10-11-2018, 01:37 AM
69.3
కొండ కింద నుంచి చుస్తే గోర్లు యాడుండేది కనపడే సరికి, దగ్గరికోచ్చేసాలే అనుకొంటుడగానే తుంపర పేద్ద చినుకులై ఎడా పెడా వాయించపట్టింది. వానలో తడుచుకుంటూ కుతురిదగ్గరి వెళ్లేసరికి గోర్లు ఎక్కడా కనపల్లా కుతురేమో అక్కడున్న పెద్ద పరికి చెట్టుకింద కింద ఉంది.
“గోర్లు ఎక్కడే ఒక్కటి కనపల్లేదేంటే” అని అరిచాడు
“ఉన్నాయిలే నాయనా, వానోత్తందని నేను చెట్టుకింద తొలినా” అంది
“యా చెట్టే కిందనే నాకు కనపల్లేదే” అన్నాడు
“నువ్వు ఆ చెట్టు చాటుకేల్లు నేను తోలుకోత్తా” అంది యాది.
కూతురు చెప్పింది గదా అని పక్కనే ఉన్న మద్ది మాను యనక్కేల్లి కూతురి ఎక్కనుంచి గోర్లు తోలుకోత్తాదాని చూడసాగాడు.
వాళ్ళ నాయన కనుమరుగు కాగానే యాదమ్మ పొడుగు లంగా పైకెత్తి, అక్కడ అతులకి కట్టేసిన గోర్ల నోదిలేసింది. కూతురు చేసిన పనికి వేరే ఎవరన్నా అయితే అక్కడే కళ్ళు తిరిగి కింద పడేవాళ్ళు , కానీ నారప్పకు యాది పుట్టుకతోనే చుక్కలు చూపిచ్చింది అందుకే నారప్పకు ఈ విషయము పెద్దగా అనిపించలా.
ఏమితెలినట్లు “యాచేట్టుకిందన్నాయే అస్సలు నానలేదు” అన్నాడు.
“యాడో ఉన్నాయిలే నాయనా ఆకలేత్తాంది సద్దిఈ తింటా”
“ఆ పెద్ద బండ పక్కన గడ్డి బాగుంది నువ్వు గోర్లని అక్కిడి తోలకపో నేను బువ్వతినొత్త” అంది
గోర్లని పెద్దబండ పక్కకి తోలి, బండెక్కిన నారప్పకి యాది పుట్టినప్పుడు చేసిని హంగామా గుర్తుకు వచ్చింది.
పల్లటుర్లో నర్సు , ఆసుపత్రి ఏమి వుండవుగా ఒక్క మంత్రసాని తప్ప. రాజమ్మకు తొమ్మిదో నెల పడగానే మంత్రసాని మంగమ్మను ఇంట్లోనే ఉండమన్నాడు నారప్ప. మంగమ్మకూ ఊర్లో నా అనేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేనందున నారప్ప ఇంట్లో ఉండడానికి వోప్పుకుంది. ఆ పొద్దు శుక్రవారం, పొద్దున్నే మొగునికి కాపి చేసి కొద్దిగా అలసటగా ఉంటే తోగుంది రాజమ్మ. పది నిమిసాలకి నొప్పులేత్తుకున్నాయి
“నారప్ప ఎక్కడున్నావు, నీళ్ళు రొన్ని పొయ్యిమీద పెట్టు టైం దగ్గరకోచ్చిది” అని కొన్నిపాతకోకలు చించింది మంగమ్మ
నారప్ప పక్కింటి రత్తాల్ ని పిలిచికొచ్చాడు మంగమ్మకు తోడుగా.
