11-12-2018, 10:37 AM
తరువాత రోజు ఒబరాయ్ విల్లా రిజిష్ట్రేషన్ చేసుకోవడానికి వచ్చేసరికి రాము వాళ్ల దగ్గర ఉండి మొత్తం పనులు పూర్తి చేసేసాడు.
రాము రిజిస్ట్రేషన్ పనులు మొత్తం పూర్తి అయిన తరువాత తన తండ్రికి ఫోన్ చేసి జరిగింది చెప్పాడు.
విల్లా రిజిస్ట్రేషన్ అయిపోయిందని వినగానే రాము వాళ్ళ నాన్న చాలా సంతోషపడిపోయాడు.
రిజిస్ట్రేషన్ అయిపోయినంత సేపు సుమిత్ర కూడా రాముతో పాటే ఉన్నది.
ఆరోజు అందరూ పార్టీ చేసుకున్నారు…..పార్టీ అయిపోయిన తరువాత రంగాని, అనసూయని పిలిచి ఐదు లక్షలు ఇచ్చాడు రాము.
అంత డబ్బుని చూసేసరికి వాళ్ళిద్దరూ చాలా ఆనందపడిపోయారు.
పార్టీ అయిపోయిన తరువాత రాము సుమిత్రని ఒబరాయ్ విల్లాలోనే రాత్రంతా ఆపకుండా దెంగిదెంగి వదిలిపెట్టాడు.
తెల్లవారిన తరువాత ఇద్దరూ బాత్ రూమ్ లో కలిసి స్నానం చేసారు.
ఇక రాము రెడీ అయిన తరువాత రంగ అతని బ్యాగ్ తీసుకొచ్చి కారులో పెట్టాడు.
రాము వెళ్ళిపోతున్నాడనగానే సుమిత్రకు కళ్ళ వెంట నీళ్ళు వచ్చాయి.
వెంటనే సుమిత్ర రాముని గట్టిగా వాటేసుకుని, “రాము….ఇంకొన్ని రోజులు ఉండొచ్చు కదా….నువ్వు వెళ్తుంటే నాకు ఏదోలా ఉన్నది….నా మనసు వెళ్ళిపోతున్నట్టు ఉన్నది….ప్లీజ్ రాము….” అన్నది.
రాము కూడా సుమిత్రను వాటేసుకుని, “నేను మళ్ళి వస్తాను సుమిత్రా….ఒక్కసారి రేణుకని కలిసి….నా కొడుకులని, మనవళ్ళని అందరినీ కలిసి మళ్ళీ నీ దగ్గరకు వచ్చి మొత్తం నెల రోజులు నీతోనే గడుపుతాను…..” అన్నాడు.
దాంతో సుమిత్ర రాముని వదల్లేక వదులుతూ, “నీ కోసం ఎదురుచూస్తుంటాను….నన్ను మర్చిపోవుకదా….” అన్నది.
రాము తన చేత్తో సుమిత్ర కళ్ళల్లోనుండి వస్తున్న కన్నీళ్లను తుడుస్తూ, “నిన్ను ఎలా మర్చిపోతాననుకున్నావు….అది ఎప్పటికీ జరగదు….” అంటూ బయటకు వచ్చి కారులో కూర్చుని సుమిత్రకు బై చెబుతూ కారు స్టార్ట్ చేసి పోనిచ్చాడు.
సుమిత్ర కూడా మనసులో బాధ పడుతూనే రాముకి బై చెప్పింది.
అక్కడ నుండి రాము తన ఊరికి వచ్చి అక్కడ మిగతా పనులు పూర్తి చేసుకుని రేణుకని, తన కుటుంబాన్ని కలవడానికి ముంబై బయలుదేరాడు.
రాము తన సూట్ కేస్ లో నాలుగు జతల బట్టలు ఇంకా కావలసినవి సర్దుకుని airport కి వెళ్ళాడు.
Airport కి వెళ్ళిన రాము లోపలికి వెళ్ళి సెక్యూరిటీ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి అయిన తరువాత్ ముంబయ్ వెళ్ళే ఫ్లైట్ కోసం విజిటర్స్ గ్యాలరీలో కూర్చి ఎదురుచూస్తున్నాడు.
అలా కూర్చున్న రాముకి తన బ్యాగ్ లో ఉన్న అల్చమ్ తీసుకుని అందులో ఫోటోలు చూస్తూ, రేణుక తనకు ఇచ్చిన అడ్రస్ ని ఒకసారి చూసికున్నాడు.
అలా ఫ్యామిలీ ఆల్బమ్ చూస్తున్న రాముకి గతం మొత్తం ఒక్కసారిగా గిర్రున తిరిగింది.
