10-11-2018, 01:39 AM
69.5
“ఒసే ఇక్కరా” అని పెండ్లాన్ని పిలిచి కొట్లాట దగ్గిరినించి బాలు తడితడిగా కూతురు చేతిలోకి వచ్చినంత వరకు చెప్పి,
“నాకు ఎదో దవుటుగా ఉంది అది బాలు ఎక్కడ పెట్టుకుందో అడుగు నేను దేడ్లోకి వెళుతున్నా అన్నాడు”
ఇంతలో యాదమ్మ దొడ్లోంచి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని వచ్చి “అమ్మ నాకు ఆకలేత్తుంది బువ్వ పెట్టు “ అంది.
“మీ నాయన తానం చేసి వత్తాడు అప్పడు ఇద్దరు కలిసి టెంకాయ కొట్టి పళ్ళెం వేసిన తరువాతే తిండి, అది సరే గాని మర్రి మాను కింద పిల్లలతో కోట్లా పెట్టుకున్నావంట వాళ్ళ దగ్గర బాలు కొట్టుకోచ్చావా “
“ అవునమ్మ ఆ దొంగముండ ఎర్రక్క నన్ను అడనీ లేదు, అందుకే బాలు దొబ్బెసా”
“ఇంతకీ ఆ బాలు ఎక్కడ దా పెట్టుకున్నావు, వాళ్ళు వెతికినప్పుడు” అంది
అదా, “నన్ను ఆటలోకి రానేలేదని మర్రిచేట్టుకింది కూచున్నా కిట్టప్ప ఎర్రక్కను బాలుతో కోట్టాడు , అది తప్పిచ్చుకుంది బాలేమే రాయికి తగిలి నాదగ్గికి వచ్చింది. నేనేమే ఇంకో వైపికి తిరిగి ఉన్నా నన్ను ఎవ్వరు చూడాలా, బాలును తీసి లంగా లోపల దాపెట్టా”
“నీకు లంగాకు జేబులు లేవుగా ఎక్కడ పెట్టావు “
“లంగా లోపల పెట్టలేమ్మా “
“వాళ్ళంతా వెతికారుగా అయినా కనపల్లేదా”
“బయట ఉంటే కనపడేది, లోపల దాపెట్టా”
“లోపాలేక్కడే”
“అబ్బా నీకు అన్నీ చెప్పాలా , కిందో బొక్క ఉందిగా అందులో పెట్టా”
రాజమ్మ గోడ పక్కన ఉండబట్టి సరిపోయింది , లేకుంటే కూతుర చెప్పిన మాటలకి కిందిపడుండేది.ఇంతలో నారప్ప తానం చేసి వచ్చి పెళ్ళాం ఇచ్చిన కొత్త పంచ బనీను వేసుకొని కూతురుతో పాటు పళ్ళెం వేసి టెంకాయ కొట్టాడు. రాజమ్మ వడ్డించిన వోలిగాలు వడలు తిని లేచారు ,
“నాయనా నేను అడుకోవడానికి వెళుతున్నా “ అని యాదమ్మ పల్లెలోకి వెళ్ళింది.
“ఇంతకీ అది బాలు ఎక్కడ దాపెట్టిందో చెప్పెందేమే నీకు” అన్నాడు నారప్ప.
“అవును మామ” , అది చెప్పింది వింటుంటే నాకు మన పెండ్లి జరిగిన న నెలలో మనము అడవిలోకి వెళ్ళినప్పుడు జరిగినవన్నీ ఇప్పుడిప్పుడే గుర్తోతున్నాయి అంది రాజమ్మ.
“నాకు బాలుకున్న తేమ , దాని ఎడమచేయికున్న తేమ చూసినప్పుడే అనుమానమొచ్చింది “
“కాని అంత చిన్న పిల్ల అంత పెద్ద బాలు అక్కడ ఎలా పెట్టుకుందే” అన్నాడు నారప్ప.
“ మామ నీకు గుర్తుకుందా అడివిలో జరిగింది , ఆ రోజు వాళ్ళు పెట్టిన శాపమే దీనికి అంతటికి కారణం అంది”.
“ అది నిజమేనే , లేకుంటే అది అక్కడ వేలు పెట్టుకొని పుట్టడ మేంటి”
“గుద్ద కిందికి 6 ఏండ్లుకుడా లేవు దానిమ్మ కాయంత బాలు అక్కడ దోపుకోవడమేంటి “ అంతా వాళ్ళు పెట్టిన శాపమే అన్నాడు.