“మగాళ్ళు చేసే మనేమి లేదుగాని నువ్వు బయటుండు అవసరమోత్తే నేను పిలుత్తా ”
ఇరవై నిమిషాల తరువాత కేవ్వ్ మని చిన్న పిల్ల కేక వినపడ్డది దాని వెంటనే “వోరి దేవుడా” అంటూ మంగమ్మ గట్టిగ అరిచింది. ఏమైందే అని నారప్ప లోనకు పరిగెత్తాడు. అక్కడ రత్తాలు చేతిలో వున్నా పసికందు, పిల్లోడా లేక పిల్లదా అని కాల్ల మధ్యకు చూసాడు. అప్పుడర్తమయింది మంగమ్మ ఎందుకరిచిందో. పుట్టిన ఎ బిడ్డైనా కాళ్ళు చేతులు బార్లా వేసి ఏడుస్తారు మాములుగా. కాని నారిగాని కి పుట్టింది అడ బిడ్డ బాగానే ఉంది కాని దాని ఎడమ చేయి రెండు కాళ్ళ మద్యన ఉంది, ఆ పిల్ల చూపుడు వేలేమే మెదటి రెండుకనుపులు అందు లోనకి (అదే పూకు )వెళ్లి వున్నాయి. ముడు నిమిసాలు ఎవరికీ నోటిలో మాట లేదు. రాజమ్మ నొప్పులతో ములిగేసరికి, మంగమ్మే తేరుకొని చిన్నగా అ పిల్లదాని చేయి తీసి కోకతో తుడిఛి, బొడ్డు కోసి "పిల్లని దొడ్లోకి తెసికేల్లవే నీళ్ళు పోత్తాను" అంది.
మంగమ్మ పిల్లదాని కి నీళ్ళు పోసి, రాజమ్మతో పాలు పట్టిచ్చి.
“ఒర్రె నారప్ప నా జీవితం లో ఇట్టాంటి కానుపు ఎప్పుడు చేయలేదురా ఎందుకైనా మంచిది పోలిమేరమ్మకు మెక్కుకో” అని చెప్పి రాజమ్మను లేపి కుచో బెట్టింది. అది కూతురు పుట్టగానే నారప్పకు తగిలని మెట్ట మెదటి షాకు.
కొండ కింద నుంచి చుస్తే గోర్లు యాడుండేది కనపడే సరికి, దగ్గరికోచ్చేసాలే అనుకొంటుడగానే తుంపర పేద్ద చినుకులై ఎడా పెడా వాయించపట్టింది. వానలో తడుచుకుంటూ కుతురిదగ్గరి వెళ్లేసరికి గోర్లు ఎక్కడా కనపల్లా కుతురేమో అక్కడున్న పెద్ద పరికి చెట్టుకింద కింద ఉంది.
“గోర్లు ఎక్కడే ఒక్కటి కనపల్లేదేంటే” అని అరిచాడు
“ఉన్నాయిలే నాయనా, వానోత్తందని నేను చెట్టుకింద తొలినా” అంది
“యా చెట్టే కిందనే నాకు కనపల్లేదే” అన్నాడు
“నువ్వు ఆ చెట్టు చాటుకేల్లు నేను తోలుకోత్తా” అంది యాది.
కూతురు చెప్పింది గదా అని పక్కనే ఉన్న మద్ది మాను యనక్కేల్లి కూతురి ఎక్కనుంచి గోర్లు తోలుకోత్తాదాని చూడసాగాడు.
వాళ్ళ నాయన కనుమరుగు కాగానే యాదమ్మ పొడుగు లంగా పైకెత్తి, అక్కడ అతులకి కట్టేసిన గోర్ల నోదిలేసింది. కూతురు చేసిన పనికి వేరే ఎవరన్నా అయితే అక్కడే కళ్ళు తిరిగి కింద పడేవాళ్ళు , కానీ నారప్పకు యాది పుట్టుకతోనే చుక్కలు చూపిచ్చింది అందుకే నారప్పకు ఈ విషయము పెద్దగా అనిపించలా.
ఏమితెలినట్లు “యాచేట్టుకిందన్నాయే అస్సలు నానలేదు” అన్నాడు.
