Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

என் தலையை தூக்கி அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்து “அழாதேம்மா...” என்றேன்.

சற்று ஆறுதலைந்து, “வினித அம்மா கஷ்டப்பட்டிருக்கிறது உனக்கு புரியும் நினைக்கிறேன். அம்மாவுக்கு வேற வழி தெரியல. நாளைக்கு காலைலிருந்து அம்மா உங்ககிட்ட ஸ்டிரிக்டா நடந்துப்பேன்...சரியா... நாம கொஞ்சம் விலகியிருப்பதுதான் சரி. அம்மா உன்கிட்ட இந்த மாதிரி அன்யோன்யமா பழக மாட்டேன். அம்மா உன்கிட்ட அன்பில்லாதவளா நடக்கற மாதிரி தோனும். ஆனா என் அன்பு மாறாது. நீ புரிஞ்சி அம்மா சொல்றப்படி நடந்துக்கனும். அம்மா மேலே நீ பாசம் வெச்சிருக்கறதை கொஞ்சம் கூட குறைக்க கூடாது. அம்மா உன்கிட்ட மோசமா பொல்லாதவளா நடந்துகிட்டாலும், நீ அதை புரிஞ்சி நடந்து ஏத்தக்கனும்...சரியா....” என்று என்னிடம் அழும் கண்களுடன் கெஞ்சினாள்.

“சரிம்மா...” என்றேன். அம்மா என்னிடம் மோசமாக நடந்துக்கொண்டாலும் பரவாயில்லை என் அன்பு மாறவேக்கூடாது என என் பிஞ்சு மனம் நினைத்தது.

“நீ பெரிய ஆளாயிட்டேடா வினித்... அம்மாவும் நீயும் சேர்ந்து அம்மாவுக்கு ஏற்பட்ட இக்கட்டிலிருந்து வெளியே வந்துருவோம் சரியா...” என்று ஐ ஃபைவ்வாக கையை உய்ர்த்த அம்மாவின் கரத்தை நானும் தட்டினேன்.

அம்மாவுக்கு என்ன சிக்கல் என்ன பிரச்சனையென்று அப்போது புரியவில்லை.

அம்மாவைப் பார்த்தேன். நேற்றிரவு கழுத்தில் நான் பலமாக கடித்ததின் பற்சுவடுகள் நன்றாக மென்மையான ரத்தக் காயத்துடன் தெரிந்தது. அம்மாவின் முலைகளில் என் நகக் கீரல்கள் தெரிந்தன. இடது காம்பு நான் பலமாக நகத்தை கொண்டு திருகியதால் காயத்துடன் துடித்துக் கொண்டிருந்தது.

நான் காயங்களை ஆராய்வதை பார்த்த அம்மா, “என் பையன் பயங்கரமா முரடனா இருக்கான்...அம்மாவை என்னமா பண்ணி வெச்சியிருக்கான் பாரு...” என்று கிண்டலுடன் சிரித்தாள்.

“போம்மா...நேத்து நைட்டு அசோக் அங்கிள் வீட்டுக்கு முன்னாடியும் நடு ரோட்டுலேயும் நான் கூப்பிட்டு கூப்பிட்டு எழுந்திருக்காமே அப்படி மயங்கிகிட்டு கிடந்தீங்க... நான் என்ன பண்றதாம்...கடிச்சி புடிச்சித்தான் உங்களை எழுந்திருக்க வைக்க முடிஞ்சது...சாரிம்மா...” என்று அம்மாவின் கன்னத்தில் செல்லமாக முத்தமிட்டேன்.

“எதுக்கு சாரி சொல்றே... அப்படி செஞ்சதாலத்தான் அம்மாவை நீ காப்பாத்த முடிஞ்சது...இல்லேன்னா ஏரியா ஃபுல்லா அம்மா பெயரு நாறியிருக்கும்.... ஆனா இதுக்கெல்லாம் யார் காரணம்...” என்று கயிற்றினாள் ஏற்பட்ட வரி காயங்களை காண்பித்து முறுவலித்தாள்.

“ஐயோ அதுக்கு நான் காரணமில்லேம்மா...எல்லாமே இவங்களாலத்தான்...” என்று கோவமாக அம்மாவின் முலைகளை அடித்தேன்.

