14-12-2018, 06:05 PM
అత్తయ్య నా కళ్ళలోకి చూస్తూ, "కోరికలన్నీ చంపుకొని ఖాళీగా ఉన్నదాన్ని ఒక్క రోజులోనే ఇన్ని సార్లు కుమ్మేస్తే నొప్పి కాదారా? అన్నది.
"సారీ అత్తా....నాకు నిజంగా నాకు ఇలా జరుగుతుందని తెలియదు," అన్నాను.
"సారీ ఎందుకురా ఒట్టేసి చెసి చెప్తున్నాను….నీ కోసం ఎంత నొప్పయినా భరిస్తాను…..ఏదయినా చేస్తాను. ఇంత సంతోషంగా, ఆనందంగా నేనెప్పుడూ లేనురా," అని అంటుండగా ప్రగతి అత్తయ్య కళ్ళలోనుండి నీళ్ళు కారాయి.
నేను ప్రగతి అత్తయ్యను ఓదారుస్తూ, "నాకు సాధ్యమయినన్ని రోజులు నీ పక్కనే ఉంటా అత్తా...ఊరుకో..." అనడిగాను.
దాంతో అత్తయ్య సంతోషంగా, "వద్దు," అని నా మొఖం నిండా ముద్దులు పెట్టి వెనక్కి తిరిగి వంట పనిలో నిమగ్నయింది.
నేను ఏమి మాట్లాడకుండా అత్తయ్య పక్కన నిల్చున్నాను.
ప్రగతి అత్తయ్య నేను మెదలకుండా ఉండటం చూసి, "ఏంట్రా ఏం మాట్లాడట్లేదు...సారీరా నీ మూడ్ పాడుచేశాను కదా," అనడిగింది.
"అలాంటిదేం లేదు అత్తా....నువ్వు వంట చేస్తూ ముంగురులను పక్కకు జరుపుతుంటే బలే ముద్దుగా కనిపిస్తున్నావు అత్తయ్యా....అందుకే కళ్లార్పకుండా ఆ అందాన్ని చూస్తున్నాను," అన్నాను.
"నిన్ను ఏ అమ్మాయి పెళ్ళి చేసుకుంటుందోగాని అది చాలా అదృష్టవంతురాలురా…..పొగడ్తలతో దాని కడుపు నింపేస్తావు," అన్నది అత్తయ్య.
"నిన్ను చూసిన తరువాత ఈ కళ్ళతో ఏ అమ్మాయిని చూసినా అందంగా కనిపించడం లేదు అత్తా…..నిన్నే మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించింది తప్ప ఏ అమ్మాయిని కూడా మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించడం లేదు," అన్నాను.
"వెధవ ..." అన్నది అత్తయ్య.
"అదీ నిజమే అత్తా…..అమ్మాయిలతో మాట్లాడడం ఎలాగో నాకు తెలియదు…...అందుకే నీతో మాట్లాడేవాణ్ణి కాదు…..కాని నిన్ను మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించేది," అన్నాను.
"ఏం చూసే వాడివిరా," అనడిగింది అత్తయ్య. అప్పటికే అన్నం తాలింపు వేయడం, కూర, సాంబార్ వేడి చేయడం అయింది.
అత్తయ్య ఒక ప్లేట్ లో అన్నం పెట్టకొగానే, "నేను తినిపిస్తానక్కా...ఇలా ఇవ్వు," అన్నాను.
"వద్దు...నేనే తినిపిస్తాను…..నీ చేతులు కారమవుతాయి," అన్నది అత్తయ్య నా బుగ్గ గిల్లి నవ్వుతూ.
నేను హాల్లోకి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాను.
అత్తయ్య కూడా నా వెనకాలే వచ్చి, "ప్లేట్ పట్టుకోరా," అని నా చేతికి ప్లేటు ఇచ్చి చీర పైకి లేపుకొని నా కాళ్ళ మీద కూర్చున్నది.
