14-12-2018, 06:48 PM
"లేదు రాము....నీ కోసమే వెయిట్ చేస్తున్నాము....నువ్వు రాలేదని వాడితో తెలుగు గ్రామర్ రాయిస్తున్నాను," అని శ్యామల మేడం లేచి కిచెన్ లోకి వెళ్ళి కాఫి కలిపి తీసుకొచ్చింది.
ఈసారి మేడం చీర గట్టిగా కట్టుకునేసరికి నాకు కాఫి ఇవ్వడానికి ఒంగినప్పుడు శ్యామల మేడం బంతులు ఏమీ కనిపించలేదు.
నాకు కాఫి ఇచ్చి మేడం లోపలికి వెళ్ళింది.....అదే సమయానికి బాలు వాళ్ళ నాన్న శేఖర్ టూర్ నుండి ఇంటికి వచ్చాడు.
శేఖర్ వస్తూనే నా వైపు చూసి పలకరింపుగా నవ్వుతూ విష్ చేసాడు....బాలుకి వాళ్ళ నాన్నను చూడగానే వాడి ముఖం ఆనందంతో వెలిగిపోయింది.....శ్యామల మేడం తన భర్తను చూసి గబగబా కిచెన్ లో నుండి హాల్లోకి వచ్చి ఆయన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్ తీసుకుని, "మీరు ఇద్దరు మాట్లాడుకుంటూ ఉండండి....నేను కాఫి తీసుకొస్తాను," అని లోపలికి వెళ్ళింది.
అలా మేము ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా, శేఖర్ నాతో, "చాలా థాంక్స్ రాము....నేను లేనప్పుడు చాలా హెల్ప్ చేసావు," అన్నాడు.
"అబ్బే....అంతగా థాంక్స్ చెప్పాల్సిన పని లేదు అన్నయ్య....నేను చేసింది చాలా తక్కువ," అన్నాను.
ఇంతలో శ్యామల మేడం వచ్చి వాళ్ళాయనకు కాఫి ఇచ్చి మాతో కూర్చున్నది.
నేను బాలుకి వర్క్ ఇచ్చి చెయ్యమని మళ్ళీ మేం ముగ్గురం మాటల్లో పడ్డాము. శేఖర్ శ్యామల మేడం వైపు తిరిగి, "దెబ్బలు అన్నీ తగ్గాయా?" అని అడిగాడు.
"దెబ్బలు అన్ని తగ్గిపోయాయి," అని శ్యామల మేడం ఆయన టూర్ వివరాలు అడుగుతున్నది, "అవును....మీరు రేపు కదా రావల్సింది, ఒకరోజు ముందే టూర్ నుండి వచ్చేసారు....ఏంటీ సంగతి," అని అడిగింది.
“మా MD ఫోన్ చేసి…..రేపు బెంగుళుర్ లో మీటింగ్ కి వెళ్ళాలి….మూడు రోజులు పడుతుంది,” అన్నాడు.
ఆ మాటలు వినేసరికి శ్యామల, బాలు ఇద్దరు బాగా డల్ అయిపోయారు.
దాంతో శేఖర్ శ్యామల మేడం పక్కనే కూర్చుని ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి దగ్గరకు లాక్కుని, “మూడు రోజులేగా అను…..బాధపడకు. నీకు ఏ హెల్ప్ అయినా చేయడానికి రాము ఉన్నాడు,” అని నావైపు చూసాడు.
నేను అలాగే అన్నట్టు తల ఊపాను.
దానికి శ్యామల మేడం, “నువ్వు ఎప్పుడూ రాముని ఇబ్బంది పెడుతూనే ఉంటావు…..ఇప్పటికే చాలా హెల్ప్ చేస్తున్నాడు,” అన్నది
దాంతో నేను వెంటనే శ్యామలతో, “అలా ఎప్పుడూ అనుకోకండి మేడం…..మీరు ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా నేను మీకు హెల్ప్ చేయడానికి వస్తాను,” అన్నాను.
“చూడు అను…..మన ఫ్యామిలి మెంబర్ లాగా చెబుతున్నాడు,” అన్నాడు శేఖర్ నా వైపు చూస్తూ.
తరువాత వాళ్ళిద్దరు లోపలికి వెళ్ళిపోయారు….నేను బాలుకి ట్యూషన్ చెప్పడంలో మునిగిపోయాను….అలా బాలు ట్యూషన్ అయిపోయే సరికి రాత్రి 8.00 అయింది.
