11-12-2018, 10:38 AM
బెల్ బాయ్ రిసిప్షన్ లో రాము బుక్ చేసిన సూట్ కీస్ తీసుకుని అతని లగేజ్ తీసుకుని రాము వైపు చూసి, “రండి సార్….నేను మిమ్మల్ని సూట్ కి తీసుకెళ్తాను,” అంటూ అక్కడ నుండి కదిలాడు.
రాము అతన్ని వెనకాలే లిఫ్ట్ లోకి వెళ్ళి అక్కడ నుండి ఫోర్త్ ఫ్లోర్ లో ఉన్న తన సూట్ దగ్గరకు వెళ్ళి బెల్ బోయ్ లాక్ ఓపెన్ అవంగానే లోపలికి వెళ్ళాడు.
బెల్ బోయ్ తన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్, బ్యాగ్ అక్కడ ఉన్న వార్డ్ రోబ్ లో పెట్టి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇది హాల్….అదిగో అది బెడ్ రూమ్…..మీకు ఏదైనా అవసరం ఉంటే రిసెప్షన్ కి ఫోన్ చేయండి….ఇందులో మొత్తం రూమ్ సర్వీస్, రిసిప్షన్ నెంబర్లు ఉన్నాయి,” అంటూ ఫోన్ పక్కనే ఒక క్యాటలగ్ చూపించి….బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్ళి రూమ్ చూపించాడు.
రాము తన పాకెట్ లో ఉన్న వాలెట్ తీసి అతనికి టిప్ ఇచ్చి బెడ్ మీద పడుకున్నాడు.
బెల్ బోయ్ టిప్ తీసుకుని హాల్లోకి వచ్చి AC ఆన్ చేసి వెళ్ళాడు.
రాము ఐదు నిముషాలు అలాగే పడుకుని బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయ్యి రిసిప్షన్ కి ఫోన్ చేసి లంచ్ ఆర్డర్ చేసాడు.
పది నిముషాలకు రూమ్ సర్వీస్ వచ్చి లంచ్ ఇచ్చి వెళ్ళారు.
రాము భోజనం చేసిన తరువాత కొద్దిసేపు అలాగే ఆలోచిస్తూ పడుకున్నాడు.
సాయంత్రం ఐదు గంటలకు రాముకి మెలుకువ వచ్చి లేచి టీ తెప్పించుకుని తాగిన తరువాత నిద్ర మత్తు మొత్తం వదిలింది.
బెడ్ మీద తన ఫోన్ తీసుకుని ముంబయ్ లో ఒక నెంబర్ కి ఫోన్ చేసాడు.
ఆ నెంబర్ డయల్ చేస్తున్నప్పుడు రాము చేతి వేళ్ళు వణకడం మొదలుపెట్టాయి.
అవతల ఫోన్ రింగ్ అవుతుంటే రాము గుండె శబ్దం తనకే వినబడటం గమనించి, తన మనసులో, “ఎవరు ఫోన్ ఎత్తుతారు…. ఒకవేళ ఫోన్ ఎవరైనా లిఫ్ట్ చేస్తే తాను ఎవరని చెప్పాలి,” అని ఆలోచిస్తున్నాడు.
అంతలో అవతల వైపు నుండి ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి, “హలో…..ఎవరు సార్ మాట్లాడేది….” అన్నారు.
అవతల వైపు నుండి తనను సార్ అని పిలిచేసరికి ఎవరో ఎంప్లాయ్ ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి ఉంటాడని రాము అనుకుని, “హలో….అది స్వస్థిక్ విల్లానా…..” అని అడిగాడు.
“అవును సార్….చెప్పండి….” అన్నారు అవతల వైపు నుండి.
“నేను రేణుక గారితో మాట్లాడాలి…..” అన్నాడు రాము.
“సారీ సార్….మేడమ్ గారు….గుడికి వెళ్ళారు….” అన్నాడు అతను.
“అయితె….ఆమె కొడుకులు కాని, మనవళ్ళు కాని ఎవరైనా ఉన్నారా,” అనడిగాడు రాము.
“లేరు సార్….అందరూ వినాయకుడి గుడికి వెళ్ళారు….ఇవ్వాళ అక్కడ పూజ ఉన్నది,” అన్నాడు.
“సరె….అయితే వాళ్ళను నేను అక్కడే కలుస్తాను….అడ్రస్ చెప్పండి,” అన్నాడు రాము.
