Adultery ... కలసి వచ్చిన అదృష్టం (శతదృవంశ యోధుడు )

[siva_reddy32]

 

 133.1   .. కలిసి వచ్చిన అదృష్టం -- 5,239,026
 
మేము వెళ్ళే సరికి స్టేషన్  లో అమ్మాయిల వాళ్ళ పేరెంట్స్,  సిటి లోని పెద్ద పెద్ద పొలిసు ఆఫీసర్స్ అంతా అక్కడే ఉన్నారు ,  కిడ్నాప్ అయిన వాళ్ళల్లో మినిస్టర్ కూతురు కూడా  ఉండడం  వలన  ఆ మంత్రి కూడా రావడం వలన ఆయనతో వచ్చిన   సెక్యూరిటీ కూడా అక్కడ వుంది.
 
సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వాళ్ళ ఫార్మాలిటీస్ కానిచ్చిన తరువాత , అమ్మాయిలు వాళ్ళ పేరెంట్స్ తో వెళ్లి పోయారు. ఫైనాన్స్ మంత్రి గారి కూతురు పేరు  శ్రీలత.  మల్లికార్జున  నన్ను తీసుకెళ్లి  తనకు పరిచయం చేసి , జరిగింది అంతా ఆయనకు వివరించాడు.   అయన నా వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ
 
"థేంక్స్ యంగ్ మ్యాన్ ,  సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఎవ్వరు చెయ్యిలేని పని నువ్వు చేయగలిగావు,  నేను మంత్రి ని అయ్యి ఉంది కూడా  నీ అంత ఫాస్ట్ గా రి యాక్ట్ కాలేక పోయా , మా అమ్మాయిని రక్షించి నందుకు చాలా థేంక్స్ అబ్బాయి" అన్నాడు
 
"అదేం లేదు  సార్, ఎదో అదృష్టం అలా కలిసి వచ్చింది  అంతే ,టైం కి   మల్లికార్జున గారు రాబట్టి వాళ్లను పట్టుకో కలిగారు లేకుంటే మొదటికి మోసం వచ్చేది , అంతా వారే నండి నాదెం లేదు"
 
"ఆ  ,మల్లికార్జున  కు  ప్రమోషన్ కు  రెకమెండ్ చేస్తా లే ,  నీకు ఎం కావాలో చెప్పు నా చేతనైంది చేస్తాను"
 
"మా ఫ్రెండ్ వాళ్ళ అక్క  ఉంటే ఆమెను రక్షించడానికి వెళ్లాను కానీ ప్రత్యేకంగా నేను చేసింది ఏమీ లేదు , అవసరం వచ్చినప్పుడు మీ సహాయం తీసుకుంటా లెండి సర్ , ప్రస్తుతానికి నాకే మి అవసరం లేదు , మీరు  సెలవిస్తే నేను ఇంటికి వెళతా ను"  అంటు  వాళ్ళకు  బాయ్ చెప్పి బయటకు వచ్చాను.
 
నా వెనుకే  శ్రీలత బయటకు వచ్చి "థేంక్స్ శివా,  I  like యువర్ గట్స్ , థేంక్స్  ఒన్స్ అగైన్ , we విల్ మీట్ ఒన్స్ అగైన్ " అంటు  వాళ్ళ నాన్న దగ్గరకు వెళ్ళింది.
 
