14-12-2018, 06:54 PM
నా మాటలు విన్న అనితకు ఒక్కసారిగా మైండ్ బ్లాక్ అయింది….నేను ఏం చెబుతున్నానో అర్ధం కాలేదు. ఆమె ముఖం కోపంతో ఎర్రబడింది. తనను ఇంతవరకు ఎవరు అంతమాట అనలేదు, కాని కోపం దిగమింగుకుంటూ, “ఇక వెళ్ళండి,” అన్నది.
“అనిత గారు….నేను మీ అవసరం తీరుద్దామనే చెబుతున్నాను,” అన్నాను.
“ప్లీజ్ రాము గారు….మీరు ఇక్కడి నుండి వెళ్ళిపోండి…..మీ సహాయం నాకు అవసరం లేదు,” అన్నది అనిత.
నాకు అనిత అంత తేలిగ్గా లొంగదని నాకు బాగా అర్ధం అయింది….ఎందుకంటే ఆమె పెరిగిన వాతావరణం, పధ్ధతి, కట్టుబాట్ల మధ్య పెరిగింది. అందుకని అంత తేలిగ్గా దారిలోకి మాత్రం రాదు అని అనిపించింది.
నేను మళ్ళీ టీ షాప్ దగ్గరకు వచ్చి కూర్చున్నాను.…..ఆమె కూడ వాళ్ళింటికి వెళ్ళిపోయింది.
అక్కడి నుండి వెళ్ళిన అనిత ఇంటికి వచ్చి తలుపు వేసుకుని జరిగిన సంఘటన గురించి ఆలోచిస్తున్నది, “రాము ఎంత చీప్ గా తన గురించి ఆలోచిస్తున్నాడు…..ఒక ఆడదాని అవసరాన్ని ఆసరాగా తీసుకుని లొంగదీసుకోవాలనుకుంటున్నాడు,” అని ఆలోచిస్తూ తన రొటీన్ ఇంటి పనుల్లో మునిగిపోయింది.
ఇక కొద్దిసేపటికి అనిత తన కూతురిని తీసుకుని కాలేజ్లో దింపటానికి వెళ్ళింది….నేను అక్కడే కూర్చుని ఆమె వైపే చూస్తున్నాను.
అనిత నావైపు అసహ్యంగా చూస్తూ వెళ్ళిపోయింది….దాంతో నాకు ఎలాగైనా దీన్ని అనుభవించాలి అనే కసి ఇంకా పెరిగిపోయింది.
ఇక కొద్దిసేపు ఆగిన తరువాత నేను మా ఇంటికి వచ్చి అలాగే నిద్ర పోయాను…..మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకు నాకు మెలుకువ వచ్చింది.
ఉదయం కూడా టిఫిన్ చేయక పోయే సరికి నాకు బాగా ఆకలి వేసేసరికి అత్తయ్య వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే ఓపిక లేక దగ్గర్లో ఉన్న మెస్ లో భోజనం చేసి వచ్చి, మొబైల్ చూసుకున్నాను.
అందులో మిస్స్ డ్ కాల్స్ చాలా ఉన్నాయి…..మొబైల్ సైలెంట్ లో పెట్టడం వలన నాకు వినబడలేదు.
అన్ని కాల్స్ చేసింది ఎవరా అని చూస్తే, శ్యామల మేడం ఫోన్ చేసింది….నేను ఫోన్ ఎత్తక పోయే సరికి, “ఎక్కడ ఉన్నావు?” అని మెసేజ్ కూడా పెట్టింది…..నేను మళ్ళీ ఫోన్ చేద్దామనుకుని కూడా కోపం వచ్చి మళ్ళీ ఆగిపోయాను.
నేను ఇంటికి వచ్చి కొద్దిసేపు రెస్ట్ తీసుకుని సాయంత్రం అత్తయ్య వాళ్ళింటికి వెళ్దామని పడుకున్నాను.
కాని నిద్ర పట్టక పోయే సరికి మళ్ళి బైక్ తీసుకుని బయటకు వచ్చాను. అలా కొద్దిదూరం వెళ్ళగానే అనిత కనిపించింది.
తన కూతుర్ని కాలేజ్లో దింపి, వాళ్ళాయనకు కావల్సిన మందులు తీసుకుని నడుచుకుంటూ వస్తున్నది.
నేను వెంటనే ఆమెకు దగ్గరగా నా బైక్ తీసుకెళ్ళి సడన్ గా ఆపాను…..నేను అలా చేస్తానని ఆమె ఊహించకపోయే సరికి అనిత ఒక్కసారిగా చిన్న కేక పెట్టి పక్కకు దూకింది.
నేను ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి, “ఏమండి అనిత గారు…..బైక్ ఎక్కండి, ఇంటి దగ్గర దింపుతాను,” అన్నాను.