తన జీవితంలో తాను ఇంతలా కనీవినీ ఎరుగని ఊహించని మార్పులు జరుగుతాయని అసలు ఊహించలేదు.
తన జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలు కూడా ఎవరికైనా చెబితే నమ్మేట్టుగా కూడా లేవు.
అంతెందుకు ఒక్కోసారి గతం మొత్తం గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా ఒక కలలాగ అనిపించేది.
ఆల్బమ్ లో ఉన్న ఫోటోలు చూస్తూ ఆ ఫోటోల్లో ఉన్న వాళ్ళ మొహం మీద చేతి వేళ్ళతో తాకుతూ నిజంగానే తాను వాళ్ళను తాకినట్టు అనిపించగానే రాము కళ్ళల్లో ఒక్కసారిగా అతనికి తెలియకుండానే రెండు కన్నీటి చుక్కలు రాలి ఆల్బమ్ మీద పడ్డాయి.
అది చూసి రాము వెంటనే తన కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని ఆల్చమ్ లోపల పెట్టేసి తాను కూర్చున్న చైర్ లో వెనక్కి ఆనుకుని కళ్ళు మూసుకుని, “ఇప్పుడు వీళ్ళు నన్ను చూస్తే ఎలా ఫీలయితారు…..నేను వస్తున్నట్టు కూడా ఎవరికీ చెప్పలేదు….నన్ను వాళ్ళ ఫ్యామిలీ మెంబర్ లా అంగీకరిస్తారా…..అసలు నన్ను చూసి నమ్ముతారా…..” అని తన మనసు నిండా చెప్పలేనన్ని ఆలోచనలు ముసురుకుంటుండగా కళ్ళు మూసుకుని అలాగే కూర్చున్నాడు.
అలా ఎంత సేపు కూర్చున్నాడో తెలియదు కాని తనను ఎవరో తట్టిలేపినట్టు అనిపిస్తే కళ్ళు తెరిచి చూసాడు.
ఎదురుగా ఎయిర్ హోస్టెస్ అతని వైపు చూసి నవ్వుతూ, “సార్….మీరు ముంబయ్ ఫ్లైట్ కి వెళ్ళాలి కదా….” అనడిగింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వుతూ అవునన్నట్టు తల ఊపాడు.
“అయితే అనౌన్స్ మెంట్ అయింది సార్…..మీరు చెక్ ఇన్ అవొచ్చు…..” అంటూ వినయంగా చెప్పింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి, “చాలా థాంక్స్ మేడమ్,” అని సూట్ కేస్, బ్యాగ్ తీసుకుని బయలుదేరి….అక్కడ లగేజ్ కౌంటర్ లో తన సూట్ కేస్, బ్యాగ్ ఇచ్చి తను ఫ్లైట్ లోకి ఎక్కి తన సీట్లో కూర్చుని తన వాళ్ళ గురించి ఆలోచిస్తూ ఎలా జరుగుతుందో….తన వాళ్ళు తనని ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారో అని అనుకుంటూ తన వాచీలో టైం చూసుకున్నాడు.
టైం ఉదయం 11 అయింది….అలా కూర్చున్న రాము దగ్గరకు ఒక ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి డ్రింక్స్ ఇచ్చింది.
రాము ఆమె చేతిలో డ్రింక్ తీసుకుంటూ, “ముంబయ్ ఎన్నింటికి చేరుకుంటుంది…..” అనడిగాడు.
“సార్….రెండు గంటలు పడుతుంది,” అన్నది ఎయిర్ హోస్టెస్.
“చాలా థాంక్స్,” అని అన్నాడు రాము.
దానికి ఎయిర్ హోస్టెస్ చిన్నగా నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.
అలా ట్రావెల్ చేస్తున్న రాము సుమారు మధ్యాహ్నం 1:30 ప్రాంతంలో ముంబయ్ లో ఫ్లైట్ దిగాడు.
లగేజ్ తీసుకుని ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి బయటకు వచ్చి క్యాబ్ ని ఆపి లోపల కూర్చున్నాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ : సార్…..ఎక్కడకు వెళ్ళమంటారు….
రాము : Grand Hayatt Hotal కి పోనివ్వు…..
క్యాబ్ డ్రైవర్ : అలాగే సార్…..
అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి రాము చెప్పిన 5 స్టార్ హోటల్ వైపు పోనిచ్చాడు.
పావుగంటకు రాము ఎక్కిన క్యాబ్ Grand Hayatt ముందు ఆగింది.
రాము అతనికి డబ్బులు ఇచ్చి….కారు దిగాడు….అంతలో హోటల్ బెల్ బాయ్ వచ్చి రాముకి విష్ చేసి అతని లగేజీ తీసుకుని లోపలికి వచ్చాడు.
