నప్పుడెప్పుడో తీసుకెళ్ళాడు మరో రెండు ఫామిలీస్ తో...ఫ్రెండ్స్ తో ఆడుకున్నానే గానీ, ఏమీ గుర్తులేదు...’ అంది...కుదేలైపోయిన సుధ...
‘...నన్నో రెండు సార్లు తీసుకెళ్ళాడు...’ అంది రాధ నేల చూపులు చూస్తూ...కోడలి ముందు చెప్పడానికి మొహమాటపడుతూందని అర్థమై, ‘...మనవాళ్ళని తొందరగా తీసుకురా సుధా!...’ అంటూ దాన్ని పంపించేసి ‘...ఊఁ...ఇప్పుడు చెప్పండి... ’అన్నాం...నేనూ వకుళా...
‘...అండీ...ఎందుకూ! , అక్కా అనచ్చుగా!!...’ అని మొదలెట్టి...వివరాలు గబగబా చెప్పేసి ఊపిరి పీల్చుకుంది రాధ...
‘...సరే...ఇప్పుడు మేమిద్దరం ప్లాన్ చెప్తూంటాం...అవసరమున్న చోట కరెక్ట్ చేస్తూండు...’ అని ఆలోచన మొదలెట్టాం...కాసేపట్లో ప్లాన్ సిధ్ధమైంది ‘...లాస్ట్ రివిజన్ అక్కా!...జాగ్రత్తగా విను...’ అంటూ మొదలెట్టాం...
...వీడ్ని తోలేస్తేనే నయం...అనిపించి, ‘...మధూ!...ఈ కుర్రాడు గుర్తున్నాడా!? ---కాలేజ్ లో ఎం.బి.ఎ ట...మీ ఫర్మ్ లో ట్రైనీ గా షార్ట్ లిస్ట్ అయ్యాడుట... ’అన్నాను వినోద్ ని పరిచయం చేస్తూ...
‘...ఎందుకు గుర్తులేడూ!...నిన్న రాత్రి నిన్ను మోసుకొచ్చి నా చేతుల్లో పెట్టిన వాడు వీడేగా!...’ అన్నాడు మధు...నా చెవి లో గుసగుసగా ...కందగడ్డలా ఐపోయిన మొహాన్ని దాచుకోడానికి ఓ గుడ్డపీలికైనా లేకపోవడంతో... పేపర్ నాప్కిన్ అందుకోబోతూంటే, కొంటె చిరునవ్వుతో, రాధ ఓ పెద్ద సైజు హాంకీ ని అందించింది ...
ఈలోగా వాడు మధుని విష్ చేసి, ఏదో పాకెట్ అందివ్వబోతూంటే, మధు నా వైపు సైగ చేశాడు ‘...కాంప్లిమెంట్స్ ఫ్రం ----కాలేజ్....’ అంటూ దాన్ని నా చేతుల్లో పెట్టి, మళ్ళీ తీసేసుకుని, మీ కార్ లో పెట్టిస్తా!...అని, నంబర్ చెప్తారా అన్నట్లుగా ఆగాడు...
‘...మీరు మా కార్లో ఒస్తున్నారు...’ అంటూ వాసుదేవ్ కీస్ తీస్తూండగానే , ...6996...అనేశాను...
‘...షూర్ మేమ్!...’ అంటూ కీస్ అందుకుని ‘...గుడ్ డే... మిసెస్ మెహ్రా , మిసెస్ మీనన్...సర్స్...’ అంటూ బుధ్ధిగా విష్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు...
...ఇంతలో బ్రేక్ ఫాస్ట్ సర్వ్ చెయ్యడం మొదలైంది...
‘...మీ ఇద్దరికీ!...’ అంటూ మధువైపూ, నా వైపూ చక్రాల్లాంటి కనుగుడ్లు దొర్లించి ‘...ఆ...నంబరంటే...అంత ఇష్టమా!...మాకు కూడానూ!... ’అని ఓ వంకర నవ్వు నవ్వింది రాధ... బేరర్స్ కాస్త దూరం వెళ్ళగానే...
‘...ధాంక్స్...’అన్నారు మగాళ్ళు ‘...ఎందుకో!...’అనిగొణిగాను...కళ్ళువాల్చుకుంటూ...
‘...తెలీనట్లు నాటకాలాడకు...అంటూ నాకు దగ్గరగా ఒంగి...ఆ కుర్రాడు చాకులా ఉన్నాడు కదూ!... ’అంటూ మరో చెణుకు విసిరింది రాధ..