నేను నా చేతిలో ఉన్న ప్లేట్ అత్తయ్యకు ఇచ్చి ఆమె చీరలోకి చేతులు దూర్చి పిరుదుల పైన చేతులేసి ముందుకు జరుపుకున్నాను.
"సారీ అత్తా....నాకు నిజంగా నాకు ఇలా జరుగుతుందని తెలియదు," అన్నాను.
"సారీ ఎందుకురా ఒట్టేసి చెసి చెప్తున్నాను….నీ కోసం ఎంత నొప్పయినా భరిస్తాను…..ఏదయినా చేస్తాను. ఇంత సంతోషంగా, ఆనందంగా నేనెప్పుడూ లేనురా," అని అంటుండగా ప్రగతి అత్తయ్య కళ్ళలోనుండి నీళ్ళు కారాయి.
నేను ప్రగతి అత్తయ్యను ఓదారుస్తూ, "నాకు సాధ్యమయినన్ని రోజులు నీ పక్కనే ఉంటా అత్తా...ఊరుకో..." అనడిగాను.
దాంతో అత్తయ్య సంతోషంగా, "వద్దు," అని నా మొఖం నిండా ముద్దులు పెట్టి వెనక్కి తిరిగి వంట పనిలో నిమగ్నయింది.
నేను ఏమి మాట్లాడకుండా అత్తయ్య పక్కన నిల్చున్నాను.
ప్రగతి అత్తయ్య నేను మెదలకుండా ఉండటం చూసి, "ఏంట్రా ఏం మాట్లాడట్లేదు...సారీరా నీ మూడ్ పాడుచేశాను కదా," అనడిగింది.
"అలాంటిదేం లేదు అత్తా....నువ్వు వంట చేస్తూ ముంగురులను పక్కకు జరుపుతుంటే బలే ముద్దుగా కనిపిస్తున్నావు అత్తయ్యా....అందుకే కళ్లార్పకుండా ఆ అందాన్ని చూస్తున్నాను," అన్నాను.
"నిన్ను ఏ అమ్మాయి పెళ్ళి చేసుకుంటుందోగాని అది చాలా అదృష్టవంతురాలురా…..పొగడ్తలతో దాని కడుపు నింపేస్తావు," అన్నది అత్తయ్య.
"నిన్ను చూసిన తరువాత ఈ కళ్ళతో ఏ అమ్మాయిని చూసినా అందంగా కనిపించడం లేదు అత్తా…..నిన్నే మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించింది తప్ప ఏ అమ్మాయిని కూడా మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించడం లేదు," అన్నాను.
"వెధవ ..." అన్నది అత్తయ్య.
"అదీ నిజమే అత్తా…..అమ్మాయిలతో మాట్లాడడం ఎలాగో నాకు తెలియదు…...అందుకే నీతో మాట్లాడేవాణ్ణి కాదు…..కాని నిన్ను మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించేది," అన్నాను.
"ఏం చూసే వాడివిరా," అనడిగింది అత్తయ్య. అప్పటికే అన్నం తాలింపు వేయడం, కూర, సాంబార్ వేడి చేయడం అయింది.
అత్తయ్య ఒక ప్లేట్ లో అన్నం పెట్టకొగానే, "నేను తినిపిస్తానక్కా...ఇలా ఇవ్వు," అన్నాను.
"వద్దు...నేనే తినిపిస్తాను…..నీ చేతులు కారమవుతాయి," అన్నది అత్తయ్య నా బుగ్గ గిల్లి నవ్వుతూ.
నేను హాల్లోకి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాను.
అత్తయ్య కూడా నా వెనకాలే వచ్చి, "ప్లేట్ పట్టుకోరా," అని నా చేతికి ప్లేటు ఇచ్చి చీర పైకి లేపుకొని నా కాళ్ళ మీద కూర్చున్నది.
నేను నా చేతిలో ఉన్న ప్లేట్ అత్తయ్యకు ఇచ్చి ఆమె చీరలోకి చేతులు దూర్చి పిరుదుల పైన చేతులేసి ముందుకు జరుపుకున్నాను.