“నాయనా పొద్దు కునుకుతుంది పద ఇంటికి పోదాము” అన్న కూతిరి మాటలకు ఉలిక్కి పడి ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు నారప్ప.
“ఆ మూలనున్న కుంటి గోర్రను నీవు తోలికోనిరా మిగతావి నేను తోలుకేల్తా” అని ఇంటి ముఖం పట్టాడు.
గొ ర్లు దొడ్లో తోలి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని అన్నం తిని చాపలేసుకోని పండుకొన్నారు.
అమ్మ నాయన మద్యలో యాదమ్మ పండుకోంది , పిల్లది నిద్దరపోయుంటిది అనుకోని, ఆ రోజు జరిగిని విషయం చెప్పడానికి , “ఏమే నీవు ఈపక్క రా, దాన్ని అపక్కకు తొయ్యి అన్నాడు”
“అది పండుకుందో లేదో మామ “
“పడుకొందిలే ఇంతసేపు ఎప్పుడూ మేలుకోదుగా “ అన్నాడు. పిల్లదాని పక్కకి తోసి , వచ్చి మొగుడి పక్కలో పడుకుంది రాజమ్మ.
“మద్యానం వర్షం పడిందా , నేను వెళ్లేసరికి కొండలో గోర్లు ఒక్కటి తడవలేదు తెలుసా “
“అదేంటి మామా మంచి గట్టి పదును అయ్యిందిగా, కొండలో పెద్ద మాన్లు కుడా లేవు ఎక్కడున్నాయి ఏంటి తడవకుండా “
“అదేనే, నీ కూతురు అన్ని గోర్లని ఆతులికి కట్టేసి కాళ్ళ మద్యన దాపెట్టింది”
“వాళ్ళు పెట్టిన శాపము ఇంతవరకు మనకు తెలిసి రాలేదు కాని దాన్ని పెబావము కొద్ది కొద్దిగా తెలుత్తుంది మామా” అంది.
ఇద్దరూ పెండ్లి అయిన కొత్తలో కొండలో జరిగిన సంఘటన లోకి జారుకున్నారు. (flash back).
“ఒసే ఇక్కరా” అని పెండ్లాన్ని పిలిచి కొట్లాట దగ్గిరినించి బాలు తడితడిగా కూతురు చేతిలోకి వచ్చినంత వరకు చెప్పి,
“నాకు ఎదో దవుటుగా ఉంది అది బాలు ఎక్కడ పెట్టుకుందో అడుగు నేను దేడ్లోకి వెళుతున్నా అన్నాడు”
ఇంతలో యాదమ్మ దొడ్లోంచి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని వచ్చి “అమ్మ నాకు ఆకలేత్తుంది బువ్వ పెట్టు “ అంది.
“మీ నాయన తానం చేసి వత్తాడు అప్పడు ఇద్దరు కలిసి టెంకాయ కొట్టి పళ్ళెం వేసిన తరువాతే తిండి, అది సరే గాని మర్రి మాను కింద పిల్లలతో కోట్లా పెట్టుకున్నావంట వాళ్ళ దగ్గర బాలు కొట్టుకోచ్చావా “
“ అవునమ్మ ఆ దొంగముండ ఎర్రక్క నన్ను అడనీ లేదు, అందుకే బాలు దొబ్బెసా”
“ఇంతకీ ఆ బాలు ఎక్కడ దా పెట్టుకున్నావు, వాళ్ళు వెతికినప్పుడు” అంది
అదా, “నన్ను ఆటలోకి రానేలేదని మర్రిచేట్టుకింది కూచున్నా కిట్టప్ప ఎర్రక్కను బాలుతో కోట్టాడు , అది తప్పిచ్చుకుంది బాలేమే రాయికి తగిలి నాదగ్గికి వచ్చింది. నేనేమే ఇంకో వైపికి తిరిగి ఉన్నా నన్ను ఎవ్వరు చూడాలా, బాలును తీసి లంగా లోపల దాపెట్టా”
“నీకు లంగాకు జేబులు లేవుగా ఎక్కడ పెట్టావు “
“లంగా లోపల పెట్టలేమ్మా “
“వాళ్ళంతా వెతికారుగా అయినా కనపల్లేదా”
“బయట ఉంటే కనపడేది, లోపల దాపెట్టా”
“లోపాలేక్కడే”
“అబ్బా నీకు అన్నీ చెప్పాలా , కిందో బొక్క ఉందిగా అందులో పెట్టా”
రాజమ్మ గోడ పక్కన ఉండబట్టి సరిపోయింది , లేకుంటే కూతుర చెప్పిన మాటలకి కిందిపడుండేది.ఇంతలో నారప్ప తానం చేసి వచ్చి పెళ్ళాం ఇచ్చిన కొత్త పంచ బనీను వేసుకొని కూతురుతో పాటు పళ్ళెం వేసి టెంకాయ కొట్టాడు. రాజమ్మ వడ్డించిన వోలిగాలు వడలు తిని లేచారు ,
“నాయనా నేను అడుకోవడానికి వెళుతున్నా “ అని యాదమ్మ పల్లెలోకి వెళ్ళింది.