దాంతో అతను రేణుక వాళ్ళందరూ వెళ్ళిన గుడి ఎక్కడ ఉన్నదో అడ్రస్ చెప్పాడు.
రాము సరె అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసి….బెడ్ మీద ఫోన్ పెట్టి తన సూట్ కేస్ లోనుండి తనకు ఎంతో ఇష్టమైన డ్రస్ తీసుకుని బెడ్ మీద పెట్టి బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి స్నానం చేసి వచ్చాడు.
స్నానం చేసి వచ్చిన తరువాత రాము డ్రస్ చేసుకుని రూమ్ లాక్ చేసి హోటల్ లో ఉన్న రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి టిఫిన్ చేసి బయటకు వచ్చే సరికి సాయంత్రం 6.30 అయింది.
అలా రాము బయటకు రాగానే ఒక క్యాబ్ వచ్చి అతని ముందు ఆగింది.
రాము క్యాబ్ లో కూర్చుని డ్రైవర్ కి వినాయకుడి గుడికి తీసుకెళ్ళమని చెప్పాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలాగే అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి వినాయకుడి గుడి వైపుకి పోనిచ్చాడు.
“గుడికి వెళ్ళడానికి ఎంత టైం పడుతుంది,” అన్నాడు రాము.
“సార్….దాదాపు గంటన్నర పడుతుంది….ట్రాఫిక్ లేకపోతే గంటలో వెళిపోవచ్చు,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె…..తొందరగా పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
డ్రైవర్ సరె అని తల ఊపుతూ కార్ వినాయకుడి గుడి వైపు పోనిచ్చాడు.
రాము వెనక సీట్లో ఆనుకుని కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుని, “వాళ్ళను కలిసి దాదాపు 50 ఏళ్ళు అవుతుంది….అసలు రేణుక నన్ను గుర్తు పడుతుందా…..నా పిల్లలు ఐదేళ్ళ వయసు కన్నా చిన్నప్పుడే వాళ్ళను వదిలి వెళ్ళాను…..పెద్ద అబ్బాయికి కనీసం 45 ఉంటాయి….రెండో వాడికి 44 ఏళ్ళు….నా చిట్టి కూతురుకి 42 ఏళ్ళు ఉంటాయి…..వాళ్ళ పిల్లలు కూడా దాదాపు ఒక్కొక్కళకి పాతికేళ్ళ పైనే ఉంటుంది…..పెద్దోడికి ఇద్దరు అబ్బాయిలు, ఒక అమ్మాయి, రెండో వాడికి ఒక అబ్బాయి….కూతురికి ఒక అబ్బాయి అని రేణుక లెటర్ రాసి పెట్టింది….ఇన్నేళ్ళ తరువాత వాళ్ళను కలిసిన తరువాత నేను వాళ్ళను ఎలా పలకరించాలి…..వాళ్ళు నన్ను ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు….” అంటూ ఆలోచనల్లో ఉన్న అతనికి ఎంత టైం అయిందో తెలియలేదు.
అలా ఆలోచిస్తున్న రాముకి డ్రైవర్, “సార్….గుడి దగ్గరకు వచ్చాము…..” అని కారుని రోడ్ మీద ఒక పక్కగా తీసి వెనక్కి తిరిగి చెప్పడంతో రాము ఆలోచనల్లోంచి బయటకు వచ్చాడు.
రాము కార్ విండో లోనుండి బయటకు చూసాడు….అంతా హడావిడిగా ఉన్నది.
“సరె…..కారు ఇంత దూరంలో ఆపావెందుకు….గుడి లోపలికి పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
“సార్….ఇవ్వాళ గుడి చాలా రష్ గా ఉన్నది….లోపలికి పోనివ్వడం కుదరదు….కాని గుడి ముందు ఆపుతాను,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె….పోనివ్వు…..ఇంత మంది జనం ఉన్నారు….ఏంటి స్పెషల్,” అనడిగాడు రాము.
“ఇవ్వాళ ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలీ వాళ్ళు పూజలు చేయిస్తున్నారు సార్…..అందుకనే ఇంత రష్ గా ఉన్నది,” అన్నాడు డ్రైవర్.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలా అనగానే రాముకి ఇవ్వాళ స్పెషల్ ఏంటో వెంటనే తట్టింది….కాని తన డౌట్ క్లియర్ చేసుకోవడానికి….
