12-12-2018, 04:15 PM
శివరామ్ : ఎప్పుడు బయలుదేరాలి…..
రాము : దాదాపు నెల రోజులు పట్టొచ్చు…..మళ్ళీ మెయిల్ వస్తుంది….
శివరామ్ : సరె…..ఈ నెల రోజులు మీరు మీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ఎంజాయ్ చేయండి…..
అంటూ తన wallet లోనుండి ఒక కార్డ్ తీసి రాముకి ఇచ్చాడు.
రాము ఆ కార్డ్ తీసుకుని ఎందుకు అన్నట్టు చూసాడు.
శివరామ్ : ఇది International Credit Card…..మీరు ఎక్కడకు కావాలంటె అక్కడికి….మీకు నచ్చినట్టు ఎంజాయ్ చేయండి…..
రాము : ఎన్నో ఏళ్ళ తరువాత మిమ్మల్ని అందరినీ కలిసారా….మీ అందరితో ఉన్నంత ఎంజాయ్ మెంట్ నాకు బయట ఒక్కడినే ఉన్నా కూడా నాకు దొరకదు….ట్రైనింగ్ డేట్ వచ్చేదాకా మీ అందరితో ఉంటాను….
అంటూ తన చేతిలో ఉన్న కార్డ్ శివరామ్ కి ఇవ్వబోయాడు.
కాని శివరామ్ ఆ కార్డ్ తీసుకోకుండా….
శివరామ్ : సరె….ఇక్కడే మాతోనే ఉండండి….కార్డ్ కూడా మీ దగ్గరే ఉంచుకోండి….అవసరం అయినప్పుడు వాడుకోండి…..
వాళ్ళు ముగ్గురూ అలా మాట్లాడుసుకుంటుండగా కరుణ వచ్చి అందరిని భోజనాలకు రమ్మని పిలిచింది.
దాంతో అందరూ కలిసి డైనింగ్ హాల్లోకి వెళ్ళి భోజనం చేసారు.
అలా రాము కళ్ళు మూసి తెరిచేలోగా ఇరవై రోజులు అలా గడిచిపోయాయి…..తరువాత వారం రోజుల్లో డెహ్రాడూన్ లో ట్రైనింగ్ అటెండ్ అవమని మెయిల్ రావడంతో రాము ఇక అంతా సర్దుకుని బయలుదేరడానికి సిధ్ధమయ్యాడు.
కాని ఇంట్లో వాళ్ళు రాముని ఆపుతూ….
రఘు : అదేంటి నాన్నా….ట్రైనింగ్ ఇంకా వారం రోజులు ఉన్నది కదా….ఇప్పుడు ఎక్కడికి….
రాము : ఏంటిరా…నేను కూడా మా నాన్నను చూసి చాలా రోజులు అవుతుంది…..ఒకసారి వాళ్లను కూడా కలిసి వారం రోజులు వాళ్లతో కూడా గడిపిన తరువాత ట్రైనింగ్ కి వెళ్తాను…..తరువాత ఎలాగూ పోస్టింగ్ ఇక్కడే వేయిస్తానని శివరామ్ చెప్పాడు కదా…..
శివరామ్ : అది కరెక్టే అన్నయ్యా…..అసలు మీ నాన్నగారిని….అందరిని ఇక్కడకు తీసుకువస్తానంటె ఎందుకు వద్దన్నారు…..చక్కగా ఇక్కడె అందరం కలిసి ఉండే వాళ్ళం కదా…..
రాము : ఇప్పుడు అందరూ ఇక్కడకు ఎందుకు లేరా….అయినా అక్కడ వాళ్లకు వ్యాపారాలు ఉన్నాయి కదా…అవన్నీ వదిలేసి ఎలా వస్తారు…..
శివరామ్ : ఇందుకా మీరు వద్దన్నది….
రాము : అవును…..
శివరామ్ : భలేవారే అన్నయ్యా…..వాళ్ళ వ్యాపారాలు అన్నీ మనం టేకోవర్ చెయ్యొచ్చు కదా….అవన్ని మన కంపెనీలో కలిపేద్దాం….అప్పుడు అందరం ఇక్కడే ఉండొచ్చు కదా….
రాము : నువ్వు చెప్పింది కరెక్టేరా శివా….నాకు ఆలోచన రాలేదు….