“ஆஆஆ...”என்று அம்மா வலியால் முனுகி, “அந்த தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டலை எடுத்துட்டு வாடா வினித்...” என்றாள். நான் கிடுகிடுவென ஓடிப்போய் பாட்டிலை எடுத்து வந்து அம்மாவிடம் கொடுக்க, அம்மா கொஞ்சம் எண்ணெயை என் இடது கையில் கொட்டி, “அம்மா காயத்து மேல ஸ்மூத்தா தடவி விடுடா...” என்றாள் அன்பொழுக

நான் வலது கை விரல்களின் நுனிகளால் இடது அங்கையில் கொட்டப்பட்ட எண்ணெயை தொட்டு, அம்மாவின் காயப்பட்ட இடங்களை மெல்லிய பூவிதழ்களாக நினைத்து தொட்டு மென்மையாக சுற்றி தடவினேன். என் கையில் எண்ணெய் தீர தீர அம்மா கொட்டிக் கொண்டிருந்தாள் நான் அதனை மென்மையாக காயங்களின் மீது ஒத்தடம் செய்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அழகு மிளிரும் பளிங்கு கற்சிலை ஓன்றிக்கு எண்ணெய் தடுவுவதைப் போலிருந்தது. காயங்கள் மீது எண்ணெய் படர படர அம்மாவின் முகத்தில் தெரிந்த வலி மெதுவாக மறைந்துக் கொண்டிருந்தது.

எல்லா இடங்களில் எண்ணெயை தடவி முடித்துவிட்ட பார்க்க, எண்ணெயில் அம்மாவின் முலைகளும் முதுகும் பளபளவென்று மின்னலடித்துக் கொண்டிருந்தன. அப்படி ஒரு மினுமினுப்பான அழகை அம்மாவிம் இதுவரை நான் கண்டதில்லை. என் கண்களே பட்டுவிடும் போலிருந்தது.

ரதி தேவதையாக காட்சியளித்தாள்.

அம்மா என்னை இழுத்து என் நெற்றியில் பச்சென்று ஈரமான முத்தத்தை பதித்து, “தேங்க்ஸ்டா...என் செல்ல பையா...” என்றாள்.

“இன்னும் எண்ணெய் தேய்க்கனும்மா...” என்று கேட்டேன்.

“போதும்..” என்று எழுந்தாள்.

அந்த கணம் என் வாழ்நாளில் மறுக்க முடியாத கணம். அப்பழுக்கற்ற தூய்மையான என் மனதின் ஓழுக்க நெறியின்மை அளவுக்கோலை அம்மா புரிந்த கொண்ட நேரம். இன்றும் அந்த கணத்தை அசைப்போட்டால், பகீரென்று என் உடல் முசுக்க உலகத்தில் உள்ள அனைத்து உணர்ச்சிகளும் தாக்கி திக்குமுக்காடுவேன்.

எழுந்த அம்மா என்னை நோக்கி ஒரு பார்வை வீசினாள். இதுவரை நான் கண்டிராத புது உணர்ச்சிகளை தேக்கியிருந்தது. எனக்கு அதனை வகை காணமுடியவில்லை. ஆனால் ஒன்று மட்டும் எனக்கு புரிந்தது. அந்த உணர்ச்சிகள் எனக்கு புடிக்கவில்லை, அது ஏதோ அசிங்கமாக பட்டது. தெரு நாய்களின் மிருக உணர்ச்சிகளைப் போலிருந்தது. அம்மா கண்களை மூடி சற்று கிறக்கமாக என்னைப் பார்த்தாள். இதுவரை நான் கண்டிராத வித்தியாசமான பார்வை.

சட்டென்று மார்பை முன்புறம் தள்ளினாள். அதுவரை மெதுவாக ஆடிக்கொண்டிருந்த அந்த அகன்ற மார்புகள் விம்மி புடைத்து கருங்கல்லாக மாறிப் போனது. இதுவரை நான் பார்த்திராத அம்மாவின் மார்புகள். காம்புகள் பாமபைப் போல படமெடுத்து நீண்டு நேராக நின்று அதிர்ந்துக் கொண்டிருந்தது. அம்மாவின் மார்புகளும் காம்புகளும் என்னை வாவாவென்று வெறியோடு அழைத்துக் கொண்டிருந்தன. காம்புகள் வெடித்து விடும் போலிருந்தது. அம்மாவின் மேல் பூசப்பட்ட எண்ணெய் இப்போது வேறு வடிவம் எடுத்து எதற்கோ பூசப்பட்டதைப் போலிருந்தது.

அம்மாவின் இதழ்களில் தவழ்ந்த புன்னகை இதுவரை நான் கண்டிராத புன்னகை. அது புன்னகையல்லா இளிப்பு. அதுவரை அழகாக மலரைப் போலிருந்த அம்மாவின் இதழ்கள் அசிங்காக தோன்றியது.

அம்மா எதற்கோ என்னை அழைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அம்மாவே அசிங்கமாக மாறி நான் கோயிலில் கண்ட மோகினி சிலையாக மாறியிருந்தாள். அம்மாவின் மார்புகள் ராட்சசிகளாக என்னை பயமுறுத்தின.