“ఏంటి సంగతి….నీకేమైనా తెలుసా,” అనడిగాడు రాము.
రాము అతన్ని వెనకాలే లిఫ్ట్ లోకి వెళ్ళి అక్కడ నుండి ఫోర్త్ ఫ్లోర్ లో ఉన్న తన సూట్ దగ్గరకు వెళ్ళి బెల్ బోయ్ లాక్ ఓపెన్ అవంగానే లోపలికి వెళ్ళాడు.
బెల్ బోయ్ తన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్, బ్యాగ్ అక్కడ ఉన్న వార్డ్ రోబ్ లో పెట్టి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇది హాల్….అదిగో అది బెడ్ రూమ్…..మీకు ఏదైనా అవసరం ఉంటే రిసెప్షన్ కి ఫోన్ చేయండి….ఇందులో మొత్తం రూమ్ సర్వీస్, రిసిప్షన్ నెంబర్లు ఉన్నాయి,” అంటూ ఫోన్ పక్కనే ఒక క్యాటలగ్ చూపించి….బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్ళి రూమ్ చూపించాడు.
రాము తన పాకెట్ లో ఉన్న వాలెట్ తీసి అతనికి టిప్ ఇచ్చి బెడ్ మీద పడుకున్నాడు.
బెల్ బోయ్ టిప్ తీసుకుని హాల్లోకి వచ్చి AC ఆన్ చేసి వెళ్ళాడు.
రాము ఐదు నిముషాలు అలాగే పడుకుని బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయ్యి రిసిప్షన్ కి ఫోన్ చేసి లంచ్ ఆర్డర్ చేసాడు.
పది నిముషాలకు రూమ్ సర్వీస్ వచ్చి లంచ్ ఇచ్చి వెళ్ళారు.
రాము భోజనం చేసిన తరువాత కొద్దిసేపు అలాగే ఆలోచిస్తూ పడుకున్నాడు.
సాయంత్రం ఐదు గంటలకు రాముకి మెలుకువ వచ్చి లేచి టీ తెప్పించుకుని తాగిన తరువాత నిద్ర మత్తు మొత్తం వదిలింది.
బెడ్ మీద తన ఫోన్ తీసుకుని ముంబయ్ లో ఒక నెంబర్ కి ఫోన్ చేసాడు.
ఆ నెంబర్ డయల్ చేస్తున్నప్పుడు రాము చేతి వేళ్ళు వణకడం మొదలుపెట్టాయి.
అవతల ఫోన్ రింగ్ అవుతుంటే రాము గుండె శబ్దం తనకే వినబడటం గమనించి, తన మనసులో, “ఎవరు ఫోన్ ఎత్తుతారు…. ఒకవేళ ఫోన్ ఎవరైనా లిఫ్ట్ చేస్తే తాను ఎవరని చెప్పాలి,” అని ఆలోచిస్తున్నాడు.
అంతలో అవతల వైపు నుండి ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి, “హలో…..ఎవరు సార్ మాట్లాడేది….” అన్నారు.
అవతల వైపు నుండి తనను సార్ అని పిలిచేసరికి ఎవరో ఎంప్లాయ్ ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి ఉంటాడని రాము అనుకుని, “హలో….అది స్వస్థిక్ విల్లానా…..” అని అడిగాడు.
“అవును సార్….చెప్పండి….” అన్నారు అవతల వైపు నుండి.
“నేను రేణుక గారితో మాట్లాడాలి…..” అన్నాడు రాము.
“సారీ సార్….మేడమ్ గారు….గుడికి వెళ్ళారు….” అన్నాడు అతను.
“అయితె….ఆమె కొడుకులు కాని, మనవళ్ళు కాని ఎవరైనా ఉన్నారా,” అనడిగాడు రాము.
“లేరు సార్….అందరూ వినాయకుడి గుడికి వెళ్ళారు….ఇవ్వాళ అక్కడ పూజ ఉన్నది,” అన్నాడు.
“సరె….అయితే వాళ్ళను నేను అక్కడే కలుస్తాను….అడ్రస్ చెప్పండి,” అన్నాడు రాము.
దాంతో అతను రేణుక వాళ్ళందరూ వెళ్ళిన గుడి ఎక్కడ ఉన్నదో అడ్రస్ చెప్పాడు.
