14-12-2018, 06:34 PM
ఆక్సిడెంట్ అయిన శ్యామలని జాగ్రత్తగా డాక్టర్ కి చూపించి, ఇంటికి తీసుకొచ్చినందుకు నాకు థాంక్స్ చెబుతూ, నన్ను ఒక్కసారి హాస్పటల్ కి తీసుకెళ్ళి డాక్టర్ కి చూపించమని రిక్వెస్ట్ చేసాడు.
నేను సరె అని ఫోన్ శ్యామల మేడంకి ఇచ్చాను.
తరువాత శ్యామల బాలుకి భోజనం పెట్టిన తరువాత మేము ఇద్దరం ఛపాతీలు తిన్నాము……తిన్న తరువాత గిన్నెలు అన్ని కిచెన్ లోకి సర్దిన తరువాత నేను శ్యామల మేడంతో డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్దామని అన్నాను.
“ఇప్పుడు నాకు నొప్పి లేదు రాము…..డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేదు,” అన్నది శ్యామల మేడం.
“కాని నిన్ను డాక్టర్ కి చూపించకపోతే అన్నయ్య నన్ను కోప్పడతాడు…..ఒక్కసారి వెళ్ళొద్దాం పద,” అన్నాను.
“ఇప్పటికే చాలా లేట్ అయింది రాము…..హాస్పటల్ కి వెళ్ళి వచ్చేసరికి బాగా లేట్ అవుతుంది….నువ్వు మళ్ళీ ఇంటికి వెళ్ళాలి కదా,” అన్నది.
“నా సంగతి నేను బాగా చూసుకుంటాను….ముందు తమరు రెడి అవండి…హాస్పటల్ కి వెళ్దాం,” అని శ్యామల మేడంని ఒప్పించాను.
శ్యామల మేడం కూడా ఇక తప్పదన్నట్టు బాలుని పిలిచి హాస్పటల్ కి వెళ్తున్న సంగతి చెప్పి, జాగ్రత్తగా తలుపులు లాక్ చేసుకుని పడుకోమని చెప్పి డ్రస్ మార్చుకోవడానికి తన బెడ్ రూంలోకి వెళ్ళింది.
కొద్దిసేపటికి శ్యామల మేడం పంజాబి డ్రస్ వేసుకుని రెడీ అయ్యి బయటకు వచ్చింది.
ఇక ఇద్దరం హాస్పటల్ కి వెళ్ళడానికి రెడి అయ్యాము, శ్యామల బాలుని పిలిచి తలుపులు జాగ్రత్తగా వేసుకోమని చెప్పి….మేము వచ్చేదాకా ఎవరు పిలిచినా తలుపులు తియ్యొద్దు అని చెప్పి బయటకు వచ్చాము.
బాకు కూడా సరె అని తల ఊపి తలుపులు గడి వేసుకుని తన రూంలోకి వెళ్ళి పడుకున్నాడు.
నేను నా బైక్ స్టార్ట్ చేసి, ఆమెను ఎక్కమన్నాను…..ఈసారి శ్యామల మేడం నా బైక్ ఎక్కుతున్నది, అదీ బాలు మా మధ్యలో లేడు….నాకు ఆమె ఆనుకుని కూర్చుంటుంది అన్న ఆలోచన నాకు ఆనందాన్ని ఇచ్చింది.
శ్యామల నా బైక్ ఎక్కిన తరువాత నేను హాస్పటల్ వైపు నా బైక్ పోనిచ్చాను…..శ్యామల వాళ్ళ ఇంటి నుండి హాస్పటల్ దాదాపు మూడు కిలోమీటర్లు ఉంటుంది.
నేను నా బైక్ ని చాలా జాగ్రత్తగా, చాలా మంచివాడిలాగా ఆమెని తాకకూడదన్నట్టు చిన్నగా పోనిస్తున్నాను….కాని మనసులో ఒక్కసారైనా ఆమెని తాకాలి అని మనసులో గట్టిగా అనిపిస్తున్నది.
ఒకటి రెండు సార్లు నేను బ్రేక్ వేసినప్పుడు ఆమె సళ్ళు నా వీపుకి మెత్తగా హత్తుకున్నాయి…..అలా ఒక పావుగంటకి మేము హాస్పటల్ కి చేరుకున్నాం.
కాని అక్కడ పేషంట్లు చాలా మంది ఉండేసరికి శ్యామల మేడం ఇంటికి తిరిగివెళ్దామని గట్టిగా పట్టుబట్టింది…..కాని నేను అందుకు ఒప్పుకోకుండా, “మీ ఆయనకు నిన్ను డాక్టర్ కి చూపిస్తాను అని చెప్పాను…..కాబట్టి నువ్వు డాక్టర్ కి చూపించుకోవాలసిందే,” అని రిసెప్షన్ లో ఆమె పేరు రాయించాను.