నేను ఇక వెళ్దామని విజయ్కి చెప్దామని లేచాను….కాని శేఖర్ నన్ను భోజనం చేసి వెళ్ళమని బ్రతిమిలాడే సరికి నేను సరే అని మళ్ళి సోఫాలో కూర్చున్నాను.
ఈసారి మేడం చీర గట్టిగా కట్టుకునేసరికి నాకు కాఫి ఇవ్వడానికి ఒంగినప్పుడు శ్యామల మేడం బంతులు ఏమీ కనిపించలేదు.
నాకు కాఫి ఇచ్చి మేడం లోపలికి వెళ్ళింది.....అదే సమయానికి బాలు వాళ్ళ నాన్న శేఖర్ టూర్ నుండి ఇంటికి వచ్చాడు.
శేఖర్ వస్తూనే నా వైపు చూసి పలకరింపుగా నవ్వుతూ విష్ చేసాడు....బాలుకి వాళ్ళ నాన్నను చూడగానే వాడి ముఖం ఆనందంతో వెలిగిపోయింది.....శ్యామల మేడం తన భర్తను చూసి గబగబా కిచెన్ లో నుండి హాల్లోకి వచ్చి ఆయన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్ తీసుకుని, "మీరు ఇద్దరు మాట్లాడుకుంటూ ఉండండి....నేను కాఫి తీసుకొస్తాను," అని లోపలికి వెళ్ళింది.
అలా మేము ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా, శేఖర్ నాతో, "చాలా థాంక్స్ రాము....నేను లేనప్పుడు చాలా హెల్ప్ చేసావు," అన్నాడు.
"అబ్బే....అంతగా థాంక్స్ చెప్పాల్సిన పని లేదు అన్నయ్య....నేను చేసింది చాలా తక్కువ," అన్నాను.
ఇంతలో శ్యామల మేడం వచ్చి వాళ్ళాయనకు కాఫి ఇచ్చి మాతో కూర్చున్నది.
నేను బాలుకి వర్క్ ఇచ్చి చెయ్యమని మళ్ళీ మేం ముగ్గురం మాటల్లో పడ్డాము. శేఖర్ శ్యామల మేడం వైపు తిరిగి, "దెబ్బలు అన్నీ తగ్గాయా?" అని అడిగాడు.
"దెబ్బలు అన్ని తగ్గిపోయాయి," అని శ్యామల మేడం ఆయన టూర్ వివరాలు అడుగుతున్నది, "అవును....మీరు రేపు కదా రావల్సింది, ఒకరోజు ముందే టూర్ నుండి వచ్చేసారు....ఏంటీ సంగతి," అని అడిగింది.
“మా MD ఫోన్ చేసి…..రేపు బెంగుళుర్ లో మీటింగ్ కి వెళ్ళాలి….మూడు రోజులు పడుతుంది,” అన్నాడు.
ఆ మాటలు వినేసరికి శ్యామల, బాలు ఇద్దరు బాగా డల్ అయిపోయారు.
దాంతో శేఖర్ శ్యామల మేడం పక్కనే కూర్చుని ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసి దగ్గరకు లాక్కుని, “మూడు రోజులేగా అను…..బాధపడకు. నీకు ఏ హెల్ప్ అయినా చేయడానికి రాము ఉన్నాడు,” అని నావైపు చూసాడు.
నేను అలాగే అన్నట్టు తల ఊపాను.
దానికి శ్యామల మేడం, “నువ్వు ఎప్పుడూ రాముని ఇబ్బంది పెడుతూనే ఉంటావు…..ఇప్పటికే చాలా హెల్ప్ చేస్తున్నాడు,” అన్నది
దాంతో నేను వెంటనే శ్యామలతో, “అలా ఎప్పుడూ అనుకోకండి మేడం…..మీరు ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా నేను మీకు హెల్ప్ చేయడానికి వస్తాను,” అన్నాను.
“చూడు అను…..మన ఫ్యామిలి మెంబర్ లాగా చెబుతున్నాడు,” అన్నాడు శేఖర్ నా వైపు చూస్తూ.
తరువాత వాళ్ళిద్దరు లోపలికి వెళ్ళిపోయారు….నేను బాలుకి ట్యూషన్ చెప్పడంలో మునిగిపోయాను….అలా బాలు ట్యూషన్ అయిపోయే సరికి రాత్రి 8.00 అయింది.
నేను ఇక వెళ్దామని విజయ్కి చెప్దామని లేచాను….కాని శేఖర్ నన్ను భోజనం చేసి వెళ్ళమని బ్రతిమిలాడే సరికి నేను సరే అని మళ్ళి సోఫాలో కూర్చున్నాను.