రాము సరె అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసి….బెడ్ మీద ఫోన్ పెట్టి తన సూట్ కేస్ లోనుండి తనకు ఎంతో ఇష్టమైన డ్రస్ తీసుకుని బెడ్ మీద పెట్టి బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి స్నానం చేసి వచ్చాడు.
స్నానం చేసి వచ్చిన తరువాత రాము డ్రస్ చేసుకుని రూమ్ లాక్ చేసి హోటల్ లో ఉన్న రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి టిఫిన్ చేసి బయటకు వచ్చే సరికి సాయంత్రం 6.30 అయింది.
అలా రాము బయటకు రాగానే ఒక క్యాబ్ వచ్చి అతని ముందు ఆగింది.
రాము క్యాబ్ లో కూర్చుని డ్రైవర్ కి వినాయకుడి గుడికి తీసుకెళ్ళమని చెప్పాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలాగే అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి వినాయకుడి గుడి వైపుకి పోనిచ్చాడు.
“గుడికి వెళ్ళడానికి ఎంత టైం పడుతుంది,” అన్నాడు రాము.
“సార్….దాదాపు గంటన్నర పడుతుంది….ట్రాఫిక్ లేకపోతే గంటలో వెళిపోవచ్చు,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె…..తొందరగా పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
డ్రైవర్ సరె అని తల ఊపుతూ కార్ వినాయకుడి గుడి వైపు పోనిచ్చాడు.
రాము వెనక సీట్లో ఆనుకుని కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుని, “వాళ్ళను కలిసి దాదాపు 50 ఏళ్ళు అవుతుంది….అసలు రేణుక నన్ను గుర్తు పడుతుందా…..నా పిల్లలు ఐదేళ్ళ వయసు కన్నా చిన్నప్పుడే వాళ్ళను వదిలి వెళ్ళాను…..పెద్ద అబ్బాయికి కనీసం 45 ఉంటాయి….రెండో వాడికి 44 ఏళ్ళు….నా చిట్టి కూతురుకి 42 ఏళ్ళు ఉంటాయి…..వాళ్ళ పిల్లలు కూడా దాదాపు ఒక్కొక్కళకి పాతికేళ్ళ పైనే ఉంటుంది…..పెద్దోడికి ఇద్దరు అబ్బాయిలు, ఒక అమ్మాయి, రెండో వాడికి ఒక అబ్బాయి….కూతురికి ఒక అబ్బాయి అని రేణుక లెటర్ రాసి పెట్టింది….ఇన్నేళ్ళ తరువాత వాళ్ళను కలిసిన తరువాత నేను వాళ్ళను ఎలా పలకరించాలి…..వాళ్ళు నన్ను ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు….” అంటూ ఆలోచనల్లో ఉన్న అతనికి ఎంత టైం అయిందో తెలియలేదు.
అలా ఆలోచిస్తున్న రాముకి డ్రైవర్, “సార్….గుడి దగ్గరకు వచ్చాము…..” అని కారుని రోడ్ మీద ఒక పక్కగా తీసి వెనక్కి తిరిగి చెప్పడంతో రాము ఆలోచనల్లోంచి బయటకు వచ్చాడు.
రాము కార్ విండో లోనుండి బయటకు చూసాడు….అంతా హడావిడిగా ఉన్నది.
“సరె…..కారు ఇంత దూరంలో ఆపావెందుకు….గుడి లోపలికి పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
“సార్….ఇవ్వాళ గుడి చాలా రష్ గా ఉన్నది….లోపలికి పోనివ్వడం కుదరదు….కాని గుడి ముందు ఆపుతాను,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె….పోనివ్వు…..ఇంత మంది జనం ఉన్నారు….ఏంటి స్పెషల్,” అనడిగాడు రాము.
“ఇవ్వాళ ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలీ వాళ్ళు పూజలు చేయిస్తున్నారు సార్…..అందుకనే ఇంత రష్ గా ఉన్నది,” అన్నాడు డ్రైవర్.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలా అనగానే రాముకి ఇవ్వాళ స్పెషల్ ఏంటో వెంటనే తట్టింది….కాని తన డౌట్ క్లియర్ చేసుకోవడానికి….
“ఏంటి సంగతి….నీకేమైనా తెలుసా,” అనడిగాడు రాము.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)