కాని అనిత నన్ను పట్టించుకోకుండా గబగబ నడుస్తున్నది. నేను కూడా ఆమెను ఒదలకుండా ఫాలో చేస్తున్నాను.
“అనిత గారు….నేను మీ అవసరం తీరుద్దామనే చెబుతున్నాను,” అన్నాను.
“ప్లీజ్ రాము గారు….మీరు ఇక్కడి నుండి వెళ్ళిపోండి…..మీ సహాయం నాకు అవసరం లేదు,” అన్నది అనిత.
నాకు అనిత అంత తేలిగ్గా లొంగదని నాకు బాగా అర్ధం అయింది….ఎందుకంటే ఆమె పెరిగిన వాతావరణం, పధ్ధతి, కట్టుబాట్ల మధ్య పెరిగింది. అందుకని అంత తేలిగ్గా దారిలోకి మాత్రం రాదు అని అనిపించింది.
నేను మళ్ళీ టీ షాప్ దగ్గరకు వచ్చి కూర్చున్నాను.…..ఆమె కూడ వాళ్ళింటికి వెళ్ళిపోయింది.
అక్కడి నుండి వెళ్ళిన అనిత ఇంటికి వచ్చి తలుపు వేసుకుని జరిగిన సంఘటన గురించి ఆలోచిస్తున్నది, “రాము ఎంత చీప్ గా తన గురించి ఆలోచిస్తున్నాడు…..ఒక ఆడదాని అవసరాన్ని ఆసరాగా తీసుకుని లొంగదీసుకోవాలనుకుంటున్నాడు,” అని ఆలోచిస్తూ తన రొటీన్ ఇంటి పనుల్లో మునిగిపోయింది.
ఇక కొద్దిసేపటికి అనిత తన కూతురిని తీసుకుని కాలేజ్లో దింపటానికి వెళ్ళింది….నేను అక్కడే కూర్చుని ఆమె వైపే చూస్తున్నాను.
అనిత నావైపు అసహ్యంగా చూస్తూ వెళ్ళిపోయింది….దాంతో నాకు ఎలాగైనా దీన్ని అనుభవించాలి అనే కసి ఇంకా పెరిగిపోయింది.
ఇక కొద్దిసేపు ఆగిన తరువాత నేను మా ఇంటికి వచ్చి అలాగే నిద్ర పోయాను…..మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకు నాకు మెలుకువ వచ్చింది.
ఉదయం కూడా టిఫిన్ చేయక పోయే సరికి నాకు బాగా ఆకలి వేసేసరికి అత్తయ్య వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే ఓపిక లేక దగ్గర్లో ఉన్న మెస్ లో భోజనం చేసి వచ్చి, మొబైల్ చూసుకున్నాను.
అందులో మిస్స్ డ్ కాల్స్ చాలా ఉన్నాయి…..మొబైల్ సైలెంట్ లో పెట్టడం వలన నాకు వినబడలేదు.
అన్ని కాల్స్ చేసింది ఎవరా అని చూస్తే, శ్యామల మేడం ఫోన్ చేసింది….నేను ఫోన్ ఎత్తక పోయే సరికి, “ఎక్కడ ఉన్నావు?” అని మెసేజ్ కూడా పెట్టింది…..నేను మళ్ళీ ఫోన్ చేద్దామనుకుని కూడా కోపం వచ్చి మళ్ళీ ఆగిపోయాను.
నేను ఇంటికి వచ్చి కొద్దిసేపు రెస్ట్ తీసుకుని సాయంత్రం అత్తయ్య వాళ్ళింటికి వెళ్దామని పడుకున్నాను.
కాని నిద్ర పట్టక పోయే సరికి మళ్ళి బైక్ తీసుకుని బయటకు వచ్చాను. అలా కొద్దిదూరం వెళ్ళగానే అనిత కనిపించింది.
తన కూతుర్ని కాలేజ్లో దింపి, వాళ్ళాయనకు కావల్సిన మందులు తీసుకుని నడుచుకుంటూ వస్తున్నది.
నేను వెంటనే ఆమెకు దగ్గరగా నా బైక్ తీసుకెళ్ళి సడన్ గా ఆపాను…..నేను అలా చేస్తానని ఆమె ఊహించకపోయే సరికి అనిత ఒక్కసారిగా చిన్న కేక పెట్టి పక్కకు దూకింది.
నేను ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి, “ఏమండి అనిత గారు…..బైక్ ఎక్కండి, ఇంటి దగ్గర దింపుతాను,” అన్నాను.
కాని అనిత నన్ను పట్టించుకోకుండా గబగబ నడుస్తున్నది. నేను కూడా ఆమెను ఒదలకుండా ఫాలో చేస్తున్నాను.