అలా కొద్దిసేపటికి మమ్మల్ని లోపలికి పిలిచేసరికి 9.15 అయింది…..శ్యామల మేడం ఇంట్లో బాలు ఒక్కడే ఉన్నాడు అని టెన్షన్ పడుతున్నది.
నేను సరె అని ఫోన్ శ్యామల మేడంకి ఇచ్చాను.
తరువాత శ్యామల బాలుకి భోజనం పెట్టిన తరువాత మేము ఇద్దరం ఛపాతీలు తిన్నాము……తిన్న తరువాత గిన్నెలు అన్ని కిచెన్ లోకి సర్దిన తరువాత నేను శ్యామల మేడంతో డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్దామని అన్నాను.
“ఇప్పుడు నాకు నొప్పి లేదు రాము…..డాక్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేదు,” అన్నది శ్యామల మేడం.
“కాని నిన్ను డాక్టర్ కి చూపించకపోతే అన్నయ్య నన్ను కోప్పడతాడు…..ఒక్కసారి వెళ్ళొద్దాం పద,” అన్నాను.
“ఇప్పటికే చాలా లేట్ అయింది రాము…..హాస్పటల్ కి వెళ్ళి వచ్చేసరికి బాగా లేట్ అవుతుంది….నువ్వు మళ్ళీ ఇంటికి వెళ్ళాలి కదా,” అన్నది.
“నా సంగతి నేను బాగా చూసుకుంటాను….ముందు తమరు రెడి అవండి…హాస్పటల్ కి వెళ్దాం,” అని శ్యామల మేడంని ఒప్పించాను.
శ్యామల మేడం కూడా ఇక తప్పదన్నట్టు బాలుని పిలిచి హాస్పటల్ కి వెళ్తున్న సంగతి చెప్పి, జాగ్రత్తగా తలుపులు లాక్ చేసుకుని పడుకోమని చెప్పి డ్రస్ మార్చుకోవడానికి తన బెడ్ రూంలోకి వెళ్ళింది.
కొద్దిసేపటికి శ్యామల మేడం పంజాబి డ్రస్ వేసుకుని రెడీ అయ్యి బయటకు వచ్చింది.
ఇక ఇద్దరం హాస్పటల్ కి వెళ్ళడానికి రెడి అయ్యాము, శ్యామల బాలుని పిలిచి తలుపులు జాగ్రత్తగా వేసుకోమని చెప్పి….మేము వచ్చేదాకా ఎవరు పిలిచినా తలుపులు తియ్యొద్దు అని చెప్పి బయటకు వచ్చాము.
బాకు కూడా సరె అని తల ఊపి తలుపులు గడి వేసుకుని తన రూంలోకి వెళ్ళి పడుకున్నాడు.
నేను నా బైక్ స్టార్ట్ చేసి, ఆమెను ఎక్కమన్నాను…..ఈసారి శ్యామల మేడం నా బైక్ ఎక్కుతున్నది, అదీ బాలు మా మధ్యలో లేడు….నాకు ఆమె ఆనుకుని కూర్చుంటుంది అన్న ఆలోచన నాకు ఆనందాన్ని ఇచ్చింది.
శ్యామల నా బైక్ ఎక్కిన తరువాత నేను హాస్పటల్ వైపు నా బైక్ పోనిచ్చాను…..శ్యామల వాళ్ళ ఇంటి నుండి హాస్పటల్ దాదాపు మూడు కిలోమీటర్లు ఉంటుంది.
నేను నా బైక్ ని చాలా జాగ్రత్తగా, చాలా మంచివాడిలాగా ఆమెని తాకకూడదన్నట్టు చిన్నగా పోనిస్తున్నాను….కాని మనసులో ఒక్కసారైనా ఆమెని తాకాలి అని మనసులో గట్టిగా అనిపిస్తున్నది.
ఒకటి రెండు సార్లు నేను బ్రేక్ వేసినప్పుడు ఆమె సళ్ళు నా వీపుకి మెత్తగా హత్తుకున్నాయి…..అలా ఒక పావుగంటకి మేము హాస్పటల్ కి చేరుకున్నాం.
కాని అక్కడ పేషంట్లు చాలా మంది ఉండేసరికి శ్యామల మేడం ఇంటికి తిరిగివెళ్దామని గట్టిగా పట్టుబట్టింది…..కాని నేను అందుకు ఒప్పుకోకుండా, “మీ ఆయనకు నిన్ను డాక్టర్ కి చూపిస్తాను అని చెప్పాను…..కాబట్టి నువ్వు డాక్టర్ కి చూపించుకోవాలసిందే,” అని రిసెప్షన్ లో ఆమె పేరు రాయించాను.
అలా కొద్దిసేపటికి మమ్మల్ని లోపలికి పిలిచేసరికి 9.15 అయింది…..శ్యామల మేడం ఇంట్లో బాలు ఒక్కడే ఉన్నాడు అని టెన్షన్ పడుతున్నది.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)