శివరామ్ : అయినా ఇప్పుడు మాత్రం మించిపోయింది ఏం లేదు…..మీరు ఇప్పుడు వెళ్ళిన తరువాత తాతయ్యకు, నాయనమ్మకు….అదే మీ అమ్మ, నాన్నలకు విషయం చెప్పి…..మీరు ప్రశాంతంగా ట్రైనింగ్ కి వెళ్ళండి….నేను అంతా చూసుకుంటాను….మీరు ట్రైనింగ్ నుండి వచ్చేసరికి అందరు ఇక్కడ ఉంటారు….సరేనా…..
రాము : నువ్వు ఇంతలా చెప్పిన తరువాత నేను ఎందుకు కాదంటాను….నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు కానివ్వు…..
అంటూ అక్కడనుండి రాము అందరికీ బై చెప్పి తన ఊరికి వచ్చాడు.
అక్కడ తన నాన్నకు రేణుక వాళ్ల గురించి పూర్తిగా చెప్పకుండా వ్యాపారాలను వాళ్ళ కంపెనీల్లో కలిపేందుకు ఒప్పించాడు.
ఆ తరువాత రాము ట్రైనింగ్ కి డెహ్రాడూన్ వెళ్ళిపోయాడు…...ట్రైనింగ్ పది నెలలు అయిపోయిన తరువాత శివరామ్ తన పలుకుబడిని ఉపయోగించి రాముకి ముంబాయ్ లోనే డైరెక్ట్ గా DCP గా పోస్టింగ్ వచ్చేలా చేసాడు.
కాకపోతే రాము ఒక ఏడాది పాటు probationary period ఉంటుంది.
రాము ట్రైనింగ్ నుండి తిరిగి వచ్చేలోపు శివరామ్ తన తమ్ముళ్లను రాము వాళ్ల నాన్న, బాబాయిల దగ్గరకు పంపించి వాళ్ల వ్యాపారాలు మొత్తం తమ కంపెనీల్లో కలిపేస్తున్నట్టు ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసి అక్కడ ఎంప్లాయిస్ ని రిక్రూట్ చేసి అందరినీ ముంబై కి తీసుకువచ్చేసారు.
రాము వాళ్ల అమ్మ, నాన్న, బాబాయ్ లు అందరూ ముంబై వచ్చిన తరువాత రాముకి ఒబరాయ్ ఫ్యామిలీతో ఉన్న సంబంధం విన్నతరువాత అచ్చు గుద్దినట్టు తన కొడుకులా ఉన్న శివరామ్ (ముని మనమడు) ని చూసి వాళ్లకు ఆనందంతో నోట మాట రాలేదు.
అందరూ ఆనందంగా ఉన్నారు కాని రాము వాళ్ల అమ్మా నాన్నల మనసుల్లో మాత్రం రేణుక గురించి బెంగ పట్టుకున్నది.
వాస్తవానికి రేణుక తమ కన్నా పెద్దది…..కాని రాము కాలంలో వెనక్కు వెళ్లి ఆమెని పెళ్ళి చేసుకోవడంతో ఆమె తమకు కోడలు అయింది.
అంత ముసలామెను కోడలుగా అంగీకరించడానికి వాళ్లకు మనసు రావడం లేదు.
దాంతో రాము వాళ్ల నాన్న తన వాళ్లతో, “ఈ విషయం గురించి రాము వచ్చిన తరువాత మాట్లాడదాం….అప్పటి వరకు అందరితో హ్యాపిగా ఉండండి,” అనడంతో అందరు సరె అని తల ఊపారు.
వాళ్ళు అలా మాట్లాడుకుంటుండగా రేణుక వాళ్ల దగ్గరకు వస్తూ మాట్లాడుకుంటున్నది విన్న ఆమె తనలో తాను చిన్నగా నవ్వుకుంటూ రాము వాళ్ల అమ్మ వైపు చూసి, “అత్తయ్యా…..ఇలా బంధాల్లో మీరు పెద్దవారయినా…నేను మీకంటే పెద్దదాన్ని….మీరు రాము గురించి ఏం బాధపడొద్దు…..రాముని నా కొడుకు అదే మీ మనవడు విశ్వ అందరికీ రాము, శివరామ్ ఇద్దరూ కవల పిల్లలని తన తమ్ముడు రఘు కొడుకులని….చిన్నప్పుడు తప్పిపోయాడని పరిచయం చేసాడు….రాము ట్రైనింగ్ నుండి రాగానే మంచి అమ్మాయిని చూసి పెళ్ళి చేసేద్దాం…..మన బంధాలు బయట వాళ్లకు చెబితే ఎవరూ నమ్మరు…అందుకని రాముని మీ కొడుకుగానే పరిచయం చేద్దాము…అలాగే పెళ్ళి చేద్దాము...” అన్నది.