அம்மாவின் கோலம் ஏன் எதற்கு என்று அப்போது தெரியவில்லை. இப்போது எல்லாமே தெள்ளத்தெளிவாகத் தெரிகிறது.

அம்மாவின் அந்த காமகிறக்கப் பார்வை அழைப்பு உருவமெல்லாம், இந்த ஜென்மம் வரை எந்த ஆண்மகனும் பார்த்தது கிடையாது. அம்மாவின் கோலத்தை பார்த்த எந்த ஆண்மகனும் அது மனிதனாக இருந்தாலும் ஜந்துவாக இருந்தாலும், தானாகவே மின்னலைப் போல காமயிச்சை தூண்டப்பட்டு, போதையேறி பித்தனாகி, அம்மாவிடம் சரணடைந்து அடிமையாகி விடுவான்.

இந்த கோலத்தை அப்பாவிடம் கூட காட்டியிருக்க மாட்டாள். என்னிடம் காட்டினாள்.

சூம் என்று என் உடல் முழுக்க பயம் பரவியது.“ பயமா இருக்கும்மா...” என்றேன்.

அம்மா இளித்தப்படி, “என்னடா பயம்... அம்மாவை புடிக்கலியா...” என்றாள்.

“இந்த கோலத்தை புடிக்கல அம்மா...”

“உனக்கு புடிக்கும்...அம்மா கிட்ட வாடா...” என்று என்னை இழுக்க கை நீட்ட நான் பின்புறம் சென்று தப்பித்தேன்.

“நீங்க பேய் மாதிரி இருக்கீங்க...உங்க பந்துங்க ரத்தக் காட்டேரி ராட்சசி மாதிரி இருக்கு...”

“டேய் அம்மாகிட்ட வாடா...” என்றாள் அம்மா கிறக்கமாக.

“இப்படி இருக்கறது எனக்கு புடிக்கல... அசிங்கமா இருக்கீங்க... எனக்கு உங்க மேல லவ் வரல வெறுப்பா இருக்கு...எனக்கு பயமா இருக்கு...” என்று என் ஆழ்மனதில் இருக்கும் உண்மையைச் சொல்லி அலறினேன். கொஞ்சம் அழுகையும் வந்தது.

நீண்ட நேரம் என்னை உற்றுப் பார்த்த அம்மா, சட்டென்று அந்த கோலத்தை களைத்துவிட்டு பழைய பாசமுள்ள நேசமுள்ள அன்புள்ள தெய்வீக தாய் கோலத்துக்கு மாறினாள்.

மாறிய மறுகணமே, சட்டென்று ஓடிப்போய் ஓரே தாவு தாவி அம்மாவின் மார்புல் ஏற அம்மா என்னைக் கட்டிக் கொண்டாள். அம்மாவின் முகத்தில் நான் இதுவரை கண்டிராத ஆனந்தம் இன்பம் இருந்தது. ஆனந்த கண்ணீர் துளிகள் கண்களில் பூத்தன. இதுவரை அம்மா மனதில் தேங்கியருந்த ஏதோ ஒரு பாரம் கீழே இறக்கிவிடப்பட்டதைப் போல நிம்மதி.

இப்போது நினைத்தால், அம்மா என் மனதில் ஏதாவது ஓரத்தில் ஒரு துளி காமம் ஓளிந்திருக்கின்றதா என்று சோதனைச் செய்திருக்கிறாள். தன்னிடம் இருந்த காம பிரம்மாஸ்திரத்தை என் மீது ஏவி இருக்கின்றாள். அந்த பிர்ம்மாஸ்திரம் பிசிபிசுத்துப் போய் தோல்வியில் முடிந்தது விட்டது. என்னுள் எந்த ஒரு காம விஷத்தன்மை இல்லை என்று ஆராய்ந்து முடிவுச் செய்துவிட்டாள்.

என்னை தன் பெருத்த முலைகளின் மீது ஆரத் தழுவி சுற்றிக்கொண்டு, “நீ தாண்டா என் மகன். எனக்கு விடுதலையளித்த மகன். நீ உண்மைல எனக்கு மகனாக இருக்கே...” என்று என் மீது பல முத்தங்களை பதித்தாள்.

” அப்போ நீங்க எனக்கு உண்மையான தாயா இல்லையா...” என்று என்னையறியாமல் கேட்டுவிட்டேன். ஏன் அப்படி கேட்டேன் எது என்னை தூண்டியது என்று இதுவரையும் தெரியவில்லை.