రాము రిసెప్షన్ లోకి వచ్చి బిజినెస్ సూట్ ఒకటి తీసుకున్నాడు.
రాము రిజిస్ట్రేషన్ పనులు మొత్తం పూర్తి అయిన తరువాత తన తండ్రికి ఫోన్ చేసి జరిగింది చెప్పాడు.
విల్లా రిజిస్ట్రేషన్ అయిపోయిందని వినగానే రాము వాళ్ళ నాన్న చాలా సంతోషపడిపోయాడు.
రిజిస్ట్రేషన్ అయిపోయినంత సేపు సుమిత్ర కూడా రాముతో పాటే ఉన్నది.
ఆరోజు అందరూ పార్టీ చేసుకున్నారు…..పార్టీ అయిపోయిన తరువాత రంగాని, అనసూయని పిలిచి ఐదు లక్షలు ఇచ్చాడు రాము.
అంత డబ్బుని చూసేసరికి వాళ్ళిద్దరూ చాలా ఆనందపడిపోయారు.
పార్టీ అయిపోయిన తరువాత రాము సుమిత్రని ఒబరాయ్ విల్లాలోనే రాత్రంతా ఆపకుండా దెంగిదెంగి వదిలిపెట్టాడు.
తెల్లవారిన తరువాత ఇద్దరూ బాత్ రూమ్ లో కలిసి స్నానం చేసారు.
ఇక రాము రెడీ అయిన తరువాత రంగ అతని బ్యాగ్ తీసుకొచ్చి కారులో పెట్టాడు.
రాము వెళ్ళిపోతున్నాడనగానే సుమిత్రకు కళ్ళ వెంట నీళ్ళు వచ్చాయి.
వెంటనే సుమిత్ర రాముని గట్టిగా వాటేసుకుని, “రాము….ఇంకొన్ని రోజులు ఉండొచ్చు కదా….నువ్వు వెళ్తుంటే నాకు ఏదోలా ఉన్నది….నా మనసు వెళ్ళిపోతున్నట్టు ఉన్నది….ప్లీజ్ రాము….” అన్నది.
రాము కూడా సుమిత్రను వాటేసుకుని, “నేను మళ్ళి వస్తాను సుమిత్రా….ఒక్కసారి రేణుకని కలిసి….నా కొడుకులని, మనవళ్ళని అందరినీ కలిసి మళ్ళీ నీ దగ్గరకు వచ్చి మొత్తం నెల రోజులు నీతోనే గడుపుతాను…..” అన్నాడు.
దాంతో సుమిత్ర రాముని వదల్లేక వదులుతూ, “నీ కోసం ఎదురుచూస్తుంటాను….నన్ను మర్చిపోవుకదా….” అన్నది.
రాము తన చేత్తో సుమిత్ర కళ్ళల్లోనుండి వస్తున్న కన్నీళ్లను తుడుస్తూ, “నిన్ను ఎలా మర్చిపోతాననుకున్నావు….అది ఎప్పటికీ జరగదు….” అంటూ బయటకు వచ్చి కారులో కూర్చుని సుమిత్రకు బై చెబుతూ కారు స్టార్ట్ చేసి పోనిచ్చాడు.
సుమిత్ర కూడా మనసులో బాధ పడుతూనే రాముకి బై చెప్పింది.
అక్కడ నుండి రాము తన ఊరికి వచ్చి అక్కడ మిగతా పనులు పూర్తి చేసుకుని రేణుకని, తన కుటుంబాన్ని కలవడానికి ముంబై బయలుదేరాడు.
రాము తన సూట్ కేస్ లో నాలుగు జతల బట్టలు ఇంకా కావలసినవి సర్దుకుని airport కి వెళ్ళాడు.
Airport కి వెళ్ళిన రాము లోపలికి వెళ్ళి సెక్యూరిటీ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి అయిన తరువాత్ ముంబయ్ వెళ్ళే ఫ్లైట్ కోసం విజిటర్స్ గ్యాలరీలో కూర్చి ఎదురుచూస్తున్నాడు.
అలా కూర్చున్న రాముకి తన బ్యాగ్ లో ఉన్న అల్చమ్ తీసుకుని అందులో ఫోటోలు చూస్తూ, రేణుక తనకు ఇచ్చిన అడ్రస్ ని ఒకసారి చూసికున్నాడు.
అలా ఫ్యామిలీ ఆల్బమ్ చూస్తున్న రాముకి గతం మొత్తం ఒక్కసారిగా గిర్రున తిరిగింది.
తన జీవితంలో తాను ఇంతలా కనీవినీ ఎరుగని ఊహించని మార్పులు జరుగుతాయని అసలు ఊహించలేదు.