రాము : దాదాపు నెల రోజులు పట్టొచ్చు…..మళ్ళీ మెయిల్ వస్తుంది….
శివరామ్ : సరె…..ఈ నెల రోజులు మీరు మీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ఎంజాయ్ చేయండి…..
అంటూ తన wallet లోనుండి ఒక కార్డ్ తీసి రాముకి ఇచ్చాడు.
రాము ఆ కార్డ్ తీసుకుని ఎందుకు అన్నట్టు చూసాడు.
శివరామ్ : ఇది International Credit Card…..మీరు ఎక్కడకు కావాలంటె అక్కడికి….మీకు నచ్చినట్టు ఎంజాయ్ చేయండి…..
రాము : ఎన్నో ఏళ్ళ తరువాత మిమ్మల్ని అందరినీ కలిసారా….మీ అందరితో ఉన్నంత ఎంజాయ్ మెంట్ నాకు బయట ఒక్కడినే ఉన్నా కూడా నాకు దొరకదు….ట్రైనింగ్ డేట్ వచ్చేదాకా మీ అందరితో ఉంటాను….
అంటూ తన చేతిలో ఉన్న కార్డ్ శివరామ్ కి ఇవ్వబోయాడు.
కాని శివరామ్ ఆ కార్డ్ తీసుకోకుండా….
శివరామ్ : సరె….ఇక్కడే మాతోనే ఉండండి….కార్డ్ కూడా మీ దగ్గరే ఉంచుకోండి….అవసరం అయినప్పుడు వాడుకోండి…..
వాళ్ళు ముగ్గురూ అలా మాట్లాడుసుకుంటుండగా కరుణ వచ్చి అందరిని భోజనాలకు రమ్మని పిలిచింది.
దాంతో అందరూ కలిసి డైనింగ్ హాల్లోకి వెళ్ళి భోజనం చేసారు.
అలా రాము కళ్ళు మూసి తెరిచేలోగా ఇరవై రోజులు అలా గడిచిపోయాయి…..తరువాత వారం రోజుల్లో డెహ్రాడూన్ లో ట్రైనింగ్ అటెండ్ అవమని మెయిల్ రావడంతో రాము ఇక అంతా సర్దుకుని బయలుదేరడానికి సిధ్ధమయ్యాడు.
కాని ఇంట్లో వాళ్ళు రాముని ఆపుతూ….
రఘు : అదేంటి నాన్నా….ట్రైనింగ్ ఇంకా వారం రోజులు ఉన్నది కదా….ఇప్పుడు ఎక్కడికి….
రాము : ఏంటిరా…నేను కూడా మా నాన్నను చూసి చాలా రోజులు అవుతుంది…..ఒకసారి వాళ్లను కూడా కలిసి వారం రోజులు వాళ్లతో కూడా గడిపిన తరువాత ట్రైనింగ్ కి వెళ్తాను…..తరువాత ఎలాగూ పోస్టింగ్ ఇక్కడే వేయిస్తానని శివరామ్ చెప్పాడు కదా…..
శివరామ్ : అది కరెక్టే అన్నయ్యా…..అసలు మీ నాన్నగారిని….అందరిని ఇక్కడకు తీసుకువస్తానంటె ఎందుకు వద్దన్నారు…..చక్కగా ఇక్కడె అందరం కలిసి ఉండే వాళ్ళం కదా…..
రాము : ఇప్పుడు అందరూ ఇక్కడకు ఎందుకు లేరా….అయినా అక్కడ వాళ్లకు వ్యాపారాలు ఉన్నాయి కదా…అవన్నీ వదిలేసి ఎలా వస్తారు…..
శివరామ్ : ఇందుకా మీరు వద్దన్నది….
రాము : అవును…..
శివరామ్ : భలేవారే అన్నయ్యా…..వాళ్ళ వ్యాపారాలు అన్నీ మనం టేకోవర్ చెయ్యొచ్చు కదా….అవన్ని మన కంపెనీలో కలిపేద్దాం….అప్పుడు అందరం ఇక్కడే ఉండొచ్చు కదా….
రాము : నువ్వు చెప్పింది కరెక్టేరా శివా….నాకు ఆలోచన రాలేదు….