“యాడో ఉన్నాయిలే నాయనా ఆకలేత్తాంది సద్దిఈ తింటా”
“ఆ పెద్ద బండ పక్కన గడ్డి బాగుంది నువ్వు గోర్లని అక్కిడి తోలకపో నేను బువ్వతినొత్త” అంది
గోర్లని పెద్దబండ పక్కకి తోలి, బండెక్కిన నారప్పకి యాది పుట్టినప్పుడు చేసిని హంగామా గుర్తుకు వచ్చింది.
పల్లటుర్లో నర్సు , ఆసుపత్రి ఏమి వుండవుగా ఒక్క మంత్రసాని తప్ప. రాజమ్మకు తొమ్మిదో నెల పడగానే మంత్రసాని మంగమ్మను ఇంట్లోనే ఉండమన్నాడు నారప్ప. మంగమ్మకూ ఊర్లో నా అనేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేనందున నారప్ప ఇంట్లో ఉండడానికి వోప్పుకుంది. ఆ పొద్దు శుక్రవారం, పొద్దున్నే మొగునికి కాపి చేసి కొద్దిగా అలసటగా ఉంటే తోగుంది రాజమ్మ. పది నిమిసాలకి నొప్పులేత్తుకున్నాయి
“నారప్ప ఎక్కడున్నావు, నీళ్ళు రొన్ని పొయ్యిమీద పెట్టు టైం దగ్గరకోచ్చిది” అని కొన్నిపాతకోకలు చించింది మంగమ్మ
నారప్ప పక్కింటి రత్తాల్ ని పిలిచికొచ్చాడు మంగమ్మకు తోడుగా.
“మగాళ్ళు చేసే మనేమి లేదుగాని నువ్వు బయటుండు అవసరమోత్తే నేను పిలుత్తా ”
ఇరవై నిమిషాల తరువాత కేవ్వ్ మని చిన్న పిల్ల కేక వినపడ్డది దాని వెంటనే “వోరి దేవుడా” అంటూ మంగమ్మ గట్టిగ అరిచింది. ఏమైందే అని నారప్ప లోనకు పరిగెత్తాడు. అక్కడ రత్తాలు చేతిలో వున్నా పసికందు, పిల్లోడా లేక పిల్లదా అని కాల్ల మధ్యకు చూసాడు. అప్పుడర్తమయింది మంగమ్మ ఎందుకరిచిందో. పుట్టిన ఎ బిడ్డైనా కాళ్ళు చేతులు బార్లా వేసి ఏడుస్తారు మాములుగా. కాని నారిగాని కి పుట్టింది అడ బిడ్డ బాగానే ఉంది కాని దాని ఎడమ చేయి రెండు కాళ్ళ మద్యన ఉంది, ఆ పిల్ల చూపుడు వేలేమే మెదటి రెండుకనుపులు అందు లోనకి (అదే పూకు )వెళ్లి వున్నాయి. ముడు నిమిసాలు ఎవరికీ నోటిలో మాట లేదు. రాజమ్మ నొప్పులతో ములిగేసరికి, మంగమ్మే తేరుకొని చిన్నగా అ పిల్లదాని చేయి తీసి కోకతో తుడిఛి, బొడ్డు కోసి "పిల్లని దొడ్లోకి తెసికేల్లవే నీళ్ళు పోత్తాను" అంది.
మంగమ్మ పిల్లదాని కి నీళ్ళు పోసి, రాజమ్మతో పాలు పట్టిచ్చి.
“ఒర్రె నారప్ప నా జీవితం లో ఇట్టాంటి కానుపు ఎప్పుడు చేయలేదురా ఎందుకైనా మంచిది పోలిమేరమ్మకు మెక్కుకో” అని చెప్పి రాజమ్మను లేపి కుచో బెట్టింది. అది కూతురు పుట్టగానే నారప్పకు తగిలని మెట్ట మెదటి షాకు.