తన జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలు కూడా ఎవరికైనా చెబితే నమ్మేట్టుగా కూడా లేవు.
అంతెందుకు ఒక్కోసారి గతం మొత్తం గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా ఒక కలలాగ అనిపించేది.
ఆల్బమ్ లో ఉన్న ఫోటోలు చూస్తూ ఆ ఫోటోల్లో ఉన్న వాళ్ళ మొహం మీద చేతి వేళ్ళతో తాకుతూ నిజంగానే తాను వాళ్ళను తాకినట్టు అనిపించగానే రాము కళ్ళల్లో ఒక్కసారిగా అతనికి తెలియకుండానే రెండు కన్నీటి చుక్కలు రాలి ఆల్బమ్ మీద పడ్డాయి.
అది చూసి రాము వెంటనే తన కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని ఆల్చమ్ లోపల పెట్టేసి తాను కూర్చున్న చైర్ లో వెనక్కి ఆనుకుని కళ్ళు మూసుకుని, “ఇప్పుడు వీళ్ళు నన్ను చూస్తే ఎలా ఫీలయితారు…..నేను వస్తున్నట్టు కూడా ఎవరికీ చెప్పలేదు….నన్ను వాళ్ళ ఫ్యామిలీ మెంబర్ లా అంగీకరిస్తారా…..అసలు నన్ను చూసి నమ్ముతారా…..” అని తన మనసు నిండా చెప్పలేనన్ని ఆలోచనలు ముసురుకుంటుండగా కళ్ళు మూసుకుని అలాగే కూర్చున్నాడు.
అలా ఎంత సేపు కూర్చున్నాడో తెలియదు కాని తనను ఎవరో తట్టిలేపినట్టు అనిపిస్తే కళ్ళు తెరిచి చూసాడు.
ఎదురుగా ఎయిర్ హోస్టెస్ అతని వైపు చూసి నవ్వుతూ, “సార్….మీరు ముంబయ్ ఫ్లైట్ కి వెళ్ళాలి కదా….” అనడిగింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వుతూ అవునన్నట్టు తల ఊపాడు.
“అయితే అనౌన్స్ మెంట్ అయింది సార్…..మీరు చెక్ ఇన్ అవొచ్చు…..” అంటూ వినయంగా చెప్పింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి, “చాలా థాంక్స్ మేడమ్,” అని సూట్ కేస్, బ్యాగ్ తీసుకుని బయలుదేరి….అక్కడ లగేజ్ కౌంటర్ లో తన సూట్ కేస్, బ్యాగ్ ఇచ్చి తను ఫ్లైట్ లోకి ఎక్కి తన సీట్లో కూర్చుని తన వాళ్ళ గురించి ఆలోచిస్తూ ఎలా జరుగుతుందో….తన వాళ్ళు తనని ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారో అని అనుకుంటూ తన వాచీలో టైం చూసుకున్నాడు.
టైం ఉదయం 11 అయింది….అలా కూర్చున్న రాము దగ్గరకు ఒక ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి డ్రింక్స్ ఇచ్చింది.
రాము ఆమె చేతిలో డ్రింక్ తీసుకుంటూ, “ముంబయ్ ఎన్నింటికి చేరుకుంటుంది…..” అనడిగాడు.
“సార్….రెండు గంటలు పడుతుంది,” అన్నది ఎయిర్ హోస్టెస్.
“చాలా థాంక్స్,” అని అన్నాడు రాము.
దానికి ఎయిర్ హోస్టెస్ చిన్నగా నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.
అలా ట్రావెల్ చేస్తున్న రాము సుమారు మధ్యాహ్నం 1:30 ప్రాంతంలో ముంబయ్ లో ఫ్లైట్ దిగాడు.
లగేజ్ తీసుకుని ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి బయటకు వచ్చి క్యాబ్ ని ఆపి లోపల కూర్చున్నాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ : సార్…..ఎక్కడకు వెళ్ళమంటారు….
రాము : Grand Hayatt Hotal కి పోనివ్వు…..
క్యాబ్ డ్రైవర్ : అలాగే సార్…..
అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి రాము చెప్పిన 5 స్టార్ హోటల్ వైపు పోనిచ్చాడు.
పావుగంటకు రాము ఎక్కిన క్యాబ్ Grand Hayatt ముందు ఆగింది.
రాము అతనికి డబ్బులు ఇచ్చి….కారు దిగాడు….అంతలో హోటల్ బెల్ బాయ్ వచ్చి రాముకి విష్ చేసి అతని లగేజీ తీసుకుని లోపలికి వచ్చాడు.
రాము రిసెప్షన్ లోకి వచ్చి బిజినెస్ సూట్ ఒకటి తీసుకున్నాడు.