‘...మరి...తన సంగతో!?...’ అడిగాడు వాసు...ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్న వకుళ వైపు చూస్తూ!...నేను నోరిప్పే లోపల ‘...దానికి మరీ ఇష్టం!...
అనేశాడు మధు...
రాధా, వాసూ లు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూండగానే ‘...లో జీ!...గుడ్డీ కా ఫోన్!...’ అంటూ వకుళ తన మొబైల్ ని బేరర్ తో మధుకి పంపించింది...
‘...డాడీ!...’ అంటూ అరుస్తూన్న దివ్య గొంతు వినగానే ‘...గుడీ!...’ అంటూ పంజాబీ లో మొదలెట్టేశాడు...చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని పట్టించు కోకుండా!
ఇంతలో ‘...ఏమోయ్!...చిన్నాడు మాట్లాడుతున్నాడు...’ అంటూ వికాస్ తన మొబైల్ ని నాకు పంపించాడు, మరో బేరర్ తో... ...చిన్నా!...అంటూంటే నా గొంతుక ఓ పావు క్షణం పూడుకుపోయినా, వెంటనే సర్దుకుని ‘...అమ్మమ్మ, తాత లని సతాయించకు ...’ అంటూంటే ‘...ఏం లేదులే!...మేం రాత్రి కల్లా ఒచ్చేస్తాం...’ అంటూన్న మా పెద్దాడి గొంతు తోబాటు ‘...నాదీ ఆ ఫోన్... ’అని దెబ్బలాడుతూన్న చిన్నాడి అరుపులు కూడా వినిపిస్తున్నాయి...
‘...సర్లే ఫైటింగ్ చేసుకోకండి...మేం సాయంత్రం కల్లా ఒచ్చేస్తాం...’ అంటూ నేనూ, ‘...ప్రెజంట్స్ తో , మీకన్నా ముందుంటాం!... ’అంటూ మధూ , ఒకేసారి కట్ చేశాం...
‘...ఐతే...మా అంచనా కరెక్టే!...’ అన్నాడు వాసు...నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ ‘...ఏంటో అది!?...’అని బుకాయించబోయాను...చూచాయగా తెలిసినా!...
‘...చెప్పాలంటావా సంధ్యా గూటం!?...’ అంటూ వాసూ, ‘ ఫోన్ ఇటియ్యి మధూ, వకూ మెహ్రా కి ఇచ్చేస్తాను...’ అంటూ రాధా...మమ్మల్ని ఆట పట్టించారు...
‘...ఇండిపెండెంట్ రూమ్స్ బుక్ చేశాం కదా, ప్రాబ్లంస్ వస్తాయేమో అని అని అలా రికార్డ్ చేయించాం... ’ అని నేనూ , ‘...క్వీన్ బెడ్ మీద ఫోర్సమ్ ఎలారా!...అని బాధ పడుతూంటే , మీ స్యూట్ మాచేతికొచ్చి , ఆ సమస్యని పరిష్కరించింది...’ అంటూ మధు ...వాళ్ళ వ్యంగపు చురకల్ని నవ్వుల్తో కొట్టిపారేశాం...
‘...అదీ స్పిరిటంటే!...మాకు ఇష్టమైంది చేస్తాం...అనగల్గే ధైర్యం ఉండాలి...’ అంటూ మాతో జతకలిపారు...మీనన్స్...
‘...ఫైన్. టైం తక్కువుందని అర్థమైందిగా!...అంచేత , అందరం కూర్చుని కాఫీ తాగుతూ ప్లాన్ చేద్దాం...’ అన్నాడు మధు ...చకచకా బ్రేక్ ఫాస్ట్ లాగిస్తూ...
‘...అది వీలుకాదు...’ అన్నాడు...వాసు ‘...ఓకే!...ఇళ్ళకెళ్ళిపోదాం!... ’అన్నాడు మధు...కాస్త చురుగ్గా!...
‘...అహఁ ...అది కాదు వాసు ఉద్దేశ్యం...నాలుగు జంటలూ ఒక్క టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని...ఈ...విషయం చర్చించడం బాగోదూ!...అనీఁ...’ అంటూ సర్దింది రాధ...
‘...ఎందుకూ!?... ’అన్నాడు మధు...ఇంకా అదే స్వరంలో...రాధ ఏదో చెప్పబోతూంటే, తనని ఆగమని సైగ చేసి...మధుకి దగ్గరగా కుర్చీ జరుపుకుని ‘...ఎంత వల్లమాలిన కావరంగా ఉన్నా, తల్లీ - కొడుకూ , తండ్రీ - కూతురూ, మరో రెండు జంటల్తో కలిసి గ్రూప్ స్వాప్ ఏర్పాట్లు ఎలా ప్లాన్ చెయ్యగలరు చెప్పు!?...ఆ పని మిగిలిన రెండు జంటలూ చూసుకోవాలిగానీ!...అదీ వీళ్ళ పరిస్థితి...అర్థం చేసుకో!!...’ అంటూ తన చెవిలో గుసగుసలాడి, తనని చల్లబరిచాను...