బయట నా కోసం ఎదురు చూస్తున్న  దీపాలి , సాహితి మాత్రమే మిగిలి ఉన్నారు. 
"మీ నాన్న రాలేదా  ఇంకా " అన్నాను సాహితీ వైపు చూస్తూ
"రాలేదు , నేను ఓ ఫోన్ చేసుకోవచ్చా  " అంది నా వైపు చూస్తూ
నా ఫోన్ తన చేతికి ఇచ్చి ఫోన్ చేసుకోమన్నాను . తను వాళ్ళ నాన్నకు ఫోన్ చేసి జరిగింది అంతా చెప్పి , ఇప్పుడు తను  స్టేషన్ లో ఉందని చెప్పింది.   ఫోన్ నా చెతి కి ఇచ్చి ,"మా నాన్న మాట్లాడతాడు  అంట "  అంటు నా చేతికి ఫోన్ ఇచ్చింది
"బాబు , అది ఇప్పుడు బాగా భయపడి ఉంది , దాన్ని హాస్టల్ కు పంపకుండా ఈ రాత్రికి మీ ఇంట్లో ఉండని యవా , నేను బయలు దేరి వస్తున్నా రేపు పొద్దున్నే  వచ్చి నేను తీసుకొని పోతాను."
"సరే నండి , నాకు తెలిసిన వారి దగ్గర ఉంచు తాను తను క్షేమంగా ఉంటుంది , మీరు పొద్దున్నే తీరికగా రండి మరేం ఫరవాలేదు." అంటు ఫోన్ పెట్టాను.
మేము ఫోన్ మాట్లాడుతుండగా  నీరజా, రుపాలి  వాళ్ళ నాన్నతో కలిసి వచ్చారు.
 
"థేంక్స్ అండి " అంటు రూపాలి నా దగ్గరకు వచ్చి నా చేతిని తన చేతి లోకి తీసుకొంది.
"నేనేం చేసింది ఎ మీ లేదు గానీ, మీ దీపాలి చేసిన ధైర్యం ముందు నాది ఏపాటి"
"నేను చేసింది ఏముంది అంతా మీరు చెప్పినట్లు చేసాం అంతే గదా " అంది దీపాలి
"ఇప్పుడు, మనం ఒకరిని ఒకరు పొగుడు కోవడం అవసరమా , పదండి ఇంటికి వెళ్దాం"  అంటు నీరజా బయటకు నడిచింది.
"నీరజా , తనను ఈ రాత్రికి మీ ఇంటికి తీసుకోని వెళ్ళగల వా , రేపు ఉదయం వాళ్ళ నాన్న వచ్చి తనను తీసుకోని వెల తాడు "
"నో ప్రాబ్లమే " అంటు తను వచ్చిన  కారులో సాహితిని తీసుకోని బయలు దేరింది.  
"నన్ను కూడా  ఇంట్లో దింపి ఆ తరువాత వెళ్ళొచ్చు గా " అన్నాను  నీరజ వైపు తిరిగి.
"పద వెళ్దాం " అంటు మేము ముగ్గురు తన కారులో బయలు దే రాము.
 కారులో కుచోగానే , అంతవరకు  కామ్  గా ఉన్న సాహితీ  "థేంక్స్  అన్నా ,నీవు లేకపోతే వాళ్ళు మమ్మల్ని  వాళ్ళకు అమ్ మేసే వాళ్ళు " అంది
"పర వా లేదులే మీ నాన్నకు తెలియలేదు , లేకుంటే మీ నాన్న వచ్చి రక్షించే వాడు లే " అంటు ఉండగా మాకారు  ట్రాఫిక్ లో ఆగిపోయింది.  మా ముందు  కొద్ది మంది జనాలు  గుంపుగా ఉండడం వలన ట్రాఫిక్ ఆగిపోయింది.
"ఉండు నేను చూసి వస్తా ఏమీ జరిగింది  అంటు" నేను కింద కు జరిగి ఆ గుంపు దగ్గరకు వెళ్లాను.  రోడ్డుకు అనుకోని  ఉన్న బైక్ స్టాండ్ కు పక్కన  ఓ పెద్దాయన కింద పడి ఉన్నాడు కానీ ఎవ్వరు అతన్ని గురించి పట్టిచ్చుకోవడం లేదు.  
"ఏమైంది”  అన్న నా ప్రశ్నకు ఎవ్వరి వైపు నుంచి సమాధానం రాలేదు.   ఆయన అలాగా ఎంత సేపటి నుంచి ఉన్నారో తెలియడం లేదు.  వెంటనే అయన దగ్గరకు వెళ్లి  నా చేతుల్లో  ఎత్తుకొని మా కారు దగ్గరి కి వచ్చాను.