சுழன்றுக் கொண்டிருந்த அம்மா சட்டென்று நின்றுவிட்டாள். என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியவில்லை. அவள் பொய் சொன்னால் நான் கண்டுப்பிடித்து விடுவேனென்று தெரியும். “ப்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்....” என்று உச்சுக் கொட்டி எங்கோ பார்த்தால். எனக்கு ஓன்றும் புரியவில்லை. அம்மாவை கஷ்டப்படுத்த வேண்டாம் என்று விட்டுவிட்டேன்.

நீண்ட நேரம் என்னை முத்தமிட்டப்படியிருந்து, “லஞ்ச் டைம்மாச்சு...அம்மா சமைக்கனும்...” என்று என்னை கீழிருக்கி நெற்றியில் பதிந்திருந்த என் முடிகற்ற்றை இருகைகளால் விளக்கு தலைக்கு மேல் கொண்டுச் சென்று என் தலையா ஆட்டி நேற்றியில் முத்தம் கொடுத்து சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.

அம்மா தொப்புளுக்கு மேல் பாவாடைக் கட்டிக்கொண்டு மேலே ஒன்றும் போடாமல் முலைகள் அசைந்தாட, மேல் நிர்வாணத்தை ஒரு பொருட்டாக கருதாமல், சந்தோஷமாக வாயில் ஒரு சினிமா பாட்டை முனுமுனுத்துக் கொண்டு சமையல் செய்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் கலைஞரின் விலையில்லா தொலைக்காட்சியில் ஜெயா சேனலில் வடிவேல் அங்கிள் நடித்த ஏதோ ஒரு ஜோக் படத்தை பார்த்துக் கொண்டு வடிவேல் அங்கிள் அடிவாங்குவதை ரசித்து கைத்தட்டி சிரித்துக் கொண்டிருந்தேன். அம்மா என்னை ஓரக் கண்ணால் பார்த்தப்படி சமைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

சட்டென்று அம்மா சமையல் செய்யும் சத்தம் நின்றுப்போனது. அம்மாவை பார்த்தேன். மவுனமாக அம்மா தன் முலைகளை உன்னிப்பாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் தேய்த்து விட்ட எண்ணெயில் பளீர் என்று மின்னிக் கொண்டிருந்தது. நானும் அம்மாவின் முலைகளைப் பார்த்தேன். அதுவரை துவண்டுப் போய் காம்பு மேட்டில் அடக்க ஓடுக்கமாக இருந்த அம்மாவின் காம்புகள் மெல்ல வளரத் தொடங்கின. ஒரு விதையிலிருந்து மலரும் செடியைப் போல மெல்ல பொங்க ஆரம்பித்தது. அம்மா உடல் நடுங்க, ஒரு வித மயக்கத்துடன் தன் காம்புகள் பெரிதாவதை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நானும் அதனை அதிசயமாக ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னால் என் கண்களையே நம்ப முடியவில்லை.

அம்மாவின் நடுவிரலளவுக்கு நீண்டது என்பதைப் போலிருந்தது. நான் அசந்துப் போனேன். அம்மாவின் காம்புகள் முன்பு தடித்திருந்ததை பார்த்திருக்கேன். தொட்டும் வாயில் வைத்து உணர்ந்திருக்கிறேன். ஏன் நேற்று இரவு முழுவதும் அதன் தடித்தன்மைக் கூடவே இருந்திருக்கிறேன்.

ஆனால் இந்தளவுக்கு தடித்து நீண்டு வளரும் என்று கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாது.

“என்னம்மா ஆச்சு...” என்றேன்.

சற்று திடுகிட்டு கொஞ்சம் வெட்கப்பட்டு, “இது ரெண்டும் செம்மையா குறும்பு பண்ணது...அம்மா சொல் பேச்சை கேட்கவே மாட்டேங்கது... அது பாட்டுக்கு ஆட்டம் போடுது...முரண்டு பிடிக்குது... சும்மாவே இருக்காமா அம்மாவுக்கு தொல்லைக் குடுக்குது... என் நெஞ்சலேர்ந்து கழண்டு உன்னோட விளையாடனும் அடம் பிடிக்குது...எனக்கு வலிக்கும்ங்டின்னா கேட்க மாட்டேங்கறாங்க...” வெட்கப் புன்னகையோடு சொன்னவள், சட்டென்று கையில் அதுவரை சமைத்துக் கொண்டிருந்த கரண்டியை வைத்து எண்ணெயில் பளபளத்துக் கொண்டிருந்த தன் முலைகளை மாறி மாறி பலம் கொண்டு பட் பட என்று ஓயாமல் அடித்துக் கொண்டிருந்தார்.

“சொன்ன பேச்சை கேளுங்கடி...” என்று ஓயாமல் சொல்லி அடித்துக் கொண்டிருந்தாள் அம்மா.

...தொடரும்.