‘...అర్థమైందిలే!...ఆ మిళింద్ గాడి ...పోటు...కూడా రుచి చూసేదాకా ఇళ్ళకి రామంటారు...నువ్వూ వకుళా!...’ అంటూ నా చెవిలో గుసగుసలాడి, అప్పుడే తన వైపు చూసిన వకుళకి కన్నుగీటాడు మధు...
...వెంటనే నా మొబైల్ మోగింది...ఎవరా అనిచూస్తే వకుళ ‘...నాగురించి ఏమంటున్నాడే నా మొగుడూ!...’ అని దాని ప్రశ్న...నవ్వుతూ మధు వైపు చూస్తూ, అంతక్రితమే అతగాడన్న వాక్యాన్ని రిపీట్ చేశాను ‘...అలాగుటే!...తనకియ్యి ఫోను...’ అంది వకుళ...చురచుర లాడిపోతూ...
...నవ్వుతూ మధుకి నా మొబైల్ అందించి...దాని వైపు చూశాను...అది కుర్చీలోంచి లేచి, కొద్ది దూరం వెళ్ళి పచార్లు చేస్తూ ఫైరై పోతూందది...
మధు కూడా లేచి , మరోవైపు వెనక్కెళ్ళి ‘...నో...నా ఉద్దేశ్యమదికాదు... ’ అంటూ సర్దడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు...ఓ అర నిముషం తర్వాత ఎర్రబడ్డ మొహాలతో ఎవరి సీట్లకి వారు చేరారు...
‘...తంపులమారి తల్లీ!...తృప్తిగా ఉందా!...’ అంటూ నా మొబైల్ వెనక్కిచ్చాడు మధు...రాధ, వాసులు నవ్వుని కష్టం మీద దాచుకుంటూ గబగబా లాగించేస్తున్నారు...సమాధానం చెప్పకుండా నేనూ ఆపన్లోనే ములిగిపోయాను...ఇక తప్పక మధుకూడా మాతో జతకలిశాడు...
...ఓ పది నిముషాల్లో బ్రేక్పాస్ట్ ముగించాక, మగాళ్లు బిల్ సెటిల్మెంట్ కి వెళ్తే, రిసెప్షన్ హాల్లో ఓ పక్కన గుమిగూడాం నలుగురాడాళ్ళం...
‘...ఊఁ...చెప్పండి...సుధా, రాధా, ఎవరైనా!...ఎక్కడుందా లాబ్!?...దాంట్లో ఎన్ని బెడ్రూమ్స్ ఉన్నాయి?...తిండి తిప్పలకేర్పాటు ఉందా!... లేక వండుకుని ఛావాలా??...’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించింది వకుళ...
‘... చిన్నప్పుడెప్పుడో తీసుకెళ్ళాడు మరో రెండు ఫామిలీస్ తో...ఫ్రెండ్స్ తో ఆడుకున్నానే గానీ, ఏమీ గుర్తులేదు...’ అంది...కుదేలైపోయిన సుధ...
‘...నన్నో రెండు సార్లు తీసుకెళ్ళాడు...’ అంది రాధ నేల చూపులు చూస్తూ...కోడలి ముందు చెప్పడానికి మొహమాటపడుతూందని అర్థమై, ‘...మనవాళ్ళని తొందరగా తీసుకురా సుధా!...’ అంటూ దాన్ని పంపించేసి ‘...ఊఁ...ఇప్పుడు చెప్పండి... ’అన్నాం...నేనూ వకుళా...
‘...అండీ...ఎందుకూ! , అక్కా అనచ్చుగా!!...’ అని మొదలెట్టి...వివరాలు గబగబా చెప్పేసి ఊపిరి పీల్చుకుంది రాధ...
‘...సరే...ఇప్పుడు మేమిద్దరం ప్లాన్ చెప్తూంటాం...అవసరమున్న చోట కరెక్ట్ చేస్తూండు...’ అని ఆలోచన మొదలెట్టాం...కాసేపట్లో ప్లాన్ సిధ్ధమైంది ‘...లాస్ట్ రివిజన్ అక్కా!...జాగ్రత్తగా విను...’ అంటూ మొదలెట్టాం...
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)