Fantasy నా ఆటోగ్రాఫ్.....స్వీట్ మొమరీస్ - completed

[prasad_rao16]

ఆ రోజు శ్యామల మేడం పింక్ కలర్ చీర, మ్యాచింగ్ జాకెట్ వేసుకున్నది…..చాలా పధ్దతిగా ఉన్నది.

నాకు మాత్రం నిన్న రాత్రి చూసిన శ్యామల మేడం, ఇప్పుడు చూస్తున్న ఆవిడ ఒక్కరేనా అనిపించింది…..పక్కన ఎవరు లేకపోయేసరికి, “హెల్త్ ఎలా ఉన్నది మేడం…..కాలేజ్ కి ఎలా వచ్చారు?” అని అడిగాను.
“ఇప్పుడు ఫరవాలేదు….మెడిసిన్ వేసుకునే సరికి కొంచెం నెప్పులు తగ్గాయి….కాలేజీకి ఆటోలో వచ్చాను,” అన్నది.
“సరె మేడం…..సాయంత్రం మీ ఇంటికి వచ్చేటప్పుడు మీ స్కూటి తీసుకొస్తాను,” అన్నాను.
శ్యామల మేడం సరె అని కాలేజ్లోకి వెళ్ళింది…..నేను కాలేజ్ కి వెళ్ళి సాయత్రం స్నానం చేసి శ్యామల మేడం స్కూటి బాగు చేయించి తీసుకుని ఆమె ఇంటికి వెళ్ళాను.  కాని యాక్సిడెంట్ జరిగిన తరువాత స్కూటి హేండిల్ ఎడమవైపుకి కొంచెం బెండ్ అయినట్టు ఉంటే వాళ్ళ ఇంటి దగ్గర చూపించాను.
బాగుచేయడానికి టైం పడుతుంది అంటే నేను శ్యామల మేడంకి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పి రావడానికి కొంచెం లేట్ అయ్యేటట్టుంది అని అన్నాను.
దాంతో శ్యామల మేడం, “ఫరవాలేదు రాము…..నా వల్ల నీకు చాలా పని పడింది….సారి రాము,” అన్నది.
“ఫరవాలేదు మేడం…..ఇదేం పెద్ద పని కాదు,” అని ఫోన్ పెట్టేసి స్కూటి బాగుచేయించేసరికి సాయంత్రం 7.30 అయింది.
అక్కడి నుండి స్కూటి తీసుకుని శ్యామల మేడం ఇంటికి వెళ్ళేసరికి 7.45 అయింది.
ఇంటి కాలింగ్ బెల్ కొట్టేసరికి బాలు వచ్చి తలుపు తీసి నాకు విష్ చేసి లోపలికి రమ్మన్నాడు.
నేను బాలుని విష్ చేసి లోపలికి వచ్చి హాల్లో ఉన్న సోఫాలో కూర్చున్నాను.
శ్యామల మేడం కిచెన్ లో ఏదో వంట పని చేస్తున్నది….బాలు నేను వచ్చిన సంగతి చెప్పాడు.
దాంతో శ్యామల మేడం కిచెన్ లో నుండే, “రాము….కొంచెం పని ఉన్నది….పూర్తి చేసి వస్తాను,” అన్నది.
నేను సరే అని అన్నాను, ఈ లోపు బాలు బుక్స్ తీసుకుని నా దగ్గరకు వచ్చి గ్రామర్ డౌట్స్ అడిగాడు…..నేను ఇక బాలుకి డౌట్స్ తీరుస్తున్నాను.
అలా ఐదు నిముషాలు గడిచిన తరువాత శ్యామల మేడం కాఫీ కలుపుకుని వచ్చి నాకు ఇవ్వడానికి వచ్చింది….కాని నేను బాలుకి డౌట్స్ తీర్చడంలో బిజీగా ఉండటంతో ఆమె కాఫీ కప్పుని నా ముందు ఉన్న టీపాయ్ మీద పెట్టడానికి ముందుకు ఒంగిది.
నేను కూడా అనుకోకుండా ఆమె వైపు చూసాను…..నాకు కనిపించిన దృశ్యం చూసి నా కళ్ళు ఇంకా పెద్దవి అయ్యాయి.
శ్యామల మేడం వైట్ కలర్ నైటీ వేసుకున్నది…..లోపల బ్రా వేసుకోలేదు. దాంతో ఆమె కాఫి కప్పు పెట్టడానికి ఒంగినప్పుడు ఆమె బంతులు పచ్చగా మెరిసిపోతూ….ముచ్చికలతో సహా చక్కగా కనిపించాయి.
నేను కన్నార్పకుండా ఆమె బంతుల వైపు అలానే చూస్తున్నాను. కాని నా చూపు గమనించని శ్యామల మేడం నాకు ఎదురుగా కుర్చిలో కూర్చుని నవ్వుతు మాట్లాడుతున్నది.
నేను వెంటనే సృహ లోకి వచ్చి కాఫి తీసుకుని తాగుతూ, “సార్ లేరా మేడం?” అని అడిగాను.
“ఆయన తిరుచ్చి క్యాంపులో ఉన్నారు…..రావడానికి రెండు రోజులు పడుతుంది,” అన్నది.
“మీకు నెప్పులు తగ్గాయా?” అని అడిగాను.