“ఇంతకీ అది బాలు ఎక్కడ దాపెట్టిందో చెప్పెందేమే నీకు” అన్నాడు నారప్ప.
“అవును మామ” , అది చెప్పింది వింటుంటే నాకు మన పెండ్లి జరిగిన న నెలలో మనము అడవిలోకి వెళ్ళినప్పుడు జరిగినవన్నీ ఇప్పుడిప్పుడే గుర్తోతున్నాయి అంది రాజమ్మ.
“నాకు బాలుకున్న తేమ , దాని ఎడమచేయికున్న తేమ చూసినప్పుడే అనుమానమొచ్చింది “
“కాని అంత చిన్న పిల్ల అంత పెద్ద బాలు అక్కడ ఎలా పెట్టుకుందే” అన్నాడు నారప్ప.
“ మామ నీకు గుర్తుకుందా అడివిలో జరిగింది , ఆ రోజు వాళ్ళు పెట్టిన శాపమే దీనికి అంతటికి కారణం అంది”.
“ అది నిజమేనే , లేకుంటే అది అక్కడ వేలు పెట్టుకొని పుట్టడ మేంటి”
“గుద్ద కిందికి 6 ఏండ్లుకుడా లేవు దానిమ్మ కాయంత బాలు అక్కడ దోపుకోవడమేంటి “ అంతా వాళ్ళు పెట్టిన శాపమే అన్నాడు.
“నాయనా పొద్దు కునుకుతుంది పద ఇంటికి పోదాము” అన్న కూతిరి మాటలకు ఉలిక్కి పడి ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు నారప్ప.
“ఆ మూలనున్న కుంటి గోర్రను నీవు తోలికోనిరా మిగతావి నేను తోలుకేల్తా” అని ఇంటి ముఖం పట్టాడు.
గొ ర్లు దొడ్లో తోలి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని అన్నం తిని చాపలేసుకోని పండుకొన్నారు.
అమ్మ నాయన మద్యలో యాదమ్మ పండుకోంది , పిల్లది నిద్దరపోయుంటిది అనుకోని, ఆ రోజు జరిగిని విషయం చెప్పడానికి , “ఏమే నీవు ఈపక్క రా, దాన్ని అపక్కకు తొయ్యి అన్నాడు”
“అది పండుకుందో లేదో మామ “
“పడుకొందిలే ఇంతసేపు ఎప్పుడూ మేలుకోదుగా “ అన్నాడు. పిల్లదాని పక్కకి తోసి , వచ్చి మొగుడి పక్కలో పడుకుంది రాజమ్మ.
“మద్యానం వర్షం పడిందా , నేను వెళ్లేసరికి కొండలో గోర్లు ఒక్కటి తడవలేదు తెలుసా “
“అదేంటి మామా మంచి గట్టి పదును అయ్యిందిగా, కొండలో పెద్ద మాన్లు కుడా లేవు ఎక్కడున్నాయి ఏంటి తడవకుండా “
“అదేనే, నీ కూతురు అన్ని గోర్లని ఆతులికి కట్టేసి కాళ్ళ మద్యన దాపెట్టింది”
“వాళ్ళు పెట్టిన శాపము ఇంతవరకు మనకు తెలిసి రాలేదు కాని దాన్ని పెబావము కొద్ది కొద్దిగా తెలుత్తుంది మామా” అంది.
ఇద్దరూ పెండ్లి అయిన కొత్తలో కొండలో జరిగిన సంఘటన లోకి జారుకున్నారు. (flash back).