శివరామ్ : అయినా ఇప్పుడు మాత్రం మించిపోయింది ఏం లేదు…..మీరు ఇప్పుడు వెళ్ళిన తరువాత తాతయ్యకు, నాయనమ్మకు….అదే మీ అమ్మ, నాన్నలకు విషయం చెప్పి…..మీరు ప్రశాంతంగా ట్రైనింగ్ కి వెళ్ళండి….నేను అంతా చూసుకుంటాను….మీరు ట్రైనింగ్ నుండి వచ్చేసరికి అందరు ఇక్కడ ఉంటారు….సరేనా…..
రాము : నువ్వు ఇంతలా చెప్పిన తరువాత నేను ఎందుకు కాదంటాను….నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు కానివ్వు…..
అంటూ అక్కడనుండి రాము అందరికీ బై చెప్పి తన ఊరికి వచ్చాడు.
అక్కడ తన నాన్నకు రేణుక వాళ్ల గురించి పూర్తిగా చెప్పకుండా వ్యాపారాలను వాళ్ళ కంపెనీల్లో కలిపేందుకు ఒప్పించాడు.
ఆ తరువాత రాము ట్రైనింగ్ కి డెహ్రాడూన్ వెళ్ళిపోయాడు…...ట్రైనింగ్ పది నెలలు అయిపోయిన తరువాత శివరామ్ తన పలుకుబడిని ఉపయోగించి రాముకి ముంబాయ్ లోనే డైరెక్ట్ గా DCP గా పోస్టింగ్ వచ్చేలా చేసాడు.
కాకపోతే రాము ఒక ఏడాది పాటు probationary period ఉంటుంది.
రాము ట్రైనింగ్ నుండి తిరిగి వచ్చేలోపు శివరామ్ తన తమ్ముళ్లను రాము వాళ్ల నాన్న, బాబాయిల దగ్గరకు పంపించి వాళ్ల వ్యాపారాలు మొత్తం తమ కంపెనీల్లో కలిపేస్తున్నట్టు ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసి అక్కడ ఎంప్లాయిస్ ని రిక్రూట్ చేసి అందరినీ ముంబై కి తీసుకువచ్చేసారు.
రాము వాళ్ల అమ్మ, నాన్న, బాబాయ్ లు అందరూ ముంబై వచ్చిన తరువాత రాముకి ఒబరాయ్ ఫ్యామిలీతో ఉన్న సంబంధం విన్నతరువాత అచ్చు గుద్దినట్టు తన కొడుకులా ఉన్న శివరామ్ (ముని మనమడు) ని చూసి వాళ్లకు ఆనందంతో నోట మాట రాలేదు.
అందరూ ఆనందంగా ఉన్నారు కాని రాము వాళ్ల అమ్మా నాన్నల మనసుల్లో మాత్రం రేణుక గురించి బెంగ పట్టుకున్నది.
వాస్తవానికి రేణుక తమ కన్నా పెద్దది…..కాని రాము కాలంలో వెనక్కు వెళ్లి ఆమెని పెళ్ళి చేసుకోవడంతో ఆమె తమకు కోడలు అయింది.
అంత ముసలామెను కోడలుగా అంగీకరించడానికి వాళ్లకు మనసు రావడం లేదు.
దాంతో రాము వాళ్ల నాన్న తన వాళ్లతో, “ఈ విషయం గురించి రాము వచ్చిన తరువాత మాట్లాడదాం….అప్పటి వరకు అందరితో హ్యాపిగా ఉండండి,” అనడంతో అందరు సరె అని తల ఊపారు.
వాళ్ళు అలా మాట్లాడుకుంటుండగా రేణుక వాళ్ల దగ్గరకు వస్తూ మాట్లాడుకుంటున్నది విన్న ఆమె తనలో తాను చిన్నగా నవ్వుకుంటూ రాము వాళ్ల అమ్మ వైపు చూసి, “అత్తయ్యా…..ఇలా బంధాల్లో మీరు పెద్దవారయినా…నేను మీకంటే పెద్దదాన్ని….మీరు రాము గురించి ఏం బాధపడొద్దు…..రాముని నా కొడుకు అదే మీ మనవడు విశ్వ అందరికీ రాము, శివరామ్ ఇద్దరూ కవల పిల్లలని తన తమ్ముడు రఘు కొడుకులని….చిన్నప్పుడు తప్పిపోయాడని పరిచయం చేసాడు….రాము ట్రైనింగ్ నుండి రాగానే మంచి అమ్మాయిని చూసి పెళ్ళి చేసేద్దాం…..మన బంధాలు బయట వాళ్లకు చెబితే ఎవరూ నమ్మరు…అందుకని రాముని మీ కొడుకుగానే పరిచయం చేద్దాము…అలాగే పెళ్ళి చేద్దాము...” అన్నది.